O tym, jak Świadkowie Jehowy Biblię poprawiali - Duch Święty

[Roszada]

Kolejne teksty z Biblii Towarzystwa, w których nieuprzedzony człowiek może dostrzec osobowość Ducha Św.

Duch Święty „wspomożycielem”
29) J 14:16 – „da wam innego wspomożyciela”.
[„Inny wspomożyciel” w stosunku do osoby Jezusa, a więc też osoba.]
30) J 14:26 – „Ale wspomożyciel, duch święty”.
31) J 15:26 – „Kiedy przybędzie wspomożyciel”.
32) J 16:7 – „Bo jeśli nie odejdę, wspomożyciel na pewno do was nie przyjdzie”.
[Biblia Świadków Jehowy „wspomożycielami” nazywa zawsze osoby ludzkie lub Boże (Wj 18:4, Pwt 33:7, 2Krl 14:26, Hi 29:12, Ps 10:14, 22:11, 30:10, 33:20, 54:4, 72:12, Iz 63:5, Lm 1:7, Ez 30:8, 32:21, Oz 13:9), a szczególnie Boga Ojca (Hbr 13:6) i Jezusa (1J 2:1) oraz jak wynika z przytoczonych tekstów także Ducha Świętego.]

Duch Święty „świadkiem”
33) Dz 5:32 – „A my jesteśmy świadkami tych spraw, podobnie jak duch święty”.
[Duch Święty, tak jak osoby Apostołów, jest świadkiem. Również Syn i Ojciec są „świadkami” (Ap 3:14; Jr 42:5).]
34) 1J 5:7-8 – „Bo jest trzech świadków: duch i woda, i krew, a ci trzej są zgodni”.
[Wprawdzie jako świadkowie wymienione są woda i krew, ale ich osobowości nikt nie uznaje, więc fragment ten nie może świadczyć przeciw osobowości Ducha Świętego, a jedynie może ją potwierdzać.]

Duch Święty mówiący sam o sobie „ja”
35) Dz 10:19-20 – „Kiedy Piotr rozważał w umyśle ową wizję, duch rzekł: »Oto szuka cię trzech mężczyzn. Wstań przeto i zejdź na dół, i idź z nimi, nic nie powątpiewając, ponieważ ja ich wysłałem«”.
[Gdyby Duch Święty nie był osobą, to nie mógłby sam o sobie powiedzieć „Ja” (gr. ego). Biblia Świadków Jehowy zawiera nawet zaprzeczenie pokazujące, że coś co nie jest osobą nie może mówić o sobie samym: „Czyż rzecz uformowana powie temu, który ją uformował: »Dlaczego tak mnie uczyniłeś?«” (Rz 9:20).]

Duch Święty mówiący sam o sobie „dla mnie”
36) Dz 13:2 – „duch święty rzekł: »Oddzielcie dla mnie spośród wszystkich Barnabasa i Saula do dzieła, do którego ich powołałem«”.
[Biblia Świadków Jehowy zawiera zaprzeczenie pokazujące, że coś co nie jest osobą nie może mówić o sobie samym: „Czyż rzecz uformowana powie temu, który ją uformował: »Dlaczego tak mnie uczyniłeś?«” (Rz 9:20).]

Duch Święty mówiący nie „sam od siebie”
37) J 16:13 – „bo nie będzie mówił sam z siebie, lecz będzie mówił to, co słyszy”.

[Noc_spokojna]

J 14:16 Bg „A ja prosić będę Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki,”

J 14:16 BT „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze -”

J 14:16 Bw „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki -”

J 14:16 Bp „A Ja poproszę Ojca, a da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze.”

J 14:16 NS „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki ?”

J 14:16 WH „καγω ερωτησω τον πατερα και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα η μεθ υμων εις τον αιωνα”

Grecki wyraz PARAKLETOS oznaczający Pocieszyciel twórcy Przekładu Nowego Świata oddają poprzez wspomożyciel. Nie są jednak w swoim tłumaczeniu konsekwentni, ponieważ w innych miejscach biblii tłumaczą ten wyraz słowem pocieszyciel:

Hi 16:2 NS „"Słyszałem wiele takich rzeczy. Jesteście wszyscy uciążliwymi pocieszycielami!”

Hi 16:2 LXX „ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες ”

Dlaczego taka niekonsekwencja w tłumaczeniu?

Z wersetu J 14:16 można wyciągnąć jeszcze jeden wniosek: Duch Swięty jest osobą. Jezus zapowiedział tam uczniom przysłanie innego Pocieszyciela - czyli widać, że się sam za takiegoż do tej pory uważał. Trudno w to uwierzyć, żeby Jezus w swoje zastępstwo przysyłał tępą siłę, moc czy prąd elektryczny - bo za coś takiego uważają Ducha Świętego ŚJ. Gdyby tak było, to powiedziałby, że przyśle im co najwyżej pocieszenie, a nie Pocieszyciela. Zarówno Duch Święty nazywany jest "Pocieszycielem" (J 14:16, 26, 15:26, 16:7) jak i w taki sposób określony jest Bóg Ojciec (2 Kor 7:6, Iz 51:12) czy Syn Boży (J 14:16 i 1J 2:1). Pocieszycielami pisarze natchnieni nazywają osoby (Job 16:2, 33:23; 2Sm 10:3, Koh 4:1). Tak więc i Duch Święty jest osobą.

[Stanisław Klocek]

Tak więc i Duch Święty jest osobą.

Wciąż dziwi mnie Twa upartość zarzucania ŚJ, że nie uznają istnienie osób duchowych. W niektórych znaczeniach uznają, chociażby w swej definicji, gdzie pod hasłem Duch podają istnienie w znaczeniu 5. osób duchowych. Dlaczego tego nie ujawniasz, lecz z Mirkiem, Włodkiem, Piotrem itp. omijacie to szerokim łukiem w sposób maniakalny zaprzeczając temu? Czy Kościół nie uznaje któregoś znaczenia z tych 6 znaczeń? Być może nie uznaje znaczenia 6 czynnej siły Bożej, czyli ducha świętego. Czyżby Bóg nie posiadał siły, energii, mocy itp. określeń? Podobnie dotyczy człowieka, co do którego też się określa; "ale on ma moc, ale ten człowiek ma energie, ale ci ludzie mają siłę, ale te osoby mają ducha" itp. Ale komu by przyszło do głowy, że duch człowieka to jakaś wyjątkowa jedna osoba prócz niego samego? Podobnie z duchem Boga. Moje pytanie; gdzie w Biblii jest podane, że Duch Boga, czy Duch Święty to jakaś wyjątkowa jedna osoba. Czy Duch Boga to ktoś inny niż Duch Święty?

Mk 16:9 bt5  Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów.
Ap 3:1 bt5 Aniołowi Kościoła w Sardes napisz: To mówi Ten, co ma siedem Duchów Boga i siedem gwiazd: ...

W wątku o 'stauros' podajesz zasadę, z czym się zgadzam, o ile jest to możliwe.

Przeszkadza, bo wprowadza fałsz, do przekazu biblijnego.

Zgodnie z prawdą na której Ci tak zależy, więc podaj mi, gdzie w najstarszych rękopisach wyróżniono pierwsze litery przy słowach duch święty. Obojętnie, czy zwiększeniem, wytłuszczeniem, kolorem, kursywą czy jeszcze inaczej. Jeśli tego nie zrobisz, oznaczać będzie, że o co oskarżasz innych, sama to stosujesz, tylko dotyczących czego innego wbrew prawdzie tamtych rękopisów. Mi nie przeszkadza jeśli piszemy wyróżniając litery zgodnie z obecną nam gramatyką, a nawet pomaga. Jeśli chodzi o "dś" czy "DŚ", to tu gramatyka niema nic do powiedzenia, a jest to jedynie interpretacja doktrynalna. Więc zamiast odprawiać gorzkie żale jak to ŚJ fałszują, proszę wyjaśnij mi, czy owe siedem duchów Boga są tożsame z siedmioma duchami świętymi?  Wiesz co? Powiem tak, ani KK, ani ŚJ, ani Ty, ani ja, nie są w stanie wykazać czy taka wyjątkowa osoba istnieje. Samo to, że ktoś coś tam kiedyś widział, słyszał, opowiadał jeszcze inni to spisali, a dziś ani widu, ani słychu, prócz krętactw pomieszanych z jakąś tam prawdą w tle. Jednym słowem, ,,bałamuctwo" zawarte w Biblii, o które weryfikowanie Bóg pokazuje nam jedynie w domyśle .

Co znaczy namaszczonych katolików? Albo namaszczonych śj?

KPK kan. 880 §1
Sakrament bierzmowania jest udzielany przez namaszczenie krzyżmem na czole, którego dokonuje się przez nałożenie ręki i wypowiedzenie słów przepisanych w zatwierdzonych księgach liturgicznych - (wytłuszczenie moje)
 Namaszczenie chorych

U ŚJ jest to podobno subiektywne odczucie ingerencji Boga w wyborze do 1444 tyś.

[Roszada]

Kolejne teksty z Biblii Towarzystwa. Każdy nieuprzedzony dostrzeże w nich osobę Ducha Św.

Duch Święty – „on”
38) Ez 11:5 – „Wtedy spoczął na mnie duch Jehowy, on zaś odezwał się do mnie: »Mów: ‚Oto, co rzekł Jehowa:...’«”.
39) Łk 4:18 – „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił”.
[W tych fragmentach chodzi Towarzystwu Strażnica o Ducha Świętego, gdyż pisze ono o Nim „on” (z małej litery). Gdy zaś pisze ono o Bogu używana jest duża litera, tzn. „On” (np. J 6:29, 8:42).]
40) Rz 8:27 – „Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha, ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi”.

Duch Święty – „ten [On]”
41) J 14:26 – „ten was nauczy wszystkiego”.
[W tym wersecie i następnych przekład dosłowny oddaje greckie słowo ekeinos przez „ów” (J 14:26, 15:26, 16:8) lub „on” (J 16:13 i 14) (patrz „Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993). Prócz tego Towarzystwo Strażnica jest niekonsekwentne, gdyż w swojej Biblii wielokrotnie greckie słowo ekeinos oddało w stosunku do osób Mesjasza i Boga jako „on [On]” (np. J 2:21, 4:25, 6:29, 8:42), a gdy mowa jest o Duchu zastosowano termin „ten” (patrz też o innych osobach: J 1:8, 5:46, 18:17, 25, 19:15, 20:15-16). Towarzystwo Strażnica samo kiedyś w swych publikacjach stosowało termin „On”: „Jezus obiecał uczniom, że po jego śmierci i zmartwychwstaniu otrzymają do pomocy ducha świętego. Zapowiedział: »Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę (...) i to, co ma przyjść, wam oznajmi« (Jana 14:16, 17; 15:26; 16:13)” (Strażnica Nr 20, 1993 s. 29; por. Przebudźcie się! Rok LXI [1980] Nr 1 s. 27; Strażnice: Rok XCVI [1975] Nr 18 s. 15; Rok XCV [1974] Nr 13 s. 4; Rok XCIII [1972] Nr 15 s. 2).]
42) J 15:26 – „duch prawdy, który wychodzi od Ojca – ten będzie świadczył o mnie”.
43) J 16:8 – „A gdy ten przybędzie”.
44) J 16:13 – „Kiedy jednak ten przybędzie”.
45) J 16:14 – „Ten otoczy mnie chwałą”.
46) Ga 4:6 – „ten duch woła: »Abba, Ojcze!«”

Duch Święty – „jego”
47) Iz 40:13 – „Kto wymierzył ducha Jehowy i kto może mu coś oznajmić jako jego doradca?”.
48) Mi 2:7 – „Czy duch Jehowy popadł w niezadowolenie albo czy takie są jego poczynania?”.
49) Dz 1:8 – „lecz otrzymacie [jego] moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami”.
[W tym przypadku pozwoliliśmy sobie na wstawienie w nawiasie słowa „jego”, gdyż ono widnieje w wielu przekładach Biblii, które cytowało Towarzystwo Strażnica w swych publikacjach: „Poza tym Jezus nakazał uczniom: »Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi« (Dzieje Apostolskie 1:8)” („Świadkowie Jehowy w XX wieku” 1989 s. 5; por. Strażnice: Rok XCIX [1978] Nr 5 s. 2; Rok XCVI [1975] Nr 22 s. 19; Rok XCIII [1972] Nr 12 s. 7; Nr 6, 1970 s. 11; Nr 10, 1967 s. 2; Nr 3, 1965 s. 7). Dosłowny przekład Dz 1:8 wygląda następująco: „ale weźmiecie moc tego który przyszedł Świętego Ducha...” („Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993).]

Duch Święty – „go”
50) J 14:17 – „ducha prawdy, którego świat nie może otrzymać, ponieważ ani go nie widzi, ani go nie zna. Wy go znacie, ponieważ z wami pozostaje i jest w was”.
51) J 16:7 – „ale jeśli pójdę, to poślę go do was”.

Duch Święty – „mu”
52) Iz 40:13 – „Kto wymierzył ducha Jehowy i kto może mu coś oznajmić”.

Duch Święty „jakiś”
53) Dz 19:2 – „Ależ nigdy nie słyszeliśmy, czy jest jakiś duch święty”.
[Uczniowie ci na pewno słyszeli o działaniu Boga w mocy, ale nie wiedzieli nic o odrębnym Duchu. Nie powiedzieli, że nie słyszeli o sile, ale o Duchu.]

[Noc_spokojna]

Wciąż dziwi mnie Twa upartość zarzucania ŚJ, że nie uznają istnienie osób duchowych. W niektórych znaczeniach uznają, chociażby w swej definicji, gdzie pod hasłem Duch podają istnienie w znaczeniu 5. osób duchowych. Dlaczego tego nie ujawniasz, lecz z Mirkiem, Włodkiem, Piotrem itp. omijacie to szerokim łukiem w sposób maniakalny zaprzeczając temu?

Stasiu, kim dla SJ jest "osoba duchowa", i jak to się ma do OSOBY Ducha Świętego?

[Noc_spokojna]

Dz 5:3 Bg „I rzekł Piotr: Ananijaszu! przeczże szatan napełnił serce twoje, abyś kłamał Duchowi Świętemu i ujął z pieniędzy za rolę?”

Dz 5:3 BT „Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?”

Dz 5:3 Bw „I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę?”

Dz 5:3 Bp „Piotr zaś powiedział: 'Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą? Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część zapłaty za posiadłość.”

Dz 5:3 NS „Ale Piotr rzekł: "Ananiaszu, dlaczego Szatan się ośmielił, byś postąpił fałszywie wobec ducha świętego i potajemnie zatrzymał część zapłaty za pole?”

Dz 5:3 WH „ειπεν δε ο πετρος ανανια δια τι επληρωσεν ο σατανας την καρδιαν σου ψευσασθαι σε το πνευμα το αγιον και νοσφισασθαι απο της τιμης του χωριου”

Dla Świadków Jehowy Duch Święty nie jest osobą. Ale o to w tym wersecie czytamy o okłamaniu Ducha Świętego. Strażnica musiała więc zmienić wymowę tego wersetu, aby Czytelnikowi czasem nie przyszło na mysl, iż może jednak Duch Święty jest osobą, skoro można go okłamać. Użyte przez twórców Przekładu Nowego Świata wyrażenie "postąpić fałszywie wobec ducha świętego" nie oddaje tak jasno mysli, jak występujące oryginalnie wyrażenie "okłamać Ducha Świętego". Trzeba było więc ponownie zmienić Biblię.

[Roszada]

Stasiu, kim dla SJ jest "osoba duchowa", i jak to się ma do OSOBY Ducha Świętego?

Osoby duchowe to te o których nowy statut ŚJ mówi.

[Student]

Duch Święty – „on”
38) Ez 11:5 – „Wtedy spoczął na mnie duch Jehowy, on zaś odezwał się do mnie: »Mów: ‚Oto, co rzekł Jehowa:...’«”.
39) Łk 4:18 – „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił”.
[W tych fragmentach chodzi Towarzystwu Strażnica o Ducha Świętego, gdyż pisze ono o Nim „on” (z małej litery). Gdy zaś pisze ono o Bogu używana jest duża litera, tzn. „On” (np. J 6:29, 8:42).]
40) Rz 8:27 – „Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha, ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi”.

Ks Ezch 36:27Ducha mojego5 chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali.

5 Objawienie Ducha Św. jako Osoby Trójcy Św. następuje dopiero w NT, a ST mówi często o "duchu świętym" w znaczeniu jeszcze nieosobowej siły Bożej.

Jest to stanowisko KK cytat pochodzi z Biblii Tysiąclecia

http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=740#P5

Duch Święty – „ten [On]”
41) J 14:26 – „ten was nauczy wszystkiego”.
[W tym wersecie i następnych przekład dosłowny oddaje greckie słowo ekeinos przez „ów” (J 14:26, 15:26, 16:8) lub „on” (J 16:13 i 14) (patrz „Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993). Prócz tego Towarzystwo Strażnica jest niekonsekwentne, gdyż w swojej Biblii wielokrotnie greckie słowo ekeinos oddało w stosunku do osób Mesjasza i Boga jako „on [On]” (np. J 2:21, 4:25, 6:29, 8:42), a gdy mowa jest o Duchu zastosowano termin „ten” (patrz też o innych osobach: J 1:8, 5:46, 18:17, 25, 19:15, 20:15-16). Towarzystwo Strażnica samo kiedyś w swych publikacjach stosowało termin „On”: „Jezus obiecał uczniom, że po jego śmierci i zmartwychwstaniu otrzymają do pomocy ducha świętego. Zapowiedział: »Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę (...) i to, co ma przyjść, wam oznajmi« (Jana 14:16, 17; 15:26; 16:13)” (Strażnica Nr 20, 1993 s. 29; por. Przebudźcie się! Rok LXI [1980] Nr 1 s. 27; Strażnice: Rok XCVI [1975] Nr 18 s. 15; Rok XCV [1974] Nr 13 s. 4; Rok XCIII [1972] Nr 15 s. 2).]

Zaimek ekeinos  który jest rodzaju męskiego odnosi się do rzeczownika Parakletos  który również jest r męskiego

więcej informacji zawarłem w tym poście - https://swiadkowiejehowywpolsce.org/index.php?topic=2546.0

Duch Święty – „jego”
47) Iz 40:13 – „Kto wymierzył ducha Jehowy i kto może mu coś oznajmić jako jego doradca?”.
48) Mi 2:7 – „Czy duch Jehowy popadł w niezadowolenie albo czy takie są jego poczynania?”.
49) Dz 1:8 – „lecz otrzymacie [jego] moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami”.
[W tym przypadku pozwoliliśmy sobie na wstawienie w nawiasie słowa „jego”, gdyż ono widnieje w wielu przekładach Biblii, które cytowało Towarzystwo Strażnica w swych publikacjach: „Poza tym Jezus nakazał uczniom: »Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi« (Dzieje Apostolskie 1:8)” („Świadkowie Jehowy w XX wieku” 1989 s. 5; por. Strażnice: Rok XCIX [1978] Nr 5 s. 2; Rok XCVI [1975] Nr 22 s. 19; Rok XCIII [1972] Nr 12 s. 7; Nr 6, 1970 s. 11; Nr 10, 1967 s. 2; Nr 3, 1965 s. 7). Dosłowny przekład Dz 1:8 wygląda następująco: „ale weźmiecie moc tego który przyszedł Świętego Ducha...” („Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993).]

W tekście greckim  Dz 1:8 nie ma zaimka αυτου ,, jego ''  zaś określenie który przyszedł  ἐπελθόντος wywodzi się od czasownika ἐπερχομαὶ - przychodzić , przybywać .

Duch Święty – „go”
50) J 14:17 – „ducha prawdy, którego świat nie może otrzymać, ponieważ ani go nie widzi, ani go nie zna. Wy go znacie, ponieważ z wami pozostaje i jest w was”.
51) J 16:7 – „ale jeśli pójdę, to poślę go do was”.

W tekście greckim występuje tutaj zaimek dzierżawczy αὐτὸ który jest rodzaju nijakiego , czyli zgodny z rzeczownikowym ,, Duch '' który również jest rodzaju nijakiego . 

Duch Święty „jakiś”
53) Dz 19:2 – „Ależ nigdy nie słyszeliśmy, czy jest jakiś duch święty”.
[Uczniowie ci na pewno słyszeli o działaniu Boga w mocy, ale nie wiedzieli nic o odrębnym Duchu. Nie powiedzieli, że nie słyszeli o sile, ale o Duchu.]

Odsyłam do tekstu greckiego ... 

[Roszada]

Student jak zwykle myli pojęcia.
Ja piszę o Biblii ŚJ a on swoje mądrości.

Kompletnie chłop nie wie o co chodzi.
Wątek jest o polskiej czy ang. Biblii ŚJ, a on o Biblii hebrajskiej czy greckiej.

No i czy nie mam racji ignorując jego posty?
Przecież on nie rozumie tekstu.

[Tusia]

Student jak zwykle myli pojęcia.
Ja piszę o Biblii ŚJ a on swoje mądrości.

Kompletnie chłop nie wie o co chodzi.
Wątek jest o polskiej czy ang. Biblii ŚJ, a on o Biblii hebrajskiej czy greckiej.

No i czy nie mam racji ignorując jego posty?
Przecież on nie rozumie tekstu.

Nie ignorujesz, bo wciąż odpowiadasz.

[Roszada]

Nie ignorujesz, bo wciąż odpowiadasz.

Czasem trzeba zerknąć na kłamstwa by wiedzieć jak kłamią i czy nadal kłamią.

[Stanisław Klocek]

Ja już wiele razy zadawałem podobne pytania, czym się różni; Duch Święty od Ducha Bożego? Czy aniołowie są duchami świętymi? Czy Bóg jest osobą? Jeśli zdarzały się, to tylko pokrętne, sprzeczne, mętne, raz, że Bóg to osoba innym razem, że to trzy osoby, albo, że Bóg to natura a nie osoba, a to że zespół Ojca Syna i Wnuka od nich pochodzący, że trójkątem, że trzema stanami wody itp. Są Też śpiewki ,,Bóg się rodzi", "Bóg poniósł śmierć na krzyżu", że trzeba jeść ciało Boże i wiele tym podobnych anomalii. Zamiast dać mi konkretną odpowiedź, to spotyka mnie zaszczyt pytania egzaminacyjnego licząc, że jako były ŚJ dam plamę tym, którzy dalej nimi są.

Stasiu, kim dla SJ jest "osoba duchowa", i jak to się ma do OSOBY Ducha Świętego?

No ale jedźmy. Od Piotra, Włodka i Mirka na które autorytety się odwołujesz, prawdopodobnie nigdy nie usłyszałaś, że ŚJ wierzą w istnienie osób duchowych. Oni tego nie podają, a jedynie eksponują jakoby ŚJ wyłącznie przypisywali duchowi bezosobową moc. Jest to nieprawda. Dla SJ istnieje miliony istot stworzonych w niebie, które miały, i nadal wierne mają status duchów świętych. Najważniejszą osobą duchową jest Jehowa będąc nazwany; ,,Bóg jest Duchem" (Ja 4:24), gdzie nawet Duch napisano z dużej litery, a że jest święty to niema potrzeby udowadniać.  Z czasem niektóre się sprzeniewierzyły, którym przypisano określenia złych duchów, jak szatan i demony. Ponadto ŚJ są przekonani, że część ludzi (144 tyś) zostanie wskrzeszonych do nieba, gdzie otrzymają ciała duchowe. O tym można przeczytać tu i tu.

Mimo tego nie spodziewam się jakichś rewelacji. Niezmordowani apologeci katoliccy nadal będą zalewać ilością postów przez naśmiewanie się, że ŚJ w duchu widzą tylko moc, aby tym sposobem. Przy mojej obecnej wiedzy, to jedni jak i drudzy tkwią w abstrakcyjnych wierzeniach zamierzchłych przodków. A uczestnicząc w różnych obrzędach i powinnościach tych nauk, ma takie znaczenie dla nich, jak dla innych pójście do teatru, na jakieś zawody sportowe, wycieczka krajoznawcza, lub samemu uprawianie jakiegoś hobby. Wszystko to nam służy jakby placebo mające dać poczucie jakiegoś komfortu psychicznego.

[Tusia]

Ja już wiele razy zadawałem podobne pytania, czym się różni; Duch Święty od Ducha Bożego? Czy aniołowie są duchami świętymi? Czy Bóg jest osobą? Jeśli zdarzały się, to tylko pokrętne, sprzeczne, mętne, raz, że Bóg to osoba innym razem, że to trzy osoby, albo, że Bóg to natura a nie osoba, a to że zespół Ojca Syna i Wnuka od nich pochodzący, że trójkątem, że trzema stanami wody itp. Są Też śpiewki ,,Bóg się rodzi", "Bóg poniósł śmierć na krzyżu", że trzeba jeść ciało Boże i wiele tym podobnych anomalii.

Twoja nieznajomość nauki katolickiej jest porażająca. Anomalia występuje w Twojej głowie, skażona strażnicowymi bredniami, z którymi nie potrafisz albo nie chcesz się z nich wyzwolić.

[Noc_spokojna]

Od Piotra, Włodka i Mirka na które autorytety się odwołujesz, prawdopodobnie nigdy nie usłyszałaś, że ŚJ wierzą w istnienie osób duchowych. Oni tego nie podają, a jedynie eksponują jakoby ŚJ wyłącznie przypisywali duchowi bezosobową moc. Jest to nieprawda. Dla SJ istnieje miliony istot stworzonych w niebie, które miały, i nadal wierne mają status duchów świętych. Najważniejszą osobą duchową jest Jehowa będąc nazwany; ,,Bóg jest Duchem" (Ja 4:24), gdzie nawet Duch napisano z dużej litery, a że jest święty to niema potrzeby udowadniać.  Z czasem niektóre się sprzeniewierzyły, którym przypisano określenia złych duchów, jak szatan i demony. Ponadto ŚJ są przekonani, że część ludzi (144 tyś) zostanie wskrzeszonych do nieba, gdzie otrzymają ciała duchowe.

Stasiu, nadal nie odpowiedziałeś mi, co to ma do Ducha Świętego, którego ŚJ nie uważają za osobę. Duch Święty nie jest dla SJ osobą ale jedynie mocą. Udowadnianie, że SJ wierzą w osoby duchowe, niczego tu nie zmienia. Wszyscy wiemy, że SJ Jezusa po zmartwychwstaniu uważają za osobę duchową, czy to coś zmienia w ich postrzeganiu Ducha Świętego? Staje się w tym momencie dla SJ osobą, czy nadal jest jedynie mocą - "prądem elektrycznym"?

[Tadeusz]

Twoja nieznajomość nauki katolickiej jest porażająca. Anomalia występuje w Twojej głowie, skażona strażnicowymi bredniami, z którymi nie potrafisz albo nie chcesz się z nich wyzwolić.

Po raz kolejny używasz argumentu "nieznajomość nauki katolickiej" jako zarzut, wręcz obelgę. 
A każdy, którego tak oceniasz, to według ciebie osoba z zaburzeniami psychicznymi, skażona naukami ŚJ.
Obiektywnie patrząc, opis ten pasuje do ponad 90% twoich współwyznawców 
Hmmm....

Czy w ten sposób pobudzisz obecnych ŚJ odwiedzających to forum do samodzielnego myślenia, obrażając ich?
Bardzo w to wątpię