Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.

Z doświadczenia wiem, że my świadkowie Jehowy mało się tym tematem zajmowaliśmy. Wychodziliśmy z założenia, że Kościół katolicki dodał te księgi do ST. Wiedza na ten temat jest piętą achillesową przeciętnego śJ.

Swiadkowie W OGOLE nie zajmuja sie historia Biblii, datowaniem ksiag, manuskryptami. Zapytasz przecietnego sj co to jest Septuaginta, 90% nie bedzie mialo pojecia o czym ty do nich rozmawiasz. Ba, oni sa tak urobieni ze te 90% albo i wiecej nie bedzie znalo podstaw swojej doktryny. Ich "pieta achillesowa", jest brak jakiejkolwiek wiedzy. To ze znaja Biblie tak dobrze to tylko zludne wrazenie. Jedyne czego sa nauczani to:

- Paczaj jaki swiat zly, zaraz to wszystko je****, glos glos glos glos.

- A o czym?

- Aaaaaaa to nie wazne glos glos glos, koniec juz za rogiem. Tu masz jakis werset Biblijny idz glos glos glos, o nic nie pytaj, nie musisz... wszystko gra... glos glos glos!

Hah, nie bede ryzykowal raka oczu zeby je czytac, dzieki za info:)

Czyli jeszcze tak do 2000r probowali cos analizowac. A juz potem poziom spada do dzisiejszego, ktory to w sumie pasuje do mojego opisu.

Ale popatrzcie sami pośrednio przyznali się, że do roku 1946 NIC nie wydali na temat Biblii. Tylko swoje wykładnie.

Ja zawsze pytam, jaką książkę wydali o imieniu Jehowa?
Buzie otwarte.
Nic poza broszurą sprzed 35 lat nie wydali:

Imię Boże, które pozostanie na zawsze (1987)

Można by powiedzieć, że kanon Pism jest szerszy u ŚJ niż w innych wyznaniach. Podaje się, że publikacje ŚJ pochodzą od Jehowy, czyli zawierają jakby natchnione słowa, choć tego wprost się nie pisze:

„Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy” (Strażnica 15.09 2010 s. 13).

Jeśli takimi kryteriami się kierować to, można najróżniejsze wydawnictwa religijne podciągać pod księgi deuterokanoniczne. Na przykład: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich dodają Księgę Mormona. Judaizm - Talmud (coś w rodzaju katechizmu) KRzK- Katechizm <-- zob. link) w którym czytamy m. in.

Kościół nie może nauczać błędu, ponieważ został założony przez Chrystusa, Boga Samego.
Co oznacza nieomylność Kościoła katolickiego? – Przez nieomylność Kościoła katolickiego rozumie się to, że Kościół, dzięki szczególnej asystencji Ducha Świętego nie może błądzić, gdy naucza albo podaje do wierzenia doktryny wiary i moralności.
1. Jest faktem historycznym, że ani jeden Papież, jaki by on nie był w życiu prywatnym, nigdy nie nauczał błędu.

Podsumowując: Zarówno ŚJ, Mormoni, Judaizm, KRzK w swych wywodach odwołują się zawsze do czegoś, co ma potwierdzać, że dodając swą wyjątkową literaturę, którą traktują na równi z powszechnie uznaną Biblią, a nawet jej treść porównywana jest z nieomylnością Boga. Tak to wygląda strategia wojny teologicznej, a w rzeczywistości to tylko wojenki ludzkich urojeń od tysięcy lat, używając różnych określeń dla nadania im ubóstwionego autorytetu.

Za czasów Russella jego Wykłady były "samą Biblią", więc kto by sobie głowę zawracał kanonem:

„Jeśli sześć tomów Wykładów Pisma Świętego jest praktycznie Biblią uporządkowaną przedmiotowo z podanymi biblijnymi tekstami dowodowymi, możemy bez popełnienia niewłaściwości nazwać tomy: Biblią w uporządkowanej postaci. Należy powiedzieć, że tomy są nie tylko komentarzami Biblii. Praktycznie są one samą Biblią, ponieważ nie przejawia się w nich dążenie do budowania jakiejś doktryny (...) Dalej, nie tylko widzimy, że ludzie nie mogą zrozumieć Boskiego Planu przez studiowanie samej Biblii, ale obserwujemy również fakty, iż jeśli ktoś odkłada Wykłady Pisma Świętego nawet po korzystaniu z nich, zapoznaniu się z nimi, po czytaniu ich przez dziesięć lat, jeśli wówczas odkłada i ignoruje je, korzystając tylko z Biblii, to chociażby używał Biblii ze zrozumieniem przez dziesięć lat – nasze doświadczenie pokazuje – w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach. Z drugiej strony, jeśli ktoś czytałby tylko Wykłady Pisma Świętego z cytowanymi odnośnikami biblijnymi, a nie przeczytałby ani jednej strony Biblii jako takiej, wówczas po dwóch latach byłby w świetle prawdy, ponieważ miałby światło Pisma Świętego” (ang. Strażnica 15.09 1910 s. 298 [cały artykuł patrz s. 4684-4686, reprint]; tekst polski według czasopisma Teraźniejsza Prawda Nr 358, XI 1985 r. wydawanego przez Świecki Ruch Misyjny „Epifania”).

„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając »Wykłady Pisma Świętego« czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 207).