Wydaje się że po raz pierwszy Russella nazwano Pastorem w roku 1902 w jednym z listów do Strażnicy: My Dear Pastor in Christ (ang. Strażnica 15.05 1902 s. 156).
Natomiast powszechne staje się to od października 1903 roku: Pilgrim Harrison and Pastor Russell. (ang. Strażnica 01.10 1903 s. 3249 [reprint], por. s. 3250). Wskazany tekst to relacja z konwencji, z których pierwsza odbyła się w kwietniu i na niej mówcą był wspomniany Pastor.
W tym samym roku patrz też:
ang. Strażnica 15.10 1903 s. 3258, reprint (kilka razy);
ang. Strażnica 01.11 1903 s. 3264-3265, reprint.
Ten pierwszy z tekstów to sprawozdanie z debaty Russell – Eaton z marca 1903 roku, w którym pierwszy nazywany jest „Pastorem”, a drugi „pastorem”.
Rok 1902 – Towarzystwo wydaje całą Biblię zaopatrzoną w swoje pomoce
To pierwsza biblijna ściągawka Towarzystwa, by głosiciele wiedzieli jak przekręcać znaczenie Biblii. Chodzi o tekst Biblii Króla Jakuba (1611). To taki ang. odpowiednik Biblii Gdańskiej (1632).
*** jv rozdz. 16 s. 238 ***
W roku 1902 Towarzystwo udostępniło angielską Biblię z „Pomocami do berejskiego badania Pisma Świętego”, obejmującymi skorowidz tematyczny.
Jej nazwa to:
Biblia paralelna Holmana (z „Pomocami do berejskiego badania Pisma Świętego”) (angielski):
Rok 1902 – Jehowa jest Dyktatorem
Prawdopodobnie po raz pierwszy Russell nazwał Jehowę „Dyktatorem”:
„Jehowa, nasz Bóg, jest dyktatorem (...) Jako Dyktator wyznaczył Chrystusa Jezusa jako »Głowę ciała, kościoła«” (ang. Strażnica 01.04 1902 s. 2984, 2985 [reprint]).
Wcześniej, bo w 1897 Russell nazwał Dyktatorem Jezusa
„Dyktatorem [ang. Dictator] tego wieku będzie Książę Pokoju, nasz Pan Jezus Chrystus” (Walka Armagieddonu 1925 s. 653 [ang. 1897, 1927 s. 520]).
Jakiś paradoks: Książę Pokoju to Dyktator!
Rok 1902 – wielka rzesza – 288 000 osób, czyli 2 x 144 000
Początkowo C. T. Russell uważał, że „wielka kompania”, czyli wielka rzesza, będzie miała przypuszczalnie podwójną liczbę klasy 144 000, to znaczy 288 000 osób (patrz ang. Strażnica 15.01 1902 s. 2942, reprint).
Wtedy ta klasa miała być drugą klasą niebiańską (aż do 1935 r.).
Z czasem zwiększono liczbę 288 000 osób niebotycznie do:
„Liczba Wielkiej Kompanii najwidoczniej przeniesie sto milionów. 4 ks. Mojż. 4:46-48 i 2 ks. Mojż. 28:1 wykazują atoli, że jeden kapłan przypadnie na 2,860 Lewitów, co dałoby liczbę Wielkiej Kompanii mniej więcej około 411,840,000 osób” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 119-120).
Rok 1902 – Bracia Jezusa jego kuzynami
W roku 1902 Russell po raz pierwszy stwierdził, że owi bracia Pańscy, o których mówi Ewangelia i Listy Pawła są jego kuzynami.
„Ten Jakub, który zmarł w początkach ery chrześcijańskiej, nie powinien być kojarzony z innym Jakubem, autorem Listu Jakuba, znanym jako Jakub Mniejszy syn Alfeusza (Kleofasa – Mk 3:18) męża Marii. Przypuszczalnie był on dalszym kuzynem [w ang. cousin] naszego Pana i z tego powodu, według żydowskich zwyczajów tytułowany jest »bratem Pańskim« – Ga 1:19” (ang. Strażnica 01.05 1902 s. 135).
„Kontekst wskazuje, że w tym czasie niektórzy bracia naszego Pana (prawdopodobnie jego kuzyni [w ang. cousins], ponieważ kuzynów w tamtych czasach nazywano braćmi) wydawali się mieć wątpliwości co do jego mesjaństwa i ponaglali go by udał się do Jerozolimy [J 7:3, 5]...” (ang. Strażnica 15.02 1905 s. 56). Patrz też ang. Strażnica 15.04 1916 s. 119-120.
W latach 30. XX w. zmieniono naukę, twierdząc, że to „naturalni bracia Jezusa”:
„Obdarzyła ona Jezusa naturalnymi braćmi i siostrami” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 15 [ang. 15.08 1950 s. 266).
Później nazwano ich „przyrodnimi braćmi Jezusa” i tak ŚJ uczą do dziś.
