Paragraf 18
"Jehowa pragnie, żebyśmy szukali tego co dobre, miłowali dobro oraz czynili to co dobre, tak by mógł okazać nam łaskę ( Am 5:14,15; 1Piotra 3 :11,12). On zwraca uwagę na prawych i im błogosławi ( PS 34:15 ). Pomyślmy na przykład o dwóch Hebrajskich położnych, Szifirze i Pui, które żyły w okresie niewoli egipskiej. Bardziej bały się one Boga niż faraona, który nakazał im zabijać przy porodzie wszystkich hebrajskich chłopców. NAJWIDOCZNIEJ KIEROWAŁY SIĘ ZBOŻNYM SUMIENIEM, dlatego zachowywały przy życiu nowo narodzone dzieci. Te dzielne kobiety zostały później obdarzone własnymi rodzinami ( Wyjścia 1:15-17, 20, 21 ). Ich szlachetne uczynki nie uszły uwagi Jehowy. Niekiedy możemy mieć wrażenie, że nikt nie dostrzega dobra, jakie wyświadczamy. Ale Jehowa je dostrzega. Widzi On każdy dobry czyn, na jaki się zdobywamy, i z pewnością wspaniałomyślnie nas wynagrodzi ( Mt 6:4,6; 1 Tym 5:25; Hebr 6:10 )."
Przytoczmy tutaj wersety z Wyjścia 1: 15-17, 20, 21
15 Później król Egiptu rzekł do hebrajskich położnych, z których jedna miała na imię Szifra, drugiej zaś było na imię Pua,
16 wręcz posunął się do tego, że powiedział: „Kiedy pomagacie Hebrajkom rodzić i widzicie je na stołku położniczym, jeżeli to jest syn, uśmierćcie go; ale jeśli córka, to ma pozostać przy życiu”.
17 Jednakże położne bały się prawdziwego Boga i nie czyniły, jak im powiedział król Egiptu, lecz zostawiały chłopczyków przy życiu.
18 Po pewnym czasie król Egiptu wezwał te położne i powiedział do nich: „Dlaczego to czyniłyście, że zostawiałyście chłopczyków przy życiu?”
19 Położne zaś rzekły do faraona: „Gdyż Hebrajki nie są takie jak kobiety egipskie. Ponieważ są żywotne, rodzą, zanim zdąży do nich przyjść położna”. 20 Przeto Bóg wyświadczał dobro położnym; lud zaś stawał się coraz liczniejszy i bardzo potężniał.
21 A ponieważ położne te bały się prawdziwego Boga, on później obdarzył je rodzinami
zacytowałam także te pominiete przez paragraf 18 i 19 werset
DLACZEGO POMINIETO TE WERSETY?
DO CZEGO ZACHĘCA TA HISTORIA?
