Ja trafiłem w latach 94,95 i całkie przeszły mi wymysły CK że Jezus to tylko okup złożył a reszta to niewolnik z słowem od Jehowy,ale ja ze 30 procent wersetów znalazłem że aż tyle w sumie, to wyszedł ze mnie badacz i zaczołem pokazywać a tego to nie ztolerowali no jeszcze modlitwy do Jezusa,najpierw proziby żeby tylko z literaturą czytać biblie potem ostrzej,ale jak zkapowałem że gadanie nic nie daje i biblia z niewolnikiem i CK nie wygra,to zostałem żeby nie robić problemów bo tylko wykluczenia naznaczanie im wyszły to mają na najwyszym poziomie a mając 85 procent rodziny w WTS i najbiszych też trudno być odważnym

Następne fragmenty z Biblii ŚJ mówiące o Bóstwie Jezusa, które znajdzie czytelnik ich przekładu:

Chrystus „Jego kapłani”
   246) Ap 20:6 – „będą kapłanami Boga i Chrystusa”.
[Kapłaństwo w równej mierze jest wobec Syna jak i Ojca.]

Chrystus „Jego pierwociny”
   247) Ap 14:4 – „Ci zostali kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka”.
[Pierwociny w równej mierze są dla Syna jak i Ojca. Por. Ap 14:12.]

Chrystus „Jego prawo”
   248) Ga 6:2 – „Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe”.
[Również Biblia mówi o prawie Boga: „I będzie to dla ciebie stanowić znak na twej ręce oraz upamiętnienie między twymi oczami, żeby prawo Jehowy było w twoich ustach” (Wj 13:9).]

   249) J 13:34 – „Daję wam nowe przykazanie, żebyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was umiłowałem” (por. J 15:12, 1J 3:23).
[Biblia mówi, że „Jeden jest prawodawca i sędzia” (Jk 4:12) i „Jehowa jest naszym Sędzią, Jehowa naszym Ustawodawcą, Jehowa naszym Królem” (Iz 33:22). Jednak jak widzieliśmy Jezus jest też Sędzią i Królem oraz daje nowe przykazanie i nadaje nowe znaczenie innym przykazaniom (patrz poniżej) stając się Prawodawcą. Ciekawe, że Towarzystwo Strażnica też nazywa Chrystusa „Prawodawcą” (patrz „Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 190).]

   250) Mt 5:27-28 – „Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto się wpatruje w kobietę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu”
[Chrystus jeszcze kilka razy wypowiada wobec prawa nadanego przez Boga następujące słowa: „ale ja wam mówię” (Mt 5:22, 31, 34, 39, 44).]

Chrystus „właściciel aniołów”
   251) Mt 13:41 – „Syn Człowieczy pośle swych aniołów”.
[Również Bóg jest właścicielem aniołów: „Wysławiajcie go, wszyscy jego aniołowie” (Ps 148:2).]

   252) Mt 16:27 – „Bo Syn Człowieczy ma przyjść w chwale swego Ojca ze swymi aniołami”.

   253) Mt 24:31 – „I pośle on swoich aniołów”.

   254) 2Tes 1:7 – „Pana Jezusa wraz z jego potężnymi aniołami”.
[Również Bóg ma „potężnych aniołów”: „Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni” (Ps 103:20).]

   255) Ap 22:16 – „Ja, Jezus, posłałem swego anioła”.
[Również Bóg posyła „swego anioła”: „Jehowa, Bóg natchnionych wypowiedzi proroków, posłał swego anioła” (Ap 22:6). Por. o aniołach Jezusa w Mk 13:27.]

Chrystus „nie jest Michałem”
   256) Dn 10:13 – „a oto przybył mi z pomocą Michał, jeden z najprzedniejszych książąt”.
[Jezus nie może być Michałem, bo ten jest tylko jednym z „najprzedniejszych książąt” anielskich. Natomiast Chrystus nie dość, że jest właścicielem aniołów (patrz powyżej), to na dodatek posiada dziesiątki tytułów takich samych jak Bóg.]

Chrystus i Bóg po „Jego prawicy”
   257) Ps 110:4 – „Jehowa po twej prawicy roztrzaska królów w dniu swego gniewu”.
[Świadkowie Jehowy na ogół znają tylko słowa „Wypowiedź Jehowy do mego Pana: »Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp«” (Ps 110:1). Wydaje im się, że to iż Chrystus znajduje się po prawicy Boga, to znaczy, że jest od niego niższy. Tymczasem Biblia jest daleka od takich wniosków, gdyż 4 wersety dalej mówi ona o Bogu po prawicy Chrystusa. Czyżby więc Bóg był niższy od Jezusa?]

Chrystus decydujący o nagrodzie
   258) Mt 25:33 – „I postawi owce po swej prawicy, ale kozy po swej lewicy”.
[Świadkowie Jehowy na ogół akcentują słowa uniżonego Chrystusa, który powiedział: „ale to zasiadanie po mej prawicy i po mej lewicy nie moją jest rzeczą, abym mógł je dać, lecz należy ono do tych, dla których zostało przygotowane przez mojego Ojca” (Mt 20:23). Uważają oni, że tekst ten przeczy Bóstwu Jezusa: „Czy z Mateusza 20:23 nie wynika raczej, że Syn nie jest równy Ojcu i że Ojciec zachował pewne przywileje dla siebie?” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 370); „Gdyby Jezus był wszechpotężnym Bogiem, decyzja w tej sprawie zależałaby od niego. Ale rzecz miała się inaczej. Prawo takie przysługiwało tylko jego Ojcu” (Strażnica Nr 17, 1988 s. 12). Tymczasem gdy wczytamy się w fragmenty o Chrystusie zmartwychwstałym, ale i te opisujące Go tuż przed śmiercią, to dostrzeżemy inny wniosek niż Towarzystwo Strażnica. Patrz też Chrystus „Sędzia”.]

   259) Łk 23:43 – „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju”.

   260) 2Kor 5:10 – „Wszyscy bowiem musimy się pojawić przed tronem sędziowskim Chrystusa, żeby każdy odebrał to, co mu przysądzono za rzeczy dokonane poprzez ciało, według tego, co czynił, czy było dobre, czy podłe”.

   261) Ap 2:10 – „Okaż się wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia”.

   262) Ap 2:23 – „ja jestem tym, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według waszych uczynków”.
[Również Bóg podobnie postępuje: „Ja, Jehowa, badam serce, sprawdzam nerki, by każdemu oddać według jego dróg, według owocu jego postępków” (Jr 17:10).]

   263) Ap 3:21 – „Zwyciężającemu dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie”.

Chrystus i słowa „to mówi Syn Boży”
   264) Ap 2:8 – „To mówi Syn Boży”.
[Również o Bogu używa się wielokrotnie podobnej formuły: „Oto, co rzekł Jehowa” (Am 1:6). Por. o Jezusie także Ap 2:1, 12, 18, 3:1, 7, 14.]

Chrystus i słowa „nie bójcie się”
   265) Mt 14:27 – „Odwagi, to jestem ja; nie bójcie się”.
[Te często wypowiadane przez Chrystusa słowa (Mt 10:26, 28, 31, Mk 6:50, Łk 12:4, 7, J 6:20, 14:27) stosuje również Bóg: „Nie bójcie się i nie wpadajcie w osłupienie” (Iz 44:8); „Nie bójcie się go – brzmi wypowiedź Jehowy – bo ja jestem z wami” (Jr 42:11).]

   266) Dz 18:10 – „Nie bój się (...) ponieważ ja jestem z tobą i nikt cię nie napadnie, żeby ci wyrządzić krzywdę” (por. Ap 1:17).
[Również Bóg wypowiada się podobnie: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą” (Iz 41:10).]

Następne teksty o Bóstwie Jezusa z Biblii ŚJ, na które natrafi czytelnik tego przekładu:

Chrystus wyznawany i zaprzeczanie Jego godności
   286) 1J 2:22-23 – „Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem? Antychrystem jest ten, kto się zapiera Ojca i Syna. Każdy, kto się zapiera Syna, nie ma również Ojca. Kto wyznaje Syna, ma także Ojca”.
[Apostoł na przemian wymienia Ojca i Syna oraz Syna i Ojca w związku z zaprzeczaniem i wyznawaniem.]

Chrystus posyłający Ducha Świętego
   287) J 15:26 – „Kiedy przybędzie wspomożyciel, którego ja wam poślę od Ojca – duch prawdy, który wychodzi od Ojca – ten będzie świadczył o mnie”.
[Również Ojciec posyła Ducha Świętego: „wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu” (J 14:26).]

   288) J 20:22 – „tchnął na nich i powiedział im: »Przyjmijcie ducha świętego...«”.
[Ojciec też posyła Ducha Świętego: „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki” (J 14:16). Por. J 16:14-15.]

Chrystus posiadający pełnię Ducha
   289) Ap 3:1 – „A do anioła zboru w Sardes napisz: To mówi ten, który ma siedem duchów Bożych i siedem gwiazd”.
[Również Bóg posiada pełnię Ducha: „A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy; a przed tronem płonie siedem lamp ognistych i one oznaczają siedem duchów Bożych” (Ap 4:5).]

   290) Ap 5:6 – „ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro oczu, a te oczy oznaczają siedem duchów Bożych, które zostały posłane na całą ziemię”.

Chrystus rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem na górze
   291) Mt 17:1, 3 – „zaprowadził ich samych na wyniosłą górę (...) I oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali”.
[Również Bóg rozmawiał na górze z Mojżeszem i Eliaszem: „Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: »Wstąp do mnie na górę i pozostań tam...«” (Wj 24:12; por. Wj 19:3); „aż do góry prawdziwego Boga, do Horebu. Tam wszedł do jaskini, by w niej przenocować; i oto doszło doń słowo Jehowy, mówiące do niego: »Co tu robisz, Eliaszu?«” (1Krl 19:8-9).]

Chrystus zmieniający imię Piotrowi
   292) J 1:42 – „Gdy Jezus spojrzał na niego, rzekł: »Tyś jest Szymon, syn Jana; będziesz się nazywał Kefas« (co się tłumaczy: Piotr)”.
[Również Bóg zmienił imię swemu wybrańcowi: „I nie będziesz już nazywany imieniem Abram, lecz mieć będziesz na imię Abraham” (Rdz 17:5).]

Chrystus „skałą obrazy”
   293) 1P 2:7-8 – „Dla was zatem jest On drogocenny, ponieważ wierzycie, dla tych zaś, którzy nie wierzą, »właśnie ten kamień, odrzucony przez budowniczych, stał się głowicą węgła« oraz »kamieniem potknięcia i masywem skalnym obrazy«”.
[Również Bóg jest „skałą obrazy”: „Jehowa Zastępów – to jego macie uważać za świętego i wobec niego macie żywić bojaźń, i on ma wzbudzać w was drżenie”. I stanie się on jakby miejscem poświęconym; ale dla obu domów Izraela – jakby kamieniem, o który się uderzą, i skałą, o którą się potkną; jakby pułapką i sidłem dla mieszkańców Jerozolimy” (Iz 8:13-14). Por. Rz 9:32-33.]

Chrystus chodzący po wodzie
   294) J 6:19 – „zobaczyli Jezusa idącego po morzu i zbliżającego się do łodzi; i przestraszyli się”.
[Również Bóg ma swoje ścieżki na morzu: „sam rozpościera niebiosa i stąpa po wysokich falach morza” (Hi 9:8); „Droga twoja wiodła przez morze, a twa ścieżka przez wiele wód; i nie było znać śladów twoich stóp” (Ps 77:19).]

Chrystus kierujący zjawiskami atmosferycznymi
   295) Mk 4:39 – „Wtedy wstał ze snu i zgromił wiatr, i rzekł do morza: „Umilknij! Ucisz się!” I wiatr ustał, i nastała wielka cisza”.
[Również Bóg kieruje zjawiskami atmosferycznymi: „Lecz ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem, Tym, który wzburza morze, by huczały jego fale” (Iz 51:15); „On ucisza szum mórz, szum ich fal...” (Ps 65:7). Patrz też Ps 89:9, 107: 25, 29 oraz Mk 6:51.]

Chrystus i pokładanie w Nim nadziei
   296) Mt 12:21 – „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”.
[Również w Bogu mamy pokładać nadzieję: „W tobie pokładam nadzieję przez cały dzień” (Ps 25:5).]

   297) Flp 2:19 – „Ja zaś mam w Panu Jezusie nadzieję”.

   298) 1Kor 15:19 – „Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania”.

Chrystus widziany przez Izajasza
   299) J 12:39-42 – „Nie zdołali zaś uwierzyć, gdyż Izajasz rzekł jeszcze: »Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, żeby oczami nie widzieli i sercem nie pojęli, i nie zawrócili i żebym ich nie uzdrowił«. Izajasz to rzekł, ponieważ ujrzał jego chwałę i o nim mówił. Mimo to nawet wielu władców wprawdzie uwierzyło w niego, ale ze względu na faryzeuszy nie wyznawali go, żeby ich nie wykluczono z synagogi”.
[Również Bóg był widziany przez Izajasza: „ujrzałem Jehowę, siedzącego na tronie wyniosłym i wywyższonym, a poły jego szat wypełniały świątynię. (...) Bo jestem wprost zmuszony do milczenia, gdyż jestem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o wargach nieczystych; bo oczy moje ujrzały Króla, Jehowę Zastępów!” (...) I usłyszałem głos Jehowy, mówiący: »Idź i mów do tego ludu: ‚Wciąż słuchajcie, lecz nie rozumiejcie; i wciąż patrzcie, lecz nie poznawajcie’. Znieczul serce tego ludu i znieczul ich uszy, i posklejaj im oczy, żeby oczami nie widzieli i uszami nie słyszeli i żeby ich serce nie rozumiało, i żeby nie zawrócili i nie zapewnili sobie uzdrowienia«” (Iz 6:1-10).]

Chrystus przebity
   300) J 19:37 – „Inny zaś fragment Pisma mówi jeszcze: „Będą spoglądać ku temu, którego przebili””.
[Bóg utożsamia się z Tym, którego przebiją, jednak w Biblii Towarzystwa Strażnica zmieniono nieznacznie tekst: „»I wyleję ducha łaski oraz błagań na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy, i spoglądać będą ku Temu, którego przebili, i będą nad nim zawodzić, tak jak się zawodzi nad jedynakiem; i powstanie gorzki lament nad nim, jak wtedy, gdy się gorzko lamentuje nad pierworodnym...«” (Za 12:10). Biblia Tysiąclecia w przypisie poddaje, że interesujący nas fragment powinien według oryginału hebrajskiego brzmieć następująco: „Będą patrzeć na Mnie, którego przebili i boleć będą nad Nim, jak się płacze nad pierworodnym” (Za 10:10; patrz też Biblia Gdańska, Biblia Warszawska, komentarz KUL, przekład ks. Wujka). Towarzystwo Strażnica samo przyznaje w jednej z publikacji, że w oryginale hebrajskim jest w Za 12:10 słowo „Mnie”, a nie „Temu [Tego]”: „Aby uniknąć brzmienia, które by mogło wyglądać, że jest mowa o przebiciu Jehowy, niektóre późniejsze rękopisy hebrajskie podają: »patrzeć będą na niego, którego przebodli« zamiast »na mię, którego przebodli«. Po raz pierwszy okazują to późne manuskrypty żydowskie w keri, to jest na marginesie poprawionych wersji, lecz ostatecznie w niektórych rękopisach ta zmiana została naniesiona i w głównej części tekstu” (Strażnica Nr 4, 1955 s. 15 [ang. 15.08 1953 s. 511]). Organizacja ta sama kiedyś przytaczała tekst Za 12:10 ze słowami „patrzyć będą na mię, którego przebodli” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 15).]

Za to szeregowi katolicy wiedzą duuuużo więcej od szeregowych świadków

Czy szeregowi katolicy wiedzą, ze NIE ISTNIEJE OGNISTE PIEKŁO w nauczaniu KK? Sam Papiez ostatnio tak powiedział
Nie, oni o tym nie wiedzą, nawet wielu księży nadal naucza ognistego piekła. Szybkie macie te nowe światła, ale takie jakieś niedostatecznie świecące, bo trafiają do ograniczonej liczby osób.

Sam papież nie mówił o piekle ognistym?
A Biblia o nim nie mówi?
Czyli trzeba papieża pod inkwizycję wziąć.
Poza tym ogień w zaświatach inny niż ogień na palenisku.

Ja w każdym razie mam aprobatę KK na swój rozdział o piekle:

http://www.piotrandryszczak.pl/28.html

To ogromne, niestosowne spłycanie tematu piekła przez ŚJ, do słów o smażeniu w ogniu, argumentu mającego się słabiutko, do wersetów Biblijnych, które cytujesz w swoim rozdziale, gdy już czytałam sama Biblię, odnajdywałam takie, które mi oczy i umysł otwierały, a wcześniej jako ŚJ znałam tylko te wersety, które cytowano w Strażnicach, wykładach. Nic głębszego, nic. "Smażenie w piekle" kontra "życie wieczne na ziemi w raju".

Bo strażnicę piszą ludzie prości, niedouczeni, przesiąknieci demonicznymi doktrynami.

Demon nie chce by ŚJ wiedzieli, że istnienie piekło.

Kolejne teksty o Bóstwie Jezusa z Biblii ŚJ, na które natrafi czytelnik tego przekładu:

Chrystus wyceniony na 30 srebrników
   321) Mt 27:9 – „Wtedy się spełniło, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza, mówiącego: »I wzięli trzydzieści srebrników, cenę człowieka wycenionego, na którego wyznaczyli cenę niektórzy z synów Izraela...«”.
[Również Bóg był wyceniony na 30 srebrników:   „Wtedy Jehowa rzekł do mnie: »Wrzuć ją do skarbca – tę wielką zapłatę, na jaką zostałem wyceniony z ich punktu widzenia«” (Za 11:13).]

Chrystus i klękanie przed Nim
   322) Flp 2:10-11 – „żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca”.
[Również przed Bogiem każdy uklęknie, a zastosowano do obu osób Bożych te same słowa: „ugnie się przede mną każde kolano” (Iz 45:23); „bo jest napisane: »‚Jako żyję – mówi Jehowa – ugnie się przede mną każde kolano, a każdy język otwarcie wyzna Boga’«” (Rz 14:11).]

Chrystus uzdrawiający jak Bóg
   323) Mt 11:5 – „Ślepi znowu widzą, a kulawi chodzą, trędowaci dostępują oczyszczenia, a głusi słyszą; i umarli są wskrzeszani, a biednym jest oznajmiana dobra nowina” (por. Łk 7:22).
[Tekst o Bogu został odniesiony w powyższym wersecie do Jezusa: »Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą, Bóg – z odpłatą. Przyjdzie on i was wybawi«. W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło” (Iz 35:4-6).]

Chrystus wskrzeszający jak Bóg
   324) J 5:21 – „Bo jak Ojciec wskrzesza umarłych i ich ożywia, tak też Syn ożywia tych, których chce”.
[Słowa „których chce”, przypominają frazę o Bogu: „co się jemu podoba” (J 8:29; por. 1Kor 15:38).]

Chrystus i poznawanie Jego
   325) J 17:3 – „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”.
[Poznawanie Jezusa jest zestawiane z poznawaniem „jedynego prawdziwego Boga”, co ukazuje wielką godność Chrystusa.]

   326) 2P 1:2 – „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana”.

Chrystus nie był poznany przez świat
   327) J 1:10 – „Był na świecie i świat zaczął istnieć przez niego, ale świat go nie poznał”.
[Również Bóg nie był poznany przez świat: „Świat dlatego nas nie zna, że jego nie poznał” (1J 3:1).]

Chrystus i upadających 24 starców
   328) Ap 5:8 – „dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem”.
[Również 24 starców upadło przed Bogiem: „dwudziestu czterech starszych upada przed Zasiadającym na tronie” (Ap 4:10). Por. w Ap 5:14 przed obu osobami Bożymi.]

Chrystus i służenie Jemu
   329) Kol 3:24 – „Służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi”.
[Również Bogu mamy służyć: „Jehowy, twego Boga, masz się bać i jemu masz służyć” (Pwt 6:13).]

Chrystus i będący w Jego ręce
   330) J 10:28 – „i nikt ich nie wyrwie z mojej ręki”.
[Również jesteśmy w ręce Boga: „i nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca” (J 10:29). Dwa prawie identyczne zwroty, a jednak pierwszy wymienia Syna, a dopiero drugi Ojca.]

Chrystus nie jest stronniczy
   331) Łk 20:21 – „Nauczycielu, wiemy, że mówisz i nauczasz poprawnie i nie przejawiasz stronniczości” (por. Ef 6:9).
[Również Bóg nie jest stronniczy: „Wtedy Piotr otworzył usta i rzekł: „Z całą pewnością dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy” (Dz 10:34).]

Chrystus karcący
   332) Ap 3:19 – „Ja wszystkich, których kocham, tych upominam i karcę”.
[Również Bóg karci tych, których miłuje: „bo kogo Jehowa miłuje, tego karci” (Hbr 12:6).]

Chrystus rządzący narodami
   333) Rz 15:12 – „A znowu Izajasz mówi: »Będzie korzeń Jessego oraz ten, który powstaje, by rządzić narodami; na nim narody oprą nadzieję«”.
[Również Bóg rządzi narodami: „Jehowo, Boże naszych praojców, czyż nie jesteś Bogiem w niebiosach i czyż nie panujesz nad wszystkimi królestwami narodów” (2Krn 20:6).]

Chrystus i nasza radość
   334) Flp 3:1 – „bracia moi, dalej radujcie się w Panu” (por. Flp 4:4).
[Również w Bogu mamy się radować: „będę się wielce radował w Jehowie, weselić się będę w Bogu mego wybawienia” (Ha 3:18; por. Ne 8:10, Ps 33:21).]

Chrystus naszą chlubą
   335) Flp 3:3 – „chlubimy się w Chrystusie Jezusie”.
[Również w Bogu nasza chluba: „niech się chlubi w Jehowie” (1Kor 1:31); „Dusza moja będzie się chlubić Jehową” (Ps 34:2).]

Chrystus dający miłość z wiarą
   336) Ef 6:23 – „Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga, Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa”.
[Dającymi miłość z wiarą są obie osoby Boże. Por. o Chrystusie w Rz 8:35, Ef 3:19 i o Bogu w 1J 4:16.]

Chrystus i naśladowcy
   337) Mk 10:21 – „chodź, bądź moim naśladowcą”.
[Również mamy być naśladowcami Boga: „Dlatego stańcie się naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane” (Ef 5:1).]

   338) 1Kor 11:1 – „jak ja jestem naśladowcą Chrystusa”.

Chrystus i bycie bez Niego
   339) Ef 2:12 – „że w tymże czasie byliście bez Chrystusa, odsunięci od państwa Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mieliście też nadziei i byliście bez Boga na świecie”.
[Bycie bez Chrystusa, to bycie bez Boga.]

Chrystus i słuchanie
   340) Mk 7:14 – „Słuchajcie mnie wszyscy i pojmujcie znaczenie”.
[Również Boga mamy słuchać: „będziecie słuchać głosu Jehowy” (Za 6:15).]

Kolejne teksty o Bóstwie Jezusa z Biblii ŚJ, na które natrafi czytelnik tego przekładu:

Chrystus i Jego oblicze
   361) Mt 17:2 – „I został na ich oczach przemieniony, i oblicze jego zajaśniało jak słońce”.
[Również oblicze Boga ma być widziane: „Prostolinijni ujrzą jego oblicze” (Ps 11:7).]

   362) 2Kor 2:10 – „uczyniłem to przez wzgląd na was przed obliczem Chrystusa”.
[Również wykonujemy wszystko przed obliczem Boga: „polecamy siebie przed obliczem Boga” (2Kor 4:2).]

   363) Ap 1:16-17 – „a jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swej mocy. A gdy go ujrzałem, upadłem u jego stóp jak martwy”.
[Podobnie ma być widziane oblicze Boga: „i będą widzieć jego oblicze” (Ap 22:4).]

Chrystus i błogosławieństwo od Niego
   364) Rz 15:29 – „przyjdę z pełną miarą błogosławieństwa od Chrystusa”.
[Również od Boga mamy błogosławieństwo: „otrzymuje w zamian błogosławieństwo od Boga” (Hbr 6:7).]

Chrystus „Syn Boży”
   365) 1J 4:15 – „Kto wyznaje, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, z takim Bóg pozostaje w jedności, a on w jedności z Bogiem”.
   Prawie na koniec zostawiliśmy ten tytuł Jezusa, gdyż Towarzystwo Strażnica uczy, że on nie ma nic wspólnego z Bóstwem Chrystusa. Świadkom Jehowy wydaje się, że określenie „Syn Boży”, użyte w stosunku do Jezusa, nie oznacza „Boga”. Piszą oni:
„prawdziwi chrześcijanie twierdzą, że Jezus nie jest Bogiem, tylko Jego Synem” (Przebudźcie się! Rok LXV [1984] Nr 3 s. 12).
   Tymczasem Chrystus w Biblii Towarzystwa Strażnica nazwany jest „jednorodzonym Synem Bożym” (J 3:18), ale też „jednorodzonym bogiem” (J 1:18), co ukazuje wymienność tych określeń (patrz osobne omówienie tekstu J 1:18). Jeszcze bardziej widoczne jest to w takich oto tekstach:
   „abyście uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym” (J 20:31);
   „Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!« Jezus mu powiedział: »Czy uwierzyłeś dlatego, że mnie ujrzałeś? Szczęśliwi, którzy nie widzą, a jednak wierzą«” (J 20:28-29).
To samo dotyczy Jezusa „Człowieka” i „Syna Człowieczego” (1Tm 2:5, J 5:27). Świadkowie Jehowy nie zdają sobie sprawy, że identyczna sytuacja ma miejsce, gdy mowa jest o Ojcu Chrystusa, który w tych samych tekstach nazywany jest „Ojcem” lub „Bogiem”. Cytujemy tu za Biblią Tysiąclecia:
   „nie sieją nie żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski żywi je” Mt 6:26;
„nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi” Łk 12:24;

„Ojciec wasz wie (...) starajcie się o Jego królestwo” Łk 12:30-31;
„starajcie się naprzód o królestwo Boga” Mt 6:33;

„A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię” Mt 10:29;
„A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych” Łk 12:6;

   „Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem...” Mt 12:50;
„Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem...” Mk 3:35;

„kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego” Mt 26:29;
„kiedy pić go będę nowy, w królestwie Bożym” Mk 14:25.
   Por. też Mt 16:18 („Syn Boga”) z 2J 3 („Syn Ojca”); patrz również Ap 3:12 („imię Boga”) i Ap 14:1 („imię Ojca”).
   Widzimy więc, że Syn (Boży) to Bóg, tak samo jak Ojciec (Chrystusa) to Bóg.
   Nie będziemy tu przytaczać fragmentów, w których Chrystus nazywany jest „Synem Bożym”, ale wspomnijmy, że według konkordancji jest ich ponad czterdzieści.

Chrystus nie jest „bogiem”
   366) Wj 15:11 – „Któż wśród bogów jest podobny do ciebie, Jehowo?”.
[Jezus nie może być „bogiem” bo jest podobny do Boga: „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty” (Hbr 1:3); „On jest obrazem niewidzialnego Boga” (Kol 1:15); „Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn” (J 5:19); por. J 12:45, 14:9.]

   367) Wj 34:14 – „Bo nie wolno ci padać na twarz przed innym bogiem, gdyż Jehowa, który ma na imię Zazdrosny, jest Bogiem zazdrosnym”.
[Przed Jezusem „padano na twarz”, więc nie może On być „bogiem”: „upadła na twarz u jego stóp” (Mk 7:25); „Kiedy ujrzał Jezusa, upadł na twarz i prosił go, mówiąc...” (Łk 5:12); „upadł na twarz u stóp Jezusa” (Łk 17:16). Por. o Bogu Mt 17:6, Ap 7:11, 11:16.]

   368) Pwt 3:24 – „któż bowiem jest bogiem w niebiosach lub na ziemi, który by dokonywał takich czynów, jak twoje, i potężnych dzieł takich, jak twoje?”.
[Chrystus nie może być „bogiem” gdyż dokonywał czynów takich jak Ojciec: „Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn” (J 5:19); „Ojciec mój działa aż dotąd i ja działam” (J 5:17); „Tyś, Panie, na początku założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa. One zginą, ty zaś będziesz wciąż trwał; i jak szata wierzchnia wszystkie się zestarzeją, a ty je zwiniesz jak okrycie, jak szatę wierzchnią; i zostaną zmienione, ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą” (Hbr 1:10-12).]

   369) Pwt 32:39 – „Zobaczcie więc, że to ja jestem i nie ma obok mnie żadnych bogów”.
[W tym czasie, gdy Bóg wypowiadał te słowa, Jezus jako Słowo był z Nim: „Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga” (J 1:1). Nie może więc Chrystus być „bogiem”, ani według Pwt 32:39, ani według słów „Słowo był bogiem” (J 1:1). On jest „Bogiem” (Iz 9:6, J 20:28). Por. Wj 20:3, Pwt 5:7.]

   370) Jr 25:6 – „A nie chodźcie za innymi bogami, by im służyć i się im kłaniać”.
[Jezus nie może być „bogiem”, gdyż kazał za sobą chodzić („chodź, bądź moim naśladowcą” Mk 10:21), służyć sobie („Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech mnie naśladuje” J 12:26) i pozwalał kłaniać się sobie („upadł na twarz u stóp Jezusa” Łk 17:16; „żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią” Flp 2:10).]

   371) J 10:34-36 – „Jezus im odpowiedział: „Czy w waszym Prawie nie napisano: ‚Ja rzekłem: »Jesteście bogami«’? Jeżeli nazwał ‚bogami’ tych, przeciw którym przyszło słowo Boga – a przecież Pisma nie można unieważnić – wy mówicie do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat: ‚Bluźnisz’, ponieważ powiedziałem: Jestem Synem Bożym?”.
[Świadkom Jehowy wydaje się, że w tym fragmencie Jezus potwierdził, iż jest „bogiem”. W sprawie terminu „bóg” piszą oni: „Być może miał na myśli to, że Jezus jest »bogiem«” (Strażnica Nr 2, 1992 s. 23); „Jezus jest »bogiem«, czyli »możnym«” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 24; por. „Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 28). Tymczasem Chrystus w tych słowach przedstawia różnicę między tym, co myślą Świadkowie Jehowy, a rzeczywistą Boskością: „wy mówicie do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat: ‚Bluźnisz’, ponieważ powiedziałem: Jestem Synem Bożym?” (J 10:36). Żydzi, według Świadków Jehowy, stwierdzili: „chociaż jesteś człowiekiem, czynisz siebie bogiem” (J 10:33). Jednak Jezus nie powiedział, że Nim jest, to znaczy, iż jest „bogiem”. Bronił się tylko i stwierdził, że ponieważ słowo „bóg” stosuje się też do ludzi, więc nie powinni oni, nie uznając Jego prawdziwej Boskości, gorszyć się określeniem „Bóg” (gdy się mówi, to nie widać czy chodzi o dużą czy małą literę w tym słowie). Powiedział On: „Jestem Synem Bożym” (J 10:36), a te określenie jest równoznaczne z nazwaniem Jezusa „Bogiem” (J 20:28). Chrystus w tej wypowiedzi nie zaliczył siebie do „bogów”, gdyż powiedział, że tak nazwano tych, „przeciw którym przyszło słowo Boga” (J 10:35), a On przecież sam jest „Słowem Boga” (Ap 19:13; por. J 1:1). Ciekawe jest też to, że w tekście J 10:33 Towarzystwo Strażnica wstawiło słowo „bóg” („czynisz siebie bogiem”), natomiast w fragmencie J 5:18 mówi ono, że stawiano Jezusowi zarzut, że czyni się „równym Bogu”. Czy więc według Świadków Jehowy Chrystus czynił siebie „bogiem” czy „równym Bogu”? Interesujące jest też to, że niedawno Towarzystwo Strażnica cytując J 10:33 podawało: „będąc człowiekiem czynisz siebie Bogiem” („‘Słowo’ – kogo miał na myśli apostoł Jan?” 1965 s. 22); „Co prawda Żydzi zarzucali mu, że czyni się Bogiem, ale on skorygował ich, mówiąc: »Jestem Synem Bożym« (Jana 10:33-36, BT)” (Przebudźcie się! Rok LXV [1984] Nr 3 s. 12); „Jezus, broniąc się przed zarzutem Żydów, jakoby twierdził, iż jest Bogiem, zwrócił uwagę na to, że »Pismo nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże«, to jest do sędziów ludzkich (Jana 10:34, 35, BT; Psalm 82:1-6). Nawet Szatana nazwano w Liście 2 do Koryntian 4:4 »bogiem tego systemu rzeczy«” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 28). Z tej ostatniej wypowiedzi widać, ze Świadkowie Jehowy bardziej są skłonni zrównywać Jezusa z szatanem, niż z Bogiem Ojcem. Patrz też w części pierwszej tego artykułu podrozdział Chrystus „Bóg”.]

   372) 1Kor 8:5-6 – „Bo chociaż są tacy, których zwą »bogami«, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu »bogów« i wielu »panów«, dla nas wszakże (...) jeden jest Pan, Jezus Chrystus, przez którego jest wszystko i my przez niego”.
[Chrystus nie może być „bogiem”, bo został wyraźnie odróżniony od „bogów” i „panów”. Świadkowie Jehowy powinni być konsekwentni, bo skoro, w odróżnieniu od innych „panów”, piszą o Jezusie „Pan”, to i w odróżnieniu od innych „bogów” winni o Chrystusie pisać zawsze „Bóg”, a nie tylko czasami, jak w Iz 9:6 i J 20:28. Dziwne też, że w swej Biblii nazywają cezara „Panem” (Dz 25:26). Czyżby był on równy Jezusowi, „Panu” z omawianego fragmentu?]

Chrystus z Ojcem i Duchem Świętym
Istnieje co najmniej 130 fragmentów w Biblii Towarzystwa Strażnica, w których Chrystus zestawiany jest w działaniu z osobami Ojca i Ducha Świętego. Wszyscy więc są Oni osobami Bożymi. Fragmenty te cytowaliśmy w artykule pt. Trójca Święta w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 2), ale tu chociaż przytoczymy oznaczenia tych wersetów:
   Mt 3:16n., 4:1-7, 10:18nn., 12:18, 12:28, 22:43n., 28:19; Mk 1:9nn., 12:36; Łk 1:31-35, 1:41-45, 2:26nn., 3:21n., 4:1-12, 4:18n., 10:21, 11:9 i 13, 24:49; J 1:31nn., 3:2 i 5, 3:34n., 4:21 i 23, 4:24n., 14:16, 14:26, 15:26, 16:13nn., 20:21n.; Dz 1:1-4, 1:5nn., 2:17 i 22, 2:33, 2:38n., 4:8nn., 5:31n., 6:10n. i 14, 7:48-52, 7:55, 8:15n. i 21, 8:27nn. i 32, 10:38, 10:46nn., 11:15nn., 15:8-11, 16:6n. i 10, 20:21n., 20:23n., 20:28, 21:11 i 13n., 28:23nn. i 28; Rz 1:1-4, 5:5n., 8:1nn., 8:9nn., 8:14n., 8:16n., 8:27nn., 8:39-9:1-4, 14:17nn., 15:12n., 15:16, 15:17nn., 15:30; 1Kor 2:13-16, 3:11 i 16n., 6:11, 6:15 i 19n., 7:17 i 39n., 12:4nn., 12:12n. i 18; 2Kor 1:21n., 3:3n., 3:14-17, 4:13n., 5:5n., 6:1-6, 13:14; Ga 3:1n. i 5, 3:11-14, 4:6, 5:21-25, 6:1-7; Ef 1:12nn., 1:17, 2:18, 2:21n., 3:2-5, 3:14-17, 4:3-6, 4:30nn., 5:18nn.; Flp 3:3; Kol 1:6nn.; 1Tes 1:3nn., 1:6nn., 4:1-8, 5:18n.; 2Tes 2:13; 1Tm 3:15n., 4:1-6; 2Tm 1:7n., 1:13-18; Tt 3:4-6; Hbr 2:3n., 3:6n., 6:4-7, 9:14, 10:12-15, 10:29n.; 1P 1:2, 1:11-17, 1:21n. (BG), 3:18, 4:13-16; 2P 1:18-21; 1J 3:23n., 4:2nn., 4:13n., 5:4-6; Jud 20n.; Ap 1:4n., 2:1 i 7, 2:28n., 3:1 i 5n., 3:7 i 12n., 3:21n., 5:6n., 14:12n., 22:1, 22:16nn.