Wg mnie doświadczenia religijne są fundamentem religijności.

Fundamentem religijności są obyczaj i wychowanie, religia to społeczność, rytuały i cykliczne święta. Różnego rodzaju mistycy i doświadczenia indywidualne, nierzadko uznawane za podejrzane, to zawsze margines, obrzeża religijności.

Fundamentem religijności są obyczaj i wychowanie, religia to społeczność, rytuały i cykliczne święta. Różnego rodzaju mistycy i doświadczenia indywidualne, nierzadko uznawane za podejrzane, to zawsze margines, obrzeża religijności.

Fundamentem religijności jest wiara a ściślej jej jakość.

Gdy miałem lat, powiedzmy 7, do moich obowiązków należało już między innymi zadbanie o to by w domu zawsze był zapas ziemniaków na 1 lub dwa obiady. Ziemniaki przynosiłem z piwnicy. Mieszkaliśmy w bloku. Aby dojść do naszej komórki musiałem przejść przez dość długi korytarz. Zimą dość wcześnie robiło się ciemno i schodząc do pinicy musiałem iść z zapaloną świeczką, gdyż w korytarzu nie było światła ze względu na notorycznie kradzione lub tłuczone żarówki. Pewnego razu moja wyprawa po ziemniaki trwała ponad pół godziny, gdyż idąc po ziemniaki ujrzałem ducha trzymającego świeczkę i szybko uciekłem z piwnicy. Czekałem dość długo na parterze do czasu aż do piwnicy schodził jeden z sąsiadów. Wtedy poszedłem za nim i okazało się, że duch był mną a w zasadzie moim odbiciem w szybie. Ale o zgrozo w piwnicy dało się odczuć chłód.
Druga historia to już z mojego dorosłego życia. Swego czasu uległem wypadkowi. Po jakimś czasie od niego lekarz ortopeda zalecił mi codzienne spacery. Jako, że mieszkałem blisko lasu wolałem spacerować bardziej tam niż wzdłuż jakiejś ulicy. Ponieważ spacerowy nawyk zacząłem wdrażać jesienią, a niedługo po tym powróciłem do pracy, więc pora moich spacerów nagle przesunęła się na czas po zmroku. Na jednym z moich wieczorno-nocnych spacerów na obrzeżu lasu w zaroślach czekał na mnie demon. Było chłodno. Gdy tylko wszedłem na leśną ścieżkę, demon chciał mnie wystraszyć odgłosem łamiących gałęzi. Udało się mu. Wystraszyłem się, ale on chyba też, bo szybko zmaterializował się w wystraszoną uciekającą sarnę. Miałem jeszcze kilka podobnych spotkań z demonami do czasu gdy Bóg mi powiedział, że nie ma straszniejszych demonów niż te siedzące w naszych głowach. Ja na tyle ufam mojemu Bogu, że nie boją się spotkania z rzadnym groźniejszym demonem. 

Czyli teraz najdziwniejsze historie? Starzy ludzie ich dużo znali. Można się z tego śmiać. Jednak są ludzie, którym to opowiadałem, i się nie śmiali.
Pewna rodzina świadkowa, w przed dzień chrztu (dzieci się ochrzciły później) miała pokaz latających talerzy po domu. Nie chodzi o UFO, tylko o talerze do jedzenia. Z racji tego, że widziałem wiele sytuacji, wierze im na słowo.
Rozmawiałem kiedyś z kobietą ok 60 lat. Wdowa. Katoliczka. Rozmowy kulturalne. Ona mówi, że do niej przychodzi mąż z szafy. Nieżyjący. Nie śmiałem z niej ze względu na wiek, tylko rozumienie sytuacji. Prawdopodobnie coś zrobiła, i przestał przychodzić.
jeden facet opowiadał, ze matka do niego w nocy przychodzi. Niby nic nadzwyczajnego, ale jego matka już nie żyje. Bałbym się teraz napisać, jakie ta matka mu czynności robi. Nie chodzi o zmianę pieluch, ale jest blisko. Normalnie bym pomyślał, że to jakaś schiza albo ćpanie. A tu nic z tych rzeczy.
Mogę opisywać teraz czarne msze i zbieranie czaszek ludzkich, bo mam przedawnienie. Tylko, kto w to uwierzy. A jest przynajmniej jedna osoba na forum, która wie gdzie są te miejsca.

A gdy widzisz uginające się siedzisko kanapy tak jakby ktoś siadał ? poruszające się foliowe kolorowe paski w drzwiach można wytłumaczyć przeciągiem , podmuchem , tylko dlaczego zostawały ślady stóp na puszystym , perskim dywanie ?

sugerujesz że demony mogą mieć nadwagę?!

Tu są inne pytania. Kto jej te buty ściągał, skoro latała na bosaka? Może nie myła tych kopyt i mu ślady zostawiła. To jest wersja całkiem realna - bo ja akurat się cieszyłem jak baba była umyta. Na perskim dywanie nadwagi nie stwierdzę. Ale nad brzegiem morza, przy samej linii brzegowej poznam babe po śladach.
Wgnieciona kanapa była. Nawet wybita trójkątna szybka w tylnych drzwiach w aucie u ojca. Później coś tam wkleił. Te paski kolorowe w drzwiach też. Ona się ciągle o nie owijała. Więc czego mam się bać? Duchowości czy Demonów?

Gdy "studiowałem" czerwoną książeczkę z ŚJ - to (na jej drugim rozdziale) w nocy książki z półki same spadały na podłogę a moją pierwszą żonę ogarniał wtedy chłód i strach . 'Brat' prowadzący 'to seansowe studium' powiadał ; - " teraz uwalniacie się od szatana i jego mocy .. - spalcie wszystko co jest demoniczne i związane z religią fałszywą" . Owy (potem starszy) nakazał mi spalić wszystkie zdjęcia z "Babilonu Wielkiego" , obrazy , krzyżyki oraz książki wybrane - (uznane przez niego za trefne)  . Rodzina zaczeła reagować (matka i teściowa płakały) a ksiądz proboszcz rozdał najbliższej rodzinie obrazki z wizerunkiem Archanioła Michała zabijającego smoka Lewiatana .. Ech ' bracia i siostry ' w zborze na tą reakcję (K.K.) powiedzieli ; "teraz będziecie prześladowani jak uczniowie Jezusa ale jeśli wytrwacie do końca (świata) zbawieni będziecie i rozkoszować się będziecie życiem w raju na ziemi "  . I zaczeło sie dziać ; - napisałem to po części w swoim wątku Moja niesamowita historia . Zachęcam do przeczytana .