Ślub kościelny po byciu świadkiem

[patulinka]

Hej, nie bardzo wiedziałam w którym dziale umieścić swój nowy wątek...
Czy ktoś z Was lub Waszych znajomych miał sytuację, że po odejściu od świadków przyjął wiarę katolicką? U mnie sytuacja wygląda następująco: nigdy nie miałam chrztu kościelnego ani następnych sakramentów, od urodzenia byłam praktycznie wychowywana w organizacji. Odłączyłam się prawie 3 lata temu i nie planowałam się już raczej wiązać z żadną inną religią. Jednak poznałam kogoś, kto wychował się w religii katolickiej i zależy mu na ślubie kościelnym. Wstępnie się zgodziłam, jednak wiem, że muszę jeszcze do tego dojrzeć i pewnie zajmie mi to 2-3 lata
Chodzimy czasem do kościoła razem i pomimo tego, że wiem, że to świadkowie Jehowi cisnęli mi kity, to mimo wszystko czuję się bardzo nieswojo... nie wiem jak się zachować.. tak jakbym ciągle miała z tyłu głowy, że robię coś źle... Nie wiem jak się pozbyć tego uczucia? Jak się przemóc, żeby przyjąć sakramenty, tak żeby móc wziąć ślub kościelny? Czy ktoś może miał podobnie i coś podpowie, wytłumaczy jak wygląda cały ten proces? Pozdrawiam wszystkich

[Estera]

   Znam sytuację bardzo podobną do Twojej prawie, że identyczną.
   Syn mojej znajomej wychowywany w rodzinie śj, nigdy nie był świadkiem Jehowy, poznał dziewczynę, katoliczkę.
   Gdy okazało się, że to poważne uczucie, to zaczęto robić kroki w kierunku przyjęcia sakramentów katolickich potrzebnych ...
   By mógł być udzielony ślub w kościele katolickim.

   Były nauczki, katecheta, w porozumieniu z księdzem z parafii młodej, odpowiednio przygotował go do przyjęcia sakramentów.
   Ksiądz chyba nawet w jednym dniu udzielił mu trzech sakramentów naraz: chrztu, I komunii i bierzmowania katolickiego.
   I bez problemu później udzielił młodym ślubu kościelnego.
   Jak to uczuciowo przyjął, nie do końca wiem, ale ślub wziął przede wszystkim z uczucia do narzeczonej.
   Ponieważ jej i jej rodzinie bardzo zależało, by w KK dla całej rodziny, przyjaciół i znajomych zorganizować go.

[Roszada]

Jeśli nigdy nie byłaś katoliczką, to nie ma znaczenia że byłaś ŚJ. Po prostu musisz się przygotować do chrztu poprzez materiał, który poda Ci ksiądz.
Jednego dnia możesz mieć 4 sakramenty: chrzest, bierzmowanie, komunię i ślub.
Spowiedzi na początek nie trzeba, bo chrzest gładzi wszystkie grzechy przed chrztem popełnione. Później spowiedź, po kolejnych grzeszkach.

[Takajaja]

Jak nie "czujesz blusa" do religii czy KK to lepiej zaczekac, przemyslec.....porozmawiac z ukochanym, rodzina
Nic na siłe!!

A jak juz sie zdecydujesz..to trzeba isc do ksiedza i pogadac jak on to widzi. Co kraj to obyczaj, i co parafia to inny ksiadz i obyczaj. Kazdy moze miec inna wersje zalatwienia tych sakramentow....
Ale radze przemyslec....jesli tego chcesz to zrob to dla siebie, a nie dla faceta. Ty masz sie z tym dobrze czuc.

[Roszada]

Jest opcja ślubu jednostronnego. To znaczy on składa śluby a Ty jesteś obecna. Tak zawierają ateiści z katolikami. Zdaje się taki ma ex prezydent Kwaśniewski

[zona_abrahama]

Jest opcja ślubu jednostronnego. To znaczy on składa śluby a Ty jesteś obecna. Tak zawierają ateiści z katolikami. Zdaje się taki ma ex prezydent Kwaśniewski

No właśnie miałam o tym pisać 😉 jeśli nie czujesz się dobrze z całym tym procesem, to można ślub katolicki bez tego. Zdaje się, że jako strona nie z KK musisz się zgodzic na wychowywanie dzieci w tej wierzę, jeśli się na dzieci zdecydujecie.

[patulinka]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi ja właśnie chcę przyjąć wiarę katolicką i nie mam nic przeciwko temu, jedynie co mi sprawia, że czuję się "dziko" to właśnie to klękanie w kościele, przeżegnywanie się itp. Chciałabym się pozbyć tego dziwnego uczucia, chciałam się właśnie dowiedzieć jak to było u innych może jeszcze znajdzie się ktoś, kto przeżywał podobne emocje...

[Tazła]

   Plus za odwagę, to odnośnie pierwszego posta.
Co do reszty...jeśli jesteś do tego przekonana i chcesz to zrobić także dla siebie,
radzę porozmawiać z mądrym księdzem, takim co zrozumie Twoją sytuację.

Weszłam w rodzinę katolicką i też miałam dylemat jak się zachować? Głupio było się pytać kogoś, a  raczej było mi nie honor. 
Dlatego idź sobie sama na mszę, pogrzeb czy inną uroczystość do kościoła gdzie nikt Cię nie zna. Obserwuj ludzi i ucz się, zobaczysz jak w praktyce szybko wchodzi w krew .

A i jeszcze jedno...od przeżegnania nie usycha ręka, ani kolano od klękania. 

Żyjąc w rodzinie katolickiej nieraz będziesz musiała iść na jakąś uroczystość, tego nie da się uniknąć. Iść i siedzieć w ławce demonstracyjnie jak świadkowie to lepiej wcale nie iść.

[DeepPinkTool]

Mój serdeczny kolega, będący kiedyś ŚJ, brał ślub w kościele. Było to w czasie gdy chyba jeszcze formalnie nie został wykluczony a na pewno nie nie przyjmował wiary katolickiej.

[matowa]

Podobno można wziąć ślub jako "niewierzący", w kościele z drugą, wierzącą osobą

[Sinéad]

Podobno można wziąć ślub jako "niewierzący", w kościele z drugą, wierzącą osobą

Tak, to prawda. Treść przysięgi dla niewierzącego jest nieco zmieniona.

[Natan]

Mój dobry znajomy najpierw był niewierzący - w takim duchu był wychowany i nie miał chrztu. Z pomocą Świadków uwierzył w Boga i przyjął u nich chrzest. Przez kilka lat funkcjonował w organizacji Strażnicy.

Potem miał kontakty z kobietą będącą katoliczką, choć po linii - że tak powiem - służbowej. Ona należała do neokatechumenatu, takiej wspólnoty katolickiej. Przez nią poznał ciekawych i mądrych ludzi z tego ruchu, a szczególnie takich, którzy na swojej drodze mieli intensywne kontakty ze Świadkami, albo nawet w rodzinie takich mieli. Ci ludzie byli bardzo biegli w Biblii i historii Kościoła. Wykazali mu przede wszystkim zasadność wiary w Boskość Chrystusa. Potem wyjaśnili mu wiele innych spraw. Wyszedł z organizacji z powodu sumienia. Obowiązkową lekturą dla niego przy wychodzeniu z organizacji Świadków było dzieło "W obronie wiary" Włodka Bednarskiego. Nazywał je taką katolicką wersją książki "Prowadzenie rozmów na podstawie Pism".

Potem został narzeczonym wspomnianej kobiety. Przygotował się do chrztu, komunii, bierzmowania i wreszcie do ślubu. Wszystko to przeszedł i utworzył rodzinę pobłogosławioną także synem. Wziął oczywiście ślub kościelny. Widziałem po nim radość z tego, że odnalazł swoje miejsce. Miał takie szlachetne podejście do ludzi, pełne wyrozumiałości. Nie był katolikiem w stylu Radia Maryja. Piszę w czasie przeszłym, bo wiele lat temu, po wyprowadzce z mojego rodzinnego miasta straciłem z nim kontakt.