1928 - "Lud dla imienia" to lud Jehowy a nie Jezusa

[Roszada]

Do roku 1928 Towarzystwo nauczało, że "lud dla imienia" to lud Chrystusowy:

„Apostoł (Dz. Ap. 15:14) mówi, że: głównym celem Ewangelii w obecnym wieku jest »wybrać lud« dla imienia Chrystusowego. – Kościół tryumfujący, który przy Jego wtórem przyjściu będzie z Nim połączony i otrzyma Jego imię” (Boski Plan Wieków 1917, 1925 [ang. 1886, 1927] s. 110-111).

„Sylo, dziedzic, szukał i znajduje dzieci Abrahamowe według ducha, którzy posiadają usposobienie Abrahamowe wiary i posłuszeństwa, tak z pośród naturalnych jego potomków, jak i z pośród Pogan, – aby z nich wziąć lud imieniowi Swemu (Dzieje Ap. 15:14)” (Nadszedł Czas 1919, 1925 [ang. 1889, 1927] s. 90).

Zmiana w roku 1928

   „Słowa Jakóba, mianowicie lud dla imienia Jego, były tak wyrażone, by one oznaczały, że ci są ludem dla imienia Jezusowego. Ta gromadka będzie stanowić oblubienicę Chrystusa, a jako oblubienica, będzie nosić imię Oblubieńca” (Strażnica 01.03 1928 s. 70 [ang. 15.01 1928 s. 21]).

   W tym samym czasopiśmie jednak zmieniono tę interpretację obowiązującą do roku 1928:

   „To jednak nie jest prawdziwe znaczenie tych słów wyrażonych w tym tekście. (...) Jakie jest tedy znaczenie tych słów Jakóba? W miarę zbliżania się ku końcowi ery Chrześcijańskiej, większe światło zaczęło być zsyłane na słowo Boże. Wyrażenie Jakóba jest w rzeczywistości proroctwem. A proroctwo może być zrozumiane tylko wtedy, gdy jest w toku wypełnienia się, lub gdy już jest wypełnione. To proroctwo wypełnia się w obecnym czasie i ten tekst staje się o wiele jaśniejszy aniżeli kiedykolwiek przedtem. Teksty Pisma Świętego, które poprzednio były »mglistymi« obecnie są w rzeczywistości światłością. Teksty, które niegdyś były niejasne w zrozumieniu, obecnie są dobrze zrozumiałe. (...) Obecnie Bóg czyni tę sprawę jasną dla swych pomazańców, że On zamierza usprawiedliwić swoje imię w umysłach ludzkich...” (Strażnica 01.03 1928 s. 70 [ang. 15.01 1928 s. 21-22]).

Towarzystwo Strażnica zaczęło nauczać, że „lud dla imienia” to lud „z imieniem” Jehowa:

„W ten sposób mówi prorok o tych, którzy wybrani są dla imienia Jehowy i opowiadają jego cnoty, objaśniając jego imię. – Dzieje Ap. 15:14...” (Proroctwo 1929 s. 323).

[Roszada]

Co ciekawe, w ostatnim cytowanym podręczniku na jednej stronie są ukazane jakby dwie interpretacje:

"Jest to klasa sługi, którą Pan postanowił nad wieloma sprawami (Mateusza 25:21). Te klasę wybrał Pan jako »lud imieniowi swemu«, a ponieważ są wybrani dla imienia jego, przeto praca ich naturalnie musi być świadectwem dla jego imienia" (Proroctwo 1929 s. 200).

"Klasa wybranych na ziemi, wybrany dla imienia Jehowy lud, stanowi »nogi« Jezusa Chrystusa..." (Proroctwo 1929 s. 200).

Co ciekawe ang. tekst wygląda ciut inaczej bo występują w nim inne tytuły Boże:

It is this servant class that the Lord makes "ruler over many things". (Matt. 25:21) It is this class whom the Lord God has taken out as "a people for his name", and since they are taken out for his name their work must of necessity be that of giving testimony to his name. (...)
The faithful class on earth, the people taken out for God's name, constitute the "feet" of Jesus Christ;

[Roszada]

W roku 2018 Towarzystwo Strażnica przystosowało nawet fragment Biblii do swych potrzeb:

„Symeon wyczerpująco opowiedział, jak Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na inne narody, żeby wybrać spośród nich lud, który by nosił Jego imię” (Dz 15:14, Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 2018).

Poprzednio tekst ten inaczej oddawano:

„Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dz 15:14, Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).