"Członkowie sekt często izolują się od przyjaciół, rodziny" - o kim mowa?

[Roszada]

Czy tytuł wątku coś nam mówi?

Oto słowa z zamieszczonym w tytule fragmentem:

*** w94 15.2 s. 4 Co to są sekty? ***
Niekiedy środki przekazu oraz organizacje zwalczające sekty obdarzają tym mianem Świadków Jehowy. Ostatnio w prasie ukazało się sporo artykułów, w których Świadków stawia się na równi z grupami religijnymi znanymi z podejrzanych praktyk. Czy jednak słuszne jest kojarzenie Świadków Jehowy z jakimś małym, skrajnym ugrupowaniem religijnym? Członkowie sekt często izolują się od przyjaciół, rodziny, a nawet od reszty społeczeństwa. Czy tak samo postępują Świadkowie Jehowy? Czy stosują oszukańcze, nieetyczne metody pozyskiwania nowych wyznawców?
Przywódcy sekt znani są z manipulowania swymi zwolennikami w celu zniewolenia ich umysłów. Czy istnieją jakiekolwiek dowody na to, że tak właśnie postępują Świadkowie Jehowy? Czy ich praktyki religijne są okryte tajemnicą? Czy naśladują oni i wielbią człowieczego przywódcę? Krótko mówiąc, czy Świadkowie Jehowy są sektą?

Czy istnieją dowody, że ŚJ z nakazu Ciała Kierowniczego "tak właśnie postępują"?

A czym są właśnie słowa tego Ciała Kierowniczego?

„Chociaż może to nie być łatwe, musimy unikać kontaktów z wykluczonymi krewnymi – przez telefon, SMS-y, listy, mejle czy portale społecznościowe” (Strażnica październik 2017 s. 16).

"Czy ich praktyki religijne są okryte tajemnicą?"

„Wprawdzie złośliwe kłamstwo jest w Biblii stanowczo potępione, ale to nie znaczy, jakoby człowiek miał obowiązek wyjawić prawdziwą informację ludziom, którzy nie są upoważnieni do jej otrzymania” (Przebudźcie się! Nr 10, 2001 s. 31);

„Wierny świadek nie dopuszcza się krzywoprzysięstwa ani innych form kłamstwa. Nie oznacza to jednak, że powinien wyjawiać wszystko, co wie, wrogom ludu Bożego” (Strażnica Nr 22, 2004 s. 28);

„Wprawdzie Biblia stanowczo potępia złośliwe kłamstwa, ale to nie znaczy, jakoby człowiek miał obowiązek wyjawiania faktów osobom nieupoważnionym” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 1104-1105);

„Musimy też się zastanowić, czy rozmówca ma prawo otrzymać szczegółową odpowiedź” (Strażnica Nr 3, 2007 s. 6);

Jeśli nie ma wyjawiać „prawdziwych informacji ludziom”, to jakie ma im objawiać? Fałszywe?

[Efektmotyla]

W tym roku w Filmie Kongresowym jak ,,karierowiczka żona" zaprosiła rodzinę do nowego mieszkania to mąż ją zganił ,,bo przecież oni nie przyszli rozmawiać o Jehowie".

Porównanie zacytowanej Strażnicy z Filmem / Filmami kongresowymi = Szczyt Hipokryzji

[czarnaowca]

A najgorsze jest to, ze Ci ludzie czytają te strasznice, potakują, bulwersuja sie, ze jak tak można rodziny rozdzielać (!), ze sekty wykorzystują tylko ludzi... i nie widza, ze ich organizacja robi dokładnie to samo z nimi...

[KaiserSoze]

*** w94 15.2 s. 4 Co to są sekty? ***
Niekiedy środki przekazu oraz organizacje zwalczające sekty obdarzają tym mianem Świadków Jehowy. Ostatnio w prasie ukazało się sporo artykułów, w których Świadków stawia się na równi z grupami religijnymi znanymi z podejrzanych praktyk. Czy jednak słuszne jest kojarzenie Świadków Jehowy z jakimś małym, skrajnym ugrupowaniem religijnym? Członkowie sekt często izolują się od przyjaciół, rodziny, a nawet od reszty społeczeństwa. Czy tak samo postępują Świadkowie Jehowy? Czy stosują oszukańcze, nieetyczne metody pozyskiwania nowych wyznawców?
Przywódcy sekt znani są z manipulowania swymi zwolennikami w celu zniewolenia ich umysłów. Czy istnieją jakiekolwiek dowody na to, że tak właśnie postępują Świadkowie Jehowy? Czy ich praktyki religijne są okryte tajemnicą? Czy naśladują oni i wielbią człowieczego przywódcę? Krótko mówiąc, czy Świadkowie Jehowy są sektą?

Dzięki za ten cytat. Mam nadzieję go użyć w rozmowie z betonem.

[Tusia]

Dzięki za ten cytat. Mam nadzieję go użyć w rozmowie z betonem.

Można sobie zrobić zdjęcie, mieć gotowca i pokazać:

[Roszada]

"Czy naśladują oni i wielbią człowieczego przywódcę?"

Wielbić jeszcze nie wielbią, ale kiedyś wielbili:

   „Niejeden przyjmował prawdę, ponieważ usłyszał ją właśnie od niego. W ten sposób wielu zaczęło czcić człowieka. (…) Wszyscy wiemy, co się stało po jego śmierci. (…) W przeszłości wszyscy byliśmy skłonni oddawać cześć bardziej stworzeniu niż Stwórcy” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 625-626);

   „Inni, ze względu na głęboki szacunek dla brata Russella, wydawali się bardziej zainteresowani naśladowaniem jego przymiotów i roznieceniem swoistego kultu jego osoby” (jw. s. 65);

   „Wprawdzie odrzucili już takie kłamliwe nauki, jak dogmat o Trójcy czy też o duszy nieśmiertelnej, ale w dalszym ciągu obciążały ich pewne praktyki babilońskie. Pracując nad wyrabianiem sobie charakteru, wielu nabierało przekonania do własnej sprawiedliwości. Niektórzy czcili stworzenia, ulegając kultowi jednostki związanemu z osobą Charlesa T. Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica” (Strażnica Nr 9, 1989 s. 4);

   „Przeciwstawili się osobnikom o zapędach sekciarskich, którzy zaczęli niemal ubóstwiać pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, Charlesa T. Russella, zmarłego w roku 1916” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 35-36);

A dziś?

„Ponieważ członkowie Ciała Kierowniczego oraz miejscowi starsi są tymi, którzy pośród nas przewodzą, powinniśmy darzyć ich szacunkiem i modlić się, żeby Bóg udzielał im mądrości niezbędnej do zawiadywania zborem (por. Efezjan 1:15-17)” (Strażnica Nr 24, 1989 s. 21).

„Dobrze jest też modlić się za starszych zboru, nadzorców podróżujących i Ciało Kierownicze – słowem za wszystkich, »którzy się trudzą wśród was« (1 Tes. 5:12)” (Nasza Służba Królestwa Nr 11, 1990 s. 8).

„Możemy współdziałać z Ciałem Kierowniczym choćby przez to, że w codziennych prośbach zanoszonych do Boga będziemy pamiętać o tych braciach zamianowanych do pełnienia szczególnych zadań (Rzymian 12:12)” (Strażnica Nr 6, 1990 s. 19).

"Krótko mówiąc, czy Świadkowie Jehowy są sektą?"

Zdaje się że Towarzystwo pisało tak:

„Coraz więcej rządów zarówno w krajach chrześcijańskich, jak i w innych ‘wynosi się’ ponad sług Jehowy Zastępów, ponad Jego Świadków, pogardliwie traktując ich jako »sektę«...” (Strażnica Nr 5, 1996 s. 14).

„W traktacie oznajmiono: »Dwieście pięćdziesiąt tysięcy Świadków Jehowy oraz ich sympatyków mieszkających we Francji PROTESTUJE przeciwko temu, że od roku 1995 ich chrześcijańskie wyznanie, istniejące w tym kraju od roku 1900, nieuczciwie stawia się na równi z niebezpiecznymi sektami. (...) PROTESTUJE przeciwko doznawanym nieustannie szykanom...«” (Strażnica Nr 15, 1999 s. 9).

„[We Francji] W roku 1996 w raporcie komisji parlamentarnej zaliczono Świadków do ‛niebezpiecznych sekt’” (Rocznik Świadków Jehowy 2000 s. 24).

[gedeon]

Na zadane w cytowanej Strażnicy pytanie
Członkowie sekt często izolują się od przyjaciół, rodziny, a nawet od reszty społeczeństwa. Czy tak samo postępują Świadkowie Jehowy?

Przebijanie dzieci i wykluczonych
Towarzystwo Strażnica poleca „przebić” według tekstu Zachariasza 13:3 osoby wykluczone, nawet własne dzieci (dotyczy to odtrącenia, odrzucenia):
„Takie dzieło oczyszczenia, które się odbywa w organizacji przywróconego lojalnego ostatka i jego lojalnych towarzyszy, przepowiedziane zostało w Zachariasza 13:2-6. W wierszach 2 i 3 czytamy: »I stanie się dnia onego, mówi Pan [Jehowa, NW] zastępów, że wykorzenię imiona bałwanów z ziemi, tak że nie będą więcej wspomniane, do tego i tych proroków i ducha nieczystego zniosę z ziemi. I stanie się, gdyby kto dalej prorokował, że mu rzekną ojciec jego i matka jego, którzy go spłodzili: Nie będziesz żył, przeto żeś kłamstwo mówił w imieniu Pańskim [Jehowy, NW]; i przebiją go ojciec jego i matka jego, którzy go spłodzili, że prorokował.« (...) Co począć gdy syn jakiejś rodziny świadków sprzeciwia się kazaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym i próbuje głosić coś, co jest sprzeczne z poselstwem o Królestwie albo gdy się stara na innych wywierać niewłaściwy wpływ czyniąc to w imieniu Jehowy? Co w takim wypadku powinni uczynić oddani Bogu, ochrzczeni rodzice? Nie powinni oni kierować się tylko swymi uczuciami, oszczędzając takiego ukochanego, którego narodzenie sami spowodowali. Muszą mu wykazać śmiertelną grzeszność jego prorokowania i zwalczania dzieła Królestwa. Nie powinni tego tolerować, aby ich syn w imieniu Jehowy wypowiadał kłamstwa. Muszą go »przebić«, ponieważ fałszywie prorokuje. Choćby był ich własnym dzieckiem muszą go uważać za duchowo zmarłego, nie utrzymując z nim żadnej łączności lub społeczności religijnej i odrzucając jego proroctwa. Nie powinni udaremniać usunięcia go ze społeczności i wykluczenia go ze społeczeństwa Nowego Świata świadków Jehowy” (Strażnica Nr 9, 1962 s. 8).