Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: Gwałcidusza w 15 Luty, 2022, 23:53
-
Strażnica podaje, że księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu takie jak Judyty, Tobiasza czy Syracha dodano do Biblii dopiero w XVI w. Piszą oni tak: "Do kanonu biblijnego zaliczono je dopiero na Soborze Trydenckim w roku 1546." (Przebudźcie się! 1989 8.8 ss. 24-27)
Ale przecież wszystkie najstarsze kopie Biblii wczesnochrześcijańskich z około 300/400r.n.e. zawierają te księgi. Kodeks Synajski, Kodeks Watykański, Kodeks Aleksandryjski, wszystkie one mają zszyte razem zarówno księgi jakie mają w Biblii Świadkowie Jehowy i księgi deuterokanoniczne. Każdy może to zweryfikować w muzeum lub internecie. Nawet Strażnica często się na te manuskrypty powołuje. Dlaczego więc pisze że do Biblii księgi deuterokanoniczne trafiły dopiero w 1546r? Przecież mamy kodeksy nawet z 330r. które je zawierają. To nawet logiczne skoro pisarze NT cytowali głównie z Septuaginty, a właśnie Septuaginta je zawierała. Ale kiedy Marcin Luter w XVI wieku chciał je usunąć z Pisma Świętego, wtedy w odpowiedzi na to, Kościół potwierdził wtórnie ich kanoniczność. I dlatego są wtórnokanoniczne, czyli deuterokanoniczne.
-
A tu odpowiedzi jest prosta na kim się wzorujemy na żydach izraelu duchowym czy chrześcijaństwie.
Raczej nie usłyszysz o duchu apostolskim w organizacji, to duchowy izrael.
Wiki to tłumaczy[Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanoniczne) – termin używany w katolicyzmie i prawosławiu na określenie tych spośród ksiąg Pisma Świętego Starego Testamentu funkcjonujących w kanonie tych wyznań, których nie zawiera Biblia hebrajska.]
Pomimo krytyki że poniżają Pana Jezusa nie mogą sobie darować, może dlatego że uznają go za swojego brata.
W Obj 14 ciągle z małej literki.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Księgi_deuterokanoniczne
-
Ale swoją drogą to Izrael umieścił te księgi w Septuagincie przed Jezusem i chrześcijanami. Dopiero później bo w roku 90 n.e. na żydowskim synodzie w Jamni opowiedział się za kanonem krótszym. Ale chrześcijanie już nie słuchali Żydów w tym czasie. Szkoda że ŚJ nie chcą przywrócić tego pierwotnego kanonu. Tylko piszą nieprawdę że dodano te księgi do Biblii dopiero w 1546 r. na soborze trydenckim. Oni kłamią w tym "Przebudźcie się!".
-
Dla mnie jasne są te słowa CK:
„Chociaż greckojęzyczni Żydzi aleksandryjscy z czasem dołączyli owe apokryficzne księgi do greckiej Septuaginty, uznając je chyba za część poszerzonego kanonu świętych pism, to jednak przytoczona powyżej wypowiedź Flawiusza ukazuje, że nigdy nie włączono ich do kanonu palestyńskiego (jerozolimskiego) i że były w najlepszym razie uważane za księgi drugorzędne, niepochodzące od Boga. Z tego względu ok. 90 r. n.e. synod żydowski w Jawne (Jamnia) wyraźnie wyłączył wszystkie takie pisma z kanonu hebrajskiego” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. I, s. 88).
-
Mialem nie pisac, bo jestem nieukiem i lubie bredzic (dalsze czytanie na wlasna odpowiedzialnosc), ale bardzo lubie ten temat:)
Co do Jamni to to tak do konca chyba nie bylo ze tam byl kanon dyskutowany (w skrocie: https://www.youtube.com/watch?v=pTpZzmakMWU&ab_channel=GreatBibleTeachers ; troche wiecej : https://www.amazon.com/Formation-Jewish-Anchor-Reference-Library-ebook/dp/B00FOR57PW). Tego tematu az tak nie zglebialem, jest nastepnym punktem na mojej liscie, ale profesor Collins zglebial go kilkadziesiat lat :)
To co glownie chce przkazac, to troche niejasny obraz tego czym jest Septuaginta ( do czytania https://www.amazon.com/Septuagint-Context-Introduction-Greek-Version/dp/1589834631)
Skad nazwa Septuaginta i jak to wszystko sie zaczelo? Wg legendarnego listu Atysteasza (https://www.britannica.com/topic/Letter-of-Aristeas) Ptolemeusz II zlecil tlumaczenie Prawa na j grecki. Zwolal 72 uczonych, po 6 z kadzego plemienia Izraela i wg listu kazdy z nich pracujac osobno przetlumaczyl Prawo tak samo. Po Rzymsku 70, LXX to (nie do konca pamietam dokladnie) mniej wiecej septuagint. 70 brzmi lepiej, dlatego utarla sie taka nazwa.
Warto pamietac ze na poczatku prztlumaczono tylko Tore. Reszta powstawala w nastepnych stuleciach. Warto tez zauwazyc ze kiedys wszystko pisano na zwojach, dopiero chrzescijanstwo zaczelo po jakims czasie spinac ksiegi w kodeksy. Dlatego Septuaginta to tak na prawde nazwa obejmujaca ogol tlumaczen habrajskich zwojow na jezyk grecki powstaly w daisporze zydowskiej. My czesto myslimy ze Septuaginta to jakas ksiega, a tak na prawde to ogolna nazwa dla zbioru greckich tlumaczen. Pisarz NT szedl sobie np do Biblioteki pelnej zwojow przetlumaczonych na greke i pisal NT. Jak duza byla to kolekcja? Tego nie wiadomo, z tego co pamietam w 2 czy 3 miejcach NT widnieje "jak mowi pismo", i do teraz nie wiemy co to za pismo. To co my mamy jako kodeks, pochodzi z 4 wieku (moze byly wczesniejsze, tego nie wiadomo). Z czego dokladnie korzystali pisarze NT? W wiekszosci byly to greckie tlumaczenia pism hebrajskich (w kilku przypadkach cytaty zgadzaja sie bardziej z tekstem masoreskim). Tak wiec jest to duzo bardziej skomplikowane niz sie wydaje:). W kazdnym razie np list Judy zawiera bezposrednie odniesienia do ksiegi Henocha. Inne ksiegi odnosza sie to innych greckich tlumaczen.
Co warto dodac, to to, ze tych tlumaczen bylo sporo, i wszystko nie do konca sie z soba zgadza. Np ksiega Daniela to zagadka. Pisarze NT korzystali z tzw "Starogreckiej" wersji tej ksiegi. Byla ona tak odmienna, ze Theodotion "dostosowal" ja do wesji Masoreckiej (https://www.britannica.com/biography/Theodotion). Nie wiedzielismy zbyt duzo o tej starogreckiej wersji ksiegi Daniela az do odkrycia papirusu 967 (https://en.wikipedia.org/wiki/Papyrus_967).
Ksiega Jeremiasza w wersji Greckiej jest o 1/6 krotsza niz Masoreckiej. Ktora byla pierwsza - tego nie wiadomo. W zwojach z Mora Martwego znaleziono obydwie wersje...
Badanie swiata manuskryptow to fascynujaca przygoda, ktora polecam kazdemu "zainteresowanemu".
Jedyne co potrafi Straznica to UWAGA HIT wystawic dziadka w filmiku mowiacego: sa spory o septuaginte i pisma hebrajskie, ale to tylko roznice w slowach, tak na prawde to wersja hebrajska i greacka sa identyczne. Ot cala "wiedza jw". To bylo w zeszlorocznym kongresie, na poczatku, cycki mnie opadli po tym filmiku. Jakiekolwiek pisanie przez Straznice o kanonie NT z 1 wieku to juz science fiction :) Powstawanie kanonu to proces dlugotrwaly, rozciagniety na kilka stuleci.
Nazwanie tego co napisalem bredniami za
3....
2....
1....
-
„Encyklopedii Popularnej PWN” (Warszawa 1993) hasło Septuaginta:
„gr. przekład Starego Testamentu; powstała wśród Żydów w Egipcie (III-II w. p.n.e.); zawiera między innymi kilka ksiąg, których hebr. oryginały nie zachowały się; księgi te w Kościołach kat. i prawosł. należą do kanonu Biblii, a w Kościele ewang. są uważane za apokryfy (judaizm je odrzuca)”.
-
CK zresztą nie uważa Septuaginty za natchnioną:
„Prawdziwi chrześcijanie nie uważają, że Septuaginta, Biblia króla Jakuba, Biblia Wiklifa czy jakiekolwiek tłumaczenie Pisma Świętego powstało pod natchnieniem ducha Bożego” (Strażnica wrzesień 2017 s. 21-22).
Jest to pewna niekonsekwencja, bo cytaty z niej znajdują się w NT. :)
Czy zatem ang. Przekład Nowego Świata jest więcej wart niż Septuaginta?
„Wśród organizacji religijnych stanowimy wyjątek, ponieważ wydajemy, używamy i rozpowszechniamy przekład Biblii opracowany przez namaszczonych sług Jehowy. Ale to wcale nie znaczy, że chcemy ciągnąć zyski lub szerzyć sekciarskie poglądy” (Nasza Służba Królestwa Nr 11, 1999 s. 7).
-
Poszerzony kanon Biblii...
W roku 1924 W. E. Van Amburgh (1869-1947), ówczesny sekretarz-skarbnik Towarzystwa Strażnica (1903-1947), w swym artykule pt. A Bible for the Scientist nazwał Wielką Piramidę „Biblią Numer Jeden” i zarazem „Biblią Naukową”:
„Biblię Naukową można słusznie nazwać Biblią Numer Jeden, ponieważ jest starsza o kilkaset lat. To jest Wielka Piramida w Gizie, w Egipcie” (ang. Złoty Wiek 21.05 1924 s. 522 – The Scientific Bible might with propriety be called Bible Number One, since it is the older by several hundred years. It is the Great Pyramid of Gizeh, in Egypt).
„Czasami wspominano o pozornie nieistotnych szczegółach, na przykład kiedy Micheasz (5:2) nazwał Betlejem miejscem narodzin oczekiwanego Mesjasza. Obecnie wiadomo, że Prorok jedynie wspomniał publicznie o miejscu, które zostało wybrane ponad 1200 lat przed jego dniem, zanim powstała ta wioska, oraz zostało zapisane w »Biblii Numer Jeden«, tej napisanej dla naukowców” (ang. Złoty Wiek 21.05 1924 s. 520 – (...) It is now known that the Prophet merely made public mention of the spot that had been selected over 1,200 years before his day, before there was a hamlet on the spot, and recorded in “Bible Number One,” the one written for the scientist).
Te same słowa powtórzone zostały pół roku później w nowszej wersji tego długiego opracowania (patrz ang. Złoty Wiek 21.12 1924 s. 207 i 205).
W roku 1926 podano, że 8 lipca Van Amburgh w radiu Towarzystwa Strażnica miał wygłaszać wykład o Wielkiej Piramidzie, jako Kamiennym Świadku i Pierwszej Biblii:
Bible Lecture – W. E. Van Amburgh, “The Stone Witness—The First Bible” (ang. Złoty Wiek 30.06 1926 s. 638).
-
Strażnica podaje, że księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu takie jak Judyty, Tobiasza czy Syracha dodano do Biblii dopiero w XVI w. Piszą oni tak: "Do kanonu biblijnego zaliczono je dopiero na Soborze Trydenckim w roku 1546." (Przebudźcie się! 1989 8.8 ss. 24-27)
To nie jest pełna informacja:
*** si s. 301 ak. 13 Studium 4 Biblia i jej kanon ***
W roku 397 n.e. na synodzie w Kartaginie wystąpiono z wnioskiem o włączenie do Pism Hebrajskich siedmiu ksiąg apokryficznych, a także dodatków do kanonicznych ksiąg Estery i Daniela. Jednakże dopiero w roku 1546 na soborze trydenckim Kościół katolicki ostatecznie zatwierdził ich przyjęcie do swego katalogu ksiąg biblijnych. Włączono do niego księgi Tobiasza i Judyty, dodatki do Księgi Estery, Księgę Mądrości, Mądrość Syracha (Eklezjastyk), Księgę Barucha, trzy dodatki do Księgi Daniela oraz dwie księgi Machabejskie.
Protestancki uczony J. N.D. Kelly pisze następująco o księgach deuterokanonicznych:
„W dwu pierwszych wiekach w każdym razie Kościół przyjął zdaje się wszystkie te dodatkowe księgi albo większość z nich, jako natchnione i traktował je niewątpliwie jako Pismo Święte” („Początki doktryny chrześcijańskiej” Warszawa 1988 s. 50).
Dalej Kelly wymienia cytujących te księgi: Klemensa Rzymskiego, List Barnaby, Polikarpa, pismo Didache, Ireneusza, Tertuliana, Hipolita, Cypriana i Klemensa Aleksandryjskiego oraz Orygenesa, który polecał w dyskusji z Żydami używać tylko ksiąg protokanonicznych (patrz jw. s. 50).
Następnie Kelly stwierdza:
„Ten sam akceptujący stosunek do ksiąg deuterokanonicznych wykazały autorytatywnie kolejne synody w Hipponie i w Kartaginie w latach 393 i 397, a także sławny list, który papież Innocenty I wysłał w roku 405 do biskupa Tuluzy Egzuperiusza” (jw. s. 52).
-
Te najstarsze kodeksy chrześcijańskie po 300r. wszystkie zawierają księgi deuterokanoniczne ST. A czy są jakieś wczesne kodeksy bez tych ksiąg? Chyba nie.
-
Dla mnie wielką sensacją było odkrycie hebr. manuskryptu Księgi Syracha (chyba 2/3 księgi) i to jeszcze z tetragramem.
W tłumaczeniu Biblii Poznańskiej jest uwzględniony ten tekst z JHWH.
To obalało tezę np. Lutra, że te księgi nigdy nie istniały po hebrajsku, choć nawet we wstępie Machabejskiej powiedziano, że to dokonane tłumaczenie Mch na grekę z hebr.
-
Księgi deuterokanoniczne znajdują się też wśród zwojów znalezionych w Qumaran nad Morzem Martwym na terenie Palestyny, a ukryte tam przed 70 r. n. e. Żydzi odrzucili je ostatecznie dopiero w 90 r. n. e. na synodzie w Jamni. A więc dopiero wtedy gdy chrześcijaństwo żyło już własnym życiem pod kierownictwem apostołów.
-
W tej samej Jamni potępiono NT, a ponieważ chrześcijanie używali Septuagintę, więc ją odrzucono.
Później powstały inne żydowskie tłumaczenia greckie Symmacha, Akwili. Teodocjana?
-
I najlepsze jest to, że C. T. Russel miał 18 lat i pochodził z protestanckiej niszowej religii, gdy zaczął tworzyć swój ruch religijny którym obecnie jest Strażnica. On z marszu wierzył tylko w protestancki kanon ST. Był antykatolicki od dziecięctwa. Zamiast mierzyć piramidy egipskie powinien solidnie zająć się historią powstania Pisma Świętego. A już najlepiej jakby się niczym nie zajmował to nie narobiłby tyle spustoszenia w życiu tak wielu osób.
-
Russell stworzył swoją Biblię, na podstawie Biblii Króla Jakuba, Diaglotta (NT międzywierszowy, np. w kilku miejscach termin Jehowa) i komentarzy z Wykładów Pisma Św. i Strażnicy: ;)
„Pytanie (1913) – Czy to prawda, że Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego ma swoją Biblię, która się różni od innych?
Odpowiedź – Niektórzy ludzie myślą, że mamy inną Biblię, ponieważ gdy cytujemy teksty Pisma świętego, to im się zdaje, że takich tekstów przedtem w Biblii nie napotykali (...) My nie mamy innej Biblii, lecz możemy powiedzieć, że mamy specjalne wydanie (angielskie) do której przy końcu są dodane komentarze, zebrane wyjątki z »Watch Tower« i Wykładów Pisma Św., które traktują i wykazują różne teksty Pisma Św. zarazem tłumaczą niektóre z nich. Ktoś mógłby nazwać je Watch Tower Biblie, lecz my wolimy nazwać Badaczy Pisma Świętego wydanie, ponieważ pomaga do odszukania i wykazuje co Biblia uczy o różnych przedmiotach” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 18-19; por. Co powiedział Pastor Russell 2015 [ang. 1917] s. 345-346).
-
Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.
-
Ciekawe, że choć ŚJ uznają na przykład księgę 1Mch za apokryf, to jednak, kiedy im to potrzebne, przywołują ją i zamieszczają w „Skorowidzu przytoczonych wersetów biblijnych” („Życie wieczne w wolności...” 1970 s. 198, 264).
„Bądź wola Twoja...” (1961), która pięć razy przytacza 1 i 2Mch oraz umieszcza je w „Spisie przytoczonych tekstów biblijnych”.
-
Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.
Swiadkowie W OGOLE nie zajmuja sie historia Biblii, datowaniem ksiag, manuskryptami. Zapytasz przecietnego sj co to jest Septuaginta, 90% nie bedzie mialo pojecia o czym ty do nich rozmawiasz. Ba, oni sa tak urobieni ze te 90% albo i wiecej nie bedzie znalo podstaw swojej doktryny. Ich "pieta achillesowa", jest brak jakiejkolwiek wiedzy. To ze znaja Biblie tak dobrze to tylko zludne wrazenie. Jedyne czego sa nauczani to:
- Paczaj jaki swiat zly, zaraz to wszystko je****, glos glos glos glos.
- A o czym?
- Aaaaaaa to nie wazne glos glos glos, koniec juz za rogiem. Tu masz jakis werset Biblijny idz glos glos glos, o nic nie pytaj, nie musisz... wszystko gra... glos glos glos!
-
O przepraszam ŚJ wydali co najmniej 2 książki poświęcone Biblii:
*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1946: „Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego”
*** jv rozdz. 8 s. 97 ***
Na teokratycznym zgromadzeniu pod hasłem „Weselące się narody”, które odbyło się od 4 do 11 sierpnia 1946 roku w Cleveland w stanie Ohio, brat Knorr wygłosił przemówienie „Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego”. Wszystkich słuchaczy zaintrygowały jego pytania: „Czy nie byłyby dla nas ogromną pomocą szczegółowe informacje o każdej z 66 ksiąg biblijnych? Czy nie zrozumielibyśmy lepiej Pisma Świętego, gdybyśmy wiedzieli, kto, kiedy i gdzie napisał każdą księgę?” Nastrój oczekiwania wzmogło oświadczenie: „Bracia, wszystkie te informacje i jeszcze dużo innych znajdziecie w nowej książce pod tytułem ‚Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego’!” Zapowiedź tę przyjęto burzą oklasków. Nowa publikacja miała posłużyć za podręcznik w szkole służby kaznodziejskiej prowadzonej w zborach.
*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1963: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne” (po polsku: 1965):
*** dx86-20 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1990: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” (wyd. zrewid.) (po polsku: 1998):
-
Hah, nie bede ryzykowal raka oczu zeby je czytac, dzieki za info:)
Czyli jeszcze tak do 2000r probowali cos analizowac. A juz potem poziom spada do dzisiejszego, ktory to w sumie pasuje do mojego opisu.
-
O przepraszam ŚJ wydali co najmniej 2 książki poświęcone Biblii
Tutaj masz rację. Wydali te książki. Ale ja raczej mówię o praktyce. Chodzi mi o to że można kilkanaście lat przesiedzieć na zebraniach i nie usłyszeć nic lub prawie nic na temat rozważań o kanonie Biblii. Ten temat jest wręcz marginalny lub w ogóle nie istnieje u przeciętnego śJ. My exowie wiemy to z osobistego doświadczenia.
-
Ale popatrzcie sami pośrednio przyznali się, że do roku 1946 NIC nie wydali na temat Biblii. Tylko swoje wykładnie.
Ja zawsze pytam, jaką książkę wydali o imieniu Jehowa?
Buzie otwarte.
Nic poza broszurą sprzed 35 lat nie wydali:
Imię Boże, które pozostanie na zawsze (1987)
-
Można by powiedzieć, że kanon Pism jest szerszy u ŚJ niż w innych wyznaniach. Podaje się, że publikacje ŚJ pochodzą od Jehowy, czyli zawierają jakby natchnione słowa, choć tego wprost się nie pisze:
„Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy” (Strażnica 15.09 2010 s. 13).
Tak też pisano dawniej:
„Rezolucje przyjęte przez kongresy namaszczonych ludzi Bożych, broszury, czasopisma i wydawane przez nich książki zawierają przesłanie Bożej prawdy i pochodzą od Wszechmogącego Boga, Jehowy i dostarczone są przez niego przez Chrystusa Jezusa i jego podwładnych (...) Dlatego wykład proroctw nie pochodzi od człowieka, lecz od Jehowy...” (ang. Strażnica 01.05 1938 s. 143 – The resolutions adopted by conventions of God's anointed people, booklets, magazines, and books published by them, contain the message of God's truth and are from the Almighty God, Jehovah, and provided by him through Christ Jesus and his under officers (...) The interpretation of prophecy, therefore, is not from man, but is from Jehovah).
-
Można by powiedzieć, że kanon Pism jest szerszy u ŚJ niż w innych wyznaniach. Podaje się, że publikacje ŚJ pochodzą od Jehowy, czyli zawierają jakby natchnione słowa, choć tego wprost się nie pisze:
„Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy” (Strażnica 15.09 2010 s. 13).
Jeśli takimi kryteriami się kierować to, można najróżniejsze wydawnictwa religijne podciągać pod księgi deuterokanoniczne. Na przykład: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich dodają Księgę Mormona. Judaizm - Talmud (coś w rodzaju katechizmu) KRzK- Katechizm (https://www.ultramontes.pl/moja_wiara_nieomylnosc_kosciola.htm) <-- zob. link) w którym czytamy m. in. Kościół nie może nauczać błędu, ponieważ został założony przez Chrystusa, Boga Samego.
Co oznacza nieomylność Kościoła katolickiego? – Przez nieomylność Kościoła katolickiego rozumie się to, że Kościół, dzięki szczególnej asystencji Ducha Świętego nie może błądzić, gdy naucza albo podaje do wierzenia doktryny wiary i moralności.
1. Jest faktem historycznym, że ani jeden Papież, jaki by on nie był w życiu prywatnym, nigdy nie nauczał błędu.
Podsumowując: Zarówno ŚJ, Mormoni, Judaizm, KRzK w swych wywodach odwołują się zawsze do czegoś, co ma potwierdzać, że dodając swą wyjątkową literaturę, którą traktują na równi z powszechnie uznaną Biblią, a nawet jej treść porównywana jest z nieomylnością Boga. Tak to wygląda strategia wojny teologicznej, a w rzeczywistości to tylko wojenki ludzkich urojeń od tysięcy lat, używając różnych określeń dla nadania im ubóstwionego autorytetu.
-
Inne dawne książki ŚJ, też jakby poszerzały kanon, bo były albo natchnione, albo wprost od Jehowy:
„Drogi Bracie Rutherford: (...) Same słowa, iż podane w tej książce [Preservation] opisy są »zadziwiające«, nie dopełniają dostatecznej ocenie. Stanowi ona coś nadzwyczajnego i prawdziwie jest natchniona” (Strażnica 01.12 1933 s. 364 [ang. 15.08 1933 s. 256]).
„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208 [ang. 01.04 1931 s. 111]). [To wypowiedź J. A. Bohneta, który w pewnym okresie był członkiem zarządu Towarzystwa Strażnica]
„Drogi Bracie Rutherford:
(...) Nowa książka Usprawiedliwienie jest rzeczywiście objawieniem od Jehowy; i gdy ją czytam, serce moje jest wielce wdzięczne dla niego za wielki przywilej pozwolenia mi żyć w tym czasie i za cząstkę obecnie wykonywanej pracy dla czci i chwały jego imienia. (...) Z wielką radością spoglądam naprzód na słuszny czas Jehowy do udzielenia nam drugiego tomu Usprawiedliwienie” (Strażnica 15.07 1932 s. 224 [ang. 15.05 1932 s. 158]).
-
Za czasów Russella jego Wykłady były "samą Biblią", więc kto by sobie głowę zawracał kanonem:
„Jeśli sześć tomów Wykładów Pisma Świętego jest praktycznie Biblią uporządkowaną przedmiotowo z podanymi biblijnymi tekstami dowodowymi, możemy bez popełnienia niewłaściwości nazwać tomy: Biblią w uporządkowanej postaci. Należy powiedzieć, że tomy są nie tylko komentarzami Biblii. Praktycznie są one samą Biblią, ponieważ nie przejawia się w nich dążenie do budowania jakiejś doktryny (...) Dalej, nie tylko widzimy, że ludzie nie mogą zrozumieć Boskiego Planu przez studiowanie samej Biblii, ale obserwujemy również fakty, iż jeśli ktoś odkłada Wykłady Pisma Świętego nawet po korzystaniu z nich, zapoznaniu się z nimi, po czytaniu ich przez dziesięć lat, jeśli wówczas odkłada i ignoruje je, korzystając tylko z Biblii, to chociażby używał Biblii ze zrozumieniem przez dziesięć lat – nasze doświadczenie pokazuje – w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach. Z drugiej strony, jeśli ktoś czytałby tylko Wykłady Pisma Świętego z cytowanymi odnośnikami biblijnymi, a nie przeczytałby ani jednej strony Biblii jako takiej, wówczas po dwóch latach byłby w świetle prawdy, ponieważ miałby światło Pisma Świętego” (ang. Strażnica 15.09 1910 s. 298 [cały artykuł patrz s. 4684-4686, reprint]; tekst polski według czasopisma Teraźniejsza Prawda Nr 358, XI 1985 r. wydawanego przez Świecki Ruch Misyjny „Epifania”).
„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając »Wykłady Pisma Świętego« czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 207).
-
CK o Księgach deuterokanonicznych i czasie ich powstania napisało:
*** it-1 s. 88 ak. 1 Apokryfy ***
Do tych dodatkowych pism należą księgi: Tobiasza (Tobita), Judyty, 1 i 2 Machabejska, Mądrości (Mądrość Salomona), Mądrość Syracha (Eklezjastyk), Księga Barucha oraz dodatki do ksiąg Estery i Daniela: pieśń trzech młodzieńców i inne, historia Zuzanny oraz opowiadania o Belu i o wężu (smoku). Nie wiadomo dokładnie, kiedy je spisano, ale chyba nie wcześniej niż w III—II w. p.n.e.
Gdyby odrzucić te księgi, to powstaje spora dziura w opisie historii Izraela, przed czasami NT.
CK datuje jako ostatnie księgi ST Nehemiasza i Malachiasza:
*** nwt s. 1726 Zestawienie ksiąg biblijnych ***
Nehemiasza (...) po 443 [r. p.n.e.]
*** nwt s. 1726 Zestawienie ksiąg biblijnych ***
Malachiasza (...) po 443