Pan Jezus Bogiem

[AQRAT]

Witam,

pozwoliłem sobie przygotować opracowanie dotyczące tego w jakim świetle Biblia pokazuje Pana Jezusa.

PDF w załączniku.

[Roszada]

Aby uczciwie podejść do niniejszego opracowania należy skorzystać z innego przekładu biblii niż Przekład Nowego Świata gdyż ten przekład pozmieniał wersy dotyczące Boskości Pana Jezusa.

Ja próbowałem zrobić to podobnie, ale właśnie na podstawie Biblii w Przekładzie Nowego Świata:

https://swiadkowiejehowywpolsce.org/biblia-dyskusje/bostwojezusa-w-przekladzie-nowego-swiata/

[Światus]

Skąd pochodzi informacja do Ezech 44:1-2, o tym, że Jezus wszedł przez wschodnią bramę, i że została niedługo potem zniszczona?

[Roszada]

Skąd pochodzi informacja do Ezech 44:1-2, o tym, że Jezus wszedł przez wschodnią bramę, i że została niedługo potem zniszczona?

Ja o Ez 44 pisałem:

Pisarze wczesnochrześcijańscy widzieli zapowiedź stałego dziewictwa Maryi w słowach Ez 44:1-3. Jest tam mowa o bramie, która ma być na stałe zamknięta. „Jedynie władca” (Ez 44:3; por. Mt 2:6, Łk 2:29) i Jahwe przekroczyli tę bramę, a żaden człowiek nie miał przez nią przejść.

[agent terenowy]

Część argumentów jest naciągana. Choćby to, że Obj 21,6 jest o Jezusie. Wiersz 5 mówi o siedzącym na tronie. A cała Apokalipsa określa tak Ojca (choćby roz 4) nie Chrystusa(ten podszedł do siedzącego na tronie po zwój(Obj 5). Po następne, to Nowy Świat ma oddane dosłownie w Iz 52,6"oto ja", a nie "ja jestem". A że nie pasuje do teorii, to autor tego opracowania wybrał przekład, który pasował do teorii, a nie ten, który oddał dosłownie. Za to wytluszczenia w 1 Jana 5,20 popierają nietrynitarną interpretację tego wiersza. Prawdziwym Bogiem jest tu ten, którego Synem jest Pan Jezus. Wyrywania wersetów z kontekstu to świadkowie mogliby się uczyć z tego opracowania.

[Gorszyciel]

Skąd pochodzi informacja do Ezech 44:1-2, o tym, że Jezus wszedł przez wschodnią bramę, i że została niedługo potem zniszczona?

Ja bym to porównał z Ez 43,4 lub ew. Ps 24,7-10. Chodzi po prostu o to, że w Świątyni Ezechielowej zamieszka Jahwe na stałe, nieodwracalnie. A dlatego, że wejdzie tą bramą, żaden człowiek nie może nią chodzić. Ojcowie Kościoła, dopiero od IV w., widzieli w tym zapowiedź narodzin z Dziewicy (zamkniętej bramy).

[AQRAT]

Po to człowiek żyje, żeby się uczyć.. od Boga i wszystkich wokół.

To opracowanie nie jest ostateczne i dobrze, że poddajecie go krytyce gdyż będę mógł je dopracować.

[Stanisław Klocek]

Biblia ma to do siebie, że można z niej wyciągać i tworzyć "nie stworzone rzeczy".
Gdzie poniższe twierdzenia można jednoznacznie wskazać w przekładach ST?

Jezus Bogiem tym samym co Ojciec. Są jedną Istotą Boską.
Wśród tych wersów podałem także te, które dowodzą, że Jezus nie tylko jest Bogiem, ale że też był od zawsze i nie jest stworzeniem tylko Stwórcą i Sprawcą życia.

Wobec tego przystępuję przeciw ogólnie przyjętym interpretacją. Ale po kolei, pomaleńku, kolejno chronologicznie.

• Jezus nie uczestniczył w stważaniu starożytnego świata duchowego i materialnego.
• Początek zaistnienia osoby Jezusa datuje się urodzinami w Betlejem. 
• Bogowie to określenie względne i dotyczy istot duchowych, jak i ludzi.

• Kto z pisarzy Starego Testamentu wierzył w istnienie Jezusa jako Stwórcy?
• Jak rozumieć istotę Boską (potrzebna definicja)?

[Roszada]

Aby uczciwie podejść do niniejszego opracowania należy skorzystać z innego przekładu biblii niż Przekład Nowego Świata gdyż ten przekład pozmieniał wersy dotyczące Boskości Pana Jezusa

Przykłady:

Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii Bóstwo Chrystusa.

‘Ukrywane’ jest ono przez określanie Jezusa „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).

Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy to szczególnie Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).

Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5, Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.

Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu”, „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa On nazwany „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).

Innym problemem jest narzucana interpretacja pewnym tekstom, w których uważa się, że mówią one o Bogu Ojcu, a nie o Synu Bożym (np. „prawdziwy Bóg” 1J 5:20; „Alfa i Omega” Ap 22:13; „Boga, który on nabył własną krwią” Dz 20:28). Czasem bywa zaś odwrotnie (np. Za 12:10).

Kolejną metodą usuwania w cień Bóstwa Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4), umieszczono określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

Również czasem dodano pewne słowa do Biblii (np. dwa razy „za jego pośrednictwem” Kol 1:16-17), by Jezus nie okazał się Stwórcą, tylko pośrednikiem w stwarzaniu (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

Dziwne też jest nazywanie cezara „Panem” (z dużej litery w Dz 25:26), tak jakby był on równy Chrystusowi. Natomiast w 1Kor 8:5 dla odmiany piszą Świadkowie Jehowy o „panach” (por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).

Trudne jest też czasem odkrycie motywów, dla których Towarzystwo Strażnica dany tytuł Jezusa czy Boga pisze raz dużą literą, a innym razem małą, np. „Sędzia” lub „sędzia” (patrz Dz 10:42, 2Tm 4:8, Jk 4:12, 5:9), „Władca” lub „władca” (Ap 1:5, Mi 5:2), „Wybawca” lub „wybawca” (Iz 43:11, Łk 2:11, J 4:42, Tt 2:13), „Król Izraela” lub „król Izraela” (Iz 44:6, J 1:49, 12:13).

Czyżby według Towarzystwa Strażnica jakieś reguły gramatyczne miały decydować o tym, czy Chrystus jest małym czy dużym Bogiem, Sędzią, Władcą, itd.?
Czy Jezus będzie nas kiedyś sądził ze znajomości gramatyki greckiej i hebrajskiej, czy ze stosunku do Jego osoby?

[Stanisław Klocek]

Dylemat boga ciąg dalszy. Nie wyróżniam liter przy pisaniu słowa ,,bóg" (prócz cytatów z Biblii i nawiązujących do dogmatów trynitarnych), jak i interpunkcji, ponieważ nie wyróżniano nigdzie liter w czasach powstawania Biblii. Tym samym, nie chcę sugerować inną interpretację, jak tylko tą, która wynika wyłącznie z kontekstu bliskiego, z uwzględnieniem dalekiego. Aby rozwiązywać wszelkie niejasności związane inerpretacją istoty (osoby boga) Proszę o odpowiedź na postawione pytania, Tak lub Nie. Zaznaczam, że nie chodzi mi o naturę tych osób, lecz o ich status, rangę, pozycję.

1. Czy osoba Boga Ojca (JHWH) jest Bogiem? ...
2. Czy osoba Jezusa jest Bogiem?                    ...
3. Czy osoba Ducha Świętego jest Bogiem?     ...
4. Czy określenie ,,Bóg" jest to jedna osoba?    ...
Ustosunkowanie się na często powoływane się zwroty ST, które to rzekomo mają potwierdzać istnienie Jezusa jako stwórcy oraz, jako uczestnika w prowadzeniu cielesnego Izraela, jako narodu wybranego.

Rdz 1:1 - Na początku Bóg [heb. אֱלֹהִים bogowie = pol. elohim] stworzył [heb. בָּרָא bara = pol. stworzył].

Skoro słowo elohim z punktu widzenia gramatyki hebrajskiej jest rzeczownikiem występującym w liczbie mnogiej, czy nie sugeruje to, że było więcej stwórców niż jeden? Zwolennicy dogmatu Trójcy dopatrują się  jeszcze Jezusa. Jednakże  liczba mnoga nie dowodzi, gdyż sąsiadujący czasownik ,,stworzył" wskazuje na jednooosobowego boga. Gdyby w stwarzaniu uczestniczyło więcej bogów, byłoby w liczbie mnogiej "stwarzali", a tak nie jest. Aby przybliżyć zrozumienie, to posłużę się analogią z języka polskiego, gdzie  ,,nożyczki" lub ,,spodnie" są liczby mnogiej (brak l. poj.), ale gdy prosimy kogoś, podaj, to gdy jest ich więcej, pada zazwyczaj pytanie - które?. Dodatkowo decyduje cały kontekst księgi Rodzaju 1 rozdz.; stworzył, a nie stworzyliśmy - powiedział, a nie powiedzieliśmy - rzekł, a nie rzekliśmy - widział, a nie widzieliśmy - nazwał, a nie nazwaliśmy - uczynił, a nie uczyniliśmy - umieścił, a nie umieściliśmy - błogosławił, a nie błogosławiliśmy.

Ale mimo tego następuje kontrargumentacja, że jednak jest też

Rdz 1:26 A wreszczie rzekł Bóg <<Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego Nam>>

Istnieją trzy hipotezy.

a) Do wcześniej stworzonych zwierząt, w formie monologu, podobnie jak czasem człowiek np. do psa, aby aportował. W ten sposób sugeruje się, że przez doskonalenie genomu doprowadził Bóg do uczynienia człowieka.
b) Bóg przemawia do aniołów, tak jak przedstawił na obrazie Michał Anioł na zlecenie papieża Juliusza II ukończonego ok. 1511 roku.
c) Bóg Ojciec przemawia do jednego Syna (Jezusa).Po pierwsze. Bóg nie mówi do boga, lecz do kogoś, lub czegoś nieokreślonego. Domyślanie się Jezusa, jest tylko zwykłym chciejstwem. Po drugie. Uczyńmy nie jest tym samym, co stwórzmy. Uczynić można coś z czegoś, co jest przeciwieństwem kreacjionizmu 2. «w teologii chrześcijańskiej: pogląd, zgodnie z którym świat został stworzony przez Boga z nicości»

cdn

[Gremczak]

Ale Klocek pisze jako niewierzący czy jako wierzący.
Zdaje się deklarował swoją niewiarę, a tu raptem Pismo cytuje jako dowód.

A co to ma do tego czy ktoś wierzy czy nie?

Coś chyba nie tak Klocku.

Ja przyznaję nie czytam Twoich dziwnych postów, ale czasem mnie ciekawość zżera co też ty wypisujesz za gnioty jako niby wierzący.

A czemu coś nie tak?
 Ma łykać wszystko To co ktoś powiedział?

A czy to dziwne posty?
 Raczej pobudzające do myślenia.

[Abba]

Ale mimo tego następuje kontrargumentacja, że jednak jest też

Rdz 1:26 A wreszczie rzekł Bóg <<Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego Nam>>

Istnieją trzy hipotezy.

a) Do wcześniej stworzonych zwierząt, w formie monologu, podobnie jak czasem człowiek np. do psa, aby aportował. W ten sposób sugeruje się, że przez doskonalenie genomu doprowadził Bóg do uczynienia człowieka.
b) Bóg przemawia do aniołów, tak jak przedstawił na obrazie Michał Anioł na zlecenie papieża Juliusza II ukończonego ok. 1511 roku.
c) Bóg Ojciec przemawia do jednego Syna (Jezusa).
Po pierwsze. Bóg nie mówi do boga, lecz do kogoś, lub czegoś nieokreślonego. Domyślanie się Jezusa, jest tylko zwykłym chciejstwem. Po drugie. Uczyńmy nie jest tym samym, co stwórzmy. Uczynić można coś z czegoś, co jest przeciwieństwem kreacjionizmu 2. «w teologii chrześcijańskiej: pogląd, zgodnie z którym świat został stworzony przez Boga z nicości»

cdn

Przy okazji, choć pewnie nie wniesie to zbyt dużo w dyskusję, ale tylko
wtrącę małą dygresję. Otóż stwarzać i czynić  w tekście hebrajskim
często występują jako pojęcia równorzędne.
Idealnym przykładem jest księga Rodzaju  5:1, ponieważ nawiązuje
do powstania gatunku ludzkiego obydwoma słowami :

(1): To jest księga potomków Adama:
Kiedy Bóg stworzył człowieka,
na podobieństwo Boże uczynił go. [Biblia Warszawska, Rdz 5]

Takich przykładów w BH jest więcej, ale nie przytaczam,
ponieważ ten jest idealnie reprezentatywny.

[Stanisław Klocek]

Niektórzy doszukiwali się istnienia Boga w Trójcy, a w niej Jezusa w następującym opisie.
Rdz 17:1 A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Jahwe i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący... 18:2 Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie... 18:16 Potem ludzie ci odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić, (w pewnym momęcie, Abram został z jednym z nich, gdy dwu następnych okazało się, że byli to): 19:1 Ci dwaj aniołowie przybyli do Sodomy ...

Uwzględniając jeszcze: Rdz 1:26 Uczyńmy 3:22 jak My 11:7 zejdźmy i pomieszajmy Iz 6:8 nam. Są to, czasowniki i zaimki osobowe liczby mnogiej. Oraz to, że;

W języku polskim posiadamy tylko dwie liczby: pojedynczą i mnogą. W języku hebrajskim istnieją trzy liczby: pojedynczą, podwójną i mnogą. Liczba podwójną dotyczy tylko dwóch rzeczy. Opisuje ona rzeczy mające parę: oczy, uszy czy ręce. Słowa „Elohim” i „my” mają liczbę mnogą: zdecydowanie dotyczą więcej niż dwóch osób, dotyczą trzech lub większej ilości. stąd

Wydawać by się mogło, iż taka kompilacja paraleli pozwala na uzasadnienie Trójcy. Jednakże większość egzegetów szybko zrezygnowała z tego, a to z powodu, iż Jezus i DŚ będący stworzeniami, jako aniołowie, nie stanowiliby równych w dogmacie Trójcy. Ponadto, dogmat bóstwa Jezusa odrzucają kolejne teksty. Pwt  4:35 ... Jahwe jest Bogiem, a poza Nim nie ma innego. 6:4 Jahwe jest naszym Bogiem - Jahwe jedyny. 32:39 ... Ja jeden, i nie ma ze Mną żadnego boga. Ps 83:19 … Jahwe, że tylko sam jesteś najwyższy … Iz 43:11 Ja, Jahwe, (...) i poza Mną nie ma żadnego zbawcy. Równocześnie w związku z tymi relacjami, nic nie upoważnia do wyciągania wniosku o istnieniu Jezusa w tym czasie.

Otóż stwarzać i czynić  w tekście hebrajskim często występują jako pojęcia równorzędne. Idealnym przykładem jest księga Rodzaju  5:1
To jest księga potomków Adama:
Kiedy Bóg stworzył człowieka,
na podobieństwo Boże uczynił go. [Biblia Warszawska, Rdz 5]

Podobają mi się takie spostrzeżenia. Niemniej, jest to kwestia dwuznaczna, a to z powodu, że BT w miejsce "uczynił" przetłumaczyli ponownie "stworzył". Wyj 5:1 BT ... Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boga stworzył go. Dlaczego? Dlatego, że jak wcześniej wyjaśniałem w języku hebr. Rdz 1:1 występuje bara (stworzył), i tak jest w przekładzie Strong's Rdz 5:1 (zob. załącznik). Natomiast Bw, którą cytowałeś, tłumacze wydaje mi się (nie jestem pewien), że czerpali z Septuaginty, gdzie rzeczywiście Rdz 5:1 występują frazy εποίησεν ο θεός ({z rodzajnikiem}Bóg stworzył), εποίησεν αυτόν (On uczynił). Dla mnie; stworzył - uczynił, mimo podobieństw czynności, jednak nie są w pełni tożsame.

[Abba]

Sądzę, że hebr. bara (stworzył) w Rodzaju 1:1 występuje w sensie
ogólnym, odnoszącym się do kosmosu w całości.

Jednakże w Rodzaju 5:1, który zamieściłeś z tekstem hebrajskim, z pewnością
tłumaczenie jest właściwe. Biblia Warszawska nie jest tłumaczeniem z Septuaginty,
tylko standardowo, z hebrajskiego. W tym wersie występuje zarówno bara (stworzył),
jak i asa (uczynił). Na obrazku zaznaczyłeś oba wystąpienia słowa bara,
ale jest tam również słowo asa, tłumaczone jak widać na angielskie  he made (on uczynił)
(trzecie hebrajskie słowo od prawej strony w drugiej linijce).

[Abba]

Aha, jeszcze jedno spostrzeżenie.
Ciekawe, że chociaż tekst hebrajski zawiera oba różne określenia ("stworzyć" i "uczynić"),
(i tu się zgadzam że one mają inne nieco znaczenia), to starożytni tłumacze
Septuaginty tej rozdzielności nie akcentują, tylko oddają oba te hebrajskie słowa
jednym słowem greckim ἐποίησεν -  epoisen.

Tekst Septuaginty Genesis 5:1 :
Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν Αδαμ, κατ᾽ εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν·

http://www.biblia.info.pl/septuaginta/Genesis.htm

Tekst hebrajski ma jednak w tym wersie pierwsze słowo bara -"stworzył", drugie asa -"uczynił".

Natomiast chyba pomyliłeś się w tłumaczeniu Septuaginty, ale to jak rozumiem czeski błąd z Twojej strony.
Bo właśnie tekst Septuaginty sam cytowałeś z dwukrotnym słowem epoisen,
a tłumacząc raz napisałeś stworzył, a raz uczynił.

Czyli, w wypadku Biblii Tysiąclecia mamy w Genesis 5:1 odstępstwo od oryginału hebrajskiego
(może właśnie na rzecz Septuaginty?), natomiast tekst Biblii Warszawskiej wiernie idzie za hebrajskim,
podobnie zresztą czyni w tym wypadku (słusznie) tekst Przekładu Nowego Świata.
Oba podane przekłady dokonują więc rozróżnienia między słowami,
zgodnie z tekstem oryginalnym, ale w przeciwieństwie do Biblii Tysiąclecia (i w przeciwieństwie do LXX).

Tłumaczenie z rozróżnieniem obu tych słów, zachowano także na przykład w wydaniach Biblii
Poznańskiej, Jakuba Wujka , Gdańskiej, Paulistów, Mesjańskiej, Brzeskiej, Lubelskiej,
które, jak widać, w tym wypadku podążają za tekstem hebrajskim.