(mtg): Jeżeli się zastanowić nad tak wstrząsająca kara jaka była dla ludzkości dokonana, można streścić w dwóch słowach ''życie płciowe''... Nie ludzkie życie płciowe, lecz boskie.
Boskie spotkania mające na celu zbliżenie płciowe.
Powyższy cytat pochodzi z popularnego przekładu angielskiego. Lecz nie jest on zgodny z tym, co mówi Biblia.
Mówi ona nie o ''olbrzymach'', lecz o Nefilim, o ''tych, którzy zstąpili'', o ''synach Elohim'' (nie o synach bożych), którzy zeszli z nieba na ziemię.
I cztery początkowe, niezrozumiale wersety, relikt ( jak zgadzają się wszyscy uczeni) jakiegoś dłuższego dzieła źródłowego, staja się zrozumiałe, gdy przyjmie się do wiadomości, że ich tematem jest nie ludzkość, lecz bogowie. Oto jak, we właściwym przekładzie, Biblia opisuje okoliczności poprzedzające i prowadzące do potopu:
'' A kiedy ludzie zaczęli rozmnażać się na Ziemi i rodziły im się córki, ujrzeli synowie Elohim, że córki ludzkie były zgodne.
Wzięli więc sobie za zony te wszystkie, które sobie upatrzyli.
Byli na ziemi Nefilim w owych czasach, również i potem, gdy synowie Elohim obcowali z córkami ludzkimi,a one im rodziły dzieci''
Biblijny termin Nefilim, synowie Elohim, którzy byli wówczas na ziemi, jest odpowiednikiem sumeryjskiego terminu Anunnaki (''ci którzy z nieba zeszli na ziemię''). Wyjaśnia to sama Biblia (Lb. 13,33) wskazując, że Nefilim byli ''synami Anaka'' (hebrajskie tłumaczenie terminu Anunnaki).
Czas poprzedzający potop był więc czasem, w którym młodzi Anunnaki zaczęli angażować się w związki seksualne z młodymi samicami Homo sapiens, a ponieważ były one z nimi biologicznie zgodne, mieli z tych związków potomstwo – częściowo śmiertelnych, częściowo ''boskich'' półbogów.
Bliskowschodnie teksty wielokrotnie poświadczają obecność takich półbogów na ziemi – czy to jednostek (jak sumeryjski Gilgamesz), czy długowiecznych dynastii ( jak omawiana dynastia trzydziestu półbogów w Egipcie, która poprzedzała faraonów); oba te przypadki należą jednak do czasów po potopie.
Ale w biblijnym wstępie do historii potopu znajdujemy zapewnienie, że stosowana przez ''synów Elohim'' – synów DIN.GIR – praktyka ''brania sobie za żony'' samic człowieka zaczęła się na długo przed potopem.
W źródłach sumeryjskich, które traktują o czasach sprzed potopu, o pochodzeniu człowieka i początkach cywilizacji, znajdujemy opowieść o Adamie.
Choć Biblia nie mówi, kiedy zaczęto zwierać małżeństwa mieszane ( tych synów Annunaki) – wyjąwszy stwierdzenie, że doszło do tego, '' kiedy ludzie zaczęli rozmnażać się na ziemi'' i rozprzestrzeniać – pseudoepigraficzne księgi ujawniają, iż angażowanie się młodych bogów w związki seksualne z kobietami ziemskimi stało się kwestią wielkiej wagi w czasach Henocha, na długo przed potopem (Henoch był siódmym w linii dziesięciu przedpotopowych patriarchów).
Według księgi Jubileuszów jedna ze spraw, w której''świadczył'' Henoch, dotyczyła ''aniołów Pana przebywających na ziemi i grzeszących z córkami ludzkimi; aniołowie zaczęli wchodzić z nimi w związki i przez to zhańbili się''.
Według tego źródła był to główny grzech popełnianych przez ''aniołów Pana'',''nierząd'', ''który polegał na tym, że wbrew obowiązującemu prawu dopuszczali się wszeteczeństw z córkami ludzkimi i brali sobie żony spośród tych, które im się podobały, z czego wzięła początek wszelka nieczystość''. Księgą Henocha rzuca więcej światła na omawiane wypadki.
