Takich starszych, to nawet nie chciałabym mieć w starym systemie za swoich sąsiadów.
   Co dopiero, żeby byli "książętami" w nowym świecie.

   Kojarzę sobie swój pierwszy szok, jak pierwszy raz oglądałam przesłuchanie starszych w tej komisji w Australii.
   Ten ich zimny, wyrafinowany cynizm i służalstwo w kierunku strażnicy 
   Pierwszy, to był jak kłamał Geoffrey Jackson.
   A drugi, to właśnie te zeznania starszych.
   To Angus Stewart, jako człowiek ze "świata", na ich tle mi zaimponował, jak ich "rozkładał na łopatki."

  Gdybyś był prawdziwym księciem z powołaniem od prawdziwego Króla i Prawdziwego Cesarza, może byś się tak nie obruszył tą nomenklaturą 

No właśnie! Problem w tym, że nigdy nie czułem się księciem

Ogólnie chciałem Was zapytać o opinię.
Z moich obserwacji wynika, że naprawdę mało braci zostaje starszymi zboru, bo naprawdę chcą usługiwać albo po prostu czują potrzebę pomagania innym.

Uważam, że zdecydowaną większością kieruje chęć bycia "kimś". Są to karierowicze, którym zależy tylko na poklasku i władzy. I jak otrzymują ten upragniony tytuł starszego to zmieniają się nie do poznania. Zaczynają traktować wszystkich "z góry" Mówiąc po naszemu: odwala im.

Nie wiem czy tylko ja tak to widzę, czy może też ktoś z Was dostrzega ten problem