1919 - Imię Jehowy zaczyna wypierać imię Jezusa

[Roszada]

Skorowidz ŚJ podaje:

*** dx86-17 Kształtowanie się wierzeń ***
1919: ogromne znaczenie imienia Bożego: kr 42

*** kr rozdz. 4 s. 42 ak. 9 Jehowa okrywa chwałą swoje imię ***
Po pierwsze, słudzy Jehowy wyrobili sobie właściwy pogląd na to, jak ważne jest imię Boże. Początkowo gorliwi Badacze Pisma Świętego za główną naukę biblijną uznawali postanowienie o okupie. Z tego względu Strażnica często skupiała się na Jezusie. Na przykład w pierwszym roku imię Jezusa pojawiało się na jej łamach dziesięć razy częściej niż imię Jehowy. W nawiązaniu do tamtego okresu Strażnica z 15 marca 1976 roku (po polsku numer 19 z roku 1976) wspomniała, że zbytnio koncentrowano się wtedy na osobie Mesjasza. Z czasem jednak Jehowa pomógł swoim sługom dostrzec, jak ważne miejsce w Biblii zajmuje Jego imię. Jak to na nich wpłynęło? W tej samej Strażnicy dodano, że po roku 1919 Badacze „zaczęli coraz bardziej doceniać rolę niebiańskiego Ojca Mesjasza, a więc Jehowy”. W ciągu dekady po roku 1919 Strażnica wymieniła imię Boże ponad 6500 razy!

[Roszada]

*** kr rozdz. 4 ss. 42-45 ak. 12 Jehowa okrywa chwałą swoje imię ***
Przed rokiem 1919 w Strażnicy ani razu nie omawiano fragmentu z Księgi Izajasza: „Wy jesteście moimi świadkami — brzmi wypowiedź Jehowy — moim sługą, którego wybrałem” (odczytaj Izajasza 43:10-12). Ale po tym roku w naszych publikacjach zaczęto kłaść nacisk na przytoczone tu słowa i zachęcać wszystkich pomazańców do uczestniczenia w działalności zleconej przez Jehowę — do występowania w charakterze świadków na Jego rzecz. Między rokiem 1925 a 1931 wersety z 43 rozdziału Księgi Izajasza omawiano aż w 57 wydaniach Strażnicy i w każdym wypadku odnoszono je do prawdziwych chrześcijan. Jak widać, Jehowa kierował wtedy uwagę swoich sług na zadanie, które musieli wykonać. Dlaczego? W pewnym sensie chodziło o to, żeby zostali „najpierw wypróbowani co do przydatności” (1 Tym. 3:10). Jeśli Badacze Pisma Świętego mieli godnie reprezentować imię Boże, musieli najpierw uczynkami pokazać Jehowie, że są rzeczywiście Jego świadkami (Łuk. 24:47, 48).

[Roszada]

Po 100 latach Jezus stał się mniej potrzebny, np. w śpiewnikach:

   „W śpiewniku wydanym przez lud Jehowy w roku 1905 było dwa razy więcej pieśni sławiących Jezusa niż wywyższających Jehowę. W śpiewniku z roku 1928 zamieszczono mniej więcej tyle samo pieśni wychwalających Jezusa, co wysławiających Jehowę. Jednakże w najnowszym śpiewniku wydanym w roku 1984, a po polsku w roku 1989, pieśni na cześć Jehowy jest czterokrotnie więcej niż pieśni o Jezusie” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 36).

   Widzimy, że nie tylko zmniejszano ciągle ilość pieśni dotyczących Chrystusa, ale w końcu usunięto wszystkie „sławiące Jezusa”, czy „wychwalające Jezusa”, a wstawiono tylko „o Jezusie”.