Ja w Polsce znałem takich, których naciskano by się przenieśli do zboru w swej dzielnicy.
Oni należeli do zborów tych, z których pochodzili ci, co ich 'wciągnęli' do orga.
Ale to były lata 90. XX w.

Zapewne niejednemu coś się pod nosem wypsnie…
Pragniemy wierzyć, iż nie są to zapalczywości czerpane wprost ze słownika świata, podległego szatanowi…

Czy w związku z tym duchowo usposobieni chrześcijanie nie powinni mieć w arsenale własnych sposobów na radzenia sobie z emocjami w nagłych sytuacjach?

Czy możliwym jest upuszczenie pary wentylem bezpieczeństwa w sposób godny sług Jehowy, tak by ust prawych nie kalać mową nieczystą i gorszącą?



Koszerne, teokratyczne inwektywy. Niby oksymoron, ale…
Macie jakieś propozycje, może autentyki?

~~
- Na brodę starszego! - wrzasnął Stefan!
- Co się dzieje? - Jadwinia nadbiegła z kuchni, w pospiechu wycierając mokre ręce o boki fartucha.
- Zaciąłem się kartką Strażnicy - odrzekł gniewnie, wyciągając ku niej udręczony paluch (bacząc, aby nie wsadzić go do paszczy).
- Eeee, nic nie widać. Będziesz żył wiecznie, tylko …Nie mów w ten sposób - odparła łagodnym tonem Jadwinia po dokonaniu starannej inspekcji, nie stwierdziwszy uszczerbku na zdrowiu Stefana.
- Przecież wszystko na legalu było, nie użyłem żadnego brzydkiego wyrazu! - bronił się Stefan, z palcem przystojnym plastrem z plecaka przetrwania.
- Wiesz, nie chcę cię krytykować, ale w świetle ostatnich nowych świateł, to twoje przekleństwo zostało przez Ciało Kierownicze skutecznie rozbrojone i pozbawione mocy! To było wręcz infantylnie.
- Ciekawe co by było, gdybyś ty się skaleczyła - odburknął dotknięty krytyką Stefan.
- Na zawszone kłaki wszetecznej Batszeby! - zawołała z mocą Jadwinia.
Stefan zadrżał.

Ci bracia ,którzy wyjeżdzają za granicę są bardzo często poza zasięgiem rodzimego jak i nowego zboru. Podam przykład Polskich braci w Niemczech .Jak zauważyłem ,to tylko około 2-3 na 10 osób decyduje się przyłączyć do nowego zboru po przyjeździe do innego kraju.Widać jak bardzo im jest nie po drodze z organizacją...
Większość z nich stosują różnego rodzaju wymówki.Najczęstszą, to to ,że zebrania i zbiórki kolidują z ich nową pracą.Dlatego pojawiają się w nowych zborach bardzo nieregularnie i nie planują przenieść też swojej kartoteki z macierzyńsktego zboru do nowego,pomimo ,że w nowych zborach są do tego zachęcani. Słyszałem też inne bardzo skrajnie  dziwne opinie.I tak wg.jednej osoby ,nie mogła uczestniczyć w nowym zborze za granicą tylko dlatego ,że większość w nowym zborze miała akcent śląski i to tę osobę na dobre zniechęcało do uczestnictwa w nowym zborze. Od paru innych osób słyszałem ,że starsi w polskojęzycznych zborach za granicą są zbyt wymagający ,co do swoch podwładnych (Być może wynika to z faktu,że do takich zborów podsyłani są bracia wytypowani specjalnie przez Nadarzyn,by wspierać takie zbory) z czym nie mogą pogodzić się nowi świeżo  przyjezdni , bo uważają,że stawiane im są większe wymagania aniżeli gdy byli w swoich zborach w Polsce .
Tacy najczęściej są zawieszeni między starym a nowym w zborem.W Polsce mówią pewnie znajomym braciom,że związali się z nowym zborem za granicą  w nowym  miejscu się tłumaczą,że nadal przynależą do zboru w Polsce.Znam wiele takich osób co tak ciągną już po kilkanaście dobrych lat i żaden zbór nie ma wpływu na ich sytuację.

Nie napisano nic o ich statusie, więc mogą być to pionierzy specjalni, którzy dostali mówi przydział. Takie artykuły pojawiają się co jakiś czas, żeby trzymać w ryzach tych ludzi i przypominać im, że zmiana może być i powinni "przyjąć ją z radością, choć z początku może być to trudne".

Także myślę że to zwykły cykliczny tekst o tym, że zmiany się zdarzają i masz je popierać.

Na początku wspomniano o przeprowadzce.

Może chodzić o "normalną" przeprowadzkę, związaną ze zmianą miejsca zamieszkania, pacy itp.
Albo o przeprowadzkę spowodowaną sytuacją panującą w poprzednim zborze.

     Jean-Charles, cytowany  na początku artykułu, tak mówi o korzyściach, jakie odczuła jego rodzina: „W nowym zborze nasze dzieci rozkwitły. Zaledwie po kilku tygodniach córka zgłosiła się do zadań na zebraniach w tygodniu, a syn został nieochrzczonym głosicielem”.

Może to sugerować, ze w poprzednim zborze rodzina "nie odczuwała takich korzyści, a dzieci nie kwitły". Ciekawe dlaczego? Niczego nie sugeruję...