1919 - Głosiciele Towarzystwa wyszli z Babilonu

[Roszada]

Ang. skorowidz ŚJ podaje:

1919,
outpouring of holy spirit upon remnant: w76 663
remnant of spiritual Israel liberated from Babylon the Great

*** w77/4 s. 8 ak. 7 Działanie ducha wylanego z wysokości ***
To samo powiedziano też w naszym XX stuleciu. O kim? Nie o rodowitych Żydach, którzy osiedlili się w Palestynie po pierwszej wojnie światowej i potem walczyli orężem literalnym o utworzenie Republiki Izrael, do czego doszło w roku 1948. Proroczymi słowami Psalmu 126:2 mówiono o ofiarach nienawiści i prześladowań ze strony wszystkich narodów, o Badaczach Pisma Świętego, którzy wyszli z niewoli Babilonu Wielkiego w powojennym roku 1919. Na tak wyzwolonych chrześcijan, duchowych Izraelitów, został wylany duch z wysokości. Przypomniało im to wylanie ducha z dnia Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e., chociaż nie towarzyszyły temu widzialne „języki jakby z ognia”, które się wówczas ukazały nad głowami uczniów i uzdolniły ich cudem do mówienia różnymi, nie wyuczonymi obcymi językami.

[Roszada]

Po 100 latach zmiana.
Kiedyś myśleli, że właściwie w Babilonie byli rok czy dwa. Teraz się okazuje że od II wieku.

   Nowe zrozumienie mówi o tym, że ta niewola zaczęła się na początku II wieku po Chr. i trwała do roku 1919.

„Jak długo lud Boży przebywał w niewoli Babilonu Wielkiego? Ta duchowa niewola trwała od II wieku n.e. do roku 1919” (Strażnica marzec 2016 s. 29).

„Przez lata wyjaśnialiśmy, że niewola ta rozpoczęła się w roku 1918 i obejmowała krótki okres, w którym lud Boży znalazł się pod władzą Babilonu Wielkiego” (jw. s. 29).

„W świetle tych szczegółów biblijnych wyraźnie widać, że niewola Babilonu Wielkiego, w której przebywał lud Boży, przypadała na okres dłuższy niż wydarzenia z lat 1918-1919. (...) Zaczęła się ona w II wieku n.e. i trwała aż do oczyszczenia duchowej świątyni w czasie końca” (jw. s. 30).

Rok 1919 zgadza się, ale reszta nie bardzo.