Często mają one strukturą autorytarną, stosują różne formy prania mózgów i kontroli myśli, nacisku grupowego, a także
wprowadzają swoich członków w stan poczucia winy i strachu.
W ujęciu potocznym sekta to pojęcie posiadające pejoratywne odniesienia, skojarzenia, a
także emocjonalny koloryt. W ciągu wieków sekta była raczej pojęciem neutralnym. Z
czasem jednak, gdy działające sekty wykazywały nieraz skrajne formy doktrynalne i
kultyczne, pociągnęło to za sobą konflikty z kościołami, systemami państwowymi i
społeczeństwem oraz narzuciło pojęciu wymiar pejoratywny. Obciążenia negatywne funkcjonują obecnie również z uwagi na działanie między innymi sekt destrukcyjnych o
charakterze antyspołecznym, antypaństwowym i antywychowawczym.
W Polsce na gruncie prawa pozytywnego pojęcie sekty nie istnieje. W prawodawstwie nie
stosuje się terminu „sekta”. Ustawodawca polski w żadnym z obowiązujących aktów
prawnych nie podał znaczenia tego terminu, nie dokonał wykładni autentycznej. Podjęto
jednak próbę zdefiniowania sekty kryminogennej.
Jest to zespół ludzi powiązanych ze sobą wspólnym, z reguły uformowanym przez nich światopoglądem oraz stałymi bądź okresowymi formami kultowymi, pseudokultowymi oraz organizacyjnymi, zaś cele działania tego zespołu
bądź formy realizacji wynikające z ich światopoglądu, zachowań kultowych lub
pseudokultowych, nie są uznane przez państwo oraz są sprzeczne z prawem lub z zasadami
współżycia społecznego.https://mswia.gov.pl/ftp/pdf/raport_o_sektach.pdf
