Norwegia pokazuje że kłamanie nie popłaca a jedynie ośmiesza, zmienili nazwy mniej agresywne działania ale rezultat taki sam usuniecie jest wykluczeniem.
Z fejsa tłumaczenie, co im odpowiedziano
Oto dokładne tłumaczenie treści pisma na język polski:
Decyzja - Wniosek o zmianę decyzji nie zostaje uwzględniony – Świadkowie Jehowy
Odnosimy się do pisma z dnia 24 października 2024 r. zawierającego wniosek o zmianę
następujących sześciu decyzji:
1. Decyzji Gubernatora z dnia 27 stycznia 2022 r. o odmowie przyznania dotacji państwowej
na rok 2021.
2. Decyzji Ministerstwa ds. Dzieci i Rodziny z dnia 30 września 2022 r., która utrzymała w
mocy decyzję z dnia 27 stycznia 2022 r.
3. Decyzji Gubernatora z dnia 22 grudnia 2022 r. o odmowie rejestracji zgodnie z ustawą o
wspólnotach wyznaniowych.
4. Decyzji Gubernatora z dnia 7 listopada 2023 r. o odmowie przyznania dotacji państwowej na
rok 2022.
5. Decyzji Gubernatora z dnia 7 listopada 2023 r. o odrzuceniu wniosku o dotację państwową
na rok 2023.
6. Decyzji Gubernatora z dnia 18 czerwca 2024 r. o odrzuceniu wniosku o dotację państwową
na rok 2024.
Wniosek Departamentu
Wniosek o zmianę decyzji nie zostaje uwzględniony. Decyzja o odmowie zmiany powyższych
decyzji nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu ustawy o administracji, a zatem nie podlega
odwołaniu.
Treść wniosku o zmianę decyzji
Świadkowie Jehowy wskazują, że powyższe decyzje „mają swoje podłoże w naukach religijnych
Świadków Jehowy dotyczących ograniczania kontaktu z osobą, która została usunięta ze zboru, lub
która sama się wycofała”. Świadkowie Jehowy chcą poinformować o „niedawnej korekcie, która
została wprowadzona na całym świecie, w naszej praktyce religijnej w tym zakresie”.
Najważniejsze korekty są następnie podsumowane w czterech punktach. Między innymi podano:
Świadkowie Jehowy
Nr referencyjny: 24/4119-
Data: 11 listopada 2024
Strona 2
„Jeśli ochrzczony niepełnoletni popełni poważny grzech, dwóch starszych przeprowadzi rozmowę z
niepełnoletnim oraz jego rodzicami lub opiekunami, aby dowiedzieć się, co rodzice już zrobili, aby
pomóc swojemu dziecku dokonać niezbędnych zmian i żałować.
Jeśli niepełnoletni ma odpowiednie podejście, a rodzice są w stanie dotrzeć do niego, może się
okazać, że dwaj starsi uznają, że nie ma potrzeby podejmować dalszych działań. To rodzice mają
biblijną odpowiedzialność za korygowanie dzieci w miłujący sposób. Z tego powodu jeszcze
rzadziej zdarza się, że ochrzczony niepełnoletni, który popełnił poważny grzech, zostanie usunięty
ze zboru.”
„Osoby należące do zboru same decydują, czy zaproszą osobę, która została usunięta ze zboru lub
sama się wycofała, na spotkanie zboru. Mogą również zdecydować, czy przywitać tę osobę i
powitać ją na spotkaniu. Jeśli osoba wyrazi chęć powrotu do zboru, starsi mogą także
zorganizować, aby ktoś ze zboru prowadził z nią studium biblijne, nawet jeśli jeszcze nie została
przyjęta z powrotem. Osoba, która została usunięta ze zboru lub wybrała wycofanie się, może
zostać przyjęta z powrotem w ciągu kilku miesięcy, jeśli wykaże, że szczerze żałuje.”
W piśmie z dnia 31 października 2024 r. podano dodatkowe uwagi do powyższego pisma.
Świadkowie Jehowy wskazują na załączoną opinię eksperta Jeana Zermattena, byłego
przewodniczącego Komitetu Praw Dziecka ONZ, stwierdzając, że w opinii tej stwierdzono, iż
„odpowiednie praktyki religijne Świadków Jehowy są zgodne z Konwencją o prawach dziecka
ONZ i są przez nią chronione.”
Ustawa administracyjna § 35 ustęp 1 i 2
Zgodnie z § 35 ust. 1 ustawy administracyjnej organ administracyjny może „zmienić swoją własną
decyzję bez odwołania, jeśli:
a) zmiana nie szkodzi nikomu, przeciw komu decyzja jest skierowana lub kogo bezpośrednio
dotyczy, lub b) powiadomienie o decyzji nie dotarło do zainteresowanego i decyzja nie została
ogłoszona publicznie, lub c) decyzję należy uznać za nieważną.”
W ust. 2 § 35 mówi się: „Jeżeli istnieją warunki określone w ustępie 1, decyzja może zostać
zmieniona również przez organ odwoławczy lub inny organ nadrzędny.”
Ocena Departamentu
Departament nie widzi w treści wniosku o zmianę decyzji żadnych informacji wskazujących na to,
że decyzje należy uznać za nieważne lub że powinny zostać zmienione na innej podstawie, zgodnie
z § 35 ust. 1 i 2 ustawy administracyjnej.
Według naszej oceny, treść dwóch powyższych cytatów potwierdza, że gubernator oraz departament
przyjęli właściwe zrozumienie praktyki Świadków Jehowy związanej z kontaktem z osobami, które
zostały wykluczone lub wystąpiły, jako podstawę swoich decyzji. Główne zasady praktyki
pozostają niezmienione. Odnosimy się do artykułu do studium Strażnicy nr 35 z sierpnia 2024 r.,
„Pomoc dla tych, którzy zostali usunięci ze zboru,” gdzie podano następujące informacje w
akapicie 14 (wyróżnienie w Strażnicy):
Strona 3
„Czy to, co omawialiśmy, oznacza, że absolutnie nie powinniśmy kontaktować się z osobą, która
została usunięta ze zboru? Nie, niekoniecznie. Oczywiście nie będziemy spędzać z nią czasu
towarzysko. Możemy jednak użyć naszej chrześcijańskiej sumienia, aby zdecydować, czy chcemy
zaprosić ją na spotkanie. Możemy na przykład chcieć to zrobić, jeśli jest naszym krewnym lub
byliśmy bliskimi przyjaciółmi z nim przed jego usunięciem ze zboru. Jak powinniśmy go
traktować, jeśli przyjdzie na spotkanie? Wcześniej nie witaliśmy takiej osoby. Tutaj również każda
osoba musi użyć swojej chrześcijańskiej sumienia, aby zdecydować, co chce zrobić. Niektórzy
czują, że mogą się z nim przywitać lub powitać go na spotkaniu. Nie będziemy jednak prowadzić z
nim dłuższych rozmów ani robić innych rzeczy razem.”
Strona 3 (ciąg dalszy)
Przyjmujemy, że nadal jest tak, że:
• każda ochrzczona osoba może zostać wykluczona ze zboru Świadków Jehowy – także
dzieci,
• wykluczenie oznacza surową, systematyczną i ukierunkowaną społeczną izolację
wykluczonej osoby – również od rodziny i krewnych, którzy nie mieszkają w tym samym
gospodarstwie domowym co wykluczony,
• osoby ochrzczone, które występują ze Świadków Jehowy, w tym dzieci, są narażone na taką
samą społeczną izolację jak osoby wykluczone.
Praktyka wykluczenia narusza prawa dziecka, zgodnie z ocenami przedstawionymi w decyzjach
gubernatora oraz departamentu.
Jeśli chodzi o oświadczenie Jeana Zermattena, które zostało dołączone do pisma z dnia 31
października 2024 r., po pierwsze zauważamy, że wydaje się ono opierać na innym rozumieniu
praktyki Świadków Jehowy niż to, które przyjmuje departament, zgodnie z powyższymi punktami.
Na stronach 13 i 14 Zermatten pisze, odwołując się do wyroku sądu apelacyjnego w Gandawie (na
który wcześniej wskazywali Świadkowie Jehowy):
„W omawianej sprawie wykluczenie ze wspólnoty religijnej niekoniecznie oznacza odrzucenie lub
izolację, nawet jeśli adolescent jest w rzeczywistości oddalony od innych członków, ale
niekoniecznie od wszystkich i nie od swojej rodziny.”
„Wydaje się, że relacje dzieci z rodzicami nie są naruszone, a ewentualna izolacja społeczna
dotyczyłaby jedynie innych członków wspólnoty.”
Strona 4
Decyzje w tej sprawie opierają się na dowodach – głównie własnych tekstach Świadków Jehowy –
które wspierają następujące rozumienie praktyki: Członkowie nie powinni mieć zwykle zwykłych
kontaktów społecznych z wykluczonymi i występującymi członkami rodziny, którzy nie mieszkają
w tym samym gospodarstwie domowym, w tym z dziećmi i rodzeństwem. Gdy tylko dziecko, które
zostało wykluczone lub które samo wystąpiło ze Świadków Jehowy, osiągnie pełnoletność i
wyprowadzi się z domu, oczekuje się, że rodzice i ewentualne rodzeństwo, będące członkami
Świadków Jehowy, nie będą mieli już z nim zwykłego kontaktu społecznego. Religioznawca
George Chryssides, który napisał kilka książek o Świadkach Jehowy, w artykule „Jehovah's
Witnesses: Disfellowshipping, Shunning, and the Ghent Ruling”, opublikowanym w Bitter Winter
20 kwietnia 2021 r., informuje o następującym (nasze wyróżnienie):
„Sankcja Towarzystwa dotycząca unikania dotyczy ochrzczonych członków (dorosłych i nieletnich)
oraz tych, którzy wyrazili wolę opuszczenia organizacji – to znaczy tych, którzy formalnie wyrazili
na piśmie chęć nie bycia już częścią organizacji Towarzystwa Strażnica lub których działania
wyraźnie wskazują na chęć odejścia, takie jak regularne uczestniczenie w nabożeństwach kościoła
głównego nurtu, wstąpienie do armii lub dobrowolne zaakceptowanie transfuzji krwi.
[...] Członkowie nie mogą utrzymywać kontaktów z wykluczonymi lub występującymi członkami.
Warto zauważyć, że ponowne przyjęcie jest możliwe, a wręcz zachęcane: starsi będą starali się
odwiedzać wykluczonego członka przynajmniej raz w roku, aby oferować mu porady i ustalić, czy
były członek nie mógłby zostać nakłoniony do powrotu.
[...] Jednak jest nieuczciwe wierzyć, że więzy rodzinne pozostają nienaruszone, a jedynie więź
duchowa zostaje zerwana. Bitter Winter cytuje stwierdzenie: „Ponieważ [...] wykluczenie nie
przerywa więzi rodzinnych, normalne codzienne zajęcia rodzinne i kontakty mogą trwać. Jednak z
racji jego działań osoba ta wybrała zerwanie więzi duchowej z jego wierzącą rodziną...”
(„Zachowujcie siebie w miłości Bożej” [2008, 2014]: 208).
Może to sugerować, że relacje rodzinne pozostają niezmienione, ale wykluczony członek nie może
uczestniczyć w cotygodniowym Wieczorze Uwielbienia Rodzinnego. Sytuacja nie jest jednak tak
prosta. Tak długo jak gospodarstwo domowe pozostaje razem, normalne relacje rodzinne mają
miejsce. Jeśli głowa rodziny została wykluczona, nadal będzie mogła jeść z innymi, oglądać
telewizję, uczestniczyć w wycieczkach rodzinnych i mieć normalne relacje ze swoją żoną, w tym
relacje seksualne. Nadal pozostaje głową rodziny, której żona powinna się podporządkować, o ile
jego żądania nie są sprzeczne z prawem Jehowy. Jeśli inny członek rodziny zostanie wykluczony,
normalne relacje rodzinne pozostają nienaruszone, ale zostaną wykluczeni z Wieczoru Uwielbienia
Rodzinnego. Zamiast tego ojciec jest zachęcany do udzielania im indywidualnych duchowych rad.
Jednakże wykluczony nie może rozmawiać z członkami, którzy nie są rodziną, a którzy odwiedzają
gospodarstwo.
Wykluczony członek rodziny nie jest zazwyczaj zmuszany do opuszczenia domu – z pewnością nie,
jeśli jest nieletni. Jednak jedna z publikacji Towarzystwa Strażnica stwierdza, że może być
konieczne poproszenie wykluczonego członka o opuszczenie domu. Byłoby to uznane za właściwe,
jeśli nadal angażowałby się w nieakceptowalne praktyki, na przykład, gdyby wielokrotnie wracał
pijany do domu lub uporczywie przebywał z partnerem spoza zboru. Gdy tylko wykluczony opuści
dom, kontakty społeczne przestają istnieć.
Dwa filmy wideo Towarzystwa Strażnica pokazują rodziców, którzy odmawiają otwarcia
wiadomości tekstowej od wykluczonych dzieci, ponieważ nie mogą już mieć kontaktów
społecznych.”
Strona 5
Oświadczenie Zermattena nosi ślady tego, że w małym stopniu uwzględnia on znaczenie
psychicznych trudności związanych z opisanymi powyżej praktykami. W naszej opinii niewłaściwe
jest określanie konsekwencji dla dziecka wykluczenia ze Świadków Jehowy jako „mniej
przyjemnych”, jak wydaje się sugerować Zermatten na stronie 13 swojego oświadczenia.
Pozbawienie nastolatka poniżej 18 lat zwykłych kontaktów społecznych z przyjaciółmi i
rodziną/krewnymi spoza gospodarstwa domowego, a ponadto przewidywanie, że niemal wszelki
kontakt z rodziną w gospodarstwie domowym zakończy się, gdy osiągnie pełnoletność i
wyprowadzi się z domu, jest według departamentu zgodne z opisami negatywnej kontroli
społecznej i przemocy psychicznej, zgodnie z ocenami zawartymi w decyzjach gubernatora oraz
departamentu. Departament zwraca w tym względzie uwagę, że taka sytuacja może być
konsekwencją dla nieletnich, jeśli na przykład czułości okazywane swojemu partnerowi nie będą
okazywane z żalem lub jeśli skorzystają oni z przysługującego im prawa do wystąpienia z
wspólnoty wyznaniowej.
Zermatten przeprowadza także przegląd sankcji w innych religiach. W tej kwestii departament
zauważa, że nie jest rzadkością, aby wspólnoty wyznaniowe i inne organizacje członkowskie miały
zasady dotyczące wykluczenia, które czasami są stosowane, aby pozbawić członkostwa osoby
postępujące w sprzeczności z celami i interesami organizacji. Jednak bardzo rzadko zdarza się, aby
takie zasady dotyczące wykluczenia wymagały od pozostałych członków zerwania niemal
wszelkich kontaktów z bliskimi członkami rodziny oraz innymi, którzy zostali wykluczeni lub sami
wystąpili z organizacji. Tego nie komentuje Zermatten. Departament nie widzi, aby ten przegląd
miał istotne znaczenie dla oceny praw dziecka lub dla kwestii...
Strona 5 (ciąg dalszy)
...oceny praw dziecka lub dla kwestii dotyczącej zmiany decyzji.
Nie widzimy żadnych nowych okoliczności, które uzasadniałyby uchylenie lub zmianę decyzji
dotyczących odmowy przyznania dotacji oraz rejestracji Świadków Jehowy jako wspólnoty
wyznaniowej, jak zostało to określone w poprzednich decyzjach departamentu i gubernatora.
Podsumowanie i konkluzja
Podsumowując, Departament podtrzymuje wcześniejsze decyzje o odmowie przyznania dotacji
państwowej dla Świadków Jehowy oraz o odmowie rejestracji według ustawy o wspólnotach
wyznaniowych. Zgromadzone dowody wskazują, że Świadkowie Jehowy nadal prowadzą praktykę
społeczną, która może naruszać prawa dzieci i wchodzić w zakres psychicznej przemocy oraz
negatywnej kontroli społecznej, szczególnie w odniesieniu do praktyki izolacji osób wykluczonych
i tych, które zdecydowały się wystąpić z organizacji.
Oświadczenie Jeana Zermattena, przedstawione przez Świadków Jehowy, nie dostarcza
dostatecznych podstaw do zmiany tej oceny, gdyż nie odnosi się ono do kluczowych kwestii
związanych z realnymi skutkami wykluczenia i izolacji, jakie dzieci doświadczają w tej organizacji.
Ponadto analiza porównawcza sankcji w innych religiach nie zmienia naszej oceny w odniesieniu
do praktyki wykluczania w Świadkach Jehowy, która wydaje się być bardziej rygorystyczna i
daleko idąca niż w większości innych wspólnot wyznaniowych.
Na podstawie powyższych rozważań, wniosek o zmianę decyzji nie zostaje uwzględniony.
Ostateczna decyzja
Decyzja o odmowie zmiany powyższych decyzji nie podlega odwołaniu, ponieważ nie jest to
decyzja administracyjna w rozumieniu ustawy o administracji.
Decyzja pozostaje wiążąca i ostateczna, a żadne nowe dowody ani okoliczności przedstawione w
wnioskach złożonych przez Świadków Jehowy nie uzasadniają zmiany przyjętego stanowiska
departamentu. Departament podkreśla, że priorytetem jest przestrzeganie praw dziecka, a
jakiekolwiek praktyki, które mogą naruszać te prawa, nie mogą być akceptowane, niezależnie od
argumentów przedstawionych w kontekście wolności religijnej.
O decyzji należy poinformować wszystkich zainteresowanych zgodnie z obowiązującymi
procedurami administracyjnymi.
Zakończenie
Departament utrzymuje, że praktyka wykluczania i izolacji, stosowana przez Świadków Jehowy,
jest nie do pogodzenia z norweskim ustawodawstwem dotyczącym ochrony praw dziecka, co
uzasadnia odmowę dotacji oraz rejestracji. Dalsze działania będą uzależnione od odpowiedzi
zainteresowanych stron, jednak w świetle przedstawionych dowodów nie przewiduje się zmiany
stanowiska departamentu w tej sprawie.
