Osiem interpretacji Towarzystwa słów „Pan mój i Bój mój”

[Roszada]

Trzy najstarsze zachowane aluzje do J 20:28 lub zacytowane te słowa:

Ireneusz (130-202)

„Panem jest Ojciec i Panem jest Syn, Bogiem jest Ojciec, Bogiem jest Syn, bo zrodzony z Boga jest Bogiem [por. J 1:18]. I tak według substancji, swej mocy i istoty ukazuje się jeden Bóg, zaś wedle porządku naszego zbawienia to Syn i Ojciec” (Wykład Nauki Apostolskiej 47).

Tertulian (155-220)

„Imię zaś Chrystusa i jego władza rozciąga się wszędzie, tam, gdzie w niego wierzą, wspomniany przez wszystkie ludy, jest czczony, wszędzie panuje, wszędzie jest adorowany. (...) Dla wszystkich jest taki sam, dla wszystkich jest królem, sędzią, dla wszystkich jest Panem i Bogiem [por. J 20:28]” (Przeciw Żydom 7).

Nowacjan (200-258)

„Albo czy Chrystus nie jest też Bogiem? W jaki sposób zatem zostało powiedziane do Chrystusa: »Pan mój i Bóg mój« [J 20:28]?” (O Trójcy Świętej 30:178).

„Żaden z ludzi nie może twierdzić: »Ja i Ojciec jesteśmy jedno« [J 10:30], jedynie Chrystus wypowiedział to zdanie mając świadomość Bóstwa. W końcu Apostoł Tomasz, pouczony wszystkimi dowodami i okolicznościami, które przemawiały za Bóstwem Chrystusa mówi, odpowiadając Chrystusowi: »Pan mój i Bóg mój« [J 20:28]. Poza tym Apostoł Paweł pisze w swoim liście: »Do nich należą ojcowie, a z nich pochodzi Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki« [Rz 9:5]. I ten sam Apostoł deklaruje, że on »nie przez ludzi czy przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa« [Ga 1:1] został ustanowiony apostołem. On utrzymuje, że samej Ewangelii wyuczył się nie od ludzi czy dzięki człowiekowi, lecz przyjął od Jezusa Chrystusa [por. Ga 1:11-12], słusznie zatem Chrystus jest Bogiem” (O Trójcy Świętej 13:69).

 Oczywiście wiara w Bóstwo Jezusa istniała już wcześniej:

Ignacy z Antiochii (zm. 107)

„Bóg nasz bowiem, Jezus Chrystus, począł się w łonie Maryi zgodnie z planem Bożym, z rodu Dawida i z Ducha Świętego” (List do Kościoła w Efezie 18:2).

„Bóg nasz Jezus Chrystus, będąc w łonie Ojca, bardziej daje się widzieć” (Do Kościoła w Rzymie 3:3).

[Roszada]

Pisarze wczesnochrześcijańscy podają, że gnostycy, ebionici i inni heretycy okrajali Pismo Święte, szczególnie Nowy Testament, z wielu ksiąg, aby udowadniać swoje tezy, choć i to im niewiele dawało.

Ireneusz (ur. 130) tak oto pisał o gnostykach i ebionitach, którzy odrzucali Ewangelię Jana wraz z tekstem J 20:28:

„Inni znów, chcąc udaremnić dar Ducha Świętego, który w ostatnich czasach według upodobania Ojca wylał się na rodzaj ludzki, nie przyjmują Ewangelii w postaci Janowej, w której Pan obiecał zesłać Parakleta. Odrzucają więc jednocześnie i Ewangelię, i Ducha proroczego” (Adversus haereses III:11,9).

Tak więc chrześcijanie wierzyli w Bóstwo Jezusa, a heretycy usuwali nawet niewygodne księgi. Z czasem nie usuwano już ksiąg, ale nauczono się inaczej interpretować dane fragmenty, jak to widzieliśmy na przykładzie Towarzystwa, które 8 interpretacji J 20:28 przedstawiło.

[Falo]

Warto zwrócić uwagę na fakt, że pisarze Ewangelii często objaśniali i prostowali czytelnikowi wiele opisów. Na przykład dodając dla niewtajemniczonych, że Żydzi mają zwyczaj obmywania, lub że zachowanie uczniów było dziwne bo wtedy jeszcze czegoś nie rozumieli itp itd. Sam Jan na przykład prostuje że na skutek błędnego zrozumienia niektórzy uważali że Jezus powróci jeszcze za życia Jana. Ciekawy jest więc fakt, iż Jan nie objaśnia słów Tomasza gdy je cytuje. A przecież pisał około roku 100-nego, czyli w okresie gdy większość chrześcijan stanowili nie Żydzi lecz poganie. Może to oznacza, ze uznał iż do zrozumienia okrzyku Tomasza wystarczy wiedza z jego własnej Ewangelii. A ta zdaje się być dość sugestywna w kontekście Jn1:1 lub 1:18.

[Tadeusz]

Po raz kolejny pragnę zauważyć, że często spory są toczone o literkę, wyraz lub składnię.
A przecież zapominamy, że współcześnie dostępne są fragmenty tekstów często różniące się od siebie diametralnie.
Także pisma wczesnochrześcijańskie jak wiemy były na przestrzeni wieków fałszowane.

[Roszada]

Także pisma wczesnochrześcijańskie jak wiemy były na przestrzeni wieków fałszowane.

Jak się wygłasza sąd, to trzeba go poprzeć, a nie być zadowolonym ze swej tezy.
Trzeba podać kilka przykładów.

[Roszada]

Po raz kolejny pragnę zauważyć, że często spory są toczone o literkę, wyraz lub składnię.
A przecież zapominamy, że współcześnie dostępne są fragmenty tekstów często różniące się od siebie diametralnie.

Nie wiem czy w przypadku J 20:28 tak jest.
Proszę o przykłady dotyczące tego fragmentu.

[Roszada]

Spirytysta J. Greber a Towarzystwo Strażnica.

J 20:28

The New Testament – A New Translation and Explanation Johannes Greber, 1937
J 20:28 – My lord and my master!

New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984
J 20:28 – My Lord and my God!
(w przekładzie z roku 1952 oddano to słowami:
My Master and my God!).

„Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997
J 20:28 – „Mój Pan i mój Bóg!”.

Wprawdzie Towarzystwo Strażnica oddaje tekst J 20:28 jak inne Biblie, ale inaczej ten fragment interpretuje, to znaczy podobnie jak J. Greber. Zauważmy, on napisał tytuły Jezusa z małej litery i na dodatek angielskie słowo God zmienił na master. A jak uczą Świadkowie Jehowy? Oto ich słowa o J 20:28:

„Obrońcy trójcy wskazują na Jana 20:28 jako na dowód tego, iż Jezus jest Bogiem. Tomasz zwraca się do niego słowami: »Panie mój, i Boże mój!« Jak odpowiedzieć na ten argument? Jezus jest bogiem; słowo »bóg« oznacza możny, potężny” (Strażnica Nr 17, 1958 s. 23).

„Jednakże po upływie tygodnia ujrzał i usłyszał Jezusa na innym zgromadzeniu, a przekonawszy się o jego tożsamości, wyznał: »Pan mój«.” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 7 s. 11).

„Ponieważ Świadkowie Jehowy uznają potwierdzony przez Pismo Święte fakt, że Jezus jest »bogiem«, czyli »możnym«, nie wprawia ich w zakłopotanie werset z Ewangelii według Jana 20:28, gdzie czytamy, iż apostoł Tomasz wykrzyknął do Jezusa: »Mój Pan i mój Bóg!«” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 24).

„Czemu więc na widok zmartwychwstałego Jezusa Tomasz wykrzyknął: »Mój Pan i mój Bóg!«? Jak już wspomniano, Jezusa można nazwać bogiem...” (Przebudźcie się! Nr 8, 2005 s. 9).

Tak więc innymi metodami osiąga się ten sam cel negacji Bóstwa wg J 20:28.

[Falo]

Bardzo ciekawe jest to jak Jan ukazuje Żydów polemizujących z Jezusem w swej Ewangelii. Oni go chcą tam dwukrotnie ukamienować za to że według nich czyni się Bogiem w rozdziale 5 oraz rozdziale 10. I jest wręcz nieprawdopodobne aby kamienowali go za to że czyni się jakim tam bogiem, lub istotą potężną, lecz Bogiem. Oni to jako czarne charaktery w piśmie Jana tym bardzie podkreślają Janowe stanowisko co do Jezusa.

[boratyniak@gmail.com]

Trzy interpretacje Towarzystwa słów „Pan mój i Bój mój”

1. Jezus jest Panem i Bogiem

„Słuszną jest rzeczą przypisywać Chrystusowi Jezusowi imię Pana i Boga, jak to czynił pierwotny kościół i św. Szczepan modląc się do Niego – Dzieje 7:59” (Strażnica 15.04 1922 s. 125).

2. Tomasz wprawdzie zwrócił się do Jezusa ale uwielbił Jehowę

„Czy wierzyć w Trójcę?” s. 29: „Niektórzy uczeni sugerują, że Tomasz mógł po prostu wydać okrzyk zdumienia, kierując swe słowa do Jezusa, ale mając na myśli Boga”

3. Tomasz rozdzielił Pana (Jezus) i Boga (Jehowa) na dwie osoby. Dla niego Jezus to tylko Pan

*** w71/7 s. 11 ***
Apostoł Tomasz przepuścił był pewne ważne zgromadzenie i w związku z tym nie od razu chciał uwierzyć słowom drugich uczniów: „Widzieliśmy Pana” (Jana 20:25). Jednakże po upływie tygodnia ujrzał i usłyszał Jezusa na innym zgromadzeniu, a przekonawszy się o jego tożsamości, wyznał: „Pan mój”.

„Kościoły chrześcijaństwa kłamią, gdy powiadają, iż Jezus Chrystus jest Bogiem i właśnie Bóg przyszedł na ziemię, aby umrzeć za ludzkość i ją zbawić” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 18).

Mimo, że świadkiem nie jestem już dosyć długo to moje przekonania pokrywają się z opcją 2 i 3 A jeszcze z rok temu byłoby 1

[Tadeusz]

Jak się wygłasza sąd, to trzeba go poprzeć, a nie być zadowolonym ze swej tezy.
Trzeba podać kilka przykładów.

Sami piszecie o tym w tym wątku 

[Roszada]

Mimo, że świadkiem nie jestem już dosyć długo to moje przekonania pokrywają się z opcją 2 i 3 A jeszcze z rok temu byłoby 1

Masz więcej do wyboru, co opisano powyżej:

  1. Tomasz nazwał Jezusa „Panem i Bogiem”.
   2. Tomasz uwielbił Boga Ojca zwracając się do Jezusa.
   3. Tomasz oddzielił Pana od Boga.
   4. Tomasz uważał, że Jezus jest „podobny bogu”.
   5. Tomasz nazwał Jezusa „bogiem”.
   6. Tomasz uważał Jezusa za „rzecznika” Boga.
   7. Tomasz uważał Jezusa za „możnego”.
   8. Jezus Tomasza przyrównany do szatana.

Ale Twój stosunek do "jezuska" był znany.

[boratyniak@gmail.com]

Masz więcej do wyboru, co opisano powyżej:

  1. Tomasz nazwał Jezusa „Panem i Bogiem”.
   2. Tomasz uwielbił Boga Ojca zwracając się do Jezusa.
   3. Tomasz oddzielił Pana od Boga.
   4. Tomasz uważał, że Jezus jest „podobny bogu”.
   5. Tomasz nazwał Jezusa „bogiem”.
   6. Tomasz uważał Jezusa za „rzecznika” Boga.
   7. Tomasz uważał Jezusa za „możnego”.
   8. Jezus Tomasza przyrównany do szatana.

Ale Twój stosunek do "jezuska" był znany.

Był, był swego czasu

Dalej jednak obstawiam 2 i 3.
6 też może prawie być To zależy też od tego jakiego Jezusa mamy na myśli i które jego słowa.

Ale dobra, nie zaczynam

[Falo]

Bardzo ciekawe jest to jak Jan ukazuje Żydów polemizujących z Jezusem w swej Ewangelii. Oni go chcą tam dwukrotnie ukamienować za to że według nich czyni się Bogiem w rozdziale 5 oraz rozdziale 10. I jest wręcz nieprawdopodobne aby kamienowali go za to że czyni się jakim tam bogiem, lub istotą potężną, lecz Bogiem. Oni to jako czarne charaktery w piśmie Jana tym bardzie podkreślają Janowe stanowisko co do Jezusa.

Jeszcze jeden trzeci raz Żydzi chcą ukamienować Jezusa w 8 rozdziale gdy stwierdza on że istniał przed Abrahamem. I nie mogliby podjąć takich prób tylko za to że czyni się on kimś możnym. Za takie rzeczy nie kamienowano. Oni go chcieli kamienować za bluźnierstwa. Według nich czynił się Bogiem. Czynił się równy Bogu Najwyższemu. I tutaj stanowią oni tło jako czarne charaktery w Piśmie Jana, które mają nas czegoś nauczyć. Przeciwieństwem są uczniowie Jezusa tacy jak Tomasz, którzy mimo iż są ułomni przyjmują inne stanowisko niż tamci Żydzi. Tak to zdaje się kreślić Jan przed oczami czytelników. i do tego nie trzeba się wgryzać a słówka, grekę, słowniki, lecz wystarczy zwykłe całościowe wysłuchanie tego co Jan ma do powiedzenia w sprawie swego mistrza.

[Gorszyciel]

Piękna interpretacja J 20,28 św. Ambrożego:
Denique et Dominum et Deum legisti Patrem: Domine Deus meus, clamabo ad te, exaudi me (Psal. CXL, 1). Et Dominum et Deum habes Filium, sicut in Evangelio legisti, quia cum tetigisset Thomas latus Christi, ait: Dominus meus et Deus meus (Ioan. XX, 28). Ergo sicut Pater Deus, et Filius Dominus: ita et Filius Deus, et Pater Dominus. Alternatur pia significatio, non alternatur divina natura, sed immutabilis manet gratia. Non enim largitatis collativa, sed naturalis placita charitatis sunt, quia et unitas proprietatem habet, et proprietas unitatem.
(De Spiritu Sancto III 15, 108)

[Roszada]

No ale łaciny to już nawet na medycynie nie uczą, a w seminariach abc.
Ambrożego kilka pisma wydano w latach: 1939 (Mowy), 1970 (Wybór pism),  inny Wybór 1970 i Hexaemeron (1969), Wykład Ew. Łk 1977 i inne dwa dzieła.
Nie wiem jednak czy tam jest cytowane po łacinie pismo.