Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => LITERATURA... POKARM NA CZAS SŁUSZNY => Wątek zaczęty przez: Ekskluzywna Inkluzywność w 10 Listopad, 2019, 18:20
-
Publikacje miały odkąd pamiętam od cholery rozmaitych budujących doświadczeń z głoszenia i anegdot, a zwłaszcza roczniki.
Nigdy się nie zastanawiałem skąd się brały. Myślicie, że bracia i siostry w zborach faktycznie mieli czas wysyłać im tysiące listów z pytaniami/opowieściami, a oni w Nadarzynie czy Brooklynie to później czytali, wyłuskiwali co lepsze i wplatali w treść publikacji ( co wymagałoby zagospodarowania osobnego archiwum i oddelegowania archiwistów) czy może po prostu redaktorzy budujące doświadczenia na bieżąco wymyślali? Skąd brali doświadczenia z drugiego końca świata, skoro nawet jakby ktoś chciał się pochwalić, to napisze prędzej do lokalnego biura oddziału niż na Brooklyn gdzie to wszystko później klecili, skąd redaktorzy mieliby w ogóle o tym wiedzieć?
Nigdy nie spotkałem się z tym, żeby ktoś chwalił się, że wysłał swoje doświadczenia do Nadarzyna, o Ameryce już nie mówiąc. Pewnie się takie sytuacje zdarzały, tak samo jak ludzie pisali i pytali co mogą robić w łóżku, ale nie chce mi się wierzyć, że poza naprawdę istotnymi listami komukolwiek chciałoby się przez to brnąć a potem referować w publikacjach, ale może się mylę.
-
Wydaje mi się, że działa to na zasadzie typowania ludzi do wywiadów na zgromadzeniach. Starsi mówią nadzorcy obwodu o ciekawym przypadku, następnie sprawa przekazywana jest nadzorcy okręgu i idzie to wyżej. Z danego kraju kilka przypadków przesyłanych jest do Warwick i tam następuje właściwa selekcja.
Oczywiście mogę się mylić, ale znając organizację tak to sobie wyobrażam.
-
Zdaje się, że temat już był:
https://sjwp.pl/napisz-my-znajdziemy-odpowiedni-dzial/historyjki-w-straznicach/15/
ale jest na tyle ciekawy, że można powtórzyć ;)
Ja się też powtórzę, moim zdaniem są polukrowane i podkręcone, ale patrząc na fanatyzm niektórych braci trudno nie wierzyć, że mogły się wydarzyć.
-
Skąd brali doświadczenia z drugiego końca świata, skoro nawet jakby ktoś chciał się pochwalić, to napisze prędzej do lokalnego biura oddziału niż na Brooklyn gdzie to wszystko później klecili, skąd redaktorzy mieliby w ogóle o tym wiedzieć?
Nigdy nie spotkałem się z tym, żeby ktoś chwalił się, że wysłał swoje doświadczenia do Nadarzyna, o Ameryce już nie mówiąc.
Bo to kity z satelity, a nie doświadczenia.
Podkręcane historie. Jak zdjęcia w photoshopie. :) :) :)
-
Bo to kity z satelity, a nie doświadczenia.
Podkręcane historie. Jak zdjęcia w photoshopie. :) :) :)
[/b][/size]
A to jest odrębna sprawa. Wiem z pierwszej ręki, że materiał przechodzi cenzure i nawet jak głosiciel swe doświadczenie opisze jak było to jest wycinane i poprawiane (patrz fhotoshop), a on ma się trzymać tego co napisane na kartce. Oczywiście to co na kartce jest ustalone ze starszymi i NO. Tak więc, to gówno, a nie doświadczenie z życia wzięte.
-
A to jest odrębna sprawa. Wiem z pierwszej ręki, że materiał przechodzi cenzure i nawet jak głosiciel swe doświadczenie opisze jak było to jest wycinane i poprawiane (patrz fhotoshop), a on ma się trzymać tego co napisane na kartce. Oczywiście to co na kartce jest ustalone ze starszymi i NO. Tak więc, to gówno, a nie doświadczenie z życia wzięte.
Pamiętam jak moja kuzynka kiedyś opowiadała, że miała przygotowania do wywiadu na kongresie. Była wtedy młodą nastoletnią pionierką i miała z zapałem opowiedzieć, jak to gorliwie i namiętnie prowadzi studium osobiste. Brat prowadzący wywiad kazał jej zeznać na podium, że jak kiedyś w sobotę wieczorem przyszli do niej rówieśnicy ze zboru, to zamiast do nich wyjść, postanowiła najpierw dokończyć zaplanowany materiał z jakiejś tam książki, a dopiero potem przywitać gości.
Ona na to: "eeeee, yyyyyy, bracie, ale tak nie było, ja nie miałam takiej sytuacji....".
A ten brat na to: "no wiem, ale tak będzie dobrze wyglądało w wywiadzie".
Niby drobiazg, ale pokazuje, że koloryzują jak im do tematu pasuje.
-
Pamiętam jak moja kuzynka kiedyś opowiadała, że miała przygotowania do wywiadu na kongresie. Była wtedy młodą nastoletnią pionierką i miała z zapałem opowiedzieć, jak to gorliwie i namiętnie prowadzi studium osobiste. Brat prowadzący wywiad kazał jej zeznać na podium, że jak kiedyś w sobotę wieczorem przyszli do niej rówieśnicy ze zboru, to zamiast do nich wyjść, postanowiła najpierw dokończyć zaplanowany materiał z jakiejś tam książki, a dopiero potem przywitać gości.
Ona na to: "eeeee, yyyyyy, bracie, ale tak nie było, ja nie miałam takiej sytuacji....".
A ten brat na to: "no wiem, ale tak będzie dobrze wyglądało w wywiadzie".
Niby drobiazg, ale pokazuje, że koloryzują jak im do tematu pasuje.
[/b][/size]
Jeżeli historia inaczej brzmi, to chyba jej zmienianie, a nie koloryzowanie heheh ;)
Już dawno zauważyłem, że jest to wszystko do maksymalnych rozmiarów napompowane.
-
ja Sebastian od zawsze umiem wypowiadać się, mówić pełnymi zdaniami, improwizować.
kiedyś będąc pionierem stałym zostałem wytypowany do wywiadu na kongresie
kazano mi przygotować "na kartce" to co mam powiedzieć i ktoś mial te kartkę przejrzeć przed samym kongresem;
W tamtym czasie było czymś normalnym że wszystkie referaty w TSSK były przedstawiane z kartki, z wyjątkiem referatów Sebastiana który zawsze przemawiał z glowy gdyż jako jedyna osoba w zborze nie potrzebował takiego wspomagacza
ja myślałem że wzmianka o "kartce" to jest wymaganie typu "nie zapomnij o okularach" (czyli mam je rozumieć w ten sposób że dotyczy ono osób które maja jakieś trudności z wysławianiem się, potrzebują pomocy w zredagowaniu treści, są niedokształcone i nie chcą narobić sobie obciachu niepoprawną składnią itp.)
i tak samo jak zalecenia "o okularach" są nie dla mnie (bo nie mam kłopotów ze wzrokiem) tak samo i ten wymóg "opisania na kartce" także zignorowałem.
na kongres przyjechałem jak mnie proszono godzinę wcześniej, bo miała być jakaś próba mikrofonu czy coś w tym guście; Nadzorca podróżujący zapytał mnie "a kartka gdzie?" ja na to "nie mam bo nie potrzebuję, ja zamprowizuję i będzie ok";
decyzja nadzorcy: wywiad z Sebastianem NIE odbyl sie, było po prostu jedno doświadczenie mniej i już...
sumując: nadzorca podróżujący miał możliwość że na tym konkretnym kongresie będzie wygłoszone to konkretne doświadczenie które było naprawdę budujące teokratyczne i wszystko "po linii partii" (treść poznał w rozmowie prywatnej ze mną gdy podczas wizyty w moim zborze wracaliśmy wspólnie ze służby kaznodziejskiej - miał więc ogólną orientację co chcę opowiedzieć), ale wolał zrezygnować niż dopuścić spontaniczność na scenie;
sumując: przypuszczam że w publikacjach drukowanych jest tyle samo spontaniczności co na tamtym kongresie na którym z decyzji nadzorcy podróżującego pominięto moje doświadczenie.
-
Jeżeli historia inaczej brzmi, to chyba jej zmienianie, a nie koloryzowanie heheh ;)
Już dawno zauważyłem, że jest to wszystko do maksymalnych rozmiarów napompowane.
Bajkopisarstwo.
Manipulacja słowna.
Propaganda.
Bullshit.
ale się wyżyłam ..... :) :) :) :) ale mam prawo, bo kurde, całe życie tego słuchałam, siedząc spięta na krzesełku w zbyt przyzwoitej spódnicy >:(
-
Bajkopisarstwo.
Manipulacja słowna.
Propaganda.
Bullshit.
ale się wyżyłam ..... :) :) :) :) ale mam prawo, bo kurde, całe życie tego słuchałam, siedząc spięta na krzesełku w zbyt przyzwoitej spódnicy >:(
[/b][/size]
Nie żałuj sobie, pracuje nad przymiotem ,,panowanie nad sobą". >:D
-
Moim zdaniem w publikacjach drukowanych mogą zdarzyć sie pojedyncze w pełni uczciwe opowiadania (np. 1 z 1000)
jeśli ktoś z pionierów jest mocno gorliwy dużo głosi i nagle rozchoruje się, to gdy już doczyta wszystkie zaległe publikacje może wpaść na pomysł że opisze któreś ze swoich autentycznych doświadczeń i wyśle je do centrali. Prosić o akceptację nikogo nie musi bo w każdej strażnicy jest adres do korespondencji więc list może zaadresować samodzielnie. Poczta doręczy. List zapewne nie zostanie wyrzucony do kosza ale trafi w ręce kogoś kto na co dzień zawodowo wymyśla doświadczenia z za biurka więc jeśli tenże ktoś dopuści to do druku (np. oszczędzając w ten sposób pół godziny własnego czasu który musiałby poświęcić na snucie fantazji) to tym "cudownym zrządzeniem losu", wróć, błogosławieństwem Jehowy, czyjeś autentyczne doświadczenie może trafić do druku
ale przypuszczam że są to wyjątki nad wyjątkami
różnica między moim doświadczeniem NIE wygłoszonym ustnie na kongresie a hipotetycznym "listem pioniera do warwick" jest taka że list ma formę pisemną, wiec osoba dokonująca akceptacji ma poczucie "pełnej kontroli nad sytuacją" (zna co do literki treść, którą ma zaakceptować) więc może zdarzyć się że treść (jeśli jest dobrze napisana) nie zostanie (np. z braku czasu) poddana żadnej obróbce
i w ten sposób wśród tysiąca bajeczek wyjątkowo trafi się jedno autentyczne zdarzenie
-
Nie żałuj sobie...
jak to dobrze i miło sobie pohejtować wśród osób, które mają podobnie zryty beret przez orga.... :D :D :D
-
Bajkopisarstwo.
Manipulacja słowna.
Propaganda.
Bullshit.
ale się wyżyłam ..... :) :) :) :) ale mam prawo, bo kurde, całe życie tego słuchałam, siedząc spięta na krzesełku w zbyt przyzwoitej spódnicy >:(
Dostąpiłam również występów gościnnych w wywiadzie na zgromadzeniu.
Ale u mnie ściemniania nie było.
Wywiad pokrywał się całkowicie z rzeczywistością.
Może też dlatego, że ogólnie sytuacja, o której opowiadałam, była dość szeroko znana w obwodzie.
Nie można było za bardzo naściemniać.
:)) :))
-
poprawcie mnie jeśli źle napisałem, ale wydaje mi sie, że nigdy na żadnym filmie propagandowym Towarzystwo Strażnica NIE chwaliło sie posiadaniem takiego archiwum ani wyodrębnieniem wyspechalizowanej komórki do gromadzenia takich doświadczeń.
każdy chyba widział filmy z gatunku "korporacyjnego socrealizmu" :) w których jw.org chwali sie że mają drukarnie, introligatornie, komputery, program MEPS do tłumaczenia na setki języków, ma nawet fermy na których hoduje sałatę i kurczaczki, ma też oczyszczalnie ścieków itd. itp.
ale jakoś komórką do zbierania tekstów doświadczeń ze świata nigdy nie pochwalili sie
jak słusznie zauważył Exkluzywny zbieranie tysięcy doświadczeń wymagałoby archiwum i archiwistów, a ja dodam: i tłumaczy; gdyż doświadczenia dotyczą różnych "ludów narodów i języków", więc jeden archiwista z natywnym językiem angielskim nie wystarczy
przede wszystkim czytając "doświadczenia z całego świata" rzuca się w oczy że są one często pisane jednym stylem co uprawdopodobnia nasze domysły że wymyśla to jakiś jeden etatowy bajkopisarz
-
znałam siostrę której historia życia (pokrótce)
została opisana w Roczniku
była bardzo słodko - pierdząca.
początek jej kariery w orgu był och i ach, ale później gdy przyszła proza i
życie jej było jednak przeciwieństwem 😔 co tam pisali.
jedno wielkie pasmo super gorliwości i nic w zamian
a na koniec odmówiła krwi i zmarła 😥
po tej historii wiem że doświadczenia są mocno podkoloryzowane i nadmuchane.
jak powiedział Seba ktoś tam jest etatowym bajkopisarzem który się nie dostał
na reżyserię
-
Jednakże skłaniam się do koloryzowania opisów biograficznych, a nie wymyślania ich z sufitu. Ale...... dobrze jakby wypowiedzieli się Ci co brali udział w koloryzowaniu lub wymyślaniu. W każdym bądź razie nie wykluczam niczego.
-
jedno wielkie pasmo super gorliwości i nic w zamian
a na koniec odmówiła krwi i zmarła 😥
ale smutny scenariusz.... :'(
kolejna ofiara na ołtarzu jw.orga=Baala
-
Jednakże skłaniam się do koloryzowania opisów biograficznych, a nie wymyślania ich z sufitu
jeśli cały artykuł poświecony jest jednej osobie (np. członkowi Ciała Kierowniczego) to przypuszczam że jest to życiorys autentyczny ale podkoloryzowany.
ale jeśli chodzi o pojedyncze zdarzenie typu ktoś znalazł portfel z 5.000 usd w środku, oddał go właścicielowi, zapoczątkował z nim studium biblijne itd. - to na 99,99% jest to wymyślona od poczatku do końca bajeczka.
jeśli przytacza się wypowiedź że "pewien urzędnik wypowiedział sie że świadkowie Jehowy należa do najpunktualniejszych podatników" to już nie na 99,99% ale na 100% jest to bujda na resorach; dlaczego? Ano dlatego że organy podatkowe NIE notują kto jest jakiego wyznania.
Owszem, jeśli PIT-a wysyła pocztą do US konkretny podpisany imieniem i nazwiskiem proboszcz parafii Wang w Karpaczu, to "rozsądny wydaje się wniosek" że ów proboszcz jest akurat ewangelikiem; ale naprawdę nie da się zgadnąć kto z tysięcy polskich hydraulików jest katolikiem kto prawosławnym a kto akurat świadkiem Jehowy. A zatem żaden urzędnik państwowy nie ma (przypisywanej mu przez strażnicę) wiedzy którą mógłby podzielić sie z dziennikarzem.
-
Uważam, tak jak większość, że doświadczenia są mocno podrasowane.
Kiedyś na kongresie był wywiad ze starszym X z mojego zboru. X handlował na targowisku. Robił to w każdą sobotę. To były czasy, gdy jedyną zbiórką w tygodniu była ta w sobotę rano. Z racji wykonywanej pracy tego brata nigdy, ale to nigdy na tej zbiórce nie było.
Na zgromadzeniu prowadzący powiedział takie słowa: brat X nigdy nie opuścił żadnej sobotniej zbiórki, jest wzorem gorliwości.
Bardzo mnie to wtedy ruszyło. Od tamtej chwili, to już jakieś 10 lat, przestałem brać na poważnie jakiekolwiek doświadczenia
-
Bracia sami się nakręcają do podbijania swoich lub czyichś historii, żeby były coraz bardziej budujące, więc może i tak się wypowiadają. Wywiady na zgro też bywają... nienaturalne. "Nie poszłam na studniówkę - czuję błogosławieństwo Jehowy, bo wszyscy się upili a ja nie", wiecie o co chodzi.
Natomiast niektóre wypowiedzi brzmią dziwnie, zacytuję z artykułu o urodzinach z jw.org:
"„Czy myśli pani, że dziesięć minut zabawy, parę ciastek i piosenka to już przyjęcie? Powinna pani przyjść do mojego domu i zobaczyć, jak wygląda prawdziwe przyjęcie!” (6-letni Eric)."
COO? "dziesięć minut zabawy, parę ciastek i piosenka"?
-
Bracia z Londynu nam wysłali to doświadczenie :
W skrócie : Brat w Rosji jechał samochodem z bagażnikiem załadowanym nasza literatura
Po drodze, zauważył , ze ktoś macha, żeby się zatrzymał. Gdy to zrobił , mężczyzna poprosił go o podwózkę , bo bardzo się spieszył , a właśnie zepsuł mu się samochód .
Brat się zgodził i zabrał go. Jak się okazało był on funkcjonariuszem milicji (czy dowódca wojska )
Dowódca zdjął czapkę i położył na desce rozdzielczej miejscu widocznym z zewnątrz .
Po jakimś czasie napotkali kontrole policyjna . Funkcjonariusze widząc czapkę dowódcy zasalutowali i puścili ich dalej. Jednak po drodze było więcej tych kontroli i w końcu brat zapytał dowódcę , co się stało , ze tu tyle kontroli na drodze ? Dowódca odpowiedział bratu, ze chcą złapać Świadków Jehowy i wsadzić ich do więzienia. Ich informator powiedział im , ze mają jechac z ładunkiem literatury. Wyobraź sobie fizyczna i emocjonalna reakcje brata na te słowa.
Kiedy dotarli na miejsce , dowódca podziękował i wysiadł. Brat mógł kontynuować bezpiecznie podróż z literatura w bagażniku 😂
Jehowa jest potężny i troszczy się o swoich sług
To zdarzenie przypomina nam o Jehowy możliwościach , żeby wykonać to, co chce.❤️
Powiem tak brat ten zginie w amragedonie bo nie głosił przy sprzyjającej okazji
-
superopowiadanko :) ja nawet po litrze wódki nie wymyśliłbym generała łapiącego stopa :)
a tutaj nie dość że "dowódca" łapie stopa to jeszcze ma jęzor długi do samej ziemi i pierwszemu lepszemu obcemu człowiekowi wygadał się z tajemnicy wojskowej :)
-
Bracia z Londynu nam wysłali to doświadczenie :
W skrócie : Brat w Rosji jechał samochodem z bagażnikiem załadowanym nasza literatura
Po drodze, zauważył , ze ktoś macha, żeby się zatrzymał. Gdy to zrobił , mężczyzna poprosił go o podwózkę , bo bardzo się spieszył , a właśnie zepsuł mu się samochód .
Brat się zgodził i zabrał go. Jak się okazało był on funkcjonariuszem milicji (czy dowódca wojska )
Dowódca zdjął czapkę i położył na desce rozdzielczej miejscu widocznym z zewnątrz .
Po jakimś czasie napotkali kontrole policyjna . Funkcjonariusze widząc czapkę dowódcy zasalutowali i puścili ich dalej. Jednak po drodze było więcej tych kontroli i w końcu brat zapytał dowódcę , co się stało , ze tu tyle kontroli na drodze ? Dowódca odpowiedział bratu, ze chcą złapać Świadków Jehowy i wsadzić ich do więzienia. Ich informator powiedział im , ze mają jechac z ładunkiem literatury. Wyobraź sobie fizyczna i emocjonalna reakcje brata na te słowa.
Kiedy dotarli na miejsce , dowódca podziękował i wysiadł. Brat mógł kontynuować bezpiecznie podróż z literatura w bagażniku 😂
Jehowa jest potężny i troszczy się o swoich sług
To zdarzenie przypomina nam o Jehowy możliwościach , żeby wykonać to, co chce.❤️
Powiem tak brat ten zginie w amragedonie bo nie głosił przy sprzyjającej okazji
Znałem osobiście człowieka (niestety już nie żyje, a człowiekiem był naprawdę wspaniałym), który opowiadał to doświadczenie na zgromadzeniu obwodowym około 2005 roku. Z tym, że on opowiadał to doświadczenie jako swoje własne, w którym to on wiózł tą literaturę. Szczerze mówiąc nie mam powodów mu nie wierzyć, ale wygląda na to, że ktoś zwyczajnie kopiuje doświadczenie i wkleja je w różne rejony świata. Jakoś mnie to nie dziwi.
Albo jest też druga opcja - aniołowie, którzy strzegą świadków, to nieźli jajcarze. Powtarzają dzikie sytuacje kropka w kropkę i czekają, aż ktoś się skapnie.
-
Istnieje powtarzalność doświadczeń. Wystąpiło coś w Nowej Zelandii, i podobne w Szkocji. Istnieje nadbudowa fantazyjna. Ktoś coś słyszał, a resztę z tajemniczych wydarzeń sobie dopowiedział. Poza tym, ktoś przez mówienie czegoś chciał zaistnieć. Jeszcze zabawa w głuchy telefon, oraz wiele innych czynników.
Doświadczenia są zbierane i przechowywane. Wykorzystywane w odpowiednim momencie. I tak jak obiera się marchewkę, tak obrabia się dźwięk i obraz - widać to w wystąpieniach jutuberowych celebrytów.
Zupełnie inna metodą jest sprawdzalność doświadczeń.
Jeden NO z zapałem opowiadał jak to ŚJ swemu koledze głosił i tamten został ŚJ. Publika uniesiona.
Gdy zszedł z tej całej sceny, to podszedłem i gratuluje całkiem ciekawego autentycznego użycia przykładu. Skowronki i motylki. Po czym mówię, że znam jednego i drugiego, bo to moi koledzy. Na marginesie wspomnę, że nie są już ŚJ. Dialog z NO się skończył. Czy on koloryzował, czy jemu tandetę sprzedano, tego nikt już nie ustali. Pewność jest taka, że film został pokolorowany wraz ze zmianą fabuły.
Inna sytuacja koloryzmu. Był taki wujek w PL, znany jako Edward K. Takie samo imię jak w przykładzie powyżej.
Słynął z jedzenia i picia w jeden wieczór. Nagle poznaję ludzików, którzy opowiadają jak to byli, organizowali, uczestniczyli w tej pamiątce. I ogólnie, że wujek Edward nie mógł wbić zębów w chleb, bo ktoś upiekł zbyt twardy. Oh, ah, eh, oooo. Normalnie osioł takich dźwięków nie wydaje. Zapytałem, kto piekł ten chleb. Gatka się skończyła, bo to oni ten chleb piekli i spierd***...i. Organizowali Ci, na których wcześniej winę zwalono. Totalne odwrócenie, aby zabłysnąć.
Pamięta ktoś jeszcze niejakiego wujka Tadeusza Dęb....? Był okręgowym. Ci z lubuskiego powinni kojarzyć. Opowiastki słyszałem różne. Nie chodzi o plotkowanie, ale o to kto go bardziej znał od tych co go znali w celu poklasku, że się kogoś zna. Poznałem 'A' którzy twierdzili, że to oni go do 'prawdy' przyprowadzili. Poznałem 'B', którzy twierdzili, że to oni z nim studiowali. Dobrze, że nie usłyszałem wariantu 'C'. To coś w stylu powiedzenia: 'sukces ma wielu ojców'. To się zapytałem gdzie towarzysz Tadeusz D. pracował i jak się zetknął z 'prawdą' - to było kluczowe. W tym momencie przyjaźnie się skończyły.
Informacje trzeba sprawdzać, o ile są w jakiejś mierze do sprawdzenia. Nie ma co się oszukiwać - nie wszystko jest sprawdzalne. Wiadomości powinna być rzetelne. Na przykładzie współczesnych mediów widać jak można manipulować. W końcu każdy może powiedzieć, że zna Elvisa, bo go widział w TV. Albo zna członków CK, bo Internet pokazuje. Tylko czy o to w tym chodzi?
Do tematu wątku - czy wymyślane czy wysyłane? Wysyłane. To już gdzieś o tym było napisane. Wysłaną kasetę demo jest łatwiej obrobić, niż nagrać.
-
Znałem osobiście człowieka (niestety już nie żyje, a człowiekiem był naprawdę wspaniałym), który opowiadał to doświadczenie na zgromadzeniu obwodowym około 2005 roku. Z tym, że on opowiadał to doświadczenie jako swoje własne, w którym to on wiózł tą literaturę. Szczerze mówiąc nie mam powodów mu nie wierzyć, ale wygląda na to, że ktoś zwyczajnie kopiuje doświadczenie i wkleja je w różne rejony świata. Jakoś mnie to nie dziwi.
Albo jest też druga opcja - aniołowie, którzy strzegą świadków, to nieźli jajcarze. Powtarzają dzikie sytuacje kropka w kropkę i czekają, aż ktoś się skapnie.
Mam serdecznego znajomego. Nasza znajomość nosi wręcz znamiona przyjaźni. Obecnie obaj jesteśmy na podobnym etapie przynależności do ŚJ. Ani on ani ja nie zaglądamy do zboru. W relacjach między nami zawsze było tak, że jeśli jeden coś drugiemu obiecał, to zawsze obietnicy dotrzymywał. Nie było więc powodów aby sobie nie wierzyć. Ale jaki to ma związek z doświadczeniami potwierdzającymi opiekuńczość Jehowy? :D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Zarówno on jak i kilku innych braciaków przyznało, że wszystkie prawie wszystkie były zmyślonymi anegdotkami obliczonymi na teokratyczny morałek. ;)
Myślę więc, że te jajcarskie aniołki siedzą w główkach tych doświadczanych Świadków i nakręcają trybiki fantazji wspomagając moc wymyślonego Jehowy. >:D