Do roku 1954 Towarzystwo Strażnica pozwalało Świadkom Jehowy "wielbić" (ang. worship) Jezusa (inaczej składać mu "cześć"). Jednak właśnie wtedy już tego zakazano. Tylko jedna późniejsza publikacja z roku 1957 (wcześniejsza jej ed. 1953 r.) pozwalała na wielbienie Chrystusa. Ale to jakby z rozpędu, bo zapomniano wykasować to słowo.
Wielbienie Jezusa przez Świadków Jehowy
„(...) lecz widzimy ją [Marię] raczej z innymi wiernymi niewiastami, apostołami i ze swoimi synami w pewnej sali, uwielbiającą [ang. worshiping] Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 16 [ang. 15.08 1950 s. 267]);
Patrz też ang. Strażnica 15.09 1950 s. 332.
„Nie popełniajcie błędu w tej sprawie, prawdziwe »zwierzchności wyższe« i »władze zwierzchnie«, którym chrześcijanie powinni podporządkować się w wielbieniu [ang. worship] to Jehowa i Jezus Chrystus” (ang. Strażnica 01.05 1951 s. 275);
„Dzięki temu zdumiewającemu aktowi cudu czysta, niesplamiona religia pozostanie wraz z nimi i przetrwa (...) a szczere wielbienie dozna zwycięstwa po wszystkie czasy, zwycięstwa wywalczonego przez ich godnego uwielbiania [ang. worship] Boga Jehowę i Jego Wielkiego Kapłana Chrystusa Jezusa” (Strażnica Nr 10, 1952 s. 15 [ang. 01.11 1951 s. 670]).
„Słowo Boże okazuje, że wielbienie [ang. worship] powinno być składane w sposób słuszny jedynie Jehowie Bogu i Jego królewskiemu Synowi, Chrystusowie Jezusowi (Rzym. 14:11; Efez. 3:14; Filip. 2:10, 11)” (Strażnica dodatkowa z lat 1950-1959 s. 12, art. „Wielka decyzja pewnego młodego chrześcijanina”, art. z okładki „Unikać hańby przez studiowanie” [ang. 01.04 1952 s. 207]).
„Chrystus ma być wielbiony [ang. worshiped] jako chwalebny duch, który zwyciężył śmierć na palu tortur” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” 1957 [ang. 1953, 1957] cz. II, s. 114 [ang. s. 85]);
„Są to sprzeczne z Pismem Świętym praktyki, odwracające uwagę od Jehowy Boga i Chrystusa Jezusa oraz od wielbienia ich [ang. worship]” (jw. s. 115 [ang. s. 398]).
Wielbienie Jezusa odrzucone przez Świadków Jehowy
„Nie jest wymagane, żeby świadczono wielbienie pomazanemu Królowi (...) Jezusowi Chrystusowi nie powinno być świadczone żadne specjalne wielbienie. Nasze wielbienie należy się Jehowie Bogu” (Strażnica Nr 2, 1957 s. 22 [ang. 01.01.1954 r. s. 31]).
„Zatem wielbienie musi być składane Jehowie Bogu, choć cześć, sława i wychwalanie powinny być przypisywane także uświetnionemu Jezusowi” (jw. 22); por. tekst ang.: Thus the worship was to be rendered to Jehovah God, although blessing, glory and praise were to be ascribed to the glorified Jesus (ang. Strażnica 01.01.1954 r. s. 31).
[W tym tekście Towarzystwo Strażnica zrobiło jakby rozróżnienie między słowami „wielbienie” i „cześć”. Dziś jednak angielski termin blessing tłumaczy ono jako „błogosławienie”, „błogosławieństwo”, a nie „cześć”.]
„Kto wierzy w nauki Chrystusa, musi oczywiście znać i wielbić Boga, którego wielbił Jezus. Nie opieraj się na błędnym wniosku, że chrześcijanie mają wielbić Chrystusa; tego on nie uczył” (Strażnica Nr 16, 1959 s. 18 [ang. 15.07 1959 s. 421]).
„(...) świadkowie Jehowy wyjaśniają, że Pismo święte nie pozwala wielbicielom żywego i prawdziwego Boga na oddawanie Boskiej czci Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi” (Strażnica Nr 18, 1968 s. 14).
„Wypływa stąd dla nas bezsporny wniosek, że mamy czcić wyłącznie Boga (Mateusza 4:10). Nie wolno nam kalać czystego wielbienia oddawaniem czci czemukolwiek ani komukolwiek innemu (Izajasza 42:5, 8)” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 314).
„Jezus z pewnością odgrywa w czystym wielbieniu kluczową rolę, przez co zasługuje na szacunek i respekt (...). Ale cześć prawdziwi chrześcijanie słusznie oddają tylko Wszechmocnemu Jehowie Bogu” (Przebudźcie się! Nr 7, 2000 s. 27).
„A zatem chociaż Jezus dysponuje wielką mocą i ma boską naturę, Biblia nie przedstawia go jako istoty, której powinniśmy oddawać cześć” (Przebudźcie się! Nr 2, 2006 s. 29).
