Powiem Wam że zaszokował mnie ten fragment.
Bo jeśli komuś się wybacza, to chyba na zawsze się wybacza i nie mówi mu, że ja sobie zapamiętam dawne twe grzechy na zawsze.

"Wykluczony ze społeczności, może się jednak pojednać z Jehową i Jego organizacją i z biegiem czasu ponownie zostać przyjętym jako brat, jeżeli żałuje, zmieni swój sposób postępowania i objawi pokorne nastawienie, i przez dość długi czas udowodni, że chce żyć w zgodzie ze Słowem Bożym. Jednak po ponownym przyjęciu jego stanowisko nigdy nie będzie takie samo jak przed wykluczeniem ze społeczności. Ponieważ on naruszył zaufanie zboru, nie może prowadzić nadzoru w zborze. Dlatego traci on nieodmiennie wszelką odpowiedzialność służbową tu na ziemi" (Strażnica Nr 7, 1964 s. 8).

Z czasem zdaje się to złagodzono.
Osoba wykluczona i przywrócona do społeczności Świadków Jehowy przez długi czas nadal nosi swoje ‘piętno’:

„Czy brat, który był kiedyś wykluczony ze społeczności lub został uznany za odłączonego, może kiedykolwiek być mówcą publicznym? Owszem, to jest możliwe, ale dopiero po upływie co najmniej 10 lat od ponownego przyjęcia do społeczności” (Służba Królestwa Nr 5, 1971 s. 7).

Ciekawym jak gościu przywrócony jest obserwowany czy szpiegowany, czy nadal nie brnie w odstępstwo czy niemoralność.
Najgorzej jeśli to doktrynalne było, to nie mają jak go sprawdzić. Najwyżej co w domu posiada. Lub jak się udziela w odpowiedziach w zborze.

No i jak postrzegają go osoby w zborze.
To Wy sami najlepiej wiecie, czy starsi po cichu ostrzegają przed nim. Czy mówią np. po cichu: "jakbyś coś zauważyły u tego brata czy siostry...".

Sytuacja taka dotknęła mojej żony. Po przywróceniu, i tak nie mogła się zgłaszać, zabierać głosu, ani mieć punktów w szkole teokratycznej. Była tzw: "ograniczona". Niestety nie dostąpiła zaszczytu "pełnego powrotu do łask"  , w między czasie stwierdziła że to jednak nie to i dała nogę z tej destrukcyjnej organizacji religijnej. Brawo Ona. 

Z tego widać, że czasem taki prysznic, jak wykluczenie, zrobi dobrą robotę.
Człowiek otrzeźwieje, jak ten Kmicic, co se na łeb lał zimną wodę.
Zrozumiał wtedy, że go w trąbę robili i że miał być tylko trybikem w planach Radziwiłów.