Ważne jest tylko, żeby "zadowolić Jehowę", a to proste!

Strażnica z 15 listopada 1988 tego dowodzi:

"Jehowy nie można oszukać połowicznymi wysiłkami. Nie zadowala Go nawet regularne uczestniczenie w służbie polowej, jeśli jest jedynie namiastką tego, co moglibyśmy zrobić, gdybyśmy ‛wytężyli swe siły’ (Łukasza 13:24). Toteż każdy chrześcijanin musi uczciwie ocenić siebie pod tym względem i zadać sobie pytanie: „Czy istotnie robię wszystko, na co mnie stać?”"

Jehowa jest wymagającym "pracodawcą"... ale "nie jest jak szef wielkiej korporacji, tylko jak Ojciec, który naprawdę kocha swoje dzieci." (Strażnica z kwietnia 2021). Tylko po prostu nie jest z nich zadowolony, ale je kocha.

To też prawda, że „nasza radość nie zależy od ilości prowadzonych kursów biblijnych. Wynika ona z tego, że Jehowa jest zadowolony z naszych wysiłków”, chyba, że akurat nie jest zadowolony zgodnie z wyżej cytowanym tekstem, to wtedy po radości.

Skomplikowane to wszystko.

Zestawienie dwóch tekstów z roku 1988

W roku 1988 w Strażnicy podano, iż Biblia nie wyznacza godzin głoszenia ani dla głosicieli, ani dla pionierów. Jednak tego przez 35 lat nie respektowano:

„W sprawach tych nie ustalono żadnych norm i podobnie w Piśmie Świętym nie podano, ile czasu każdy Świadek Jehowy powinien spędzić w świętej służbie. Określenie ilości czasu przeznaczanego na studiowanie Biblii i działalność ewangelizacyjną pozostawiono pobudkom szczodrego, niesamolubnego serca” (Strażnica Nr 19, 1988 s. 11).

Ale w tym samym roku tak oto napisano:

„Jehowy nie można oszukać połowicznymi wysiłkami. Nie zadowala Go nawet regularne uczestniczenie w służbie polowej, jeśli jest jedynie namiastką tego, co moglibyśmy zrobić, gdybyśmy ‛wytężyli swe siły’” (Strażnica Nr 22, 1988 s. 20).