Co zmieniono w Przekładzie Nowego Świata w stosunku do innych Biblii?

[Roszada]

W jednym z wątków napisano, że w NT w Przekładzie Nowego Świata wprowadzono 900 zmian, które dostosowują Biblię do nauk Towarzystwa Strażnica.
Nie liczyłem tego, ale wymieniam najważniejsze kwestie, którymi dostosowano Biblię do nauk ŚJ.

1) W nazwie nie jest uwidocznione, że jest to NT (chyba słusznie, bo tłumaczenie tych pism odbiega od tradycyjnych przekładów). Chrześcijańskich pism greckich jest wiele, przykładowo pisma starochrześcijańskie czy apokryfy, a NT jest jeden. Nie wiadomo z jakim „nowym światem” należy łączyć dalszy człon tytułu. Czy chodzi o nowy świat, który jest dopiero przed nami, czy o głoszoną przez ruch New Age „nową erą”?

2) Pod ‘Przedmową’ tego przekładu nikt się nie podpisał, ani tłumacz, ani komitet, ani odpowiedzialni za druk, co ma miejsce w każdej Strażnicy na s. 2 (od 15 lipca 2002 r. Strażnica zaprzestała podawać nazwisko odpowiedzialnego za druk, a od 1 stycznia 2000 r. nazwisko prezesa organizacji; podawane jest ono w angielskich Strażnicach).

3) Przekładu nie dokonano z oryginału greckiego, lecz z języka angielskiego! (patrz ‘Przedmowa’). Język ten nie był znany Apostołom, ani stosowany przez Jezusa.

4) Pomimo podania na stronie 6 informacji o stosowaniu nawiasów (pojedyncze kwadratowe [ ]), tam gdzie użyto słów dodatkowych (objaśniających tekst), nie zastosowano ich prawie w edycji z 1994 r. (wyjątki: Mt 17:24, 18:24, Ef 1:14, 2:1, 4:8, Jk 1:12, Dz 27:27, Hbr 5:7). Są one zaś w wielu miejscach w angielskim przekładzie ŚJ (np. Kol 1:16n.).

5) Dostawiono do tekstu przekładu słowa, które czasem zmieniają sens. W Kol 1:16n. dodano słowo „inne”; por. pkt 4 powyżej. Sugerują przez to, że Jezus jest stworzeniem wśród innych stworzeń. Patrz też Flp 2:9 (słowo „inne”).

6) W kilku przypadkach usunięto z tekstu wersety, bez podania chociażby w przypisach powodu tej operacji (np. Mk 9:44, 15:28), jak to zrobiono w J 8:1-11. Umieszczono w Mt 27:49 (w podwójnym nawiasie) słowa: „Inny człowiek wziął włócznię i przebił mu bok...”, sugerując przez to, że Jezus był przebity przed śmiercią, co nie jest zgodne z J 19:33n. Zaś nie zamieszczono słów: „błogosławiona jesteś między niewiastami” w Łk 1:28, które są zgodne z Łk 1:42, i które zamieszczają wszystkie polskie NT.

7) Wstawiono, wbrew oryginałowi greckiemu, w 237 miejscach imię Jehowa (np. Dz 7:60). Spis miejsc patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” rozdz. Dodatki s. 413; por. Ap 22:18.

8) Określenia „Ten”, „Tego”, dotyczące Boga Ojca, pisane są małą literą (np. J 16:5), czasem też Ojciec (np. J 1:14). To samo dotyczy Ducha Św. (J 14:26, 15:26). Por. „on” o Mesjaszu - J 2:21, 4:25.

9) Określenie „Bóg”, w stosunku do Jezusa, pisane jest małą literą (np. J 1:1, 18; wyjątek J 20:28). Czasem dotyczy to też określenia „Syn” (np. J 17:1, Mt 4:6). Natomiast cezar nazwany jest „Panem” (z dużej litery) w Dz 25:26, ale w 1Kor 8:5 mowa jest już o „panach” („panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).

10) Określenie „Duch”, gdy mowa jest o Duchu Św., pisane jest małą literą (np. Mt 3:16, Ap 22:17); także „Pocieszyciel” J 16:7 (u nich „wspomożyciel”). Czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami: „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1). W swoim przekładzie ST w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża”. Jednak w przypisie w swej angielskiej Biblii przyznają, że pada tam słowo „duch”: “And … active force (spirit).” Heb., weru′ach. Besides being translated “spirit,” ru′ach is also translated “wind” and by other words that denote an invisible active force (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). W tej angielskiej Biblii w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit określenie angielskie active force  (czynna siła) (Ez 11:5, 24, Mi 2:7, Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17).

11) Określenia „kusiciel”, „szatan”, „diabeł” pisane są dużą literą (np. Mt 4:3, 12:26, Ap 20:2).

12) Zmieniono odniesienie niektórych wersetów z osoby Jezusa na Boga Ojca (np. Tt 2:13, Rz 10:13, Hbr 1:8n., Dz 7:60, Kol 2:2). Służy to negacji Bóstwa Chrystusa.

13) Usunięto słowo „drzewo” (gr. xylon), a wstawiono określenie „pal” (np. Dz 5:30, Ga 3:13).

14) Usunięto słowo „krzyż”, a wstawiono zamiast jednego greckiego słowa stauros dwa, to znaczy „pal męki” (np. Mt 27:40). Jest to wbrew temu co napisano w „Przedmowie”, że każdemu słowu oryginału greckiego odpowiada jedno słowo polskie: „W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” (‘Przedmowa’ s. 5). Jak zauważymy poniżej, nie jest to „w miarę możliwości”, ale gdzie ŚJ to wygodne i potrzebne.

15) Zmieniono określenie „Jeśli we Mnie trwać będziecie” (J 15:7) na „Jeżeli pozostaniecie w jedności ze mną”. Sugerują przez to działanie „obok” Chrystusa, a nie „w Nim”. Zmieniono też określenie „Chrystus w was” (Rz 8:10), na „Chrystus jest w jedności z wami”. Nie dokonano tej zmiany w Rz 8:9 („Duch Boży w was”), choć padają tam identyczne słowa greckie. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

16) Zmieniono określenie „To jest Ciało moje”, na „To oznacza moje ciało” Mt 26:26. Nie zmieniono słowa „jest” (gr. estin) w innych przypadkach (np. 1Kor 10:16, Mt 3:17, 22:38). Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

17) Usunięto określenie „łamanie chleba” (Dz 2:42), wstawiając termin „spożywanie posiłku”. Nie zmieniono tego określenia w Łk 24:35. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

18) Usunięto określenie „po domach” (nauczanie), a wstawiono termin „od domu do domu” (Dz 5:42, 20:20), choć tekst oryginalny ma tylko jedno słowo dom. Nie zmieniono określenia „po domach” w Dz 2:46. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

19) Zmieniono interpunkcję w Łk 23:43, wbrew temu jak przez wieki odczytywano ten tekst. Nie zmieniono zaś interpunkcji w Hbr 3:15.
20) Zmieniono określenie „łono Abrahama”, oznaczające miejsce przebywania dusz sprawiedliwych, na „miejsce u piersi Abrahama” (Łk 16:22), zmieniając też sens tej przypowieści.

21) Przełożono greckie określenie parousia, oznaczające „przyjście” Jezusa w chwale, na „obecność”, domyślnie niewidzialną i na dodatek od 1914 r. (np. Mt 24:27, 1Tes 3:13).

22) Wstawiono słowo „Nie” („Nie, ale raczej”) w Łk 11:28. W oryginale greckim słowo to tam nie występuje. Sugerują przez to, że Jezus odrzucił zasługi Maryi. Nie wstawiono słowa „nie” w Flp 3:8, gdzie pada prawie identyczne słówko greckie (patrz Novum Testamentum Graece), lecz użyto określenie „doprawdy”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

23) Zmieniono określenie „duchy (dusze) sprawiedliwych” (Hbr 12:23; por. 12:9) na „życie duchowe prawych”, sugerując, że chodzi o żyjących, a nie zmarłych. Tekst grecki nie zawiera też słowa „życie”.

24) Zmieniono określenie „ojczyzna (...) niebieska” (Hbr 11:14nn.), na „miejsce, mające związek z niebem”, sugerując, że Abraham będzie żył na ziemi, a nie w niebie. Ojczyzna w Hbr 11:14 to po grecku patris (od gr. pater - ojciec).

25) Wstawiono w 2P 1:1 zamiast spójnika „i” („Bóg nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”) słowa „a także”. Służy to negacji Bóstwa Chrystusa. Nie zrobiono tego w podobnym przypadku w 2P 3:18 („Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”).

26) Zmieniono treść J 2:4 oddając ją słowami: „Co tobie do mnie, niewiasto”. Sugerują przez to, że Jezus jakby odrzucił Maryję, a nie zdystansował się tylko od Jej prośby, którą jednak spełnił.

27) Określenia „Dawca życia” („Sprawca życia” NP) Dz 3:15, „Władca” („Wódz” NP) Dz 5:31, „przewodnik zbawienia” („sprawca zbawienia” NP) Hbr 2:10, 12:2, dotyczące Chrystusa, zmieniono na „Naczelny Pełnomocnik”. Jeszcze niedawno ŚJ na podstawie angielskiego Przekładu Nowego Świata te tytuły nakazywali odczytywać jako „Główny Pośrednik” (Strażnice: Nr 17, 1990 s. 30; Nr 13, 1991 s. 28).

28) Aby osłabić to, że zgodnie ze słowami J 2:19, 21 (por. J 10:18), Jezus swą mocą (we współpracy z Ojcem i Duchem Św.) powstał z martwych, zmieniono słowa „Gdy więc zmartwychwstał...” (J 2:22) na „został wskrzeszony”. Podobnie zmieniono treść J 10:17n. (określenie „mam moc” [gr. eksousia] zamieniono na „mam prawo”). Nie zmieniono tego określenia w tekstach Łk 12:5, Dz 1:7, Jud 25, Ap 16:9. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

29) Tak przetłumaczono 1Tes 4:16, aby Chrystus okazał się być archaniołem. Niekonsekwencją jest to, że w swym grecko-angielskim przekładzie (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) ŚJ tłumaczą słowa z 1Tes 4:16 jako „[Pan] na głos archanioła i na trąby Boga” (in voice of archangel and in trumpet of God), a jednak w swym polskim tekście podają „[Pan] z głosem archanielskim oraz z trąbą Bożą” (w ang. with an archangel’s voice and with God’s trumpet).

30) Określenie „Władca” (gr. despotes), dotyczące Jezusa, zmieniono na „właściciel” (2P 2:1, Jud 4). W tekście 2P 2:1 pisząc z małej litery, a w Jud 4 z dużej. Nie zrobiono tego, gdy jest mowa o Ojcu (Łk 2:29, Dz 4:24, Ap 6:10), oddając je słowami „Wszechwładny Pan”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej). W żadnym z tych wersetów, dotyczących Boga Ojca, tekst grecki nie zawiera słowa „Pan”, które wstawiają ŚJ. Grecko-angielski NT ŚJ (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures), dla odmiany, słowo greckie despotes przetłumaczył w 2P 2:1, Jud 4 i Ap 6:10 na ang. master, w Łk 2:29 na Sovereign Lord, a w Dz 4:24 na Sovereign.
   W Mt 2:6 zamiast słowa „władca” (gr. hegoumenos), dotyczącego Jezusa, zastosowali określenie „namiestnik”, choć słowa tego wersetu pochodzą z Mi 5:2 (5:1), a tam w Biblii ŚJ jest określenie „władca”.

31) Aby ukazać to, że rzekomo istnieją dwie klasy zbawionych, i jedni ludzie przebywają w świątyni na ziemi (dziedziniec ziemski świątyni niebieskiej), a drudzy w świątyni w niebie, w Ap 7:15 przetłumaczyli greckie słowo naos na „świątynia”, a w Ap 11:1n. na „sanktuarium świątyni”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).

32) Aby ograniczyć zamiar Boga, dotyczący zbawienia ludzi, wstawiono w 1Tm 2:4 i 4:10, zamiast słów „wszyscy ludzie”, określenie „ludzie wszelkiego pokroju”. Nie zrobiono tego w podobnych przypadkach w 1Tm 2:6 i 2P 3:9. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
Dawniej ŚJ też zmieniali słowa 1Tm 2:6. Ich angielski przekład NT zawierał w przypisie słowa: „jako odpowiedni okup  za wszystkie rodzaje ludzi” (ransom for all kinds of people). Natomiast Biblia ŚJ z przypisami zawiera w przypisie angielskie słowa: all sorts of people (New World Translation of the Holy Scriptures - With References). Patrz też pkt 10.6.

33) Aby nie dopuścić, by Chrystusa uważano za Boga, w Łk 17:16 wstawiono imię Jezus oddzielające go od Niego, a przecież Łk 17:15n. sugerując Bóstwo Jezusa podaje: „uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu” tzn. Jezusowi.

34) Angielskie i niemieckie Biblie ŚJ w Łk 1:28 i Mt 28:9 zamiast słów „Bądź pozdrowiona” i „Witajcie” mają „Dzień dobry” (Good day i Guten Tag), co sprawia, że Gabriel i Jezus tymi słowami witają słuchających ich. Biblia nie zna tego typu przywitania (por. Łk 10:5, 24:36, J 20:19nn., 26). Patrz też w tych Bibliach Mt 26:49, 27:29, Mk 15:18 i J 19:3.

35) Celowo, aby ukazać niższość Syna wobec Ojca, wszędzie gdzie pada słowo greckie proskyneo, dotyczące Ojca, przetłumaczono jako „cześć” lub „czcić” (Mt 4:10, Ap 7:11), natomiast dotyczące Syna, oddano przez „hołd” (Mt 2:2, Hbr 1:6), tak samo jak wobec ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25). Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej). Wyjątek to Ap 5:14, gdzie Ojciec i Syn wymienieni są razem i pada tam słowo „cześć”. Według ŚJ hołd jest mniej ważny niż cześć.
   Aby nie pozwolić, aby składano cześć Jezusowi, w Ap 5:12n. i J 5:23 oddano słowo greckie timao, jako „szacunek”, a nie „cześć”, choć w Hbr 3:3 i Mt 15:8n. słowo to wymienne jest ze słowami „chwała” (gr. doksa) i „czcić” (gr. sebomai). Natomiast w Iz 29:13 oddano gr. timao, dotyczące Boga, słowem „wychwalają”. Ciekawe, że w Mt 15:8 padają te same słowa, a tam użyto słowo „szacunek”, nawet wobec Boga.
   W Łk 4:15, by nie pozwolić by Jezus był „wysławiany”, oddano występujące tam greckie słowo jako „darzony (...) szacunkiem”, choć w stosunku do Ojca ŚJ używają tu słówka „wychwalany” (np. Łk 2:20, 5:25, 17:15). Nawet członki ciała są według ich Biblii „otaczane chwałą” 1Kor 12:26. Natomiast w swym grecko-angielskim przekładzie (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) w Łk 4:15, w tłumaczeniu „słowo w słowo”, użyli słów being glorified, zaś w oficjalnym tekście angielskim tylko being held in honor.

36) Zaopatrzono przekład w tzw. „Biblijne tematy do rozmów”, tzn. materiał służący do zwalczania poglądów ludzi, z którymi się rozmawia.

[CEGŁA]

No wreszcie wątek o dużej mocy

[Roszada]

No wreszcie wątek o dużej mocy

Mocy w nim wielkiej nie ma.
To taki nienaukowy skrót.
Co zauważyłem to notowałem sobie.
Taka ściąga dostosowana do tych co pytają, co zostało sfałszowane.

[CEGŁA]

To zależy dla kogo 

[Roszada]

Szczegółowo, kwestia Ducha Św.

Towarzystwo Strażnica zrobiło sporo by w swej Biblii ukryć osobowość Ducha Świętego.
Otóż dokonało ono podczas tłumaczenia swego Pisma Świętego kilku ‘zabiegów’.

Takim dostosowaniem jej do nauki Świadków Jehowy było na przykład wprowadzenie zasady, że określenie „Duch Święty” pisane jest małą literą, to znaczy „duch święty” (np. Mt 28:19). To samo dotyczy samego terminu „duch” (np. Ap 22:17), z którego nie zawsze można domyśleć się o jakiego ducha chodzi Świadkom Jehowy. W innych przypadkach piszą oni np. „duch Boży” (Mt 3:16) czy „duch wieczny” (Hbr 9:14). Także określenie „Pocieszyciel” ich Biblia oddaje z małej litery w formie „wspomożyciel” (J 14:26).

Mało tego, czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1).

W angielskiej Biblii Świadków Jehowy (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984) również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17).

Natomiast w Starym Testamencie Świadkowie Jehowy w swoim przekładzie w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża” (to jedyny ich tekst z takim sformułowaniem). Ale w przypisie do Rdz 1:2 w swej angielskiej Biblii wspominają jednak o „duchu”:
“And … active force (spirit).” Heb., weru′ach. Besides being translated “spirit,” ru′ach is also translated “wind” and by other words that denote an invisible active force (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

W Biblii tej również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Ez 11:5, 24, Mi 2:7).
   Być może wstawienie określenia „czynna siła Boża”, już na początku Biblii, w drugim jej wersecie, jest jakimś ‘zagraniem’ psychologicznym ze strony Towarzystwa Strażnica. Zapewne każdy Świadek Jehowy czytając Pismo Święte ma później wszystkie wersety o Duchu Świętym dopasowywać do tekstu z Rdz 1:2. Tę samą metodę zastosowano też w tekstach o Duchu Świętym Ewangeliach i Dziejach Apostolskich (patrz powyżej).

Wydaje się jednak, że te wszystkie zabiegi Towarzystwa Strażnica – jeśli dobrze znamy Pismo Święte – nie przeszkodzą nam dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki o osobowości Ducha Świętego. Bo chociaż małe litery odbierają Jemu część chwały (jest On „Duchem chwały” 1P 4:14; wg nich „duchem chwały”), ale nie pozbawiają Go osobowości.

[CEGŁA]

Osobiście olewam juz to co uważa Strażnica, ale nadal nic nie przekonuje mnie z Biblii ze Duch Święty to osoba. Oczywiście to pisanie z małej czy dużej litery przesz Strażnice odnośnie Ducha to sa mega kpiny. Pokazuje to jedynie to, jak ogromny brak szacunku maja do Boga.

[Roszada]

Nie wiem czy spotkałem inną Biblię, że jest duch św. a nie Duch Św.
Widać potrzebne im było to.

[Roszada]

Szczegóły dotyczące Bóstwa Jezusa w Biblii ŚJ.

Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii Bóstwo Chrystusa. ‘Ukrywane’ jest ono przez określanie Jezusa „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).

Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy to szczególnie Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).

Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5, Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.

Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu”, „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa On nazwany „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).

Innym problemem jest narzucana interpretacja pewnym tekstom, w których uważa się, że mówią one o Bogu Ojcu, a nie o Synu Bożym (np. „prawdziwy Bóg” 1J 5:20; „Alfa i Omega” Ap 22:13; „Boga, który on nabył własną krwią” Dz 20:28). Czasem bywa zaś odwrotnie (np. Za 12:10).

Kolejną metodą usuwania w cień Bóstwa Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4), umieszczono określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

Również czasem dodano pewne słowa do Biblii (np. dwa razy „za jego pośrednictwem” Kol 1:16-17), by Jezus nie okazał się Stwórcą, tylko pośrednikiem w stwarzaniu (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

Dziwne też jest nazywanie cezara „Panem” (z dużej litery w Dz 25:26), tak jakby był on równy Chrystusowi. Natomiast w 1Kor 8:5 dla odmiany piszą Świadkowie Jehowy o „panach” (por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).

Trudne jest też czasem odkrycie motywów, dla których Towarzystwo Strażnica dany tytuł Jezusa czy Boga pisze raz dużą literą, a innym razem małą, np. „Sędzia” lub „sędzia” (patrz Dz 10:42, 2Tm 4:8, Jk 4:12, 5:9), „Władca” lub „władca” (Ap 1:5, Mi 5:2), „Wybawca” lub „wybawca” (Iz 43:11, Łk 2:11, J 4:42, Tt 2:13), „Król Izraela” lub „król Izraela” (Iz 44:6, J 1:49, 12:13).
Czyżby według Towarzystwa Strażnica jakieś reguły gramatyczne miały decydować o tym, czy Chrystus jest małym czy dużym Bogiem, Sędzią, Władcą, itd.? Czy Jezus będzie nas kiedyś sądził ze znajomości gramatyki greckiej i hebrajskiej, czy ze stosunku do Jego osoby?

Wydaje się, że wszystkie te zabiegi Towarzystwa Strażnica, jeśli dobrze znamy Pismo Święte, nie przeszkodzą nam jednak dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki o Bóstwie Jezusa. Bo choć małe litery w pisowni np. słowa „bóg” odbierają Mu chwałę, ale nie pozbawiają Go Boskości.

I jeszcze pewna niekonsekwencja Biblii ŚJ.

Jezus „bogiem”

„Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem” (J 1:1).
„jednorodzony bóg, który zajmuje miejsce u piersi Ojca, ten dał co do niego wyjaśnienie” (J 1:18).
„Żydzi mu odpowiedzieli: »Nie kamienujemy cię za szlachetny czyn, lecz za bluźnierstwo – za to, że ty, chociaż jesteś człowiekiem, czynisz siebie bogiem«” (J 10:33).

Jezus „Bogiem”

„I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju” (Iz 9:6).
„Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!«” (J 20:28).
„Właśnie dlatego Żydzi od tej chwili tym bardziej usiłowali go zabić, ponieważ nie tylko naruszał sabat, ale też nazywał Boga swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu” (J 5:18).

[Roszada]

Szczegóły dotyczące czci dla Jezusa.

Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii cześć dla Chrystusa. Poprzez wprowadzenie do tego przekładu imienia „Jehowa” (dotyczy to Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).

Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5 i Hbr 1:6, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”. A „hołd” według nich nie jest okazywaniem „czci”, ale jakąś niższą formą wyrażania zaledwie „szacunku” czy „respektu”.

Kolejną metodą usuwania w cień czci dla Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Przykładowo w Hbr 1:6 przetłumaczono słowo proskyneo na „hołd” dla Jezusa, a w Mt 4:10 ten sam termin grecki przełożono na „cześć” dla Boga czy w Mt 4:9 nawet na „cześć” dla szatana („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). „Hołd” dla Chrystusa zrównano też z „hołdem” dla ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25), a przecież w wielu przypadkach dotyczy on Jezusa zmartwychwstałego (Mt 28:9, 17, Łk 24:52), czy oddawany jest on przez wszystkich aniołów (Hbr 1:6)!

Inną metodą osłabiania „czci” dla Jezusa jest wprowadzenie słowa „szanowanie”, zamiast tego pierwszego powszechnego terminu (np. J 5:23). Nie byłoby może w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że w stosunku do Boga Ojca Biblia Towarzystwa Strażnica mówi czasem o „wychwalaniu” (np. Łk 2:20, 5:25, 17:15), a jeśli chodzi o Syna, to mowa jest o „darzeniu szacunkiem” (Łk 4:15).

Starano się też w Biblii Świadków Jehowy zmniejszyć np. rangę tekstu J 14:14, nie zamieszczając w nim terminu „Mnie”, choć ich angielska Biblia podaje w przypisie do J 14:14, że słowo „Mnie” zawierają następujące rękopisy biblijne: P66, Kodeksy Synaicki, Watykański i „W”, Wulgata oraz przekłady syryjskie „h” i „p” (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

Wydaje się, że wszystkie te zabiegi Towarzystwa Strażnica, jeśli dobrze znamy Pismo Święte, nie przeszkodzą nam jednak dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki dotyczącej czci dla Jezusa.

[Tusia]

Wydaje się, że wszystkie te zabiegi Towarzystwa Strażnica, jeśli dobrze znamy Pismo Święte, nie przeszkodzą nam jednak dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki dotyczącej czci dla Jezusa.

Oni by musieli wyrwać wszystkie kartki.

[Roszada]

Nawiasy kwadratowe.

„Pewne wersety mogą nie być oddane tak, jak to jest ogólnie przyjęte” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 261).

   Towarzystwo Strażnica również we wszystkich swoich przekładach biblijnych zamieszcza informację, w której zapewnia nas, że tam gdzie dodaje ono jakieś słowa do tekstu swoich Biblii, to stosuje wtedy odpowiednie nawiasy:

„NAWIASY KWADRATOWE: W pojedyncze nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst; podwójne nawiasy kwadratowe [[ ]] wskazują na interpolacje tekstu oryginalnego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1562).

„NAWIASY KWADRATOWE: W pojedyncze nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst. Podwójne nawiasy kwadratowe [[ ]] wskazują na interpolacje tekstu oryginalnego (wstawki zaczerpnięte z innych źródeł)” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 6).

Stary Testament i „prawdziwy Pan”

Towarzystwo Strażnica, chcąc osłabić Chrystusowy tytuł „Pan”, wprowadziło w swej Biblii dla Boga określenie „prawdziwy Pan” (Wj 23:17, 34:23, Iz 1:24, 3:1, 10:16, 33, 19:4, Mi 4:13, Ml 3:1).
Termin „prawdziwy” nie występuje tymczasem w oryginale hebrajskim oraz w Septuagincie w wymienionych wersetach. Może on natomiast sugerować, że Jezus nie jest „prawdziwym Panem”, w odróżnieniu od Boga (por. o Jezusie, jako „prawdziwym”: Ap 3:7, 3:14, 19:11).
Jednak w angielskim przekładzie Świadków Jehowy termin „prawdziwy” umieszczony jest w nawiasie kwadratowym, jako słowo dodane, we wszystkich wskazanych powyżej wersetach, w przeciwieństwie do edycji polskiej. Popatrzmy na przykładowe fragmenty:

   Wj 23:17 – On three occasions in the year every male of yours will appear before the face of the [true] Lord, Jehovah (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

   Wj 23:17 – „Trzy razy w roku każdy twój mężczyzna ukaże się przed obliczem prawdziwego Pana, Jehowy” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Widać więc, że polski przekład Świadków Jehowy wprowadza ich w błąd, narzucając im pewne rozwiązania doktrynalne i nie stosuje nawiasów tam, gdzie powinny one niby być.
Jest to wbrew zasadzie tej organizacji, która podaje, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
   Użycie dwóch słów, to znaczy „prawdziwy Pan”, jest też częściowo sprzeczne z inną zasadą Towarzystwa Strażnica, którą wyrażono następującymi słowami:

„W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 5).

Nowy Testament i „Wszechwładny Pan”

W Biblii Świadków Jehowy w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4) umieszcza się w niej określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner w 2P 2:1; Owner w Jud 4) („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
   W tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nie występują dwa słowa w oryginale, ale jedno, określające Władcę (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Towarzystwo Strażnica nie zastosowało w tych przypadkach nawiasów kwadratowych.
   Grecko-angielski przekład Świadków Jehowy (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985) dla odmiany przetłumaczył „słowo w słowo” Despotes w 2P 2:1, Jud 4 i Ap 6:10 na angielskie master (o Synu i Ojcu), w Łk 2:29 na Sovereign Lord (o Ojcu), a w Dz 4:24 na Sovereign (o Ojcu). Już po tym angielskim tłumaczeniu widać, że w dwóch przypadkach występuje w przekładzie Towarzystwa Strażnica jedno słowo: master lub Sovereign. Skoro w oficjalnym tekście dodano później pewne słowa, to powinny one znaleźć się w nawiasach.
   Widać z tego, że względy doktrynalne powodują, że inaczej tłumaczone są pewne słowa względem Ojca i Syna i z tych samych powodów nie daje się później danych terminów w nawiasach.
Jest to wbrew zasadzie tej organizacji, która podaje, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
   Użycie dwóch słów, to znaczy „Wszechwładny Pan”, jest też częściowo sprzeczne z inną zasadą Towarzystwa Strażnica, którą wyrażono następującymi słowami:

„W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 5).

[Roszada]

Dalsza sprawa z nawiasami kwadratowymi:

Duch Boży w Starym Testamencie

   Towarzystwo Strażnica Ducha Bożego nazwało w tekście Rdz 1:2 „czynną siłą Bożą”:

   Rdz 1:2 – „czynna siła Boża przemieszczała się tu i tam nad powierzchnią wód” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Owszem trzeba zgodzić się na dwa słowa występujące w tym wersecie (np. „Duch Boży” Rdz 1:2, BT; „tchnienie Boże” Rdz 1:2, BP), ale nie na trzy.
   Termin „czynna” powinien znaleźć się w nawiasie kwadratowym, a Towarzystwo Strażnica nie zastosowało go w tym wypadku.
Jest to narzucanie poprzez tekst biblijny swojego nazewnictwa i jest to wbrew zasadzie tej organizacji, która podaje, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
To samo dotyczy w angielskiej Biblii przypisów do tekstów Ez 11:5, 24, Mi 2:7 (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984), w których nazwano Ducha określeniem active force (czynna siła).

Duch Boży w Nowym Testamencie

   Towarzystwo Strażnica w kilku tekstach zamiast słowa „Duch” zastosowało inne określenia:

   Ga 6:1 – „Bracia, jeśli nawet jakiś człowiek uczyni fałszywy krok, zanim to sobie uświadomi – wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, próbujcie skorygować takiego w duchu łagodności...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Kol 1:8 – „i który nam wyjawił waszą miłość pod względem duchowym” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

1Tm 4:1 – „Jednakże natchniona wypowiedź wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach niektórzy odpadną od wiary...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

1J 4:2 – Po tym poznajecie natchnioną wypowiedź od Boga: Każda natchniona wypowiedź, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   W tych wersetach w przekładzie międzywierszowym Towarzystwa Strażnica pada jedno słowo, a nie dwa (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Najczęściej chodzi o słowo angielskie spirit.
W związku z tym, nawet gdyby zgodzić się na inne tłumaczenie słowa greckiego, to powinno być ono zastąpione w Biblii Świadków Jehowy jednym terminem, a nie dwoma. Nie umieszczono tych ‘dodatkowych’ słów w nawiasach kwadratowych, co jest to wbrew zasadzie tej organizacji, która podaje, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
Jest to też narzucanie poprzez tekst biblijny swojego nazewnictwa i nie jest to w pełni zgodne z inną zasadą tej organizacji:

„W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 5).

   To samo dotyczy w angielskiej Biblii przypisów do tekstów Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17 (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984), w których nazwano Ducha określeniem active force (czynna siła).

Imię Jehowa w Starym Testamencie

W Starym Testamencie Towarzystwo Strażnica dodało w 141 miejscach imię Jehowa, choć nie ma go w hebrajskim tekście i nie ma dowodów, że tam było:

„Imię Boże przywrócono również w 141 miejscach, w których tak zwani soferowie zmienili je na ’Adonáj lub ’Elohím” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1642-1643).

   W innej publikacji Towarzystwo Strażnica pisze o 134 miejscach, a nie o 141:

   „Przesądna obawa przed wymawianiem imienia Jehowa tak usidliła soferów, że w 134 miejscach pozwolili sobie zastąpić je słowem ’Adonáj (Pan), a w niektórych – wyrazem ’Elohím (Bóg)” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 311).

   W związku z tym, że nie ma konkretnych dowodów, a jedynie przypuszczenia, że imię Jahwe było w tych wspomnianych 141 miejscach, to wstawienie go do Biblii bez żadnych nawiasów jest nierzetelnością, albo wręcz manipulacją tekstem biblijnym.
   Próżno by było szukać nawiasów przy imieniu Jehowa w przekładzie Świadków Jehowy, a czytelnik polskiej Biblii nawet nie orientuje się, w których miejscach je dostawiono!
To wszystko jest sprzeczne z zasadą Towarzystwa Strażnica co do umieszczania nawiasów kwadratowych, która mówi, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
   Natomiast w angielskiej Biblii z referencjami przy każdym dostawionym imieniu Jehowa (z tych 141) zamieszczono odsyłacz do specjalnego dodatku poświęconego tej kwestii (patrz New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984 s. 1562).

   Jest jeden przypadek w przekładzie Starego Testamentu Świadków Jehowy, w którym zamieszczono imię Jehowa w nawiasie (nie dotyczy on jednak żadnego z tych 141 miejsc):

   2Krn 3:1 – „W końcu Salomon zaczął budować dom Jehowy w Jerozolimie na górze Moria, gdzie [Jehowa] ukazał się Dawidowi...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   2Krn 3:1 – Finally Sol′o•mon started to build the house of Jehovah in Jerusalem on Mount Mo•ri′ah, where [Jehovah] had appeared to David... (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

   W przypisie do tego wersetu podano:

   “Jehovah,” LXX; M, “he.”
[Oczywiście Towarzystwo Strażnica nie przedstawiło żadnego fragmentu tekstu 2Krn 3:1 z Septuaginty (LXX), który zawiera słowo Jehowa. Wszystkie istniejące teksty mają w tym wersecie słowo Kyrios, czyli Pan]

   Jednak w nowym tekście angielskim bez referencji nie zamieszczono już tego nawiasu przy imieniu Jehowa:

2Krn 3:1 – Finally Sol′o•mon started to build the house of Jehovah in Jerusalem on Mount Mo•ri′ah, where Jehovah had appeared to David... (New World Translation of the Holy Scriptures 2006, tekst zamieszczony na www.jw.org; w wersji papierowej z roku 1984 nawias ten był).

[Roszada]

Inne kwestie z nawiasami kwadratowymi:

Imię Jehowa w Nowym Testamencie

   Towarzystwo Strażnica w kwestii nieobecności imienia Jahwe w Nowym Testamencie napisało następująco:

„W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych i współczesnych rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 408).

„Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 23).

   Skoro w żadnym manuskrypcie Nowego Testamentu nie ma imienia Jahwe, więc wstawianie go do niego jest nieuczciwością ze strony organizacji Świadków Jehowy. Częściowo byłoby to zrozumiałe gdyby Towarzystwo Strażnica z powodu swojej doktryny wprowadziło je w nawiasach kwadratowych. Wyglądałoby to przykładowo tak:

   Mt 22:44 – „Pan [Jehowa] rzekł do mego Pana...”.

   Jednak organizacja ta aż w 237 miejscach, bez zaznaczenia tego nawiasem, wprowadziła imię Jehowa do swoich „Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata”.
   Jest jeden wyjątek w nich, gdy Towarzystwo Strażnica, wbrew tekstowi angielskiemu, zamieściło to imię w nawiasie w przekładzie polskim:

Jk 1:12 – „Szczęśliwy jest człowiek wytrwale znoszący doświadczanie, bo gdy dostąpi uznania, otrzyma koronę życia, którą [Jehowa] obiecał tym, co go zawsze miłują” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Jk 1:12 – Happy is the man that keeps on enduring trial, because on becoming approved he will receive the crown of life, which Jehovah promised to those who continue loving him (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

   Widać z tego, że jak się chce, to można zastosować nawias, nawet wbrew swojemu angielskiemu ‘oryginałowi’.
   Warto wiedzieć, że główny tekst grecki, przekazany przez przekład międzywierszowy Towarzystwa Strażnica, nie zawiera w fragmencie Jk 1:12 określenia Bóg czy Pan, a tym bardziej Jehowa (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

Pal męki w Nowym Testamencie

Towarzystwo Strażnica w wielu tekstach umieszcza w swej Biblii określenie „pal męki” (w ang. torture stake):
Mt 10:38, 16:24, 27:32, 40, 42; Mk 8:34, 15:21, 30, 32; Łk 9:23, 14:27, 23:26; J 19:17, 19, 25, 31; 1Kor 1:17-18; Ga 5:11, 6:12, 14; Ef 2:16; Flp 2:8, 3:18; Kol 1:20, 2:14; Hbr 12:2.
 W przekładzie międzywierszowym tej organizacji nie ma słowa „męki” (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985), a termin ten wstawiony jest w Bibliach Świadków Jehowy bez nawiasu kwadratowego. Jest to wbrew zasadzie tej organizacji, która podaje, że w „nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst” (pełny tekst patrz powyżej).
   Użycie dwóch słów, to znaczy „pal męki”, jest też częściowo sprzeczne z inną zasadą Towarzystwa Strażnica, którą wyrażono następującymi słowami:

„W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 5).

[Roszada]

Dostosowanie Biblii ŚJ do ich nauk w kwestii paruzji.

   Trzeba wspomnieć o tym, co Towarzystwo Strażnica zrobiło, aby w swej Biblii ukryć widzialne przyjście Jezusa.

Otóż dokonało ono podczas tłumaczenia swego Pisma Świętego kilku ‘zabiegów’. Takim dostosowaniem jego do nauki Świadków Jehowy było na przykład wprowadzenie zasady, że wszędzie za greckie słowo parousia wstawiono termin „obecność”. Dokonano tego w 48 miejscach (dotyczy to też greckiego słowa paremi):

„W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo parousía występuje 24 razy: w Mateusza 24:3, 27, 37, 39; 1 Koryntian 15:23; 16:17; 2 Koryntian 7:6, 7; 10:10; Filipian 1:26; 2:12; 1 Tesaloniczan 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2 Tesaloniczan 2:1, 8, 9; Jakuba 5:7, 8; 2 Piotra 1:16; 3:4, 12 i 1 Jana 2:28. We wszystkich tych 24 miejscach wyraz parousía został w Przekładzie Nowego Świata przetłumaczony na »obecność«.
Pokrewny czasownik páreimi dosłownie znaczy »być przy«. W Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje 24 razy: w Mateusza 26:50; Łukasza 13:1; Jana 7:6; 11:28; w Dziejach 10:21, 33; 12:20 (przypis); 17:6; 24:19; 1 Koryntian 5:3, 3; 2 Koryntian 10:2, 11; 11:9; 13:2, 10; Galatów 4:18, 20; Kolosan 1:6; Hebrajczyków 12:11; 13:5; 2 Piotra 1:9, 12 i w Objawieniu 17:8. W tych miejscach słowo páreimi przetłumaczono w Przekładzie Nowego Świata na »być obecnym«...” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 416-417).

   Kilkanaście z powyższych fragmentów, w których wstawiono słowo „obecność”, dotyczy powrotu Jezusa: Mt 24:3, 27, 37, 39, 1Kor 15:23, 1Tes 2:19, 3:13, 4:15, 5:23, 2Tes 2:1, 8, Jk 5:7-8, 2P 1:16, 3:4, 1J 2:28.

Jednak choćby Towarzystwo Strażnica wstawiło do swej Biblii nie w 16 miejscach, a w 116 słowo „obecność”, gdy mowa jest o powrocie Jezusa, to i tak nie jest w stanie w tekście Pisma Świętego ukazać, iż ona zaczęła się w roku 1914, że oznacza ona „niewidzialną” obecność oraz, iż Jezus ma tylko „zwrócić uwagę na ludzkość”.

Bo gdzie w swoim przekładzie Biblii Towarzystwo Strażnica wyczytało o „zwracaniu uwagi na ludzkość”?
Gdzie napisano wprost, że Jezus ma „niewidzialnie” powrócić?
Gdzie podano bezpośrednio, iż Chrystus ma powrócić w roku 1914, czy że wtedy powrócił?
I dlatego organizacja ta nawet ‘dostawiła’ tę datę do swego przekładu. Owszem wstawiono rok 1914 do tej wersji, choć nie do tekstu Biblii, ale do dodatków zatytułowanych Biblijne tematy do rozmów:

„Chronologia (...) Rok 1914 n.e. – koniec Czasów Pogan” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1650).

Jeśli chodzi o termin „obecność” i sugerowanie, że on sam już oznacza „niewidzialną” obecność, to jest to nieporozumienie.
Towarzystwo Strażnica samo dołożyło starań w swej Biblii by wykazać, że słowo to ukazuje „widzialną” obecność.
Mało tego, ono ukazuje „osobistą” obecność i często „krótką”, a nie długą, całymi latami, jak ta od roku 1914. Oto przykłady:

Mt 26:50 – „Lecz Jezus rzekł do niego: »Człowieku, w jakim celu jesteś tu obecny?«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   J 11:28 – „A powiedziawszy to, odeszła i zawołała Marię, swą siostrę, mówiąc potajemnie: »Nauczyciel jest tu obecny i cię woła«” (jw.).

1Kor 16:17 – „Ja zaś raduję się z obecności Stefanasa i Fortunata, i Achaika, ponieważ oni zrekompensowali waszą nieobecność” (jw.).

   Flp 1:26 – „aby wasze radosne uniesienie nader obfitowało w Chrystusie Jezusie z mojego powodu, dzięki mojej ponownej obecności u was” (jw.).
   Patrz też Łk 13:1, Dz 10:21, 33, 17:6; 24:19, 2Kor 7:6-7, 10:2, 10-11, 11:9, 13:2, 10, Ga 4:18, 20, Flp 2:12.

[Roszada]

Dostosowanie Biblii do nauk CK w kwestii duszy.

   Towarzystwo Strażnica postarało się dopasować swoją Biblię w kwestii duszy do własnej wykładni. Między innymi wprowadziło w swoim przekładzie swoistą interpunkcję w jednym z wersetów (w Łk 23:43). Dostawiło też słowa do swej Biblii („śmierć”), które mają narzucać pewne nauki lub tłumaczyło inaczej niż inni pewne zwroty biblijne (Hbr 12:23 – „życie duchowe”, zamiast „duchy”).

Łk 23:43

   Towarzystwo Strażnica w znanym fragmencie biblijnym wstawiło w swej Biblii dwukropek w innym miejscu niż większość przekładów. Ma to pokazać, że Jezus złożył obietnicę „dzisiaj” (którą zrealizuje za tysiące lat), a nie, iż dziś zostanie ona wypełniona.

   Łk 23:43 – „A on rzekł do niego: »Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

„Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” (1994) zawierają 74 wypowiedzi Jezusa typu: „zaprawdę wam mówię” itp.
W 73 przypadkach, przecinek lub dwukropek, umieszczony jest w nich zaraz po słowach „wam mówię” (np. Mt 5:18) lub „mówię ci” (np. Mt 5:26), a tylko w jednym przypadku (Łk 23:43) po słowie następnym, tzn. „mówię ci dzisiaj”. Czy nie jest to dziwne?
Oto spis tych wersetów:
Mt 5:18, 26, 6:2, 5, 16, 8:10, 10:15, 23, 42, 11:11, 13:17, 16:28, 17:20, 18:3, 13, 18, 19, 19:23, 28, 21:21, 31, 23:36, 24:2, 34, 47, 25:40, 45, 26:13, 21, 34;
Mk 3:28, 8:12, 9:1, 41, 10:15, 29, 11:23, 12:43, 13:30, 14:9, 18, 25, 30;
Łk 4:24, 12:37, 18:17, 29, 21:32, 23:43;
J 1:51, 3:3, 5, 11, 5:19, 24, 25, 6:26, 32, 47, 53, 8:34, 51, 58, 10:1, 7, 12:24, 13:16, 20, 21, 38, 14:12, 16:20, 23, 21:18.

   W Biblii Świadków Jehowy i to nawet w Ewangelii Łukasza jest kilka wersetów, które mają podobną konstrukcję, jak w tekście Łk 23:43 i zawierają termin „dzisiaj”. Jednak w nich Towarzystwo Strażnica nie zmieniło interpunkcji. Oto porównanie tych fragmentów:

   Łk 23:43 – „A on rzekł do niego: »Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Łk 4:21 – „Wtedy zaczął do nich mówić: »Dzisiaj spełnił się ten fragment Pisma, któryście właśnie usłyszeli«” (jw.).

Łk 19:9 – „Na to Jezus rzekł do niego: »Dzisiaj wybawienie przyszło do tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama...«” (jw.).

   Łk 22:61 – „Pan zaś odwrócił się i spojrzał na Piotra, a Piotr przypomniał sobie wypowiedź Pana, jak rzekł do niego: »Dzisiaj, zanim kogut zapieje, trzykrotnie się mnie zaprzesz«” (jw.).

   Mk 14:30 – „Wtedy Jezus rzekł do niego: »Zaprawdę ci mówię: Ty dzisiaj, i to tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, właśnie ty trzy razy się mnie zaprzesz«” (jw.).

   Hbr 3:7 – „Dlatego, jak mówi duch święty: »Dzisiaj, jeśli słuchacie jego głosu...«” (jw.). Patrz też np. 2Sm 19:5, 1Krl 2:24.

   Widzimy, że tylko w jednym przypadku Towarzystwo Strażnica dostosowało tekst Biblii do swej doktryny. W pozostałych miejscach, gdy nie było to tej organizacji potrzebne, oddała ona fragmenty ze słowem „dzisiaj”, tak jak inne Pisma Święte.

   Celowe przestawienie kolejności greckich słów w tłumaczeniu Świadków Jehowy na język polski ułatwiło im zmianę interpretacji Łk 23:43. W tekście greckim jest kolejność „ze Mną będziesz” (with me you will be – The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985), a Świadkowie Jehowy tekst oddali przez „będziesz ze mną” (you will be with me – jw.). Choć tłumacze dopuszczają takie przestawienie (patrz np. Biblia warszawska), to jednak dosłowny przekład tego fragmentu, jaki ma Biblia Tysiąclecia, mniej nadawał się do zmiany interpunkcji. Towarzystwo Strażnica przesunęło więc kolejność słów, aby maksymalnie dostosować ten fragment do swej interpretacji. Organizacja ta zdawała sobie też sprawę z tego, że gdyby pozostawiono kolejność słów bez zmian, to potrzebny by był jej spójnik „że” przed słowem „ze Mną”, tzn. „że ze Mną będziesz”. Niestety spójnika tego brak, więc zmieniono kolejność słów.
   Poniżej ukazujemy to bardziej obrazowo. W omawianym fragmencie jest taka oto kolejność słów greckich (w nawiasach podajemy numer kolejny słowa), według przekładu międzywierszowego:

   Łk 23:43 – I (1); powiedział (2); mu (3); Amen (4); ci (5); mówię (6); dzisiaj (7); ze (8); mną (9); będziesz (10); w (11); raju (12) (patrz „Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi” ks. prof. dr hab. Remigiusz Popowski SDB, dr Michał Wojciechowski, Warszawa 1993; por. The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

   Natomiast w przekładzie oficjalnym Towarzystwa Strażnica, z powodów doktrynalnych, kolejność jest inna:

   Łk 23:43 – A on (1); rzekł (2); do niego (3); Zaprawdę (4); mówię (6); ci (5); dzisiaj (7); Będziesz (10); ze (8); mną (9); w (11); Raju (12) (patrz „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Towarzystwo Strażnica daje takie oto zapewnienie co do „szyku wyrazów w przekładzie” Nowego Świata, w stosunku do tekstu oryginalnego:

   „Nawet szyk wyrazów w przekładzie powinien z reguły być analogiczny do występującego w tekście hebrajskim lub greckim, gdyż dzięki temu osiąga się zgodne z oryginałem akcentowanie myśli. Dosłowność pozwala dokładnie przekazać styl, barwę oraz rytm myśli tekstu oryginalnego” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 326).

   Niestety widać, że to zapewnienie organizacji Świadków Jehowy mija się z prawdą w przypadku tekstu Łk 23:43.

Towarzystwo Strażnica w swoim przekładzie międzywierszowym przekazało tekst grecki Łk 23:43, w którym przecinek jest przed słowem „dzisiaj” (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
   W tekście angielskim, w tłumaczeniu „słowo w słowo”, nie zamieściło wcale tego przecinka (jw.).
   Natomiast w oficjalnym swym tekście angielskim umieściło przecinek po słowie „dzisiaj” (jw.).
   Ciekawe, że dawny przekład międzywierszowy, który wydawało Towarzystwo Strażnica, oddaje tekst Łk 23:43 tak, jak większość Biblii. Oto jego tekst przekazany w tłumaczeniu „słowo w słowo”:

   Łk 23:43 -   And he said to him the Jesus; Indeed I say to thee, today with me thou shalt be in the paradise. (The Emphatic Diaglott 1942).

   Podobnie oddano te słowa w tym przekładzie w tłumaczeniu oficjalnym i w tekście greckim (przecinek umieszczono przed słowem „dzisiaj”).

Hbr 12:23

   Towarzystwo Strażnica w tekście Hbr 12:23 przetłumaczyło inaczej niż inni pewien zwrot biblijny. Zamiast terminu „duchy” wstawiło w swym przekładzie dwa słowa: „życie duchowe”.

   Hbr 12:23 – „w ogólnym zgromadzeniu, i do zboru pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, Sędziego wszystkich, i do życia duchowego prawych, którzy zostali doprowadzeni do doskonałości” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Biblia Tysiąclecia ma w tekście Hbr 12:23 następujące słowa:

„[przystąpiliście] do duchów sprawiedliwych, które już doszły celu”.

Tekst ten ukazuje pośmiertne życie, natomiast Biblia Towarzystwa Strażnica sugeruje „życie duchowe” żyjących jeszcze na ziemi. W tekście angielskim przekazano to następująco:

   Hbr 12:23 – and the spiritual lives of righteous ones who have been made perfect, (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

   Jednak przekład międzywierszowy Towarzystwa Strażnica ukazuje zupełnie inny tekst w tłumaczeniu „słowo w słowo”. Nie ma w nim słowa „życie” (ang. lives) i brak słowa „duchowe” (ang. spiritual), a jest słowo „duchy” (ang. spirits):

   and to spirits of righteous (ones) having been perfected, (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

   Zresztą nawet oficjalny przekład angielski Biblii z referencjami Towarzystwa Strażnica zawiera w przypisie do Hbr 12:23 takie oto słowa:

   “Spiritual lives.” Lit., “spirits.” Gr., pneu′ma•si; (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

Sen śmierci

   Towarzystwo Strażnica w swym przekładzie biblijnym dodało w kilku miejscach słowo „śmierć”, które ma uzupełniać termin „sen”, to znaczy oddaje to jako „sen śmierci”. Organizacja ta nie chce dopuścić by ktoś pomyślał, że ci, którzy umierają, w jakiś sposób egzystują. Bo przecież każdemu sen kojarzy się jednak z życiem. Śpią osoby żywe, a każdy śpiący egzystuje w pewien sposób. Dodanie słowa „śmierć” ma definitywnie zaprzeczyć jakiemukolwiek życiu. I tu dla Towarzystwa Strażnica nie ma znaczenia, że to słowo nie występuje w tych fragmentach Biblii (w oryginale greckim), w których ono je dodało. W języku angielskim z ‘przyzwoitości’ termin ten wstawiono w nawiasie kwadratowym, który oznacza, że dostawionego słowa nie ma w oryginale greckim.

Dotyczy to: Dz 7:60, 1Kor 7:39, 1Tes 4:14-15, 2P 3:4.