Sama Biblia inaczej rozumie termin "imię" niż Towarzystwo Strażnica:
Iz 63:16 - „Odkupiciel nasz to Twe imię odwieczne”;
Am 5:27 - „mówi Jahwe, Bóg Zastępów to imię Jego”;
Iz 57:15 - „którego stolica jest wieczna, a imię Święty”;
1P 4:16 - „niech wychwala Boga w Tym imieniu”;
Ef 3:14n. - „przed Ojcem od którego bierze swe imię wszelkie ojcostwo” (ks. Dąbr., NP);
Hbr 11:16 - „Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga” tzn. Boga Abrahama, Boga Izaaka, Boga Jakuba; por. Mt 22:32.
Wj 34:14 - „bo Jahwe ma na imię Zazdrosny...”;
Wj 3:13n. - „jakie jest Jego imię (...) odpowiedział Bóg Mojżeszowi: Jestem, Który Jestem”;
Pnp 1:3 - „olejek rozlany - imię Twe” - alegoria stosowana do Jahwe lub Chrystusa.
ŚJ uczą też, że określenie „Pan Bóg” nie jest biblijne. Upierają się przy imieniu ze ST tzn. Jahwe Bóg lub Jahwe Pan.
Tymczasem nawet w ST hebrajskim istnieje tytuł „Pan Bóg” (np. Dn 9:3n., 9, 15, Ps 90:17, 35:23, 38:16, 54:6, 86:12, 15; patrz też księgi deuterokanoniczne). Występuje on też w NT (np. Łk 1:32, Ap 21:22, 22:5).
Niestety Strażnica czuła się upoważniona do zmiany na „Jehowa Bóg” w całej Biblii, we wszystkich miejscach.
W Biblii ŚJ nie ma frazy „Ojciec Jehowa” a tymczasem posługują się oni takim określeniem i to bardzo często.
Dziwne, że nie odpowiada im biblijna forma „Pan Bóg”, a tworzą niebiblijne określenie.
Oto przykłady:
„Tak pragnę Ojcze, Jehowo, drogami Twoimi iść” (Śpiewajmy Jehowie 2009, Pieśń 22; patrz też Pieśni 56, 61, 71);
„A więc niebiański Ojciec, Jehowa, na pewno zadba o nasze potrzeby” (Strażnica 15.09 2011 s. 22);
„Ojciec Jehowa z zadowoleniem przyjmie nasze wyrazy doceniania” (Strażnica Nr 23, 2003 s. 19).