Pozorna „cześć” dla Jezusa
Chociaż Towarzystwo Strażnica odrzuciło już dawno (w latach 1954-1957) składanie czci Jezusowi, to jednak w latach 1971-1994 w polskich publikacjach ciągle cytowało fragmenty z różnych Biblii, które mówiły o „czczeniu” Chrystusa. Ktoś, kto nie ma orientacji, może źle zrozumieć intencje tej organizacji i pomyśleć sobie, że jednak Świadkowie Jehowy oddają „cześć” Jezusowi. Tak jednak nie jest, gdyż w języku angielskim cytowana jest Biblia Towarzystwa Strażnica, w której mowa jest tylko o „szacunku” dla Chrystusa, a nie o „czci” dla Niego.
Oto takie fragmenty biblijne dotyczące czci dla Jezusa zamieszczone w polskich publikacjach Świadków Jehowy:
„Pismo Święte oznajmia: »Spoglądamy na Jezusa, który stał się nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z niezasłużonej życzliwości Bożej zakosztował śmierci za każdego« (Hebr. 2:9, NW)” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 6 s. 2). Patrz też inne fragmenty dotyczące tekstów Hbr 2:9 i 3:3:
Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 16 s. 15;
Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 15 s. 19-20;
Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 2 s. 6;
Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 18 s. 9;
Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 3.
„Następnie dodał, że w przemienieniu Jezus ‛otrzymał od Boga Ojca cześć i chwałę’ (2 Piotra 1:16-18)” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 20 s. 22). Patrz też:
Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 18 s. 18;
Strażnica Rok XCII [1971] Nr 3 s. 9.
„Okoliczność, iż Bóg wyraził swą aprobatę w sposób widzialny i słyszalny, ogromnie wzmocniła wiarę Piotra, gdyż potem napisał: »(...) Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały...« (2 Piotra 1:16-18).” („Człowiek poszukuje Boga” 1994 s. 252-253).
„Chrześcijański apostoł Piotr, naoczny świadek przemienienia Jezusa, mógł więc z pełnym przekonaniem napisać: »(...) Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały...« (2 Piotra 1:16-18)” (jw. s. 67).
„»Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał« (Jana 5:23). Są to słowa samego Jezusa Chrystusa, nie pozostawiające wątpliwości co do tego, że jednym z warunków należytych stosunków z Bogiem jest oddawanie czci Jego Synowi” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 24 s. 17). Patrz też:
Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 14 s. 21;
Strażnica Rok C [1979] Nr 12 s. 2.
„Toteż Jezus nawoływał, »aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał« (Jana 5:23, NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 14 s. 23).
„W podanych wersetach czytamy: „(...) Jemu cześć i moc wiekuista. Amen” (1 Tym. 6:15, 16, BT, wyd. I)” (Strażnica Rok C [1979] Nr 23 s. 24).
„Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7).
„Raz po raz jest potem oddawana cześć Jehowie i Barankowi. – Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 3 s. 20).
„W następstwie tego nawet stworzenia niebiańskie obwieściły, że całkowicie zasługuje na przypisaną mu cześć i chwałę. – Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 4 s. 6).
„Utożsamienie zwycięskiego »lwa« z Chrystusem Jezusem nie nastręczy nam żadnych trudności, gdyż dalej przedstawiono go również w postaci »Baranka jakby zabitego«, a ponadto na jego cześć śpiewana jest pieśń: »Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć pieczęcie jej, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi (...), i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi« (Obj. 5:6-10)” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 10-11).
„Jeżeli zajrzymy do ostatniej księgi Pisma świętego, to jest do Objawienia 5:5-12, stwierdzimy, że jest tam mowa o kimś, do kogo odniesiono określenie: »Lew z pokolenia Judy«, i o którym powiedziano: »Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość i siłę, i cześć i chwałę, i błogosławieństwo«.” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 1 s. 10).
„Apostoł Jan ujrzał w wizji idealne warunki, jakie zapanują pod koniec tysiącletniego królowania Chrystusa. Opisał ją w Objawieniu 5:13 takimi słowami: »Wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie [to znaczy Jehowie], i Barankowi [Jezusowi Chrystusowi], błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków« (NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 15 s. 13). Patrz też:
Strażnica Rok CI [1980] Nr 12 s. 20;
Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7).
Widzimy z powyższego, że Towarzystwo Strażnica było co najmniej w latach 1971-1994 niekonsekwentne. Odrzucało „cześć” dla Jezusa (a uczyło tylko o „szacunku” dla Niego), a równocześnie cytowało w swoich publikacjach fragmenty z przekładów Biblii, które mówiły o „czczeniu” Chrystusa. Czy głosiciele tej organizacji tego nie zauważali?
Ciekawe jest też to, że
w polskiej Biblii Świadków Jehowy nie występuje określenie „wielbienie” w zastosowaniu do prawdziwego Boga.
Użyto ten termin tylko trzy razy i to do fałszywych bogów (patrz Dz 19:27, Rz 1:25, 2Tes 2:4).
