Swego czasu jeszcze będąc uczennicą szkoły muzycznej chodziłam do klasy z pewną siostrą, która potem mnie dwa razy odwiedziła i wzbudziła moje zainteresowanie. Później dzięki Preampusowi, z którym do tej pory gram w formacji muzycznej i jego rodzicom zaczęłam studiować Biblię i tak to jakoś wyszło. Zagorzałą katoliczką nigdy nie byłam, lecz zawsze chciałam mieć w swoim sercu Boga, za którego słowem mogłabym podążać, więc starałam się odnaleźć prawdę.

Dziękuje Ci za odpowiedź. Wszytko tom pokazuje że są ludzie którzy szukają słowa i tego co tak pięknie napisałaś. Skoro podążałaś za tym darem jaki otrzymałaś nie pozwól aby Organizacja to zmarnowała w myśl tego co napisano o "złych pracownikach" parafrazując: "Z ich to bowiem przyczyny - zgodnie z tym, jest napisane - ludzie bluźnią Bogu."

Pozdrawiam życząc abyś nigdy nie dała się zniewolić człowiekowi czy doktrynie a podążała za głosem własnego sumienia
 

Wybacz ale tutaj nieco przesadzasz nazywając sługę pomocniczego chłopcem na posyłki. W każdej posłudze dla zboru jest czas na sprawdzenie kandydata na starszego zboru i czynności do jakich został dopuszczony. Generalnie to biblijne zalecenie a nie Świadkowskie. Wiem, że patrzysz na to przez pryzmat sekty ale to w niczym nie odbiera czci tym osobom, pracy jaka wykonują na rzecz zboru, ani sposobowi selekcji pod kontem przydatności na starszego. Równie dobrze można by powiedzieć że ministranci usługując księdzu to też chłopcy na posyłki.

Nie byłem nigdy w kościele więc o ministrantach się nie wypowiadam. Natomiast byłem sługą pomocniczym, a potem starszym, więc mówię o tym jak to postrzegam i jak to postrzegali inni starsi wokół mnie. Nie ujmuję człowiekowi, pokazuję tylko jak tego człowieka często postrzegają ludzie, którzy przewodzą w zborze.

Witajcie! Ja jestem na tym forum dzięki preampusDistortus();. Jestem, a raczej byłam osobą zainteresowaną organizacją od końcówki 2012 roku. Gorliwie studiowałam Biblię, zwiedziłam mnóstwo zborów i poznawałam różne osoby. Już nawet miałam plany aby przystąpić do szkoły teokratycznej, jednak coś nie pozwalało mi iść dalej, a była to moja wnikliwość. Czułam, że są takie kwestie, o których pisano w Strażnicach, z którymi nie do końca się zgadzałam, a jedyną osobą, z którą mogłam podzielić się moimi wątpliwościami był właśnie preampusDistortus();. I tak zaczęliśmy wnikać do źródeł, natrafiliśmy najpierw na artykuł z gazety wyborczej, potem zaczęło się dalsze szukanie, słuchanie, czytanie, oglądanie i tak to właśnie natrafiłam na to forum i mam nadzieję, że poznam tu wielu ciekawych ludzi.
Pozdrawiam!

Witaj, bardzo dumny jestem że potrafisz wyciągać wnioski i  poszukiwać. Ciekawych ludzi jest tu u nas dostatek.

Nie byłem nigdy w kościele więc o ministrantach się nie wypowiadam. Natomiast byłem sługą pomocniczym, a potem starszym, więc mówię o tym jak to postrzegam i jak to postrzegali inni starsi wokół mnie. Nie ujmuję człowiekowi, pokazuję tylko jak tego człowieka często postrzegają ludzie, którzy przewodzą w zborze.

Coś jest w tym, co piszesz M.  Ja sługą zostałem rok po chrzcie, a więc dość szybko. W zasadzie szybciej się nie dało. No i miałem farta, że najpierw trafiłem na ludzi, którzy nie traktowali mnie jak chłopca na posyłki, lecz jak na materiał na starszego. Faktycznie, zaczynało się od "wiadomości teokratycznych" z NSK, drukowania planów zebrań, obsługi nagłośnienia, itp. Robiłem dużo punktów ćwiczebnych w TSSK;  można powiedzieć, że byłem "dyżurnym zastępcą". Akurat to wyszło mi na dobre. Problem zaczął się później po zmianach w zborze, kiedy nadprzewodnikiem został gość, który wszystko wiedział lepiej i o wszystkim chciał sam decydować, a prawdziwą twarz pokazał podczas spotkania grona z NO. Wówczas zaczęło pomału dochodzić do mnie, że w teokracji wyszczekanie jest również ważne.

Witaj, dobry z Ciebie huragan ale fajnie że tak powiałeś.

Milło będzie pogawędzić  z Wami, i to bez koniecznosci zdawania sprawozdań.

Cześć Veeleus! Na czym grasz?

Klawisze i wokal. W szkole muzycznej uczyłam się jeszcze gry na skrzypcach, ale ów instrument odstawiłam zostając z fortepianem i ogólnie bliskimi mojemu sercu instrumentami klawiszowymi.

Z tym ostracyzmem to ja jednak nie moge uwierzyć..... że tak można.... szczegolnie relacje dzieci-rodzice.