Kiedy dodano księgi deuterokanoniczne do ST?

[Gwałcidusza]

Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.

[Roszada]

Ciekawe, że choć ŚJ uznają na przykład księgę 1Mch za apokryf, to jednak, kiedy im to potrzebne, przywołują ją i zamieszczają w „Skorowidzu przytoczonych wersetów biblijnych” („Życie wieczne w wolności...” 1970 s. 198, 264).

„Bądź wola Twoja...” (1961), która pięć razy przytacza 1 i 2Mch oraz umieszcza je w „Spisie przytoczonych tekstów biblijnych”.

[Turbulent_Business]

Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.

Swiadkowie W OGOLE nie zajmuja sie historia Biblii, datowaniem ksiag, manuskryptami. Zapytasz przecietnego sj co to jest Septuaginta, 90% nie bedzie mialo pojecia o czym ty do nich rozmawiasz. Ba, oni sa tak urobieni ze te 90% albo i wiecej nie bedzie znalo podstaw swojej doktryny. Ich "pieta achillesowa", jest brak jakiejkolwiek wiedzy. To ze znaja Biblie tak dobrze to tylko zludne wrazenie. Jedyne czego sa nauczani to:

- Paczaj jaki swiat zly, zaraz to wszystko je****, glos glos glos glos.

- A o czym?

- Aaaaaaa to nie wazne glos glos glos, koniec juz za rogiem. Tu masz jakis werset Biblijny idz glos glos glos, o nic nie pytaj, nie musisz... wszystko gra... glos glos glos!

[Roszada]

O przepraszam ŚJ wydali co najmniej 2 książki poświęcone Biblii:

*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1946: „Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego”

*** jv rozdz. 8 s. 97 ***
Na teokratycznym zgromadzeniu pod hasłem „Weselące się narody”, które odbyło się od 4 do 11 sierpnia 1946 roku w Cleveland w stanie Ohio, brat Knorr wygłosił przemówienie „Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego”. Wszystkich słuchaczy zaintrygowały jego pytania: „Czy nie byłyby dla nas ogromną pomocą szczegółowe informacje o każdej z 66 ksiąg biblijnych? Czy nie zrozumielibyśmy lepiej Pisma Świętego, gdybyśmy wiedzieli, kto, kiedy i gdzie napisał każdą księgę?” Nastrój oczekiwania wzmogło oświadczenie: „Bracia, wszystkie te informacje i jeszcze dużo innych znajdziecie w nowej książce pod tytułem ‚Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego’!” Zapowiedź tę przyjęto burzą oklasków. Nowa publikacja miała posłużyć za podręcznik w szkole służby kaznodziejskiej prowadzonej w zborach.

*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1963: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne” (po polsku: 1965):

*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1990: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” (wyd. zrewid.) (po polsku: 1998):

[Turbulent_Business]

Hah, nie bede ryzykowal raka oczu zeby je czytac, dzieki za info:)

Czyli jeszcze tak do 2000r probowali cos analizowac. A juz potem poziom spada do dzisiejszego, ktory to w sumie pasuje do mojego opisu.

[Gwałcidusza]

O przepraszam ŚJ wydali co najmniej 2 książki poświęcone Biblii

Tutaj masz rację. Wydali te książki. Ale ja raczej mówię o praktyce. Chodzi mi o to że można kilkanaście lat przesiedzieć na zebraniach i nie usłyszeć nic lub prawie nic na temat rozważań o kanonie Biblii. Ten temat jest wręcz marginalny lub w ogóle nie istnieje u przeciętnego śJ. My exowie wiemy to z osobistego doświadczenia.

[Roszada]

Ale popatrzcie sami pośrednio przyznali się, że do roku 1946 NIC nie wydali na temat Biblii. Tylko swoje wykładnie.

Ja zawsze pytam, jaką książkę wydali o imieniu Jehowa?
Buzie otwarte.
Nic poza broszurą sprzed 35 lat nie wydali:

Imię Boże, które pozostanie na zawsze (1987)

[Roszada]

Można by powiedzieć, że kanon Pism jest szerszy u ŚJ niż w innych wyznaniach. Podaje się, że publikacje ŚJ pochodzą od Jehowy, czyli zawierają jakby natchnione słowa, choć tego wprost się nie pisze:

„Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy” (Strażnica 15.09 2010 s. 13).

   Tak też pisano dawniej:

„Rezolucje przyjęte przez kongresy namaszczonych ludzi Bożych, broszury, czasopisma i wydawane przez nich książki zawierają przesłanie Bożej prawdy i pochodzą od Wszechmogącego Boga, Jehowy i dostarczone są przez niego przez Chrystusa Jezusa i jego podwładnych (...) Dlatego wykład proroctw nie pochodzi od człowieka, lecz od Jehowy...” (ang. Strażnica 01.05 1938 s. 143 – The resolutions adopted by conventions of God's anointed people, booklets, magazines, and books published by them, contain the message of God's truth and are from the Almighty God, Jehovah, and provided by him through Christ Jesus and his under officers (...) The interpretation of prophecy, therefore, is not from man, but is from Jehovah).

[Stanisław Klocek]

Można by powiedzieć, że kanon Pism jest szerszy u ŚJ niż w innych wyznaniach. Podaje się, że publikacje ŚJ pochodzą od Jehowy, czyli zawierają jakby natchnione słowa, choć tego wprost się nie pisze:

„Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy” (Strażnica 15.09 2010 s. 13).

Jeśli takimi kryteriami się kierować to, można najróżniejsze wydawnictwa religijne podciągać pod księgi deuterokanoniczne. Na przykład: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich dodają Księgę Mormona. Judaizm - Talmud (coś w rodzaju katechizmu) KRzK- Katechizm <-- zob. link) w którym czytamy m. in.

Kościół nie może nauczać błędu, ponieważ został założony przez Chrystusa, Boga Samego.
Co oznacza nieomylność Kościoła katolickiego? – Przez nieomylność Kościoła katolickiego rozumie się to, że Kościół, dzięki szczególnej asystencji Ducha Świętego nie może błądzić, gdy naucza albo podaje do wierzenia doktryny wiary i moralności.
1. Jest faktem historycznym, że ani jeden Papież, jaki by on nie był w życiu prywatnym, nigdy nie nauczał błędu.

Podsumowując: Zarówno ŚJ, Mormoni, Judaizm, KRzK w swych wywodach odwołują się zawsze do czegoś, co ma potwierdzać, że dodając swą wyjątkową literaturę, którą traktują na równi z powszechnie uznaną Biblią, a nawet jej treść porównywana jest z nieomylnością Boga. Tak to wygląda strategia wojny teologicznej, a w rzeczywistości to tylko wojenki ludzkich urojeń od tysięcy lat, używając różnych określeń dla nadania im ubóstwionego autorytetu.

[Roszada]

Inne dawne książki ŚJ, też jakby poszerzały kanon, bo były albo natchnione, albo wprost od Jehowy:

„Drogi Bracie Rutherford: (...) Same słowa, iż podane w tej książce [Preservation] opisy są »zadziwiające«, nie dopełniają dostatecznej ocenie. Stanowi ona coś nadzwyczajnego i prawdziwie jest natchniona” (Strażnica 01.12 1933 s. 364 [ang. 15.08 1933 s. 256]).

„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208 [ang. 01.04 1931 s. 111]). [To wypowiedź J. A. Bohneta, który w pewnym okresie był członkiem zarządu Towarzystwa Strażnica]

„Drogi Bracie Rutherford:
(...) Nowa książka Usprawiedliwienie jest rzeczywiście objawieniem od Jehowy; i gdy ją czytam, serce moje jest wielce wdzięczne dla niego za wielki przywilej pozwolenia mi żyć w tym czasie i za cząstkę obecnie wykonywanej pracy dla czci i chwały jego imienia. (...) Z wielką radością spoglądam naprzód na słuszny czas Jehowy do udzielenia nam drugiego tomu Usprawiedliwienie” (Strażnica 15.07 1932 s. 224 [ang. 15.05 1932 s. 158]).

[Roszada]

Za czasów Russella jego Wykłady były "samą Biblią", więc kto by sobie głowę zawracał kanonem:

„Jeśli sześć tomów Wykładów Pisma Świętego jest praktycznie Biblią uporządkowaną przedmiotowo z podanymi biblijnymi tekstami dowodowymi, możemy bez popełnienia niewłaściwości nazwać tomy: Biblią w uporządkowanej postaci. Należy powiedzieć, że tomy są nie tylko komentarzami Biblii. Praktycznie są one samą Biblią, ponieważ nie przejawia się w nich dążenie do budowania jakiejś doktryny (...) Dalej, nie tylko widzimy, że ludzie nie mogą zrozumieć Boskiego Planu przez studiowanie samej Biblii, ale obserwujemy również fakty, iż jeśli ktoś odkłada Wykłady Pisma Świętego nawet po korzystaniu z nich, zapoznaniu się z nimi, po czytaniu ich przez dziesięć lat, jeśli wówczas odkłada i ignoruje je, korzystając tylko z Biblii, to chociażby używał Biblii ze zrozumieniem przez dziesięć lat – nasze doświadczenie pokazuje – w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach. Z drugiej strony, jeśli ktoś czytałby tylko Wykłady Pisma Świętego z cytowanymi odnośnikami biblijnymi, a nie przeczytałby ani jednej strony Biblii jako takiej, wówczas po dwóch latach byłby w świetle prawdy, ponieważ miałby światło Pisma Świętego” (ang. Strażnica 15.09 1910 s. 298 [cały artykuł patrz s. 4684-4686, reprint]; tekst polski według czasopisma Teraźniejsza Prawda Nr 358, XI 1985 r. wydawanego przez Świecki Ruch Misyjny „Epifania”).

„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając »Wykłady Pisma Świętego« czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 207).

[Roszada]

CK o Księgach deuterokanonicznych i czasie ich powstania napisało:

*** it-1 s. 88 ak. 1 Apokryfy ***
Do tych dodatkowych pism należą księgi: Tobiasza (Tobita), Judyty, 1 i 2 Machabejska, Mądrości (Mądrość Salomona), Mądrość Syracha (Eklezjastyk), Księga Barucha oraz dodatki do ksiąg Estery i Daniela: pieśń trzech młodzieńców i inne, historia Zuzanny oraz opowiadania o Belu i o wężu (smoku). Nie wiadomo dokładnie, kiedy je spisano, ale chyba nie wcześniej niż w III—II w. p.n.e.

Gdyby odrzucić te księgi, to powstaje spora dziura w opisie historii Izraela, przed czasami NT.

CK datuje jako ostatnie księgi ST Nehemiasza i Malachiasza:

*** nwt s. 1726 Zestawienie ksiąg biblijnych ***
Nehemiasza (...) po 443 [r. p.n.e.]

*** nwt s. 1726 Zestawienie ksiąg biblijnych ***
Malachiasza (...) po 443