Szemranie

[Gorszyciel]

Ostatnio czytałem kazania, których autorem jest żyjący w XV w. Piotr Wysz, biskup krakowski i poznański (oczywiście nie na raz). Napisał on w pewnym momencie tak (wiem, wyrwę z kontekstu, ale to nieważne, bo ten cytat dał mi do myślenia): „Omnes murmurant, nemo clamat” („Wszyscy szemrzą, nikt nie krzyknie”). W regule św. Benedykta z Nursji był zakaz szemrania, który obowiązywał mnichów. Na marginesie warto powiedzieć, że wbrew temu, co powszechnie uważają Świadkowie Jehowy, szemrać znaczy mówić coś in contrario do obowiązującej w jakiejś społeczności tezy, ale mówić po cichu. Czyli szemrze ten, kto po cichu wypowiada się w zaufanym gronie, że w danej społeczności sprawa X, Y, Z jest rozwiązywana w sposób jej zdaniem zły, ale głośno jest w stanie pochwalić nawet te rozwiązania! Stąd nasunęła mi się takowa refleksja: uważam, że w wielu zborach mamy do czynienia z szemraniem - jedni na drugich i na organizację (sic!). Uważam oczywiście na podstawie własnych obserwacji i ciekawią mnie wasze obserwacje.

[zero1]

Zgadza się. Sam brałem udział w tym procederze - gdzieś głęboko podświadomie rozumiejąc sprawę na logikę, byłem i tak w stanie przykryć to racjonalizacją z Brooklynu. Raz czy dwa w służbie nawet z jakimś starszym można było przebąknąć o niektórych dziwnie rozpatrywanych w Strażnicy kwestiach, ale generalnie historie miały happy end, bo wszyscy zgadzali się ostatecznie, że NWiR (to samozwańcze grono bez podstaw biblijnych do nazywania się tak) ma rację i w 'słusznym czasie' wyjaśni wszystko pełniej.

Poza tym na szeregowych śj jest straszak - Ps. 4:4 "Bądźcie wzburzeni, lecz nie grzeszcie. Wypowiedzcie swe zdanie w swoim sercu, na swym łożu, i milczcie."

[Proctor]

Tak się dzieje w zborach. Ciekawy i aktualny temat poruszyłeś?

[Tazła]

Poza tym na szeregowych śj jest straszak - Ps. 4: 5 "Bądźcie wzburzeni, lecz nie grzeszcie. Wypowiedzcie swe zdanie w swoim sercu, na swym łożu, i milczcie."

  TS to pasuje...trzymajcie język za zębami, jeśli chcecie pobyczyć się w raju. 

[Gandalf Szary]

Napisał on w pewnym momencie tak (wiem, wyrwę z kontekstu, ale to nieważne, bo ten cytat dał mi do myślenia): „Omnes murmurant, nemo clamat” („Wszyscy szemrzą, nikt nie krzyknie”).
Zgadza się, też szemrałem na pewne kontrowersyjne decyzje starszych zborów. Właściwie cały zbór szemrał.  Tylko jeden się odważył i powiedział głośno co myśli. Wchodził w skład grona starszych w czasie gdy wszyscy szemrali po cichu na zebraniu:). Obecnie jest na marginesie życia zborowego. Jak z nim rozmawiałem to zwierzył się, że dobrali mu się do czterech liter i go wykończyli. Przestał być starszym, a teraz snuje się jak cień po sali królestwa. W/g powiedzenia ,,wszedłeś między wrony to kracz jak one", a jak nie to ..........!     

[salvat]

Głupotę trzeba tępić bezpardonowo. Nieważne czy jest w zborze czy poza nim. Oczywiście należy to robić rozsądnie. Jeśli jakaś decyzja starszych jest bezsensowna i dotyka nas bezpośrednio to ktoś siedzący cicho i dający sobie wejść na głowę byłby niemotą żeby nie powiedzieć dosadniej. W takiej sytuacji szemranie będzie bezskuteczne. Trzeba po prostu odezwać sie głośno i nie przejmować sie za nadto opiniami co bardziej świętoszkowatych głosicieli. Szemranie jako cichy wyraz własnego zdania warto zastosować w sprawach, które nie godzą w nas tak boleśnie np. jakieś ogólne zarządzenia dla obwodu czy okręgu podyktowane bliżej nie zrozumiałymi motywami a w rzeczywistości będące pomysłami powstałymi na skutek nie puszczonych bąków.

[Reskator]

Ostatnio czytałem kazania, których autorem jest żyjący w XV w. Piotr Wysz, biskup krakowski i poznański (oczywiście nie na raz). Napisał on w pewnym momencie tak (wiem, wyrwę z kontekstu, ale to nieważne, bo ten cytat dał mi do myślenia): „Omnes murmurant, nemo clamat” („Wszyscy szemrzą, nikt nie krzyknie”). W regule św. Benedykta z Nursji był zakaz szemrania, który obowiązywał mnichów. Na marginesie warto powiedzieć, że wbrew temu, co powszechnie uważają Świadkowie Jehowy, szemrać znaczy mówić coś in contrario do obowiązującej w jakiejś społeczności tezy, ale mówić po cichu. Czyli szemrze ten, kto po cichu wypowiada się w zaufanym gronie, że w danej społeczności sprawa X, Y, Z jest rozwiązywana w sposób jej zdaniem zły, ale głośno jest w stanie pochwalić nawet te rozwiązania! Stąd nasunęła mi się takowa refleksja: uważam, że w wielu zborach mamy do czynienia z szemraniem - jedni na drugich i na organizację (sic!). Uważam oczywiście na podstawie własnych obserwacji i ciekawią mnie wasze obserwacje.

W zborze szemrania nie uświadczyłem.
Tam wszyscy byli i są zaprogramowani.
Dopiero internet szemranie zapoczątkował u mnie i otworzył oczy na prawdę o prawdzie.