Tytuły prezesa Rutherforda

[Roszada]

Zarzuca się papieżowi różne tytuły.

Russella miał dwa: Pastor i Prezes

A Rutherford?
Dziś dwa najbardziej znane:

Prezes czyli President

i Sędzia:

*** jv rozdz. 6 s. 67 ***
Po ukończeniu nauki Rutherford pracował dwa lata pod opieką sędziego E. L. Edwardsa. W wieku 20 lat został protokolantem w sądach Czternastego Okręgu Sądowniczego w Missouri. Dnia 5 maja 1892 roku otrzymał tam zezwolenie na praktykę adwokacką. Następnie cztery lata pracował jako prokurator w Boonville, leżącym w tym samym stanie. Później zastępczo pełnił funkcję sędziego nadzwyczajnego w tamtejszym Ósmym Okręgu Sądowniczym. Dlatego znany był jako „sędzia” Rutherford.

*** jv chap. 6 p. 67 ***
That is why he came to be known as “Judge” Rutherford.

Ten jego zawód prokuratora sprawiał pewnie jego szorstkość.

[Roszada]

Oczywiście zapomniałem o biblijnych tytułach Russella.
W większości nadane mu po śmierci:

Sługa wierny i roztropny z Mt 24:45
Mąż z kałamarzem z Ez 9:2
Anioł z Laodycei z Ap 3:14
Prorok Ez 33:33
Strażnik Ez 3:17, 33:2

[Roszada]

Całkiem bym zapomniał, toć Russell był przecie badacz, a nie ŚJ:

„Pastor Russell, największy badacz Biblji w nowożytnych czasach” („Miljony ludzi z obecnie żyjących nie umrą!” 1920 s. 15).

„Był wybitnym badaczem Biblii” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 622);

„Wybitnym Badaczem Pisma Świętego był Charles Taze Russell” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).

‘Największy uczony’ w Piśmie Świętym

   „Pastor Russell był największym uczonym w Piśmie świętym od czasów apostolskich” (ang. Strażnica 01.12 1916; tekst polski z mów pogrzebowych za „Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 6, 1986 s. 28, wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).

‘Największy kaznodzieja’

   „Karol Taze Russell, później lepiej znany jako Pastor Russell, był największym kaznodzieją tegoczesnej doby” („Harfa Boża” 1921, 1929 s. 246);


„Od czasów Apostoła Pawła nie było większego i lepszego człowieka na świecie jak Pastor Russell. Możemy to powiedzieć, ponieważ w ciągu tego czasu nikt z ludzi nie był tak wielce utalentowany, aby sprowadzić dla tak wielkiej masy ludzi trwałe błogosławieństwa” (Strażnica Nr 6, 1917 s. 67; ang. Strażnica 01.05 1917 s. 6078 [reprint]).

[Roszada]

Rutherford lubił swoje tytuły i określenia eksponować:

„Generalissimus organizacji Badaczy Pisma Świętego” (The Messenger 19.06 1927 s. 2 – Generalissimo of the Bible Students’ Organizations).

Patrz też: The Messenger 25.07 1931 s. 1 (Generalissimo); The Messenger 26.07 1931 s. 6 (Chief).

„Sędzio Rutherford! (...) Zapewne, iż jesteś w pokrewieństwie z Bogiem, bo inaczej nie mógłbyś tak się wypowiadać” (Strażnica 15.04 1930 s. 127 [ang. 15.01 1930 s. 31]).

[Roszada]

Wódz Rutherford

„Drogi Bracie Rutherford: (...) Będąc cudownie ubłogosławieni, odczuwamy przytem, że chociaż przez uznanie i staranie się zachęcić tego, który dzięki opatrzności wielkiego Jehowy jest postawiony jako nasz ziemski wódz, możemy w pewnej części objawić nasze dziękczynienie za takie łaski.  Stawiając wyrazy – że byliśmy ubłogosławieni przez naszego umiłowanego prezydenta, prezydenta Pańskiego »narzędzia«, którem jest Strażnica Towarzystwo Biblijne i Broszur, którego być cząstką uważamy za chwalebny przywilej, nie mamy zamiaru oddawać pochlebnych tytułów jakiemukolwiek człowiekowi, lecz pragniemy uwielbiać Pana” (Strażnica 01.05 1931 s. 144 [ang. 01.04 1931 s. 110]).

„Drogi Bracie Rutherford: (...) Codziennie dziękuję Bogu za takiego wiernego wodza, tak lojalnego i prawdziwego, odważnego i nieustraszonego. Rzeczywiście jesteś dla mnie inspiracją, jaką był drogi brat Russell” (ang. Strażnica 01.03 1929 s. 79).

„Drogi nasz Bracie Rutherford (...) Z okazji otrzymania [książki] Ocalenie, którą życzliwie nam przysłałeś, czujemy się przymuszeni wyrazić Jehowie przez ciebie jako wodza jego ziemskiej organizacji, jak nasze serca tryskają wychwalaniem i wdzięcznością nie tylko za ten szczodry dar, ale też za [książki] Światło i Usprawiedliwienie, a zwłaszcza za tą drugą” (ang. Strażnica 01.03 1933 s. 78).

„Drogi Bracie Rutherford: (...) Chciałbym, aby było zachętą dla Ciebie wiedzieć, że oceniamy nie tylko dobroć Jehowy, naszego Boga, ale także wierną i szczerą służbę tego, który stoi jako widzialny ziemski dowódca...” (Strażnica 15.04 1933 s. 128 [ang. 01.12 1932 s. 365]).

„Jesteśmy wielce wdzięczni naszemu Ojcu niebiańskiemu za to, że udzielił nam wiernych wodzów w roli zarządców Towarzystwa” (Strażnica 01.12 1930 s. 368 [ang. 01.06 1930 s. 175]). Patrz też ang. Strażnica 01.12 1929 s. 367.

[Roszada]

J. F. Rutherford nie jest „wodzem”

Na rok przed śmiercią u Rutherforda nastąpiła przemiana.
Otóż ogłosił on na kongresie, że nie jest już wodzem, aż zatkało to ludzi:

„Na krótko przed śmiercią, podczas zgromadzenia w Saint Louis (stan Missouri) w roku 1941, poruszył temat sprawowania przywództwa, mówiąc: »Chciałbym, żeby wszyscy obecni tutaj obcy ludzie dowiedzieli się, co myślicie o tym, iż waszym wodzem jest człowiek; niech to sobie zapamiętają. Gdy coś powstaje i zaczyna się rozrastać, zawsze się mówi, że przywódcą jest jakiś człowiek mający wielki posłuch. Jeżeli ktokolwiek z tego audytorium mniema, że wodzem świadków Jehowy jestem ja, człowiek, który tu stoi, niech powie: ‘Tak’«. W odpowiedzi zapadła głęboka cisza, przerywana jedynie kilkoma stanowczymi okrzykami: »Nie!«, pochodzącymi z widowni” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 220).

Obecnie, wbrew powyższym faktom, Towarzystwo Strażnica wyraziło się następująco:

„Nie uważali J. F. Rutherforda za swego wodza” (jw. s. 90).

Natomiast pod jego fotografią organizacja ta umieściła następującą informację:

„J. F. Rutherford w roku 1941. Świadkowie wiedzieli, że nie jest on ich wodzem” (jw. s. 221).

Od biedy można zgodzić się z tymi ostatnimi słowami, ale z zastrzeżeniem, że dotyczą one roku 1941, a nie wcześniejszych lat, bo powyższe teksty są jednoznaczne.

[Roszada]

Nie był przywódcą?

„Chociaż brat Rutherford usługiwał 25 lat jako prezes Towarzystwa Strażnica i poświęcał wszystkie siły dziełu prowadzonemu przez organizację, nie był ani nie pragnął być przywódcą Świadków Jehowy” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 220).

*** jv chap. 15 p. 220 ***
not the leader of Jehovah’s Witnesses

[Roszada]

Sędzia ale gdzie?

„Dnia 5 maja 1892 roku otrzymał tam [w Missouri] zezwolenie na praktykę adwokacką. Następnie cztery lata pracował jako prokurator w Boonville, leżącym w tym samym stanie. Później zastępczo pełnił funkcję sędziego nadzwyczajnego w tamtejszym Ósmym Okręgu Sądowniczym. Dlatego znany był jako ‘sędzia’ Rutherford” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 67).

Dziwne, że inna publikacja podaje, że Rutherford pracował jako „sędzia nadzwyczajny” w innym oddziale (!):

„Następnie został sędzią nadzwyczajnym w tym samym 14 okręgu sądowniczym w stanie Missouri” („Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975” s. 30; patrz też „Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej” 1957 t. IV, s. 63);

„Powszechnie nazywano go ‘sędzią’, ponieważ przez pewien czas pracował jako sędzia specjalny w Czternastym Okręgu Sądowym w Missouri. Powiedziałem więc do niego: ‘Panie sędzio, powinien pan tutaj głosić prawdę’...” (Strażnica Nr 14, 1967 s. 10).

Dziwne, że Rutherford ucząc, że Bóg to Sędzia, sam używał tego określenia dla siebie.
W wielu jego publikacjach pisze: Napisał Sędzia Rutherford.

To stało się tytułem, a nie wykonywanym zawodem.

[tomek_s]

Niektórzy współcześni mawiają Joseph "Flaszka" Rutherford. Podobno ćmagę lubił jak misiu miód.

[Roszada]

Niektórzy współcześni mawiają Joseph "Flaszka" Rutherford. Podobno ćmagę lubił jak misiu miód.

No to jest nadany tytuł przez 'wrogów' ludu Jehowy.

Ale sam uważał on siebie za "dobrego kucharza":

„Brat Rutherford był dobrym kucharzem i bardzo lubił gotować dla przyjaciół. Pewnego razu nasi kucharze podczas patroszenia kurczaków zmiażdżyli parę kości. Brat Rutherford wkroczył do kuchni i pokazał im, jak to trzeba robić. Nie lubił odprysków kości w kurczaku” (Strażnica Nr 15, 1994 s. 23).

W cytowanej publikacji zamieszczono też zdjęcie, na którym widnieje Rutherford w kuchni, w białym fartuchu i przy stole zajmuje się prawdopodobnie „patroszeniem kurczaka”.

[Roszada]

Bagażowy

„Silny, ale pokorny. W roku 1919 na zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego (dzisiaj znanych jako Świadkowie Jehowy) w Cedar Point 50-letni Joseph Rutherford, który wówczas nadzorował ich ogólnoświatową działalność, chętnie nosił bagaże i odprowadzał delegatów do ich kwater” (Strażnica Nr 15, 2004 s. 12).

Jak chciał się przypodobać delegatom, by go wybierali na kolejne kadencje, to i nawet bagaże nosił i prawie za lokaja robił.

[Roszada]

Handlarz - domokrążca

„Ciekawe, że chcąc opłacić studia, Rutherford przez jakiś czas sprzedawał po domach encyklopedie. Nie była to łatwa praca – częstokroć szorstko go odprawiano” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 67).

Ciekawe, że ang. wersja tej książki ma wprost "od domu do domu".
Widać, że sędzia zaczerpnął zwyczaj dal ŚJ ze swej praktyki:

*** jv chap. 6 p. 67 ***
Interestingly, to help pay his way through school, Rutherford sold encyclopedias from house to house

[tomek_s]

a propos sprzedaży...

Drugi prezes Towarzystwa Strażnica, J.F. Rutherford, w roku 1926 odwiedził Anglię. Zapytał tam kolportera (pełnoczasowego kaznodzieję) Edwina Skinnera: „Jak byś się zapatrywał na wyjazd do Indii?” Brat Skinner bez wahania odparł: „Kiedy mam pojechać?” Trzy tygodnie później już odpływał do Indii wraz ze swym towarzyszem! (Strażnica 87/4)

[Roszada]

Dobrze mu tam interes szedł, bo zmarł w Indiach.

*** w90 15.10 s. 25 ‛Bojował dobry bój’ ***
Dnia 4 lipca 1990 roku zakończył swój ziemski bieg brat F. E. Skinner. Edwin Skinner miał 96 lat i od lipca 1926 roku pełnił służbę pełnoczasową w Indii, popierając tam sprawy Królestwa Jehowy. Ochrzczony został w Anglii w roku 1919. Jego życiorys zamieszczono w Strażnicy z 1 stycznia 1990 roku. Brat Skinner naprawdę miał silną wiarę, wytrwale dokończył swego biegu i z pewnością otrzymał nagrodę (2 Tymoteusza 4:7, 8).

Przeżył tam 2 prezesów i prawie trzeciego.

[tomek_s]

Szkoda Edwina, niezły był z niego kolporter