Pierwsze znaki bytności badaczy Pisma Św. na terenie dzisiejszej Polski:
*** yb94 s. 176 Polska ***
Jesienią roku 1905 kierownictwo pewnej fabryki koronkarskiej w Warszawie objął przybyły ze Szwajcarii nowy dyrektor, jeden z Badaczy Pisma Świętego, nazwiskiem Bente. Pozyskał zaufanie pracowników, choć musiał rozmawiać z nimi przez tłumacza. W jego mieszkaniu zaczęli się spotykać ludzie, którzy chcieli się czegoś dowiedzieć o braterstwie ugruntowanym na prawdziwym chrystianizmie. Wkrótce rozpoczęło się tam regularne rozpatrywanie wydarzeń w świetle Słowa Bożego i z pomocą literatury biblijnej.
W tym czasie dochodziło w Rosji do protestów i zamieszek, które objęły również terytorium Polski pod zaborem rosyjskim. Mimo to ukaz carski z 1906 roku przyznał wszystkim wyznaniom prawo do prowadzenia pokojowej działalności religijnej.
Celibat Russella
W roku 1906 zamieszczono po raz pierwszy opinię jednego z sympatyków C. T. Russella, to znaczy doktora C. A. Garnseya, której pastor nie skomentował:
„Przy okazji, dotarły do mnie niejasne informacje na temat umowy pomiędzy bratem Russellem i jego żoną, która jest wspomniana [umowa] w 1 Kor. 7:1, w myśl której w relacjach małżeńskich brat Russell postanowił całkowicie poświęcić swą duszę i ciało pracy, do której został powołany. Mogę łatwo uwierzyć w to w przypadku takiego człowieka, i jeśli to prawda, jakże absurdalna jest nawet myśl, że mógłby on być winny zarzutów, jakie się mu przypisuje” (ang. Strażnica 15.07 1906 s. 3809 [reprint]).
