Żadną nowością nie był termin Świadkowie Jehowy w roku 1931, gdyż w roku 1930 powszechnie był używany w podręczniku:
„W poselstwie tem Jezus opisany jest jako »wierny i prawdziwy świadek« i oto przyszedł on, by obudzić swoich sprzymierzeńców, aby poznali, co to znaczy być świadkiem Jehowy” (Światło 1930 t. 1, s. 44).
„(...) one są świadkami Jehowy, mającymi zlecenie obwieszczania jego pomsty...” (Światło 1930 t. 1, s. 148).
„Ostatkowi duchowego Izraela powierzone jest świadectwo Jezusa Chrystusa i tem samem staje się on w ostatecznych dniach świadkiem Jehowy na ziemi. (...) Klasa ta przechodzić musi przez pewne (...) wydarzenia (...) aby stwierdzona została jej zdatność na świadka Jehowy” (Światło 1930 t. 1, s. 186).
„Musi więc być świadkiem dla Jehowy i objawiać ludziom nie wielkość dobroć jakiegoś człowieka, lecz wzniosłość i pełną miłości dobroć Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 9).
„(...) musi być zapowiedziane przez świadków Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 124).
„(...) uczynieni odważnymi świadkami dla Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 153).
„(...) muszą być wiernymi i prawdziwymi świadkami Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 174).
„(...) aby nie zwracali uwagi na słowa świadków Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 186).
„(...) ostatkowi (...) żeby je jako świadek Jehowy obwieszczał innym” (Światło 1930 t. 2, s. 246).