Jeśli im tak dobrze było w więzieniu i czuli się szczęśliwi, to czemu ŚJ robili kampanie i pisali petycje?
Czyżby ich Sędzia do tego napędzał?

*** w18 październik s. 5 1918 — sto lat temu ***
Oprócz gorliwego głoszenia Badacze z zapałem rozpowszechniali petycję z prośbą o uwolnienie braci przetrzymywanych w Atlancie. Anna Gardner opowiada: „Byliśmy ciągle zajęci. Kiedy bracia byli w więzieniu, zbieraliśmy podpisy, chodząc od drzwi do drzwi. Zebraliśmy ich tysiące! Mówiliśmy naszym rozmówcom, że to są prawdziwi chrześcijanie, których niesprawiedliwie uwięziono”.

*** jv rozdz. 7 s. 74-s. 75 Rozgłaszajcie wieść o Królu i Królestwie! (1919-1941) ***
„Ogólnokrajowa kampania” o zwolnienie więźniów
„W ostatnich kilku tygodniach wszczęto ogólnokrajową kampanię na rzecz tych braci” — napisano w Strażnicy z 1 kwietnia 1919 roku. W niektórych gazetach nawoływano do zwolnienia J. F. Rutherforda i jego współpracowników. Badacze Pisma Świętego w całych Stanach Zjednoczonych poparli te wezwania i w listach do wydawców gazet, kongresmanów, senatorów i gubernatorów żądali wstawienia się za tymi ośmiu więźniami. Nie ulegało wątpliwości, że Badacze Pisma Świętego nie spoczną, dopóki ci bracia nie zostaną uwolnieni.
W marcu 1919 roku Badacze Pisma Świętego w USA puścili w obieg petycję, w której zwracali się z prośbą do prezydenta Woodrowa Wilsona, by użył swych wpływów w celu poczynienia na rzecz uwięzionych braci jednego z następujących kroków:
„PO PIERWSZE: całkowitego ułaskawienia, jeśli byłoby to teraz możliwe, LUB
„PO DRUGIE: nakazania Departamentowi Sprawiedliwości, by umorzył postępowanie karne przeciw nim i całkiem ich zwolnił, LUB
„PO TRZECIE: natychmiastowego zwolnienia ich za kaucją aż do chwili zapadnięcia ostatecznego wyroku sądu wyższej instancji”.
W ciągu dwóch tygodni Badacze Pisma Świętego zebrali 700 000 podpisów. Jednakże petycji tej nigdy nie przedłożono ani prezydentowi, ani rządowi. Dlaczego? Ponieważ zanim do tego doszło, ośmiu więźniów wypuszczono za kaucją. Co się jednak dzięki temu okazało? W Strażnicy z 1 lipca 1919 roku czytamy: „Istnieją niezbite dowody, że Pan życzył sobie przeprowadzenia tej akcji — nie tyle dla wydostania braci z więzienia, ile w celu dania świadectwa prawdzie”.

To przykład twojego nienawistnego języka, o który gdzieś tam dopytywałeś.
Napisać post i nie przywalić komuś po chamsku, trudna sztuka no nie?

Identyczna nienawiść jak twoja do exŚJ i katolików.

Chłopino droga, ja nawet tego fragmentu nie szukałem, jak napisałem, wiele rzeczy znajduję przypadkowo, szukając czego innego.
Nie szermuj słowem nienawiść, bo sam wylecisz z forum za szerzenie nienawiści.

No i sam siebie zrehabilitował, skoro wojna się skończyła i wypuścili go.

Nie tylko kwestionują uprawnienia oficjalnych przedstawicieli prawa oraz wywiadu wojskowego

Pewnie straszyli władze Jehową.
Wyobrażam sobie ich krzyki na sali rozpraw.
Przecież oni nauczali wtedy, że w 1918 będzie koniec.

   Oto jeszcze jeden przypadek, opisany niedawno, jak późniejszy członek Ciała Kierowniczego, rozpowszechniał w czasie zakazu książkę nim objętą:

„Charles Fekel, który również usługiwał później w Ciele Kierowniczym, padł ofiarą prześladowań. Władze aresztowały go za rozpowszechnianie Dokonanej tajemnicy, a potem sprawdzały jego prywatną korespondencję. Uznano go za »austriackiego wroga« i przez miesiąc przetrzymywano w Baltimore” (Strażnica październik 2018 s. 5).