Udało Ci się też wybudzić męża?? PoProstuJa! Musimy to oblać! Jutro piję za Ciebie i za Twojego małżonka .

Powiedz mu, żeby się nie czaił tylko tu rejestrował .

PoProstuJa, ja od siebie dodam, że bardzo mi się podoba metamorfoza, jaką przeszłaś, bo dobrze pamiętam Twoje pierwsze posty A męża również zachęcam do uaktywnienia się.

PoProstuJa, to tak, jak u mnie. Nawet jestem zdecydowanie mocniejsza duchowo.
Moim zdaniem tak to działa na szczere osoby, dla których najważniejszy w tym wszystkim jest Bóg - "przebudzenie" nie powoduje, że zaczynają rzucać się w wir korzystania z życia bez ograniczeń ("hulaj dusza, piekła nie ma), ale wręcz odwrotnie - ich wiara się pogłębia, a sami stają się lepszymi ludźmi na co dzień (dla rodziny, dla innych - w zborze, jeżeli w nim zostają przynajmniej na jakiś czas i poza nim).

PoProstuJa mam nieodparte wrażenie że jesteś bardzo rozsądną kobietą,która ma własna opinię i potrafi jej bronić

Dla mnie przebudzenie było rozpoczęciem życia całkowicie w zgodzie ze sobą, czekałem z oficjalnym oderwaniem się na moją drugą połówkę, a w niej tak szybko pękło, że wieczorem rozmawiamy jak jej źle być jedną nogą w zborze a myślami gdzie indziej ale rodzice, a poźniej tego samego dnia stawia temat rodzicom z którymi jeszcze mieszka (!) i suma sumarum szybciej się wypisała niż ja, choć to była różnica liczona w dniach. U mnie ojciec niewierzący, mama nieczynna od dawna, a siostra jeszcze bardziej, ale to ja jedyny oficjalnie zadeklarowałem swoją nieprzynależność i jestem z tego dumny.