Postanowiłem kiedyś zobaczyć, czy w Biblii Świadków Jehowy można dopatrzeć się nauki o Trójcy, czy choćby tekstów trynitarnych, które do nie doprowadzają.
Oto, jak się wydaje, pełny zbiór tekstów trynitarnych według „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997) wydanego przez Towarzystwo Strażnica:
1) Mt 3:16-17 – „Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody; i oto niebiosa się otwarły, i on ujrzał przychodzącego nań ducha Bożego, zstępującego niczym gołąb. Oto też rozległ się głos z niebios, mówiący: »To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem«”.
2) Mt 4:1, 7 – „Potem Jezus został zaprowadzony przez ducha na pustkowie, (…) Jezus rzekł do niego: »Jest jeszcze napisane: ‚Jehowy, twego Boga, nie wolno ci wystawiać na próbę’«”.
3) Mt 10:18-20 – „Co więcej, ze względu na mnie będziecie ciągani przed namiestników i królów, na świadectwo im i narodom. Jednakże gdy was wydadzą, nie zamartwiajcie się, jak lub co macie mówić, gdyż to, co macie mówić, będzie wam dane w owej godzinie; bo to nie wy mówicie, lecz duch waszego Ojca mówi przez was”.
4) Mt 12:18 – „Oto mój sługa, którego wybrałem, mój umiłowany, którego moja dusza darzy uznaniem! Włożę na niego mego ducha, a on wyjaśni narodom, czym jest sprawiedliwość”.
5) Mt 12:28 – „Ale jeśli ja duchem Bożym wypędzam demony, to istotnie zaskoczyło was królestwo Boże”.
6) Mt 22:43-44 – „Jak to więc jest, że Dawid pod natchnieniem nazywa go ‚Panem’, mówiąc: ‚Jehowa rzekł do mego Pana: »Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół pod twoje stopy«’?”.
[„natchnieniem” – dosł. „w duchu” wg Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979; “in spirit” wg The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985, wydawca Towarzystwo Strażnica; patrz też przypis do Mt 22:43 (Lit., “in spirit.” Gr., en pneu′ma•ti; Lat., in spi′ri•tu; J17,18(Heb.), ba•ru′ach) w New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984; por. poniżej Mk 12:36 – „za sprawą ducha świętego”]
7) Mt 28:19 – „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”.
8) Mk 1:9-11 – „W owych dniach przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został przez Jana ochrzczony w Jordanie. Natychmiast też, wychodząc z wody, ujrzał rozwarte niebiosa oraz ducha zstępującego na niego niczym gołąb; a z niebios dobiegł głos: »Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem«”.
9) Mk 12:36 – „Sam Dawid powiedział za sprawą ducha świętego: ‚Jehowa rzekł do mego Pana: »Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół pod twoje stopy«’”.
10) Łk 1:31-35 – „»(…) i oto poczniesz w swym łonie, i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus. Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca, i będzie on królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca«. Maria zaś rzekła do anioła: »Jakże to się stanie, skoro nie współżyję z mężczyzną?« Anioł, odpowiadając, rzekł do niej: »Duch święty przyjdzie na ciebie i moc Najwyższego cię ocieni. Dlatego też to, co się narodzi, będzie nazwane świętym, Synem Bożym…«”.
11) Łk 1:41-45 – „Kiedy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, podskoczyło dzieciątko w jej łonie, a Elżbieta została napełniona duchem świętym i wydała głośny okrzyk, i rzekła: »Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc twego łona! Jakże to spotkał mnie ten przywilej, iż przyszła do mnie matka mego Pana? Bo oto gdy dotarł do mych uszu głos twego pozdrowienia, podskoczyło z wielkim weselem dzieciątko w moim łonie. Szczęśliwa jest również ta, która uwierzyła, nastąpi bowiem całkowite spełnienie się tego, co jej powiedziano od Jehowy«”.
12) Łk 2:26-28 – „I zostało mu przez Boga wyjawione za pośrednictwem ducha świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki wpierw nie zobaczy Chrystusa Jehowy. W mocy ducha przyszedł więc do świątyni; a gdy rodzice wnieśli dziecię, Jezusa, aby postąpić z nim według ustalonej zwyczajem praktyki prawa, on wziął je w ramiona i błogosławił Boga…”.
13) Łk 3:21-22 – „Kiedy cały lud był chrzczony, został też ochrzczony Jezus, a gdy się modlił, niebo się otwarło i zstąpił na niego duch święty, z kształtu cielesnego podobny do gołębia, a z nieba dobiegł głos: »Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem«”.
14) Łk 4:1-8 – „A Jezus, pełen ducha świętego, wrócił znad Jordanu i był przez ducha wodzony po pustkowiu przez czterdzieści dni, kuszony przez Diabła. I w owych dniach nic nie jadł, a gdy się skończyły, poczuł głód. Wtedy Diabeł rzekł do niego: »Jeżeli jesteś synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem«. Ale Jezus mu odpowiedział: »Jest napisane: ‚Nie samym chlebem ma żyć człowiek’«. Diabeł zaprowadził go więc wysoko i w jednej chwili pokazał mu wszystkie królestwa zamieszkanej ziemi, i rzekł do niego: »Dam ci całą tę władzę oraz ich chwałę, gdyż została mi przekazana i daję ją, komu chcę. Jeśli więc ty oddasz mi cześć przed moim obliczem, wszystko to będzie twoje». Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: »Jest napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’«”.
15) Łk 4:18-19 – „»Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił, abym oznajmiał dobrą nowinę biednym, posłał mnie, abym ogłaszał jeńcom uwolnienie, a ślepym odzyskanie wzroku, abym zdruzgotanych odsyłał jako uwolnionych, abym ogłaszał rok dobrej woli Jehowy«”.
16) Łk 10:21 – „W tejże godzinie rozradował się w duchu świętym i rzekł: »Publicznie wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, ponieważ starannie ukryłeś te rzeczy przed mędrcami i intelektualistami, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, ponieważ uznałeś za dobre to uczynić…«”.
17) Łk 11:9, 13 – „Toteż mówię wam: Stale proście, a będzie wam dane; ciągle szukajcie, a znajdziecie; wciąż pukajcie, a będzie wam otworzone. (…) Jeżeli więc wy, chociaż jesteście niegodziwi, umiecie dawać swym dzieciom dobre dary, o ileż bardziej Ojciec w niebie da ducha świętego tym, którzy go proszą!”.
18) Łk 24:49 – „A oto ja zsyłam na was to, co obiecał mój Ojciec. Wy jednak przebywajcie w mieście, aż zostaniecie przyodziani mocą z wysokości”.
19) J 1:31-33 – „»(…) I ja go nie znałem, ale po to przyszedłem chrzcić w wodzie, aby on został ujawniony Izraelowi«. Jan złożył też świadectwo, mówiąc: »Ujrzałem, jak duch zstępował z nieba niczym gołąb i na nim pozostał. I ja go nie znałem, ale właśnie ten, który mnie posłał, żebym chrzcił w wodzie, rzekł do mnie: ‚Nad kim zobaczysz ducha zstępującego i pozostającego na nim, ten chrzci w duchu świętym’...«”.
20) J 3:2, 5 – „Ten przyszedł do niego w nocy i rzekł mu: »Rabbi, wiemy, że jako nauczyciel przyszedłeś od Boga; bo nikt nie mógłby dokonywać tych znaków, których ty dokonujesz, gdyby Bóg nie był z nim«. (...) Jezus odpowiedział: »Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Jeżeli ktoś nie narodzi się z wody i ducha, nie może wejść do królestwa Bożego...«”.
21) J 3:34-35 – „Bo ten, którego Bóg posłał, mówi wypowiedzi Boga, gdyż on nie daje ducha według miary. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w jego rękę”.
22) J 4:21, 23 – „Jezus powiedział do niej: »Wierz mi, niewiasto: Nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca. (...) Niemniej nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą, bo właśnie takich szuka Ojciec, aby go czcili...«”.
23) J 4:24-25 – „»Bóg jest Duchem, a ci, którzy go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą«. Niewiasta powiedziała do niego: »Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Kiedy on przybędzie, otwarcie oznajmi nam wszystko«”.
24) J 14:16 – „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki”.
25) J 14:26 – „Ale wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, ten was nauczy wszystkiego i przywiedzie wam na pamięć wszystko, co ja wam powiedziałem”.
26) J 15:26 – „Kiedy przybędzie wspomożyciel, którego ja wam poślę od Ojca – duch prawdy, który wychodzi od Ojca – ten będzie świadczył o mnie”.
27) J 16:13-15 – „Kiedy jednak ten przybędzie – duch prawdy – wprowadzi was w całą prawdę, bo nie będzie mówił sam z siebie, lecz będzie mówił to, co słyszy, i oznajmi wam to, co nadchodzi. Ten otoczy mnie chwałą, ponieważ otrzyma z tego, co moje, i wam to oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Właśnie dlatego powiedziałem, że otrzymuje z tego, co moje, i wam to oznajmia”.
28) J 20:21-22 – „Jezus więc znowu rzekł im: »Pokój wam. Jak Ojciec posłał mnie, tak też ja posyłam was«. I rzekłszy to, tchnął na nich i powiedział im: »Przyjmijcie ducha świętego...«”.
29) Dz 1:1-4 – „Pierwsze sprawozdanie, Teofilu, ułożyłem o wszystkim, czego Jezus począł dokonywać i nauczać aż do dnia, w którym został zabrany w górę, gdy już za pośrednictwem ducha świętego dał przykazanie wybranym przez siebie apostołom. Im też po swych cierpieniach ukazywał za pomocą wielu bezspornych dowodów, że żyje, albowiem w ciągu czterdziestu dni był przez nich widywany i mówił o królestwie Bożym. A spotykając się z nimi, nakazywał im: »Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale czekajcie na to, co obiecał Ojciec i o czym usłyszeliście ode mnie«”.
30) Dz 1:5-7 – „»(…) gdyż Jan wprawdzie chrzcił wodą, lecz wy po niewielu dniach zostaniecie ochrzczeni w duchu świętym«. Kiedy się zatem zgromadzili, zaczęli go pytać: »Panie, czy w tym czasie przywracasz królestwo Izraelowi?« Rzekł im: »Nie wasza to rzecz poznać czasy lub pory, które Ojciec objął swoją władzą orzekania...«”.
31) Dz 2:17, 22 – „‚»A w dniach ostatnich – mówi Bóg – wyleję mego ducha na wszelkie ciało i wasi synowie oraz wasze córki będą prorokować i wasi młodzieńcy będą mieć wizje, a waszym starcom śnić się będą sny; (...) »Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa Nazarejczyka, męża publicznie ukazanego wam przez Boga potężnymi dziełami i proroczymi cudami, i znakami, których pośród was Bóg przez niego dokonywał, jak to sami wiecie...«”.
32) Dz 2:33 – „Skoro zatem został wywyższony na prawicę Bożą i od Ojca otrzymał obiecanego ducha świętego, wylał to, co wy widzicie i słyszycie”.
33) Dz 2:38-39 – „Piotr powiedział do nich: »Okażcie skruchę i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa ku przebaczeniu waszych grzechów, a otrzymacie wspaniałomyślny dar ducha świętego. Bo obietnica jest dla was i dla waszych dzieci, i dla wszystkich w oddali – ilukolwiek przywoła do siebie Jehowa, nasz Bóg«”.
34) Dz 4:8-10 – „Wtedy Piotr, napełniony duchem świętym, rzekł do nich: »Władcy ludu i starsi, jeżeli dzisiaj jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrego uczynku na rzecz niedomagającego człowieka, mianowicie przez kogo został uzdrowiony, to niech wam wszystkim oraz całemu ludowi izraelskiemu będzie wiadome, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wyście zawiesili na palu, lecz którego Bóg wskrzesił z martwych – właśnie dzięki niemu ów człowiek stoi przed wami zdrowy...«”.
35) Dz 5:31-32 – „»(…) Bóg go wywyższył na swą prawicę jako Naczelnego Pełnomocnika i Wybawcę, aby dać Izraelowi skruchę i przebaczenie grzechów. A my jesteśmy świadkami tych spraw, podobnie jak duch święty, którego Bóg dał posłusznym jemu jako władcy«”.
36) Dz 6:10-11, 14 – „nie mogli jednak sprostać mądrości i duchowi, z którym mówił. Wtedy potajemnie skłonili pewnych mężów, żeby powiedzieli: »Usłyszeliśmy, jak wypowiadał bluźniercze słowa przeciw Mojżeszowi i Bogu«. (...) »(...) Na przykład usłyszeliśmy, jak mówił, że ów Jezus Nazarejczyk zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje przekazane nam przez Mojżesza«”.
37) Dz 7:48-52 – „Jednakże Najwyższy nie mieszka w domach wykonanych rękami, jak to mówi prorok: ‚Niebo jest moim tronem, a ziemia moim podnóżkiem. Jakiż dom mi zbudujecie – mówi Jehowa – albo co jest miejscem mego odpoczynku? Czyż nie moja ręka uczyniła to wszystko?’ »Ludzie zawzięci, mający nieobrzezane serca i uszy, wy się zawsze sprzeciwiacie duchowi świętemu; jak czynili wasi praojcowie, tak i wy czynicie. Któregoż z proroków nie prześladowali wasi praojcowie? Zabili tych, co zapowiadali przyjście Prawego, którego wy teraz staliście się zdrajcami i mordercami...«”.
38) Dz 7:55 – „On zaś, będąc pełen ducha świętego, wpatrzył się w niebo i ujrzał chwałę Bożą oraz Jezusa stojącego po prawicy Boga”.
39) Dz 8:15-16, 21 – „a ci, przybywszy, modlili się za nich, by otrzymali ducha świętego. Jeszcze bowiem na żadnego z nich nie zstąpił, lecz tylko zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. (...) Nie masz ani części, ani udziału w tej sprawie, bo twoje serce nie jest szczere w oczach Boga”.
40) Dz 8:27-29, 32 – „I ten, wstawszy, poszedł, a oto Etiopczyk, eunuch – dostojnik królowej etiopskiej, kandaki – który był ustanowiony nad całym jej skarbem. Udał się on do Jerozolimy, aby oddawać cześć Bogu, ale już wracał i siedząc na swym rydwanie, na głos czytał proroka Izajasza. Duch zatem rzekł do Filipa: »Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu«. (...) A czytał na głos ten urywek Pisma: »Niczym owca był prowadzony na rzeź, a jak baranek nie wydaje głosu przed tym, który go strzyże, tak on nie otwiera swych ust...«”.
41) Dz 10:38 – „mianowicie o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg go namaścił duchem świętym i mocą, a on szedł przez kraj, czyniąc dobro i uzdrawiając wszystkich ciemiężonych przez Diabła; albowiem był z nim Bóg”.
42) Dz 10:46-48 – „Słyszeli bowiem, jak mówią językami i wywyższają Boga. Na to Piotr rzekł: »Czy tym, którzy tak jak my otrzymali ducha świętego, może ktoś odmówić wody, żeby nie zostali ochrzczeni?« Wówczas kazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa”.
43) Dz 11:15-17 – „A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich duch święty, tak jak i na nas na początku. Wtedy przypomniałem sobie wypowiedź Pana, jak mawiał: ‚Jan wprawdzie chrzcił wodą, lecz wy zostaniecie ochrzczeni w duchu świętym’. Jeżeli więc Bóg dał im taki sam wspaniałomyślny dar, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa, to kimże ja byłem, żebym mógł przeszkodzić Bogu?”.
44) Dz 15:8-11 – „a Bóg, który zna serce, złożył świadectwo, dając im ducha świętego, tak jak i nam. I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, lecz wiarą oczyścił ich serca. Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę, nakładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi praojcowie, ani my nie potrafiliśmy unieść? My zaś ufamy, że dostąpimy wybawienia dzięki niezasłużonej życzliwości Pana Jezusa, tak samo jak i oni”.
45) Dz 16:6-7, 10 – „Oni zaś przeszli przez Frygię i krainę galacką, ponieważ duch święty zabronił im głosić słowo w okręgu Azji. Potem, dotarłszy do Mizji, usiłowali pójść do Bitynii, lecz duch Jezusa im nie pozwolił. (...) Zaraz po tym jego widzeniu staraliśmy się udać do Macedonii, wnioskując, że Bóg nas wezwał, abyśmy im oznajmili dobrą nowinę”.
46) Dz 20:21-22 – „Ale zarówno Żydom, jak i Grekom składałem dokładne świadectwo o skrusze wobec Boga i wierze w naszego Pana, Jezusa. A oto teraz, związany w duchu, udaję się do Jerozolimy, chociaż nie wiem, co mnie tam spotka”.
47) Dz 20:23-24 – „nie licząc tego, że w jednym mieście po drugim duch święty wielokrotnie składa mi świadectwo, mówiąc, iż czekają mnie więzy i udręki. Ja jednak bynajmniej nie cenię drogo swej duszy, bylebym tylko dokończył mego biegu oraz usługiwania, które przyjąłem od Pana Jezusa – żeby złożyć dokładne świadectwo na rzecz dobrej nowiny o niezasłużonej życzliwości Bożej”.
48) Dz 20:28 – „Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, pośród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga, nabyty przez niego krwią jego własnego Syna”.
49) Dz 21:11, 13-14 – „i przybył do nas, i wziąwszy pas Pawła oraz związawszy sobie nogi i ręce, rzekł: »Oto, co mówi duch święty: ‚Męża, do którego należy ten pas, Żydzi tak zwiążą w Jerozolimie i wydadzą w ręce ludzi z narodów’«. (...) Wtedy Paweł odpowiedział: »Cóż czynicie, płacząc i osłabiając me serce? Bądźcie pewni, że jestem gotów nie tylko zostać związany, lecz także umrzeć w Jerozolimie dla imienia Pana Jezusa«. A gdy się nie dał od tego odwieść, daliśmy spokój, mówiąc: »Niech się stanie wola Jehowy«”.
50) Dz 28:23-25, 28 – „Wyznaczywszy mu dzień, jeszcze liczniej przyszli do niego na kwaterę. A on wyjaśniał im sprawę, od rana do wieczora dając dokładne świadectwo o królestwie Bożym i przekonując ich co do Jezusa zarówno na podstawie Prawa Mojżeszowego, jak i Proroków. I niektórzy uwierzyli w to, co było mówione, inni zaś nie wierzyli. A ponieważ nie byli ze sobą zgodni, zaczęli odchodzić, Paweł zaś wypowiedział tę jedną uwagę: »Duch święty trafnie rzekł waszym praojcom przez proroka Izajasza. (…) Dlatego niech wam to będzie wiadome, że narzędzie, przez które Bóg wybawia, zostało posłane do narodów; one na pewno go posłuchają«”.
51) Rz 1:1-4 – „Paweł, niewolnik Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, oddzielony dla dobrej nowiny Boga, którą on niegdyś obiecał przez swych proroków w świętych Pismach, a dotyczącej jego Syna, który według ciała pochodził z potomstwa Dawidowego, lecz który z mocą został uznany za Syna Bożego według ducha świętości poprzez zmartwychwstanie spośród umarłych – tak, Jezusa Chrystusa, naszego Pana”.
52) Rz 5:5-6 – „nadzieja zaś nie prowadzi do rozczarowania, ponieważ miłość Boża została wlana w nasze serca za sprawą ducha świętego, którego nam dano. Albowiem Chrystus, gdy jeszcze byliśmy słabi, w wyznaczonym czasie umarł za ludzi bezbożnych”.
53) Rz 8:1-3 – „A zatem ci, co są w jedności z Chrystusem Jezusem, nie podlegają potępieniu. Gdyż prawo tego ducha, który daje życie w jedności z Chrystusem Jezusem, uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci. A ponieważ Prawo cechowała niemożność, jako że było słabe z powodu ciała, Bóg, posyłając własnego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i w związku z grzechem, potępił grzech w ciele”.
54) Rz 8:9-11 – „Jednakże wy nie jesteście w zgodzie z ciałem, lecz z duchem, jeśli duch Boży istotnie w was mieszka. Ale jeśli ktoś nie ma ducha Chrystusa, to do niego nie należy. Jeżeli zaś Chrystus jest w jedności z wami, to ciało wprawdzie jest martwe ze względu na grzech, lecz duch jest życiem ze względu na prawość. A jeśli duch tego, który wskrzesił Jezusa z martwych, mieszka w was, to ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, ożywi też wasze śmiertelne ciała przez swego ducha w was przebywającego”.
55) Rz 8:14-15 – „Wszyscy bowiem, których prowadzi duch Boży, są synami Bożymi. Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, na nowo wzbudzającego bojaźń, lecz otrzymaliście ducha usynowienia, przez którego to ducha wołamy: »Abba, Ojcze!«”.
[„usynowienia” – ang. Biblia Świadków Jehowy ma tu słowa of adoption as sons, a w przypisie podaje: “Of adoption as sons.” Lit., “of placing as son.” Gr., hui•o•the•si′as; Lat., a•do•pti•o′nis fi•li•o′rum (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984)]
56) Rz 8:16-17 – „Tenże duch świadczy wespół z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli więc jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami wprawdzie Bożymi, lecz współdziedzicami z Chrystusem, jeśli tylko razem z nim cierpimy, aby też razem zostać otoczeni chwałą”.
57) Rz 8:27-29 – „Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha, ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi. A wiemy, że Bóg sprawia, iż wszystkie jego dzieła współpracują ze sobą dla dobra tych, którzy miłują Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z jego zamierzeniem; ponieważ tych, których najpierw uznał, tych też z góry wyznaczył do odwzorowania według obrazu jego Syna, aby on był pierworodnym pośród wielu braci”.
58) Rz 9:1-5 – „Prawdę mówię w Chrystusie; nie kłamię, gdyż moje sumienie świadczy wespół ze mną w duchu świętym, że odczuwam wielki smutek, a także nieustanną boleść w mym sercu. Albowiem życzyłbym sobie, żebym ja sam został jako przeklęty oddzielony od Chrystusa dla dobra moich braci, moich krewnych według ciała, którzy jako tacy są Izraelitami, do których należy usynowienie oraz chwała i przymierza, i nadanie Prawa, i święta służba, i obietnice; do których należą praojcowie i z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki. Amen”.
59) Rz 14:17-19 – „Gdyż królestwo Boże nie oznacza jedzenia i picia, lecz prawość i pokój, i radość z duchem świętym. Bo kto pod tym względem służy Chrystusowi jako niewolnik, ten jest godny upodobania Boga i ma uznanie u ludzi. Dążmy więc do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu”.
60) Rz 15:12-13 – „A znowu Izajasz mówi: »Będzie korzeń Jessego oraz ten, który powstaje, by rządzić narodami; na nim narody oprą nadzieję«. Oby Bóg, który daje nadzieję, napełnił was wszelką radością i pokojem dzięki waszej wierze, abyście obfitowali w nadzieję mocą ducha świętego”.
61) Rz 15:16 – „abym był dla narodów publicznym sługą Chrystusa Jezusa, angażującym się w święte dzieło dobrej nowiny Bożej, by dar ofiarny, mianowicie te narody, okazał się godny przyjęcia, będąc uświęcony duchem świętym”.
62) Rz 15:17-19 – „Mam zatem powód, by się wielce radować w Chrystusie Jezusie, gdy chodzi o to, co dotyczy Boga. Bo nie odważę się powiedzieć niczego poza tym, co Chrystus zdziałał przeze mnie, aby narody były posłuszne, poprzez moje słowo i uczynek, mocą znaków i proroczych cudów, mocą ducha świętego; tak iż ja od Jerozolimy i w koło aż do Ilirii dokładnie rozgłosiłem dobrą nowinę o Chrystusie”.
63) Rz 15:30 – „A usilnie zachęcam was, bracia, przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i przez miłość ducha, byście razem ze mną wytężali siły w modlitwach za mnie do Boga”.
64) 1Kor 2:13-16 – „O tych też sprawach mówimy nie słowami, których uczy mądrość ludzka, lecz takimi, których uczy duch, gdyż łączymy duchowe sprawy z duchowymi słowami. Ale człowiek fizyczny nie przyjmuje spraw ducha Bożego, bo są dla niego głupstwem; i nie może ich poznać, ponieważ osądza się je duchowo. Natomiast człowiek duchowy osądza doprawdy wszystko, lecz sam nie jest osądzany przez żadnego człowieka. Albowiem »któż poznał umysł Jehowy, żeby mógł go pouczać?« My wszakże mamy umysł Chrystusowy”.
65) 1Kor 3:11, 16-17 – „Bo nikt nie może założyć żadnego innego fundamentu oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus. (...) Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Bożą i że mieszka w was duch Boży? Jeżeli ktoś niszczy świątynię Bożą, to zniszczy go Bóg; bo świątynia Boża jest święta, a tą świątynią jesteście wy”.
66) 1Kor 6:11 – „A przecież takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz duchem naszego Boga”.
67) 1Kor 6:15, 19-20 – „Czy nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusowymi? (…) A czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią ducha świętego, który jest w was, a którego macie od Boga? Nie należycie też do samych siebie, gdyż zostaliście kupieni za określoną cenę. Wychwalajcie więc Boga w ciele waszym”.
68) 1Kor 7:17, 39-40 – „Tylko jak Jehowa każdemu przydzielił, niech każdy tak postępuje, jak go Bóg powołał. (…) Żona jest związana przez cały czas, dopóki żyje jej mąż. Ale jeśli mąż zapadnie w sen śmierci, wolno jej poślubić, kogo zechce, tylko w Panu. Jest jednak szczęśliwsza, jeśli w takim stanie pozostaje – według mojej opinii. Uważam zaś, że i ja mam ducha Bożego”.
69) 1Kor 12:4-6 – „Są bowiem rozmaite rodzaje darów, ale ten sam duch; i są rozmaite rodzaje usługiwań, lecz ten sam Pan; i są rozmaite rodzaje działań, lecz ten sam Bóg, który we wszystkich dokonuje wszelkich działań”.
70) 1Kor 12:12-13, 18 – „Gdyż jak ciało jest jedno, ale ma wiele członków i wszystkie członki owego ciała – chociaż jest ich wiele – są jednym ciałem, tak i Chrystus. Bo doprawdy za sprawą jednego ducha my wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jednym ciele, czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym duchem. (...) Lecz oto Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak mu się spodobało”.
71) 2Kor 1:21-22 – „Ale tym, który gwarantuje, że wy i my należymy do Chrystusa, i który nas namaścił, jest Bóg. On też położył na nas swą pieczęć i dał w nasze serca ducha + zadatek tego, co ma przyjść”.
72) 2Kor 3:3-4 – „Wy bowiem okazujecie się listem Chrystusowym napisanym przez nas jako sług, zapisanym nie atramentem, lecz duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na tablicach cielesnych, na sercach. A taką ufność mamy względem Boga przez Chrystusa”.
73) 2Kor 3:14-17 – „Jednakże ich władze umysłowe otępiały. Bo aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdy się czyta stare przymierze, ponieważ jest usuwana dzięki Chrystusowi. Doprawdy, po dziś dzień, ilekroć się czyta Mojżesza, na ich sercach leży zasłona. Ale gdy następuje zawrócenie ku Jehowie, zasłona zostaje usunięta. Jehowa zaś jest Duchem; a gdzie duch Jehowy, tam wolność”.
74) 2Kor 4:13-14 – „A ponieważ mamy takiego samego ducha wiary, jak ten, o którym napisano: »Uwierzyłem, dlatego mówiłem«, my też wierzymy i dlatego mówimy, wiedząc, iż ten, który wskrzesił Jezusa, wraz z Jezusem wskrzesi także nas i przedstawi razem z wami”.
75) 2Kor 5:5-6 – „A właśnie na to zrodził nas Bóg, który nam dał zadatek tego, co ma przyjść, mianowicie ducha. Toteż zawsze jesteśmy pełni otuchy i wiemy, że dopóki mamy dom w ciele, jesteśmy nieobecni u Pana”.
76) 2Kor 6:1-6 – „Współpracując z nim, upraszamy was też, abyście nie przyjmowali niezasłużonej życzliwości Bożej, a potem chybiali jej celu. Mówi on bowiem: »W czasie dobrej woli cię wysłuchałem i pomogłem ci w dniu wybawienia«. Oto teraz jest szczególny czas dobrej woli. Oto teraz dzień wybawienia. W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, żeby w naszym usługiwaniu nie doszukano się uchybień, ale we wszystkim polecamy siebie jako sług Bożych – w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w trudnościach, w wypadkach pobicia, w więzieniach, w zamieszkach, w trudach, w bezsennych nocach, w okresach braku żywności; czystością, poznaniem, wielkoduszną cierpliwością, życzliwością, duchem świętym, miłością nieobłudną”.
77) 2Kor 13:14 – „Niezasłużona życzliwość Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga oraz wspólnota w duchu świętym niech będą z wami wszystkimi”.
78) Ga 3:1-2, 5 – „O nierozumni Galatowie, któż was poddał pod zły wpływ – was, przed których oczami otwarcie nakreślono obraz Jezusa Chrystusa zawieszonego na palu? Jednego tylko chciałbym się od was dowiedzieć: Czy otrzymaliście ducha dzięki uczynkom prawa, czy dzięki słuchaniu wynikającemu z wiary? (...) Czy więc ten, który wam udziela ducha i dokonuje wśród was potężnych dzieł, czyni to ze względu na uczynki prawa, czy ze względu na słuchanie wynikające z wiary?”.
79) Ga 3:11-14 – „Ponadto jest oczywiste, iż nikt nie zostaje u Boga uznany za prawego na podstawie prawa, gdyż »prawy będzie żył dzięki wierze«. (...) Chrystus przez nabycie uwolnił nas od przekleństwa Prawa, stawszy się za nas przekleństwem, ponieważ jest napisane: »Przeklęty każdy zawieszony na palu«. Celem było to, żeby przez Jezusa Chrystusa nastało dla narodów błogosławieństwo Abrahamowe, abyśmy dzięki swej wierze otrzymali obiecanego ducha”.
80) Ga 4:6 – „A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do naszych serc ducha swego Syna i ten duch woła: »Abba, Ojcze!«”.
81) Ga 5:21-25 – „Co do nich przestrzegam was, jak już was przestrzegłem, że ci, którzy się czegoś takiego dopuszczają, nie odziedziczą królestwa Bożego. Natomiast owocem ducha jest miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą. (...) Ponadto ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, zawiesili na palu ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami. Jeżeli żyjemy według ducha, to dalej też według ducha postępujmy porządnie”.
82) Ga 6:1-2, 7 – „Bracia, jeśli nawet jakiś człowiek uczyni fałszywy krok, zanim to sobie uświadomi – wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, próbujcie skorygować takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na samego siebie, żebyś czasem i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe. (...) Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Bóg nie jest kimś, z kogo można drwić”.
[„kwalifikacje duchowe” dosł. gr. pneumatikoi, tzn. „duchowi [ludzie], pod działaniem Ducha” wg Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979; “spiritual (ones)” wg The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985, wydawca Towarzystwo Strażnica; przy terminie „kwalifikacje duchowe” zastosowano też odsyłacz do 1Kor 2:15 („człowiek duchowy”)]
83) Ef 1:12-14 – „abyśmy służyli sławie jego chwały – my, którzy pierwsi złożyliśmy nadzieję w Chrystusie. Ale wy również złożyliście w nim nadzieję, usłyszawszy słowo prawdy, dobrą nowinę o waszym wybawieniu. Za jego sprawą też, uwierzywszy, zostaliście opieczętowani obiecanym duchem świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, aby na podstawie okupu nastąpiło uwolnienie tego, co jest własnością [Boga], ku jego chwalebnej sławie”.
84) Ef 1:17 – „aby Bóg naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w dokładnym poznaniu go”.
85) Ef 2:18 – „ponieważ przez niego my, oba ludy, mamy przystęp do Ojca dzięki jednemu duchowi”.
86) Ef 2:21-22 – „W jedności z nim cała budowla, harmonijnie zespolona, rośnie w świętą świątynię dla Jehowy. W jedności z nim również wy jesteście razem budowani, aby stanowić miejsce, w którym Bóg zamieszka przez ducha”.
87) Ef 3:2-5 – „jeśli istotnie usłyszeliście o urzędzie szafarza niezasłużonej życzliwości Bożej, danym mi ze względu na was, że za sprawą objawienia została mi oznajmiona święta tajemnica, jak uprzednio pokrótce napisałem. Wobec tego, gdy to czytacie, możecie sobie uzmysłowić moje pojmowanie świętej tajemnicy o Chrystusie. Za innych pokoleń tajemnica ta nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak została teraz przez ducha objawiona Jego świętym apostołom i prorokom”.
88) Ef 3:14-17 – „Dlatego też zginam kolana przed Ojcem, któremu zawdzięcza swe miano każda rodzina w niebie i na ziemi, żeby on stosownie do bogactwa swej chwały dał wam mocą przez swego ducha stać się potężnymi w człowieku, jakim jesteście wewnątrz, by dzięki waszej wierze Chrystus zamieszkał w waszych sercach z miłością; abyście byli wkorzenieni i osadzeni na fundamencie”.
89) Ef 4:3-6 – „usilnie starając się zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju. Jedno jest ciało i jeden duch, tak jak zostaliście powołani w jednej nadziei, do której was powołano; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi i przez wszystkich, i we wszystkich”.
90) Ef 4:30-32 – „I nie zasmucajcie świętego ducha Bożego, którym zostaliście opieczętowani na dzień uwolnienia na podstawie okupu. Wszelka złośliwa gorycz i gniew, i srogie zagniewanie, i krzyk, i obelżywa mowa niech będą spośród was usunięte wraz z wszelkim złem. Natomiast stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył”.
91) Ef 5:18-20 – „I nie upijajcie się winem, bo w tym jest rozwiązłość, ale wciąż napełniajcie się duchem, przemawiając do siebie w psalmach i pieśniach pochwalnych dla Boga, i pieśniach duchowych, śpiewając Jehowie przy wtórze muzyki w waszych sercach, zawsze składając za wszystko podziękowania naszemu Bogu i Ojcu w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
92) Flp 3:1, 3 – „W końcu, bracia moi, dalej radujcie się w Panu. (…) My bowiem mamy rzeczywiste obrzezanie, my, którzy za sprawą ducha Bożego pełnimy świętą służbę i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele”.
93) Kol 1:6-8 – „która stała się u was obecna, a wydaje owoc i wzrasta na całym świecie, tak jak wśród was, od dnia, gdyście usłyszeli i dokładnie poznali niezasłużoną życzliwość Bożą w prawdzie. Tego się nauczyliście od Epafrasa, naszego umiłowanego współniewolnika, który za nas jest wiernym sługą Chrystusa i który nam wyjawił waszą miłość pod względem duchowym”.
[„duchowym” – dosł. „w duchu” wg Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979; “in spirit” wg The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985, wydawca Towarzystwo Strażnica; patrz też przypis do Kol 1:8 (Lit., “in spirit.”) w New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984]
94) 1Tes 1:3-5 – „ponieważ nieustannie zachowujemy w pamięci waszą wierną pracę i pełen miłości trud, i wytrwałość dzięki nadziei w naszym Panu, Jezusie Chrystusie, przed naszym Bogiem i Ojcem. Wiemy bowiem, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście przez niego wybrani, ponieważ dobra nowina, którą głosimy, nie dotarła do was przez samą tylko mowę, lecz także przez moc i ducha świętego...”.
95) 1Tes 1:6-8 – „a wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, ponieważ w ogromnym ucisku przyjęliście słowo z radością ducha świętego, tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i w Achai. Doprawdy, słowo Jehowy rozniosło się od was nie tylko w Macedonii i Achai, lecz wasza wiara w Boga rozprzestrzeniła się w każdym miejscu...”.
96) 1Tes 4:1-8 – „W końcu, bracia, prosimy was i usilnie zachęcamy w Panu Jezusie: jak otrzymaliście od nas pouczenie co do tego, w jaki sposób powinniście postępować oraz podobać się Bogu – jak zresztą postępujecie – tak czyńcie to dalej w jeszcze pełniejszej mierze. Znacie bowiem nakazy, które wam daliśmy za sprawą Pana Jezusa. Albowiem to jest wolą Bożą: wasze uświęcenie, abyście się powstrzymywali od rozpusty; aby każdy z was wiedział, jak winien mieć swe naczynie w uświęceniu i szacunku, nie w zachłannej żądzy seksualnej, jaką też pałają narody, nie znające Boga – aby w tej sprawie nikt nie posuwał się do szkodzenia i nie wkraczał w prawa swego brata, bo przecież Jehowa wymierza karę za to wszystko, jak wam przedtem powiedzieliśmy, a także daliśmy dokładne świadectwo. Gdyż Bóg nie powołał nas z przyzwoleniem na nieczystość, lecz w związku z uświęceniem. Kto więc okazuje lekceważenie, ten lekceważy nie człowieka, lecz Boga, który wam udziela swego ducha świętego”.
97) 1Tes 5:18-19 – „W związku ze wszystkim składajcie podziękowania. To bowiem jest względem was wolą Bożą w jedności z Chrystusem Jezusem. Ognia ducha nie gaście”.
98) 2Tes 2:13 – „My zaś winniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Jehowę, ponieważ Bóg od początku wybrał was ku wybawieniu przez uświęcenie was duchem i przez waszą wiarę w prawdę”.
99) 1Tm 3:15-16 – „ale gdybym się opóźniał – żebyś wiedział, jak powinieneś postępować w domu Bożym, który jest zborem Boga żywego, filarem i podporą prawdy. Tak, niewątpliwie wielka jest święta tajemnica tego zbożnego oddania: ‛On ujawniony został w ciele, uznany za prawego w duchu, ukazał się aniołom, głoszono o nim między narodami, uwierzono w niego na świecie, wzięty został w chwale’”.
100) 1Tm 4:1-6 – „Jednakże natchniona wypowiedź wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach niektórzy odpadną od wiary, zwracając uwagę na zwodnicze natchnione wypowiedzi oraz nauki demonów, przez obłudę ludzi, którzy mówią kłamstwa, napiętnowanych w sumieniu jakby rozpalonym żelazem, zabraniających zawierania związków małżeńskich, nakazujących powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby były spożywane z dziękczynieniem przez tych, którzy mają wiarę i dokładnie znają prawdę. Wszystko bowiem, co Bóg stworzył, jest wspaniałe i niczego nie należy odrzucać, jeśli się to przyjmuje z dziękczynieniem, gdyż zostaje uświęcone przez słowo Boże i modlitwę nad tym. Dzięki udzielaniu braciom tych rad będziesz wspaniałym sługą Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i szlachetnej nauki, za którą wiernie poszedłeś”.
[„natchniona wypowiedź” – dosł. „duch” wg Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979; “spirit” wg The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 (w przypisie Or, “the spirit”), wydawca Towarzystwo Strażnica; patrz też przypis do 1Tm 4:1 (Or, “the spirit.”) w New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984]
101) 2Tm 1:7-8 – „Albowiem Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz mocy i miłości, i trzeźwości umysłu. Dlatego nie wstydź się świadectwa o naszym Panu ani mnie, więźnia ze względu na niego, ale miej udział w cierpieniu zła dla dobrej nowiny według mocy Boga”.
[W odsyłaczach do słowa „[ducha] mocy” Biblia Świadków Jehowy wymienia teksty dotyczące Ducha Świętego, np. Dz 1:8, Łk 24:49]
102) 2Tm 1:13-18 – „Stale trzymaj się wzoru zdrowych słów usłyszanych ode mnie z wiarą i miłością, które mają związek z Chrystusem Jezusem. Tego wspaniałego depozytu strzeż przez ducha świętego, który w nas mieszka. (...) Oby Pan obdarzył miłosierdziem dom Onezyfora, ponieważ często niósł mi pokrzepienie i nie zawstydził się moich łańcuchów. (...) Oby Pan dał mu w owym dniu znaleźć miłosierdzie ze strony Jehowy”.
103) Tt 3:4-6 – „Kiedy jednak ze strony naszego Wybawcy, Boga, została ujawniona życzliwość i miłość do człowieka, wtedy nie na podstawie prawych uczynków, które spełnialiśmy, lecz według swego miłosierdzia wybawił nas przez kąpiel, która nas przywiodła do życia, i przez odnowienie nas duchem świętym. Tego ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Wybawcę”.
104) Hbr 2:3-4 – „to jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie wybawienie, o którym przecież zaczęto mówić poprzez naszego Pana i które zostało nam potwierdzone przez tych, co go słyszeli, podczas gdy Bóg się przyłączył, składając świadectwo znakami i proroczymi cudami, i rozmaitymi potężnymi dziełami, i udzielaniem ducha świętego według swej woli?”.
105) Hbr 3:6-7 – „ale Chrystus był wierny jako Syn nad Jego domem. My jesteśmy Jego domem, jeśli niewzruszenie aż do końca trzymamy się mocno naszej swobody mowy i naszego chlubienia się nadzieją. Dlatego, jak mówi duch święty: »Dzisiaj, jeśli słuchacie jego głosu«”.
106) Hbr 6:4-7 – „Jest bowiem niemożliwe – jeśli chodzi o tych, którzy raz na zawsze zostali oświeceni i którzy zakosztowali wspaniałomyślnego daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami ducha świętego, i zakosztowali wybornego słowa Bożego oraz mocy nadchodzącego systemu rzeczy, a jednak odpadli – żeby ich znowu ożywić do skruchy, gdyż oni sami dla siebie na nowo zawieszają Syna Bożego na palu i wystawiają Go na publiczną hańbę. Na przykład ziemia, która pije deszcz często na nią padający, a potem wydaje roślinność przydatną tym, przez których też jest uprawiana, otrzymuje w zamian błogosławieństwo od Boga”.
107) Hbr 9:14 – „to o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści nasze sumienia z martwych uczynków, abyśmy mogli pełnić świętą służbę dla Boga żywego?”.
108) Hbr 10:12-15 – „Ale ten człowiek złożył na zawsze jedną ofiarę za grzechy i zasiadł po prawicy Boga, oczekując odtąd, aż jego nieprzyjaciele zostaną położeni jako podnóżek dla jego stóp. Bo jednym darem ofiarnym na zawsze doprowadził do doskonałości tych, którzy są uświęcani. Ponadto składa nam świadectwo także duch święty...”.
109) Hbr 10:29-30 – „Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: »Pomsta jest moja, ja odpłacę«; i znowu: »Jehowa będzie sądził swój lud«”.
110) 1P 1:2 – „zgodnie ze znajomością rzeczy przyszłych, posiadaną przez Boga, Ojca, z uświęceniem przez ducha, aby byli posłuszni i pokropieni krwią Jezusa Chrystusa”.
111) 1P 1:11-17 – „Ciągle dociekali, na którą albo na jaką porę duch w nich wskazywał w związku z Chrystusem, gdy zawczasu świadczył o cierpieniach czekających Chrystusa oraz o późniejszych rzeczach chwalebnych. Objawiono im, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali rzeczami, które teraz wam zwiastowano przez oznajmiających wam dobrą nowinę za sprawą ducha świętego posłanego z nieba. W rzeczy te pragną wejrzeć aniołowie. Przystosujcie więc swoje umysły do działalności, zachowujcie całkowitą trzeźwość umysłu; oprzyjcie swą nadzieję na niezasłużonej życzliwości, której macie dostąpić przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Jako posłuszne dzieci, przestańcie się kształtować według pragnień, jakie poprzednio żywiliście w swej niewiedzy, ale w zgodzie ze Świętym, który was powołał, sami też stańcie się święci w całym swym postępowaniu, gdyż jest napisane: »Macie być święci, ponieważ ja jestem święty«. A jeśli wzywacie Ojca, który osądza bezstronnie, według uczynku każdego człowieka, to postępujcie z bojaźnią w czasie, gdy jesteście osiadłymi przybyszami”.
112) 1P 1:21 i 22 – „wierzących dzięki niemu w Boga, który wskrzesił go z martwych i obdarzył go chwałą – abyście swą wiarę i nadzieję mieli w Bogu”; „Oczyściwszy dusze swoje w posłuszeństwie dla prawdy przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości…”.
[Tekst 1P 1:22 przytaczamy za Strażnicą Nr 18, 1965 s. 8, która cytuje go za Nowym Testamentem Pana naszego Jezusa Chrystusa, wydanym przez Trinitarian Bible Society. Wprawdzie w obecnej Biblii Świadków Jehowy nie ma słowa „Duch” w tym wersecie, ale przez dziesiątki lat używali oni przekłady z tym terminem (patrz ang. Strażnice: 15.07 1944 s. 217; 15.05 1943 s. 148; 01.12 1920 s. 366; 01.06 1919 s. 6441, reprint; 15.12 1919 s. 375; 15.07 1918 s. 6289, reprint; 15.02 1911 s. 4766, reprint; 15.08 1899 s. 2518, reprint; 01.07 1894 s. 1670, reprint; wrzesień 1879 s. 32, reprint). Świadkowie Jehowy w 1942 r. sami wydali też ang. Biblię Króla Jakuba, która zawierała słowo „Duch”, i na jej podstawie umieszczali werset ten w swych publikacjach (patrz „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 323). Podobnie oddaje ten tekst Biblia Gdańska oraz w przypisach komentarz KUL pt. „Listy Katolickie” s. 191 i „Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993]
113) 1P 3:18 – „Bo nawet Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, prawy za nieprawych, aby was przywieść do Boga; uśmiercony został w ciele, ale ożywiony w duchu”.
114) 1P 4:13-16 – „Przeciwnie, dalej się radujcie, jako że jesteście współuczestnikami cierpień Chrystusa, abyście też mogli się radować, wręcz tryskać radością, podczas objawienia jego chwały. Jeżeli was lżą ze względu na imię Chrystusa, to jesteście szczęśliwi, ponieważ spoczywa na was duch chwały, duch Boga. Niech jednak nikt z was nie cierpi jako morderca lub złodziej, lub złoczyńca, lub jako wtrącający się w cudze sprawy. Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga”.
115) 2P 1:18-21 – „Właśnie te słowa przyniesione z nieba usłyszeliśmy, będąc z nim na świętej górze. Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone, a wy czynicie dobrze, gdy zwracacie na nie uwagę jak na lampę świecącą w ciemnym miejscu – aż dzień zaświta i wzejdzie jutrzenka – w waszych sercach. Gdyż przede wszystkim to wiecie, że żadne proroctwo Pisma nie wypływa z jakiejś osobistej interpretacji. Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym”.
116) 1J 3:23-24 – „Doprawdy, to jest jego przykazanie, żebyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, tak jak on dał nam przykazanie. Kto zaś przestrzega jego przykazań, ten pozostaje w jedności z nim, a on w jedności z takim; i po tym poznajemy, że on pozostaje w jedności z nami – dzięki duchowi, którego nam dał”.
117) 1J 4:2-4 – „Po tym poznajecie natchnioną wypowiedź od Boga: Każda natchniona wypowiedź, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga, ale każda natchniona wypowiedź, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga. Jest to natomiast natchniona wypowiedź antychrysta, o której słyszeliście, iż przychodzi, i która już teraz jest na świecie. Wy, dziateczki, pochodzicie od Boga i zwyciężyłyście tych ludzi, ponieważ ten, który jest w jedności z wami, jest większy niż ten, który jest w jedności ze światem”.
[„natchnioną wypowiedź” – dosł. „ducha” wg Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979; “spirit” wg The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985, wydawca Towarzystwo Strażnica; por. przypis do 1J 4:1 (“Inspired expression.” Lit., “spirit.” Gr., pneu′ma•ti; Lat., spi•ri′tu•i; J17,18,22(Heb.), ru′ach) w New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984]
118) 1J 4:13-14 – „Po tym poznajemy, iż pozostajemy w jedności z nim, a on w jedności z nami, że udzielił nam swego ducha. Ponadto sami widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał swego Syna jako Wybawcę świata”.
119) 1J 5:4-6 – „ponieważ wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat. A to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat: nasza wiara. Któż jest tym, który zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? To jest ten, który przyszedł poprzez wodę i krew, Jezus Chrystus; nie tylko przez wodę, lecz przez wodę i krew. A duch składa świadectwo, ponieważ duch jest prawdą”.
120) Jud 20-21 – „Ale wy, umiłowani, budując się na swej najświętszej wierze i modląc się w duchu świętym, trwajcie w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia naszego Pana, Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu”.
121) Ap 1:4-5 – „Jan do siedmiu zborów, które są w okręgu Azji: Życzliwość niezasłużona i pokój wam od »Tego, który jest i który był, i który przychodzi«, i od siedmiu duchów, które są przed jego tronem, i od Jezusa Chrystusa, »Świadka Wiernego«, »Pierworodnego z umarłych« i »Władcy królów ziemi«...”.
[„siedem duchów” to Duch Święty w całej swej pełni wraz z siedmioma darami z Iz 11:2 (LXX); por. Ap 5:6. Towarzystwo Strażnica również odnosi tekst Ap 1:4 do Ducha Świętego: „Wspomniano tu także o »siedmiu duchach«. Wyrażenie to oznacza pełnię czynnej mocy Bożej, czyli ducha świętego...” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 18)]
122) Ap 2:1, 7 – „Do anioła zboru w Efezie napisz: To mówi ten, który trzyma w swej prawicy siedem gwiazd, ten, który się przechadza pośród siedmiu złotych świeczników (...) Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów: Zwyciężającemu dam jeść z drzewa życia, które jest w raju Bożym”.
123) Ap 2:27-29 – „i będzie pasł ludzi rózgą żelazną, tak iż zostaną potłuczeni na kawałki niczym naczynia z gliny – tak samo jak ja otrzymałem od mego Ojca – i dam mu gwiazdę poranną. Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów”.
124) Ap 3:1, 5-6 – „A do anioła zboru w Sardes napisz: To mówi ten, który ma siedem duchów Bożych i siedem gwiazd: ‚Znam twoje uczynki masz imię, że żyjesz, ale jesteś martwy (...)‘. (...) ‚(...) Zwyciężający będzie więc przyobleczony w białe szaty wierzchnie; a jego imienia na pewno nie wymażę z księgi życia, ale wyznam jego imię przed moim Ojcem i przed jego aniołami. Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów’”.
125) Ap 3:7, 12-13 – „A do anioła zboru w Filadelfii napisz: To mówi ten, który jest święty, który jest prawdziwy, który ma klucz Dawida, który otwiera, tak iż nikt nie zamknie, i zamyka, tak iż nikt nie otwiera (...) ‚Zwyciężającego uczynię filarem w świątyni Boga mojego i na pewno już z niej nie wyjdzie, i napiszę na nim imię Boga mojego i imię miasta Boga mojego, nowej Jerozolimy, która zstępuje z nieba od Boga mojego, i nowe imię moje. Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów’”.
126) Ap 3:21-22 – „Zwyciężającemu dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie. Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów”.
127) Ap 5:6-7 – „A pośrodku tronu i czterech żywych stworzeń i pośród starszych ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro oczu, a te oczy oznaczają siedem duchów Bożych, które zostały posłane na całą ziemię. I poszedł, i od razu wziął go z prawicy Zasiadającego na tronie”.
[„siedem duchów Bożych” to Duch Święty w całej swej pełni wraz z siedmioma darami z Iz 11:2 (LXX); por. komentarz powyżej do Ap 1:4-5]
128) Ap 14:12-13 – „»(…) Tutaj ma znaczenie wytrwałość świętych, tych, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę w Jezusa«. I usłyszałem głos z nieba, mówiący: »Napisz: Szczęśliwi są umarli, którzy umierają w jedności z Panem – począwszy od tego czasu. Tak, mówi duch, niech odpoczną od swych trudów, bo to, co czynili, idzie wraz z nimi...«”.
129) Ap 22:1 – „I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka”.
[„wody życia” wypływające z tronu Boga i Baranka są, według J 7:38-39, Duchem Świętym: „»(...) Kto we mnie wierzy, jak powiedziało Pismo: ‚Z jego najgłębszego wnętrza popłyną strumienie wody żywej’«. Jednakże mówił to o duchu, którego mieli otrzymać ci, co w niego uwierzyli; bo ducha jeszcze nie było, ponieważ Jezus jeszcze nie został otoczony chwałą”. Tak to rozumiał też Tertulian (ur. 155): „Przeciw Żydom” 13]
130) Ap 22:16-18 – „»‚Ja, Jezus, posłałem swego anioła, aby wam o tym złożyć świadectwo dla zborów. Jam jest korzeń i potomek Dawida, i jasna gwiazda poranna’«. A duch i oblubienica bezustannie mówią: »Przyjdź!« I każdy, kto słyszy, niech powie: »Przyjdź!« I każdy, kto jest spragniony, niech przyjdzie; każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo. »Ja świadczę każdemu, kto słyszy słowa proroctwa tego zwoju: Jeżeli ktoś doda coś do tych rzeczy, Bóg doda mu plag zapisanych w tym zwoju...«”.
Widzimy z powyższego zestawienia, że nawet dostosowana do nauk Świadków Jehowy ich własna Biblia pozwala nam dostrzec naukę o Trójcy Świętej. Żadne tłumaczenie głosicieli Towarzystwa Strażnica, że w tekstach tych nie ma „definicji” Trójcy Świętej, nie spowoduje, iż zmienimy zdanie.
