Zorganizowani do spełniania woli Jehowy
ROZDZIAŁ 15
Odnoś pożytek z podporządkowania się Bogu
7 W zborze chrześcijańskim uznajemy zwierzchnictwo Chrystusa oraz władzę, jaką powierzył on „niewolnikowi wiernemu i roztropnemu”. Wpływa to na nasze nastawienie i zachowanie wobec siebie nawzajem. Takie zbożne podporządkowanie skłania nas do respektowania Pisma Świętego we wszystkich dziedzinach służby dla Boga, które obejmują między innymi głoszenie, obecność na zebraniach i branie w nich udziału, współpracę ze starszymi oraz popieranie postanowień organizacyjnych (Mat. 24:45-47; 28:19, 20; Hebr. 10:24, 25; 13:7, 17).
8 Gdy respektujemy władzę Boga, zbór cieszy się pokojem, bezpieczeństwem i panuje w nim porządek. Jako poddani Jehowy odzwierciedlamy Jego przymioty (1 Kor. 14:33, 40). Dzięki temu, czego doświadczamy w organizacji Bożej, podzielamy odczucia króla Dawida, który widząc różnicę między sługami Jehowy a niegodziwcami, zawołał radośnie: „Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Jehowa!” (Ps. 144:15).
Zorganizowani w zgodzie ze wzorem biblijnym
Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy (wydanie do studium) — 2016
13. Jak możemy pokazać, że popieramy działania starszych?
13 Powinniśmy słuchać opartych na Biblii wskazówek przekazywanych przez starszych. Ci lojalni pasterze kierują się „zdrowymi słowami” i mają na celu nasze dobro (1 Tym. 6:3). Rozważmy radę Pawła dotyczącą osób postępujących nieporządnie. Niektórzy członkowie zboru ‛nie pracowali, lecz mieszali się w to, co ich nie dotyczyło’. Starsi najwyraźniej udzielali im rad, ale oni uparcie je lekceważyli. Jak zbór miał traktować kogoś, kto się tak zachowywał? Paweł polecił: „Miejcie go za naznaczonego, przestańcie z nim obcować”. Jednocześnie przestrzegł braci, żeby nie uważali takiej osoby za nieprzyjaciela (2 Tes. 3:11-15). Obecnie starsi mogą wygłosić przemówienie ostrzegawcze, jeśli ktoś uporczywie trwa w postępowaniu, które negatywnie wpływa na zbór. Może na przykład chodzić o umawianie się z osobą niebędącą Świadkiem Jehowy (1 Kor. 7:39). Jak reagujesz, gdy starsi uznają, że konieczne jest takie przemówienie? Jeżeli wiesz, o kim jest mowa, czy będziesz unikać kontaktów towarzyskich z taką osobą? Swoją zdecydowaną postawą pokażesz, że zależy ci na kimś takim, i być może zachęcisz go do zmiany postępowania[1].
Lojalnie podporządkowuj się władzy Bożej
Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 2002
Jak obecnie rozpoznać kanał łączności
16. (a) Co powinno było przekonać Żydów w I wieku, że Jezus reprezentował Jehowę? (b) Kim i dlaczego Jehowa zastąpił kapłaństwo lewickie?
16 Obecnie Jehowa jest niewidzialnym Sędzią, Ustawodawcą i Królem nowego „narodu” (Mateusza 21:43). Powstał on w I wieku n.e. W tamtym okresie przybytek z czasów Mojżesza zastąpiła już piękna świątynia jerozolimska, w której wciąż usługiwali potomkowie Lewiego (Łukasza 1:5, 8, 9). Jednakże w roku 29 n.e. pojawiła się kolejna, duchowa świątynia, w której Arcykapłanem był Jezus Chrystus (Hebrajczyków 9:9, 11). Ponownie wyłoniła się kwestia respektowania władzy Bożej. Kim Jehowa miał się posłużyć do przewodzenia temu nowemu „narodowi”? Jezus okazał się bez reszty lojalny wobec Boga. Darzył ludzi miłością. Dokonywał też wielu cudownych znaków. Ale większość Lewitów, podobnie jak ich zatwardziali przodkowie, odrzuciła Jezusa (Mateusza 26:63-68; Dzieje 4:5, 6, 18; 5:17). Ostatecznie w miejsce kapłaństwa lewickiego Jehowa ustanowił całkowicie inne, „królewskie kapłaństwo”, które istnieje po dziś dzień.
17. (a) Jaka grupa tworzy obecnie „królewskie kapłaństwo”? (b) Jak Jehowa posługuje się tym kapłaństwem?
17 Kto obecnie wchodzi w skład tego „królewskiego kapłaństwa”? Na pytanie to odpowiada w swym pierwszym natchnionym liście apostoł Piotr. Do namaszczonych członków ciała Chrystusowego napisał: „Wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła” (1 Piotra 2:9). Słowa te wyraźnie wskazują, że to „królewskie kapłaństwo”, które Piotr nazwał też „narodem świętym”, tworzy grupa namaszczonych naśladowców Jezusa. Stanowią kanał, za pośrednictwem którego Jehowa udziela swemu ludowi wskazówek i zapewnia duchowe kierownictwo (Mateusza 24:45-47).
18. Jaki związek zachodzi między „królewskim kapłaństwem” a starszymi?
18 To „królewskie kapłaństwo” reprezentują starsi, którzy sprawują odpowiedzialne funkcje w zborach ludu Jehowy na całej ziemi. Mężczyźni ci zasługują na szacunek i szczere poparcie — niezależnie od tego, czy są pomazańcami, czy nie. Dlaczego? Ponieważ Jehowa ustanawia starszych za pośrednictwem swego świętego ducha (Hebrajczyków 13:7, 17). Jak to możliwe?
19. W jakim sensie starsi są mianowani przez ducha świętego?
19 Starsi spełniają wymagania przedstawione w Słowie Boga, powstałym dzięki oddziaływaniu Jego ducha (1 Tymoteusza 3:1-7; Tytusa 1:5-9). Można zatem powiedzieć, że są mianowani przez ducha świętego (Dzieje 20:28). Starsi muszą dokładnie znać Słowo Boże. Muszą też wzorem Najwyższego Sędziego, który ich ustanowił, nienawidzić wszystkiego, co mogłoby stworzyć choćby pozory stronniczego osądzania (Powtórzonego Prawa 10:17, 18).
20. Za co cenisz ciężko pracujących starszych?
20 Naprawdę cenimy naszych ciężko pracujących starszych i nie kwestionujemy ich władzy. Swą wierną służbą, nierzadko trwającą dziesiątki lat, budzą nasze zaufanie. Sumiennie przygotowują się do zebrań i je prowadzą, ramię w ramię głoszą z nami „dobrą nowinę o Królestwie” i w razie potrzeby udzielają nam biblijnych rad (Mateusza 24:14; Hebrajczyków 10:23, 25; 1 Piotra 5:2). Gdy jesteśmy chorzy lub pogrążeni w smutku, odwiedzają nas i pokrzepiają. Lojalnie i niesamolubnie popierają sprawy Królestwa. Mają ducha Jehowy i cieszą się Jego uznaniem (Galatów 5:22, 23).
21. O czym muszą pamiętać starsi i dlaczego?
21 Rzecz jasna starsi nie są doskonali. Pamiętają o swych ograniczeniach i nie próbują panoszyć się nad trzodą, będącą „dziedzictwem Bożym”. Uważają się natomiast za ‛współpracowników ku radości swych braci’ (1 Piotra 5:3; 2 Koryntian 1:24). Pokorni, ciężko pracujący starsi kochają Jehowę i wiedzą, że im dokładniej Go naśladują, tym więcej mogą zdziałać dla dobra zboru. Pomni tego, nieustannie starają się pielęgnować takie zbożne przymioty, jak miłość, współczucie i cierpliwość.
22. Jak przypomnienie relacji o Korachu umocniło twą wiarę w widzialną organizację Jehowy?
22 Jakże się cieszymy, że Jehowa jest naszym niewidzialnym Władcą, a Jezus Chrystus Arcykapłanem, że członkowie namaszczonego duchem „królewskiego kapłaństwa” usługują nam jako nauczyciele, a wierni chrześcijańscy starsi — jako doradcy! Chociaż żadna organizacja kierowana przez ludzi nie jest doskonała, z radością służymy Bogu w towarzystwie wiernych współwyznawców, którzy chętnie podporządkowują się władzy Bożej!
