moje trzy grosze:
Raymond Franz ''Kryzys Sumienia'' str. 28-30
cytat:
''Gdy przydzielono mi hasło''chronologia'', temat ten ponownie postawił mnie wobec poważnych pytań. Główna nauka Świadków Jehowy głosi, że proroctwa biblijne wskazują na rok 1914 jako na koniec ''czasów pogan'', wspomnianych w Ewangelii Łukasza, w rozdziale dwudziestym pierwszym, w wersecie 24.Twierdzi się, że w tym roku Jezus Chrystus objął Królestwo i zaczął panować w sposób niewidzialny dla ludzkich oczów.
Podstawą obliczeń prowadzących do tej daty jest wspomniany w rozdziale czwartym Księgi Daniela okres ''siedmiu czasów'', wykładany jako okres 2520 lat, który rozpoczął się w roku 607 p.n.e. a skończył się w 1914 roku n.e.
Jeśli chodzi o datę wyjściową – 607 rok. p.n.e. - uważa się, że właśnie w tym roku nastąpiło zburzenie Jerozolimy przez babilońskiego króla Nabukadneccara.
Wiedziałem, że data 607 r. p.n.e. jest datą szczególną dla naszych publikacji, ale nie uświadamiałem sobie do końca, dlaczego.
Zbadanie tego jednego tematu ''chronologia''zajęło mi długie miesiące. Zaowocowały one najdłuższym artykułem w słowniku.
Większą część tego długiego czasu spędziłem w poszukiwaniach jakiegokolwiek dowodu, jakiegokolwiek faktu historycznego, który prowadziłby do daty 607 p.n.e. - tak, ważnej dla naszych obliczeń wskazujący na rok 1914.
Charles Ploeger, członek personelu Biura Głównego pracujący wówczas jako sekretarz, przeszukał biblioteki całego Nowego Jorku szukając czegokolwiek, co od strony historycznej mogłoby uzasadniać datę 607 rok p.n.e.
Nie znaleźliśmy absolutnie nic, aby ja podtrzymać. Wszyscy historycy wskazywali na datę o dwadzieścia lat później (na 586/587 rok p.n.e.).
Dopóki nie opracowano na użytek słownika hasła ''archeologia'' nie uświadomiłem sobie, że liczba tabliczek klinowych z wypalonej gliny, odnalezionych w rejonie Mezopotamii i pochodzących z okresu starożytnego Babilonu, sięga dziesiątków tysięcy.
Na żadnej z tych pokrytych pismem klinowym tabliczek nie znaleziono nic, co mogłoby wskazywać, że okres imperium neobabilońskiego ( w którym mieści się czas panowania Nebukadneccara) był na tyle długi, aby pasował do 607 roku p.n.e., naszej daty zburzenie Jerozolimy. Wszystko wskazywało na okres o dwadzieścia lat krótszy, niż głosiła nasza oficjalna, opublikowana chronologia.
Choć nie dawało mi to spokoju, pragnąłem wierzyć, na przekór wszystkim przeczącym temu dowody, że nasza chronologia jest właściwa.
Z tego też powodu przygotowując artykuł do słownika wiele czasu i miejsca poświeciłem osłabianiu siły wymowy archeologicznych i historycznych dowodów, które niezbicie wykazywały błędność naszej daty 607 roku p.n.e., a tym samym dawały inny punkt wyjścia dla obliczeń i prowadziły w konsekwencji do daty innej niż rok 1914.
Charles Ploger i ja udaliśmy się do Brown University w Providence, w Stanie Rhode Island, w celu przeprowadzenia wywiadu z profesorem Abrahamem Sachse, specjalistą w dziedzinie starożytnych tekstów klinowych, zwłaszcza tych, które zawierają dane astronomiczne.
Chcieliśmy zobaczyć, czy uda się nam uzyskać jakiekolwiek informację, które wskazywałyby na jakąś wadę lub słabość w podawanych w wielu spośród tych tekstów danych astronomicznych, które wskazywały, że nasz data 607 p.n.e. jest niepoprawna.
W końcu stało się dla nas jasne, że jeśli rzeczywiście nasza data miałaby być właściwą, starożytni pisarze musieliby się dosłownie zmówić – bez żadnych wyobrażalnych powodów ku temu – w celu fałszywego przedstawienia faktów.
Znowu, niczym adwokat postawiony wobec dowodu, któremu nie można zaprzeczyć, usiłowałem zdyskredytować lub osłabić pewność świadectwa starożytnych czasów, które dostarczało dowodu w postaci historycznych tekstów dotyczących imperium neobabilońskiego. Przedstawiłem uczciwie argumenty, jednakże ich intencją była próba podtrzymania daty, dla której brak jakiegokolwiek historycznego potwierdzenia.''
Sam Raymond Franz przedstawia niedorzeczność roku 607 p.n.e. zburzenia Jerozolimy, tłumaczony tak zaciekle przez (Ww)
