Też ostatnio kalkulowałem na kim naprawdę mi zależy

Wiadomo najbliższa rodzina jest na pierwszym miejscu. W organizacji natomiast to jest garstka dosłownie garstka ludzi na których kontakcie mi zależy.

Co więcej liczba ta topnieje. Aktualnie to może 10osób i to tak na wyrost.

Teraz właśnie zastanawiam się na kim w org. mi zależy jeśli chodzi o kontakt i.... szczerze powiedziawszy nie ma takiej osoby poza rodziną. Z tymi osobami widuję się od wielkiego dzwonu raz na jakiś czas na jakimś zgromadzeniu czy kongresie w przelocie, zatem kontakty są baaardzo rozluźnione. Nawet jeśli ktoś szczerze mówi "zdzwonimy się" albo "wpadnijcie" lub "musimy się spotkać" to i tak wiem że mówi tak z grzeczności żeby miło zakończyć rozmowę. Do towarzyskich spotkań o wiele częsciej dochodzi z niebędącą SJ rodziną lub dobrymi znajomymi. No bo nie czarujmy się ale po co dla wybudzonego zbór? Jesli ma siłę by iść na zebranie i potem zamieszczać newsy na forum to OK, ale ja zawsze pod tym względem byłem leniwy i mobilizuję się na zupełnie inne okazje i przypadki. W ostatnich latach org. mi w niczym nie pomogła realnie, ani duchowo ani materialnie, dlatego zwisa mi to i powiewa, bo wiem że za mną nikt nie tęskni i vice versa.

I ja mam podobnie, bo poza ścisłą rodziną, tak naprawdę zależy mi tylko na kilku osobach i to w dodatku takich, z którymi naprawdę rzadko się widuję, ale czasem rozmawiamy przez telefon. Gdyby ktoś z nich odszedł, mogłoby się okazać, że coraz mniej mnie trzyma.

Paradoks mógłby polegać na tym, że zarówno ja, jak i oni tak myślą. Każdy czeka. Nikt nie chce być pierwszy, nie chce ryzykować. W zasadzie to samo ma się do wątpliwości w tej organizacji - niemal każdy je ma, niemal każdy podchwyci temat jak dobrze się go ugryzie, ale boisz się trafienia na tą jedną nieodpowiednią osobę, więc nie zaczynasz i nawet możesz dojść do momentu, w którym czujesz wyobcowanie w swoich poglądach. A to samo może dotyczyć każdego wokół na Sali Królestwa.