Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: Iwonka w 09 Sierpień, 2018, 17:48
-
Imię Boga było znane i to pisownia "Jehowa", weźmy pod uwagę, że 120 lat byliśmy pod rozbiorami,zwykli ludzie byli krańcowo biedni i nie stać ich było na kupienie biblii, rosjanie też rugowali Boga z życia, a jednak mamy imię Boga w literaturze
1633 - 1700 Wespazjan Kochowski
1798 - 1855 Adam Mickiewicz
1809 - 1849 Juliusz Słowacki
1812 - 1859 Zygmunt Krasiński
1821 - 1883 Cyprian Kamil Norwid
1822 - 1893 Teofil Lenartowicz
1823 - 1862 Ludwik Kondratowicz
1823 - 1897 Kornel Ujejski
1833 - 1863 Mieczysław Romanowski
1842 - 1910 Maria Konopnicka
1846 - 1916 Henryk Sienkiewicz
1847 - 1912 Bolesław Prus
1865 - 1940 Kazimierz Przerwa-Tetmajer
1870 - 1944 Bogusław Adamowicz
1873 - 1918 Tadeusz Miciński
1876 - 1944 Adolf Nowaczyński
1878 - 1957 Leopold Staff
1902 - 1940 Władysław Sebyła
1905 - 1953 Konstanty Ildefons Gałczyński
1920 - 2005 Karol Wojtyła - Jan Paweł II
1957 - 2004 Jacek Kaczmarski
Maria KONOPNICKA Mojżesz -
Ucichło. Tylko pustynia łkająca Tarza się w bólach jako lwica płowa,
Co ma porodzić lwa, króla tych piasków... A blade widmo umarłego słońca
W koronie swoich przygaszonych blasków Z grobu chmur czarnych powstaje... - Jehowa!... Jehowa!... Wróć się!... Cisza.
Z burzy proga Pan wstąpił w wiecznych błękitów swych gmachy I tylko w dali mdlejące przestrachy Niosą tęczowy płaszcz Boga.
.....................
Zygmunt KRASIŃSKI Nie-Boska komedia - ,
PRZECHRZTA
Bracia moi podli, bracia moi mściwi, bracia kochani, ssajmy karty Talmudu jako pierś mleczną, pierś żywotną, z której siła i miód płynie dla nas, dla nich gorycz i trucizna
CHÓR PRZECHRZTÓW
Jehowa pan nasz, a nikt inny. On nas porozrzucał wszędzie, On nami gdyby splotami niezmiernej gadziny oplótł świat czcicieli Krzyża, panów naszych, dumnych, głupich, niepiśmiennych. Potrzykroć pluńmy na zgubę im - po trzykroć przekleństwo im.
…..................................................................
Teofil LENARTOWICZ Izrael - (wiersz)
Izrael Jehowa mocny, strzeż, żeby dzieci tej ziemi Nie poszły z Polski precz, jak my z Jerozolimy, By studni ludy swych nie zamknęły przed niemi, Gdy środkiem wielkich miast iść b ę d ą te pielgrzymy; A tu z zaułków ulic i spod miejskich ratuszy, Od placów g łupi lud i spod budy okrytej, Co oni widz ą? nic... co im nakład ą w uszy, Kamienie wezmą rwać a krzyczeć: "Jezuity!..."
…............................................................................
Adam MICKIEWICZ Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi - (wiersz)
Pokłon Przeczystej Dziewicy!
Nad niebiosa Twoje skronie,
Gwiazdami Twój wieniec płonie Jehowie na prawicy.
(...) Pójrzal Jehowah i w Niej upodobał sobie;
Pękły niebios zwierciadła,
Biała gołąbka spadła
I nad Syjonem w równi trzyma skrzydła obie,
I srebrzystej pierzem tęczy Niebianki skronie uwięczy
…......................................
Cyprian Kamil NORWID Modlitwa – (wiersz)
Sam głosu nie mam - Panie - dałeś słowo, Lecz wypowiedzieć któż ustami zdoła?
Przez Ciebie - prochów stałem się Jehową, Twojego w piersiach mam i czczę anioła -
To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła.
….............................................
Bolesław PRUS (właściwie Aleksander Głowacki) Faraon ,
Purpurowa kotara na ołtarzu zachwiała się, a jej fałdy przybrały taką formę, jak gdyby spoza niej chciał wyjść człowiek. - Bądźcie świadkami - wołam zmienionym głosem Chaldejczyk - niebieskie i piekielne moce. A kto by nie dotrzymał umowy albo zdradził jej tajemnicę, niech będzie przeklęty... - "Przeklęty!..." - powtórzył jakiś głos. - "I zniszczony..." - "I zniszczony..." - W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu. Przez niewysłowione imię Jehowa, na dźwięk którego ziemia drży, może cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury
…................................................
Henryk SIENKIEWICZ Quo Vadis - ,
Rozdział pięćdziesiąty (...) Kapłani pobledli jeszcze mocniej; starszy znów zabrał głos: - Słowa twoje, panie, są słodkie, jak grono winnej macicy i jako figa dojrzała, albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu. - I Kaligula kazał ich rzucić lwom? - Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy. I podnieśli głowy, albowiem imię potężnego Jehowy dodało im odwagi. Ufni w moc jego, śmielej już patrzyli w oczy Nerona.
…..............................................
Juliusz SŁOWACKI Anhelli
Rozdział czternasty Około więc onego czasu, gdy ziemia zaczyna się od słońca odwracać i zasypia w ciemnościach. Zawołał Jehowa dwa odwieczne cherubiny przed tron swój i rzekł: Idźcie na równinę Syberii. A patrząc w światło boże zrozumieli aniołowie, jaką była wola Pana, i zeszli w krainę mglistą ukrywszy w sobie światłość. I przyszli na miejsce, gdzie była posieleńców szopa, lecz nie znaleźli śladu jej, wicher ją był bowiem powalił
.....................................
Wespazjan KOCHOWSKI
Niepróżnujące próżnowanie - (zbiór wierszy) Wespazyjana z Kochowa Kochowskiego Nieprożnujące prożnowanie ojczystym rymem na liryka i epigramata (...)
Lyricorum polskich księgi I (…)
Pieśń XIX (...)
Niech się zlękną, niech się wstydzą, Pohańbienie swoje widzą,
Niech pozna ich harda głowa, Żeś najwyższy Ty, Jehowa! (..)
…...............................................................
Ludwik KONDRATOWICZ (pseudomim literacki: Władysław Syrokomla)
Stare wrota - (wkrótce więcej informacji)
W doli narodów, nim burza Jehowy O ściany kraju uderzy w zapędzie,
Bóg najprzód miesza stary ład domowy, Żywioły bytu porozprzęga wszędzie,
-
Żaden z tych pisarzy czy poetów nie był teologiem czy biblistą.
To tak jakbyś o księżyc pytała fachowca od morza. ;)
Ks. Wujek był i teologiem i biblistą w XVI wieku.
Oto słowa ks. J. Wujka o terminie Jehowa z roku 1599, cytowane w przekładzie wydanym w XIX wieku przez biskupa, a później arcybiskupa, S. Kozłowskiego:
„Wykład X. J. Wujka – Roz. 6. w. 3. A imienia mego Adonai. W żydowskim jest ono niewymowne a własne imię Boże, które teraz nowi Żydowie pospolicie Jeovach czytają. Wszakże starzy Żydowie niewiedząc jakoby mieli te słowa wymawiać, przez imię Adonai wymawiali, i punkty tego imienia, Adonai pod nie podpisali, aby je wszędy czytano Adonai, a gdzie oboje to imię i niewymowne ono JHWH [tu w tekście występują hebrajskie litery] i Adonai jest położone, aby dwa kroć nie czytano Adonai, tedy Elochim Adonai, czytano, jako w Psal. 70, ver. 5 i 16. Przetoż i LXX. tłómacze wszędzie kyrios, a nasz łaciński Dominus, to jest Pan, przełożyli. I Hieronim ś. i Orygenes i inni wszyscy najstarsi Doktorowie, toż imię Boże JHWH [tu w tekście występują hebrajskie litery] przez imię ‘ADNJ [tu w tekście występują hebrajskie litery] Adonai, co także Pana znaczy z żydowskiego wszędy przekładali; i umyślnie pisząc o imionach Bożych, i wykładając je, nigdy tedy Jehowy niewspominali. A co największa, sam Pan Chrystus i Apostołowie, chocia często przywodzą świadectwa starego testamentu, w których jest to imię święte Boże: wszakże nigdy go nie wyrażali imieniem Jehowy, ale wszędy Panem, chocia inne imiona własne, swemi głosy wymawiali, jako Adam, Noe, Abraham, Ewa, Sara, Marya. A tak iż u wszystkich starych tak Żydów jako i Chrześcijan, nigdy nie było słychane to imię Jehowa: nie jest ani żydowskie, ani chrześcijańskie, ale od heretyków wymyślone, którego i sami jeszcze nieumieją czytać: bo jedni mówią Jehowa, a drudzy Jeheua. To się przypomina dla tych, którym nowinki chocia ani pewne, ani gruntowne, więcej aniżeli stare, poważne i doświadczone rzeczy i słowa smakują” (Biblia Łacińsko-Polska czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego x. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T. J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego, biskupa łucko-żytomierskiego. Wydanie drugie. Tom 1. Warszawa 1885, s. 131).
Fotokopia: http://piotrandryszczak.pl/epitafium-ze-slowem-jehowa.html
Ta edycja Biblii z XIX wieku z tekstem i komentarzami ks. J. Wujka nie była jedyną, gdyż jej wydanie pierwsze ukazało się już w roku 1861, drugie (jak widać) w roku 1885, trzecie w roku 1896 (Wilno), a czwarte w roku 1907.
Od roku 1599, do początku XX wieku, cała Biblia w tłumaczeniu ks. J. Wujka ukazała się w ponad 20 wydaniach (patrz Encyklopedia Katolicka t. 2, Lublin 1985 hasło Biblia). W wielu z nich przytaczano komentarze tego uczonego i zarazem jezuity. Powinny być zatem znane wielu ludziom, a szczególnie zainteresowanym teologom i biblistom.
-
Dziękuję za te naprawdę ciekawe informacje, polecam stronę prowadzoną przez Nehemia Gordon, naukowiec, żyd, którego misją jest szukanie manuskryptów z imieniem Bożym, kropki przy wyrazach oznaczają samogłoski i znalazł już tysiąc manuskryptów z imieniem JEHOWA, polecam youtub" 1000,manuskripts annoucement-NehemiasWall.com"
-
Słowo Jehowa nie pojawia się przed XIII wiekiem, więc nie ma aż tak wielkiego znaczenia w archeologii. :)
A JHWH owszem.
Jeśli chodzi o tę kwestię, to w Polsce też mamy takiego człowieka, ŚJ (zdaje się, że ma jakieś problemy w organizacji), który wyszukuje gdzie się da słowo Jehowa. Na deskach, kamieniach, książkach, kubkach itp. Opublikował gdzieś w necie książkę. Nawet ją widziałem. Patrzyłem też tam, gdy pisałam swe artykuły o ks. Wujku, K. Wojtyle i s. F. Kowalskiej.
Ciekawe, że nie wyszukuje on Jahwe czy JHWH.
Wspomniane kropki i kreski nie oznaczają, że tam czytano Jehowa przez XIII wiekiem. To były wokalizacje wskazujące na Adonaj lub Elohim.
-
Słowo Jehowa nie pojawia się przed XIII wiekiem, więc nie ma aż tak wielkiego znaczenia w archeologii. :)
A JHWH owszem.
Jeśli chodzi o tę kwestię, to w Polsce też mamy takiego człowieka, ŚJ (zdaje się, że ma jakieś problemy w organizacji), który wyszukuje gdzie się da słowo Jehowa. Na deskach, kamieniach, książkach, kubkach itp. Opublikował gdzieś w necie książkę. Nawet ją widziałem. Patrzyłem też tam, gdy pisałam swe artykuły o ks. Wujku, K. Wojtyle i s. F. Kowalskiej.
Ciekawe, że nie wyszukuje on Jahwe czy JHWH.
Wspomniane kropki i kreski nie oznaczają, że tam czytano Jehowa przez XIII wiekiem. To były wokalizacje wskazujące na Adonaj lub Elohim.
Teologami byli katoliccy mnisi, którzy to imię wymyślili w XII czy XIII w.
Ponadto teologia to nie nauka :D
-
Teologami byli katoliccy mnisi, którzy to imię wymyślili w XII czy XIII w.
Ponadto teologia to nie nauka :D
Nie każdy mnich był i jest teologiem, a tym bardziej biblistą.
Gdzie jest napisane że wymyślili mnisi?
To że użył jeden raz pewien mnich, to nie oznacza, że on wymyślił.
Ani nie przedstawił argumentacji, ani nie dał tekstu z Biblii.
Ks. Wujek był zakonnikiem i miał przeciwstawne stanowisko do tych niebiblistów.
-
Teologami byli katoliccy mnisi, którzy to imię wymyślili w XII czy XIII w.
Podaj konkretne źródła, że akurat ci mnisi byli teologami i wymyślili. W jaki sposób to wymyślili, zacytuj konkretne ich pisma.
-
"Jehovah (Yahweh)". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913 podaje, że pierwszy raz formy Iehova użył ok. 1270 r. w dziele Pugio fidei dominikanin Raymund Martin. Chcesz, to znajdę cytat. Jest to rozprawa teologiczna uczonego mnicha katolickiego.
O tym mnichu z angielskiej Wikipedii:
"Raymond Martini, or Ramon Martí was a 13th-century Catalan Dominican friar and theologian. He is remembered for his polemic work Pugio Fidei (c. 1270). In 1250 he was one of eight friars appointed to make a study of oriental languages with the purpose of carrying on a mission to Jews and Moors. He worked in Spain as a missionary, and also for a short time in Tunis. A document bearing his signature and dated July 1284 shows that he was at that time still living."
-
użył ok. 1270 r.
No tak użył, a nie wymyślił, czy wprowadził.
Bednarski też wiele razy pisze i "użył" słowo Jehowa to, czy Jehowa tamto. ;)
Wprowadzić mógłby w KK papież, a nie jakiś mnich Martini.
Martini to się raczej do picia nadaje. ;D
Żeby to choć jakiś kardynał był. :)
-
Dedykował swoje dzieło biskupowi. Nikt nie zaprotestował i jego dzieła nie skrytykował po dziś dzień. Wielu zachwalało. A w KK jest zwyczaj, że sprawy nieortodoksyjne się jednak wprost nazywa nieortodoksyjnymi.
-
Wielkie mi dzieło. :-\
Poważniejszych pisarzy mieliśmy w tych latach. Czy Tomasz z Akwinu nie żył w tym czasie? :)
-
Wielkie mi dzieło. :-\
Poważniejszych pisarzy mieliśmy w tych latach. Czy Tomasz z Akwinu nie żył w tym czasie? :)
Jasne, że tak. Ale Tomasz też nie był papieżem :P Więc jego pisma - idąc Twoim tokiem - winno się wyrzucić do śmieci. Mówiąc poważnie to był jeszcze Mikołaj z Kuzy czy Parochetus i kilku innych. Oni też woleli wymowę Jehowa. Wszystko katolicy rzymscy, których pisma są nawet przez świętych i papieży cytowane. To zatem katolicy upowszechnili wersję łacińską Iehova na długo przed Jahwe i setki lat przed protestantami i jesze więcej lat przed Świadkami Jehowy.
-
A ja jestem katol ortodoks i dla mnie ks. Wujek jest wzorem.
Raz że jezuita, dwa że kontrreformator i antyarianin, a więc apologeta, a trzy, że biblista swoich czasów.
Zdaję sobie sprawę że były osoby co Jehową się posługiwali, ale wolę tego typu wypowiedzi:
„Jahwe JHWH [tu w tekście występują hebrajskie litery], prześwięte imię Boga, przez późniejszych Żydów nie wymawiane, ale zastępowane przez wyrazy »Pan« lub »Bóg«. Forma »Jehowa«, u nas i gdzie indziej rozpowszechniona, jest dziwolągiem filologicznym” (Bóg-Człowiek w opisie Ewangelistów, ks. W. Szczepański T. J., Rzym 1914, s. 29).
„Jahwe, prześwięte imię Boga, przez późniejszych Żydów nie wymawiane, ale zastępowane wyrazami »Pan« lub »Bóg«. Forma Jehowa, u nas i gdzie indziej rozpowszechniona jest filologicznie niedopuszczalna” (Cztery Ewangelie, ks. W. Szczepański T. J., Kraków 1917 s. 14).
„[Wj 3] 14n. Pan Bóg objawia tu znaczenie swojego imienia Jahwe. Samo »Jahwe« oznacza »który jest«. Tak mówili ludzie o Bogu. Treść tego imienia objaśnia Bóg w w. 14, mówiąc w osobie pierwszej: »Jam jest, który jest«. (...) Stąd także płynie, że Jahwe, który jest Bogiem patrjarchów (w. 6) i poczynił im obietnice, dotrzyma tych obietnic ich potomkom. W późniejszych czasach Żydzi z uszanowania nie wymieniali imienia Jahwe, lecz »Adonaj, Pan«; zatem poszło, że św. Hieronim w tłumaczeniu łacińskiem (a za nim Wujek) zamiast Jahwe pisze stale »Dominus, Pan«. Tak n. p. w. 15 w hebr. brzmi: »Jahwe, Bóg ojców waszych...«” (Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie polskim W. O. Jakóba Wujka T. J., Tekst poprawili oraz wstępami i krótkim komentarzem opatrzyli: Stary Testament ks. Stanisław Styś prof. egzeg. w Kolegj. Bobolanum w Lublinie; Nowy Testament ks. Jan Rostworowski b. prof. teol. dogm. w Kolegj. Krak., Kraków 1935, s. 65 [tak zwana Biblia Krakowska]).
-
W katolicyzmie jak widać do wyboru do koloru. Można woleć Jahwe, można Jehowę. Dziwnie tylko, że katolik, który by wolał Mikołaja z Kuzy niż Wujka, byłby dziś atakowany przez wielu katolików polskich, choć Mikołaj na świecie jest bardziej znany od Wujka.
-
Bo to nie jest zdogmatyzowane.
Patrz:
https://swiadkowiejehowywpolsce.org/koscioly-chrzescijanskie/katolik-minimalista/msg88176/#msg88176
-
No i super.
-
:)świetna dyskusja, z innego postu wklejam słowa Roszady "Jacy to absolwenci uczelni hebrajskich i greckich poprawiali ten przekład. :-\"
Otóż Nehemia jest Żydem, i pracuje na uczelni hebrajskiej, kiedyś powiedział, że wtajemniczeni Żydzi raz na 7 lat w świątyni wymawiają na głos imię Boże, dlaczego dyskutujecie o teologach katolickich a nie uznajecie autorytetu narodu, którego ten Bóg dotyczy bezpośrednio? I 2 pytanie: Jezus powiedział, że mam święcić imię w Ojcze Nasz gdy tymczasem nawet wymowy nie jesteśmy pewni, dlaczego Bóg do tego dopuścił?
3.pytanie poeci to nie autorytety ale nie zmienia to faktu, że używano wymowy Jehowa, no sami tego nie wymyślili, chodzili do kościoła i musieli mieć taką biblię- tak na zdrowy rozum 4. Wydaje mi się,że rozmówcy mają wyrobioną opinię, a może by ją zweryfikować w świetle nowych faktów?
-
Piszesz stwierdzająco a niby zadajesz pytania.
Wszystko już wiesz. :)
ŚJ tak mi zadają pytania:
dlaczego KK naucza, że Duch Św. jest osobą, skoro on nie jest osobą, ale czynną siłą Bożą. :)
-
dlaczego dyskutujecie o teologach katolickich a nie uznajecie autorytetu narodu, którego ten Bóg dotyczy bezpośrednio?
Dlatego bo chrześcijaństwo od początku opiera się na imieniu Jezus, a nie Jahwe.
Żydzi się tym imieniem nie zajmują.
Gdyby chrześcijanie I wieku pokładali nadzieję w tetragramie, to by go po prostu umieścili w NT, tak jak zrobili to wyznawcy Jehowy z Brooklynu-Warwick. :)
-
Piszesz stwierdzająco a niby zadajesz pytania.
Wszystko już wiesz. :)
To zupełnie tak samo jak Ty ;)
-
To zupełnie tak samo jak Ty ;)
Ja o nic nie pytam. Sam szukam.
-
Ja o nic nie pytam. Sam szukam.
Mam Ci zacytować Twoje posty, w których wszem i wobec pytasz dlaczego Sj to, dlaczego ŚJ tamto? Widzę, że nie ogarniasz już nawet tego, co sam tu piszesz.
-
Mam Ci zacytować Twoje posty, w których wszem i wobec pytasz dlaczego Sj to, dlaczego ŚJ tamto? Widzę, że nie ogarniasz już nawet tego, co sam tu piszesz.
Zawsze mówię, że się kochasz we mnie inaczej. ;D
Już na cmentarz poleciałem z Tobą. ;)
-
Jezus kazał modlić się Ojcze nasz, święć się imię Twoje....już w podstawówce pytałam księdza jakie to imię...a spróbujcie przekręcić czyjeś imię, zaraz każdy was poprawi
-
Jakie imię mamy święcić , imię Ojca . Jakie imię nam zostało dane w którym jesteśmy zbawieni ? Czyje imię jest ponad wszelkie imiona ? Jedyne imię które jest nam dane to Pan Jezus Chrystus , uświęcając i glosząc imię Chrystusa właśnie w ten sposób uswięcamy naszego Ojca . W Starym Testamencie zapis imienia Boga JHWH odnosi sie zarówno do Ojca jak i do Syna . Czytając Stary Testament wszędzie widać pod tetragramem JHWH osobę Pana Jezusa , gdyż to onim świadczyli wszyscy prorocy począwszy od Mojżesza skończywszy na Janie Chrzcicielu . Słowo Jehowa najwięcej możemy znaleźć w osiemnasto i dziewiętnastowiecznej literaturze , bo to był czas rozkwitu różnych lóż masońskich i tajnych stowarzyszeń . Imię Jehowa jest do dzisiaj używane w różnych rytuałach okultystycznych i masońskich .
-
Jezus kazał modlić się Ojcze nasz, święć się imię Twoje....już w podstawówce pytałam księdza jakie to imię...a spróbujcie przekręcić czyjeś imię, zaraz każdy was poprawi
Właśnie w tym fragmencie mowa jest o tym imieniu: "Ojcze nasz, święć się imię Twoje".
Gdyby to miało znaczyć co innego to by powiedziano:
"Jehowo nasz, święć się imię Twoje"
lub
"Ojcze nasz, święć się imię Twoje Jehowa".
Ponieważ powiedziano jednak: "Ojcze nasz, święć się imię Twoje" więc i my się tak modlimy i zwracamy.
Po co cos kombinować, że Jezus miał to czy tamto na myśli, jak piszą ŚJ.
-
Dziwne, że ŚJ powołują się na tę modlitwę, a sami jej nie odmawiają:
„Podając następnie modlitwę wzorcową, zwaną »Ojcze nasz«, Jezus nie polecił: »Macie odmawiać tę modlitwę«” (Przebudźcie się! Nr 11, 2008 s. 18).
„Czy Jezus chciał, byśmy za każdym razem, gdy zwracamy się do Boga, powtarzali tę modlitwę dosłownie, jak to robi wielu wyznawców chrześcijaństwa? Nie. Zanim ją podał, powiedział: »Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego« (Mat. 6:7)” (Strażnica 15.06 2015 s. 20).
-
Dziwne, że ŚJ powołują się na tę modlitwę, a sami jej nie odmawiają:
„Podając następnie modlitwę wzorcową, zwaną »Ojcze nasz«, Jezus nie polecił: »Macie odmawiać tę modlitwę«” (Przebudźcie się! Nr 11, 2008 s. 18).
„Czy Jezus chciał, byśmy za każdym razem, gdy zwracamy się do Boga, powtarzali tę modlitwę dosłownie, jak to robi wielu wyznawców chrześcijaństwa? Nie. Zanim ją podał, powiedział: »Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego« (Mat. 6:7)” (Strażnica 15.06 2015 s. 20).
Tekst w PNŚ Mt 6, 7 sfałszowany przez Świadków Jehowy. Nie padają tam słowa o nie powtarzaniu wciąż tego samego:
Mt 6, 7:
(http://piotrandryszczak.pl/do_art/nie_powtarzajcie/IMAGE0663a.JPG)
Vocatio
Więcej:
http://piotrandryszczak.pl/nie_powtarzajcie.html
-
Niekoniecznie. W Greek Interlinear Bible ten werset oddano tak: But when ye pray, use not vain repetitions, as the heathen [do]: for they think that they shall be heard for their much speaking. Ale kiedy się modlicie, nie używajcie próżnych powtórzeń, jak poganie [czynią]: myślą, że będą wysłuchani z powodu ich wielomówstwa.
Podobnie ten werset oddaje Greek-English Interlinear Bible. Ponadto w tym ostatnim jest odesłanie do strony, gdzie są podane takie znaczenia słowa βατταλογήσητε - battalogēsēte: do not use meaningless repetition (nie używajcie powtórzenia pozbawionego znaczenia), not vain repetitions (nie próżne powtórzenia), moreover not do use vain repetitions (ponadto nie używajcie próżnych powtórzeń).
Nie chcę nikomu mówić, jak ma się modlić; jednak żeby być dokładnym, należy wspomnieć, że Mt 6:7 mówi o nieużywaniu powtórzeń.
-
Podobnie ten werset oddaje Greek-English Interlinear Bible. Ponadto w tym ostatnim jest odesłanie do strony, gdzie są podane takie znaczenia słowa βατταλογήσητε - battalogēsēte: do not use meaningless repetition (nie używajcie powtórzenia pozbawionego znaczenia), not vain repetitions (nie próżne powtórzenia), moreover not do use vain repetitions (ponadto nie używajcie próżnych powtórzeń).
Co ciekawe, Ewangeliczny Przekład Interlinearny Biblii też oddaje słowo βαττολογησητε jako paplalibyście. Jest tam też odesłanie do strony, gdzie podaje się inne znaczenia tego słowa, wskazujące na jąkające się, zacinające się mówienie (stutter saying), używanie bezużytecznych powtórzeń (using-useless-repetitions).
Na moje oko z tego wynika, że obydwa tłumaczenia ("nie paplajcie", "nie używajcie próżnych powtórzeń") są prawidłowe.
-
Na moje oko z tego wynika, że obydwa tłumaczenia ("nie paplajcie", "nie używajcie próżnych powtórzeń") są prawidłowe.
Chodzi o to, by nie brać przykładu od pogan. Jezus dał nam modlitwę, więc modlimy się.
(http://piotrandryszczak.pl/do_art/nie_powtarzajcie/IMAGE0697a.JPG)
(http://piotrandryszczak.pl/do_art/nie_powtarzajcie/IMAGE0698a.JPG)
str.9
(http://piotrandryszczak.pl/do_art/nie_powtarzajcie/IMAGE0699a.JPG)
str.10
-
Chodzi o to, by nie brać przykładu od pogan. Jezus dał nam modlitwę, więc modlimy się.
Ale ja nie kwestionuję, że można odmawiać "Ojcze nasz" :) Odniosłam się tylko do twierdzenia, jakoby SJ sfałszowali tłumaczenie Mt 6:7. :)
-
Tusia przez pięćdziesiąt lat nigdy nie usłyszałem modlitwy ,, Ojcze nasz " jako katolik za dzieciaka modliliśmy się tak w domu , później nigdy . Jako chrześcijanin często się modlimy tymi słowami . Nieźle strasznica ściemnia .
-
Literatura?
Proszę bardzo.
Czesław Miłosz.
*** pe rozdz. 4 s. 43 ak. 21 Bóg — kim On jest? ***
Na przykład w przedmowie do Księgi Psalmów w tłumaczeniu Czesława Miłosza, w której głównym tekście nie ma imienia Bożego, powiedziano: „Przez długi okres czasu nie wolno było nawet wymawiać imienia Jahwe. Pisano wprawdzie święty tetragram IHWH, ale zamiast „Bóg” — „Jahwe” wymawiano „Pan”, „Adonaj”. (Samogłoski a-o-a, przepisane mylnie jako e-o-a i podłożone do tetragramu IHWH, zdeformowały odczytanie słowa „Bóg”, przynoszące zupełnie sztuczną formę „Jehowa”, rozpowszechnioną w dziewiętnastowiecznej literaturze)” (Editions du Dialogne, Paris 1981).
-
jako katolik za dzieciaka modliliśmy się tak w domu
Na każdej Mszy Świętej jest modlitwa "Ojcze nasz".
-
Literatura?
Proszę bardzo.
Czesław Miłosz.
*** pe rozdz. 4 s. 43 ak. 21 Bóg — kim On jest? ***
Na przykład w przedmowie do Księgi Psalmów w tłumaczeniu Czesława Miłosza, w której głównym tekście nie ma imienia Bożego, powiedziano: „Przez długi okres czasu nie wolno było nawet wymawiać imienia Jahwe. Pisano wprawdzie święty tetragram IHWH, ale zamiast „Bóg” — „Jahwe” wymawiano „Pan”, „Adonaj”. (Samogłoski a-o-a, przepisane mylnie jako e-o-a i podłożone do tetragramu IHWH, zdeformowały odczytanie słowa „Bóg”, przynoszące zupełnie sztuczną formę „Jehowa”, rozpowszechnioną w dziewiętnastowiecznej literaturze)” (Editions du Dialogne, Paris 1981).
A Miłosz to Żyd.
-
W literaturze?
Proszę bardzo. :)
Karol Wojtyła, mając 19-20 lat (gdy jeszcze nie miał wiedzy teologicznej, bo nie był nawet klerykiem).
Na ogół Świadkowie Jehowy i ich sympatycy przemilczają to, że termin Jehowa w obu dramatach Karola Wojtyły z roku 1940 pojawia się tylko 5 razy, a imię Jahwe aż 32 razy.
Termin Jehowa w pismach Karola Wojtyły
Na ogół Świadkowie Jehowy i ich sympatycy przemilczają to, że termin Jehowa w obu dramatach Karola Wojtyły z roku 1940 pojawia się tylko 5 razy, a imię Jahwe aż 32 razy.
Przytaczamy poniżej wszystkie miejsca z dramatów Karola Wojtyły, w których użył on terminu Jehowa. Teksty te zamieszczono na prywatnej stronie internetowej jakiegoś anonimowego Świadka Jehowy, które sprawdziliśmy w rzetelnych wydaniach książkowych z roku 1981 (złożono do druku w roku 1979), 1987, 1999 i 2001.
Hiob
„Zamilcz już przecię, bo Jehowę obrażasz słowy i mowami!
(...) Kraków 1940 we Wielkim Poście” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 331 [ed. 1981 s. 292; ed. 1987 s. 298], rok napisania zamieszczony na końcu utworu).
Jeremiasz
„A kędy źródło? – Żeście sami Baalów godni, nie Jehowy (...)
Bo naprzód trzeba przemyć ócz! – i trzeba ostać, jak ten kryształ, nie w cudzołóstwie, nie w matactwach, a ino w Prawdzie przed Jehową. W Prawdzie jest Wolność i Wspaniałość – w nieprawdzie ku niewoli idziesz,
(...) Kraków 1940” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 376 [ed. 1987 s. 334], rok napisania zamieszczony na końcu utworu).
„(...) Tedy poznacie moc Jehowy. On mnie uwolni z pęt i oków” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 381 [ed. 1987 s. 338]).
„Może wieszcz jaki rozniecić ten ogień i kroczyć w tęczy Jehowy proroków. Zawszeć on będzie tem ziarnem wrzuconem – Dopóki ziarno w tę rolę upada” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 426 [ed. 1987 s. 377]).
Zaznaczamy, że poszczególne wydania tej poezji z lat 1981, 1987, 1999, 2001 i inne mają różną numerację stron.
Czyli, jak widzimy, pięć razy pojawia się termin Jehowa w obu dramatach Karola Wojtyły. A co z imieniem Jahwe? O tym piszemy poniżej.
Imię Jahwe w dramatach Karola Wojtyły
Na ogół Świadkowie Jehowy i ich sympatycy przemilczają to, że imię Jahwe w obu dramatach Karola Wojtyły z roku 1940 pojawia się aż 32 razy (26 razy w dramacie Hiob; 6 razy w dramacie Jeremiasz), a słowo Jehowa tylko 5 razy (1 raz w dramacie Hiob; 4 razy w dramacie Jeremiasz).
Poniżej zamieszczamy wszystkie miejsca, w których użyto imienia Jahwe.
Hiob
„Że ma dosyć, że Jahwe mu szczęści” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 304).
„O Jahwe – Twoja jest Moc (...) Twoja jest Wola i Moc, O Jahwe – O Jahwe – O Jahwe” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 323).
„O Jahwe – Jahwe – Eli – Eli, Prawica Twoja lądy dzieli (...) O Jahwe – Jahwe – Jahwe – Jahwe – niech Cię pochwalą me ołtarze” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 325).
„Jahwe jest wielki. My ufamy...” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 328).
„Przypuścił Jahwe ból na duszę...” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 329).
„Tedy sam popatrz, Jahwe – obacz...” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 338).
„Jam sprawiedliwy – Jahwe” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 339).
„Jahwe – Ulituj się, błagamy (...) Jahwe – Weź wichry na obroże (...) Jahwe – Odpuść mu winy (...) Jam sprawiedliwy. Jahwe, słuchaj” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 341).
„Kielich ten oddal, odpuść – Jahwe (...) Oddal ten Kielich – Jahwe – oddal” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 358).
„Bądź pochwalony – Boże – Jahwe (...) Bądź pochwalony – Jahwe – Jahwe (...) Bądź pochwalony – Jahwe – Jahwe” (Hiob zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 360).
Jeremiasz
„(...) jest Fassur na koniec – kapłan Jahwego. (...) A zaś przed nimi Jirmejahu stanął, syn Hekliasza z Anatot, przez Jahwego wezwany do istnego przewodzenia narodowi, by się pełniło Onego posłannictwo, by się pełniła Jahwie cześć w Izraelu” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 370-371 [cytowane słowa są komentarzem w dramacie, dlatego oddane są kursywą, jak w drukowanym oryginale]).
„Jahwe jest garncarz Izraela,
Wyście zaś łagiew ta składana” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 378).
„(...) pomnisz wszak waszmość – jak Jahwe Żydom ” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999 s. 399).
„Czemu kamienowaniem proroków Bożych łamiesz, gdy Jahwe ich zesłał?” (Jeremiasz zawarty w Poezje i dramaty, Karol Wojtyła, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999, s. 414).
Prócz tego w dramatach tych występują wielokrotnie inne imiona i tytuły Boga: Ojciec, Pan, Bóg, Eli i inne.