Czy spotkaliście się kiedyś z sytuacją, że ktoś publicznie afiszujący się przynależnością do SJ w pracy, szkole, gronie znajomych itp., robi nagle coś, co zupełnie zaprzecza ideom organizacji ?
Zapraszam do opisywania znanych Wam takich historii.
Zacznę od autentycznego wydarzenia, na forum jest kilka osób z okolicy, gdzie to miało miejsce.
To się wydarzyło prawie dekadę temu w mieście będącym siedzibą obwodu. Jako handlowiec, obsługiwałem wówczas spożywczy hipermarket. Oczywiście nie opowiadałem klientom, jaką religię wyznaję, bo co to ich obchodzi, w pracy ważny jest profesjonalizm i rzetelność, a nie, czy ktoś wierzy w telewizję lub pewnego Latającego Potwora
W dziale usług finansowych spotkałem znaną mi z widzenia siostrę. Oczywiście, serdecznie mnie powitała i sympatycznie pogadaliśmy. Potem często ją spotykałem podczas kolejnych wizyt i zawsze zamieniliśmy parę słów. Nie było tajemnicą dla pracowników sklepu, że się znamy prywatnie.
Aż kiedyś znikła. I wtedy pracownicy opowiedzieli mi, dlaczego.
Otóż, wszyscy doskonale wiedzieli, że jest SJ. Podobno po przyjściu do pracy opowiadała o tym publicznie, podkreślając to jako coś wyjątkowego. Ale trafiła się wyjątkowa pokusa, której nie podołała.
Usługi finansowe zaczęły sprzedawać jakąś formę kart kredytowych i dla zachęty, każdy klient, który kartę sobie wyrobił, otrzymywał w nagrodę bony towarowe. Akcja była jednak słabo rozreklamowana i nie każdy o tym wiedział. Przedsiębiorcza siostra, zakładając klientom kolejne karty, bony zatrzymywała dla siebie. Potem poszła dalej, co już zahaczało o kryminał: wyrabiała karty klientom, których dane posiadała w komputerze firmowym, osobom, które w ogóle nie były tego świadome. Bony oczywiście chowała do kieszeni. 
Dzięki takiej kreatywności mogła bogato żyć przez długie lata. Jednak pycha prowadzi do upadku, a stare przysłowie mówi:" Lepiej najeść się łyżeczką, niż zadławić chochlą". Siostra poczuła się tak pewna siebie, że skradzione bony zaczęła realizować w tym samym hipermarkecie. Na dużą skalę, co wzbudziło zainteresowanie najpierw kasjerek, potem ochrony, a na końcu przełożonych. Bardzo szybko doszli do prawdy. Oczywiście straciła pracę. Nie znam innych konsekwencji, podobno sprawę poprowadził sam dyrektor marketu, pracownicy mogli tylko się domyślać. Na pamiątkę tego wydarzenia, nasza siostra otrzymała przydomek "boniara".
Jakiś czas potem dowiedziałem się, że sprawa w końcu wypłynęła w zborze, bo w tym samym hipermarkecie pracowali też inni SJ. Ale skruszona chrześcijanka ponoć wyznała swoje winy i została tylko czasowo ograniczona.

Ja wiem, że niektórzy byli ŚJ przynoszą wstyd, a ten wstyd udziela się organizacji.
Ludzie ze świata uważają, że nie ma czegoś takiego jak exŚJ, dla nich zawsze dana osoba pozostaje ŚJ.

Znałem dziewczynę, która jako ŚJ była 'świętą' osobą, a po odejściu zaczęła pić w pracy, rzuciła męża ŚJ, klęła jak szewc.
Wielu gorszyła wskazując jaka 'jest' organizacja.
Ale oczywiście dla ludzi ona nadal jest ŚJ, tak jak katolikiem jest się do śmierci, nawet jeśli się nie chodzi do kościoła.

To samo z agencją towarzyską, którą pozwolił i siebie prowadzić exŚJ (w dawnej sali królestwa), o czym pisałem w innym wątku. I tak ludzie w Gdańsku mówili, że ŚJ założyli burdel w swej sali królestwa.

To tak jak niewierzący Żyd.
I tak będą go za Żyda mieli. Niby narodowość, ale myślą jako o religii.

a jeżeli już teraz traktujesz wszystkich życzliwie, to jak dostrzegą różnicę?

Ja znam historię takiego brata, który narobił sobie kosmicznych długów.

Zaczął prowadzić biznes, który okazał się całkowitą klapą. Ale ów brat zaciągnął na jego otwarcie kredyty w bankach. Jak interes padł, to on nie miał z czego żyć i zacząć się zapożyczać po braciach i brać chwilówki. W pewnym momencie zaczął go ścigać komornik, więc ów brat musiał zniknąć i wyjechał w siną dal. Zostawił po sobie dużo długów i złą opinię wśród braci.
Ale nadal jest Świadkiem i w tym nowym miejscu, gdzie przebywa, żyje sobie całkiem spoko (pewnie do czasu - nim go komornik dopadnie).