Listonosz, stan wiedzy pospólstwa na temat Wenus w latach XX faktycznie był nie duży. Jednak astronomowie zdawali sobie sprawę ze stanu atmosfery jaki na niej panuje, np Charles Edward St. John w 1922 roku mowił obardzo gorącej atmosferze nie zdatnej do zycia. Co nie zmienia, że Wenus była arena całych serii wydawniczych. Książek i komiksów. Nawet chyba Wells w "Wojnie Światów", która traktowała o marsjanach mówił coś o kolonizacji Wenus. Tylko jak się ma fantastyka naukowa do przeciez jedynej słusznej religii, chyba że to też fantastyka....
No , nie tak calkiem . Jezeli jakis astronom w tamtym czasie przypuszczal , ze atmosfera Wenus jest bardzo goraca , to mogla byc to wylacznie spekulacja . Po prostu brakowalo danych aby wyciagnac konkretne wnioski .
Sorry , ze wrzuce tu fragment z Wiki , ale obrazuje on dosyc dobrze stan owczesnej wiedzy :
(Cytat ) "Obserwacje naziemne w XX wieku
Do XX wieku nie nastąpił wyraźny postęp w badaniach Wenus. Gęsta atmosfera uniemożliwia obserwację powierzchni, a jej tarcza w świetle widzialnym jest jednorodna. Dopiero zastosowanie spektroskopii, obserwacji radarowych i w nadfiolecie pozwoliło zaobserwować szczegóły. W 1920 roku amerykański astronom Frank Elmore Ross przeprowadził obserwacje Wenus w nadfiolecie i odkrył, że można w ten sposób dostrzec szczegóły niewidoczne w zakresie widzialnym i podczerwieni. Podejrzewał, że przyczyną jest bardzo gęsta dolna atmosfera Wenus i chmury pierzaste powyżej niej[78].
Obserwacje spektroskopowe przeprowadzone w pierwszych latach XX wieku dostarczyły pierwszych danych o szybkości obrotu planety. Vesto Slipher próbował zmierzyć przesunięcie Dopplera w świetle Wenus, ale nie wykrył żadnego. Wywnioskował, że Wenus obraca się o wiele wolniej niż wcześniej sądzono[79]. Późniejsze obserwacje z lat 50. XX wieku wykazały, że obraca się ona ruchem wstecznym. Obserwacje radarowe powierzchni Wenus przeprowadzone w latach 60. pozwoliły dokładnie określić prędkość rotacji[80].
W latach 70. XX wieku za pomocą radaru określono pierwsze szczegóły powierzchni Wenus. Impulsy radiowe wysyłane z Obserwatorium Arecibo w kierunku Wenus, po odbiciu od jej powierzchni, ujawniły dwa silnie odbijające obszary, nazwane Alfa i Beta Regio. Wykryły też jasny region sugerujący istnienie gór, które nazwano Maxwell Montes[81][82].
Eksploracja
Pierwsze misje
Mariner 2 wystrzelony w 1962 roku
Pierwszą sondą kosmiczną wysłaną na Wenus była radziecka sonda Wenera 1, wysłana 12 lutego 1961 w ramach programu Wenera. Miała ona dotrzeć do Wenus po trajektorii kolizyjnej, jednak kontakt z nią urwał się 7 dni po starcie, w odległości 2 milionów kilometrów od Ziemi. Szacuje się, że minęła Wenus w odległości 100 tys. km w połowie maja 1961[83].
Równocześnie amerykański program Mariner również rozpoczął się fiaskiem pierwszej misji. Sonda Mariner 1 uległa zniszczeniu w pierwszych minutach po starcie, 22 lipca 1962. Druga sonda Mariner 2, wysłana 27 sierpnia 1962, dotarła zgodnie z planem w okolice Wenus po 109 dniach lotu i przeleciała 34 833 km nad jej atmosferą, wykonując w ten sposób pierwszą w historii udaną misję międzyplanetarną. Badając jej powierzchnię za pomocą radiometrów mikrofalowych i podczerwonych odkryła, że choć chmury nad Wenus są chłodne, jej powierzchnia ma temperaturę co najmniej 425 °C. Ten pomiar ostatecznie rozwiał nadzieje na znalezienie na powierzchni Wenus życia. "(koniec cytatu)
W tamtych czasach spekulowano wiele o tym jak wyglada Wenus i dosyc powszechne bylo mniemanie , ze ta planeta moze przypominac Ziemie w poczatkowej fazie istnienia zycia .
Naturalnie Rutherford pisal najprzerozniejsze bajki i fantazje ale mysle , ze akurat w tym przypadku nie odbiegl zbyt daleko od stanu owczesnej wiedzy naukowej .
Zreszta , nie twierdzil on , ze po Wenus chodza dinozaury . Z podanego przez Roszade cytatu wynika raczej , ze uwazal iz warstwa chmur na Wenus moze przypominac podobna warstwe rzekomo otulajaca Ziemie przed potopem .
Nie bronie tu Rutherforda , bo byl to wyjatkowy duren , ale mysle , ze dobrze jest rzetelnie przetstawiac kontekst jego wypowiedzi .
