Niestety jest to trudne bo z tego co się dowiedziałem korzystają najmocniej z tradycji żydowskiej.
A jest trudne szczególnie w Europie jej podważanie, chyba nie muszę pisać dlaczego, jest to także skuteczne ma tradycję i dlatego tak się tego organizacja trzyma.
To oczywiście jest sprzeczne z nauką Pana Jezusa bo wywołuje podział nienawiść, co innego żydzi tam to norma jako lud wybrany mieli do tego prawo przynajmniej do przyjścia mesjasza.
Jedyne czego się boją to powszechna wiedza o tym że popierają nienawiść do bliźniego, a chyba niczym innym w ich wydaniu to nie jest, sami się przyznają do tego że nigdy nikomu nie wybaczą nawet wtedy jak wykluczyli a następnie sami przyjęli nauczanie tego którego wykluczyli.
Pokolenie które nie przeminie nim nastanie koniec, widać tu to samo co czynił szatan kusząc Pana.
Tak więc nie to że organizacja przegra jest dla nich najgorsze ale że społeczeństwo się dowie czym są, moją radością jest usłyszeć że odstępcy oczerniają Jehowę i głosząc ludzie się ich boją, koniczną rozmowę żeby ich krzywda nie spotkała.
Inicjatywa super miejmy nadzieję że dzięki mediom jeszcze więcej ludzi się o tym dowie.
Cherem
Cherem (hebr חֵרֶם – ‘klątwa’, dziś: ‘bojkot’, ‘ostracyzm’) – kara anatemy nakładana przez sąd rabinacki na osobę, która rażąco naruszyła przykazanie (micwa) lub odmówiła podporządkowania się orzeczeniom prawnym miejscowego rabinatu; najsurowsze klątwy rzucano na denuncjatorów w czasach prześladowań. Do przestępstw przeciw prawu religijnemu, za które grozi kara cheremu, należą: kontynuowanie pracy przed wyprawieniem pochówku zmarłemu, próba obejścia orzeczenia sądu rabinackiego przez odwołanie się do władz państwowych, znieważenie rabina, posiadanie groźnego psa i niezachowywanie stosownych środków bezpieczeństwa, odnoszenie się do kogoś jak do niewolnika, masturbacja, praca w wigilię święta Paschy, nieuzasadnione nałożenie klątwy. Pierwsza wzmianka o cheremie rozumianym jako wykluczenie ze społeczności pochodzi z Księgi Ezdrasza 10, 8: „Jeśli zaś chodzi o każdego, który – wbrew poleceniu przywódców i starszyzny – w ciągu trzech dni nie przybędzie, to cały dobytek jego będzie podlegał klątwie, a on wykluczony będzie ze społeczności powracających z wygnania”.
W epoce Talmudu istniały cztery rodzaje cheremu:
Nezifa (napomnienie) – najłagodniejsza forma. W Ziemi Izraela kara ta trwała siedem dni; w diasporze stosowano ją wobec osoby, która znieważyły egzylarchę w Babilonii lub ucznia, który znieważył swojego mistrza. Napomniany musiał przebywać samotnie w domu i z nikim się nie kontaktować.
Szamta – znaczenie tego aramejskiego słowa nie jest jasne, jednakże najprawdopodobniej ma ono związek z ruiną, zburzeniem. Istnieją kontrowersje co do sposobu, w jaki realizowano tę karę; niektórzy utożsamiają ją z klątwą niduj (patrz niżej).
Niduj – czas trwania tej kary wynosił zazwyczaj trzydzieści dni w Ziemi Izraela lub siedem dni w diasporze, lecz można ją było przedłużyć bezterminowo, jeżeli ukarany nie poprawił postępowania. Osoba ukarana przez niduj musiała ubierać się jak w żałobie i mogła wchodzić do synagogi wyłącznie bocznym wejściem, aby wysłuchać czytania Tory.
Cherem (właściwy) – najsurowsza postać anatemy; jedynie ta spośród czterech tu wymienionych nie wyszła z użycia po epoce Talmudu. Człowiek nią objęty ma zakaz słuchania i nauczania Tory, ponadto musi spełniać wszystkie przepisy żałobne, w tym powstrzymać się od noszenia butów ze skóry i mycia całego ciała, nie musi jednak rozdzierać szat. Wobec osoby wyklętej obowiązują pewne zakazy, m.in. nie wolno siadać w pobliżu kogoś takiego w odległości czterech łokci, wszyscy z wyjątkiem najbliższej rodziny muszą powstrzymać się od kontaktu z nim, wspólnego spożywania posiłków, nie wlicza się go do minjanu podczas wspólnych modłów i błogosławieństw. Jeśli człowiek umrze, znajdując się w tym stanie, kładzie się kamień na jego trumnie, na znak, że zasłużył na ukamienowanie. Jego bliskim nie wolno obchodzić po nim żałoby. Wymienione ograniczenia stanowią minimum wymagane przy tym rodzaju kary; formuła cheremu bywa surowsza w zależności od osoby winowajcy i ciężaru winy. W szczególnie drastycznych przypadkach sąd rabinacki może postanowić o nieobrzezaniu jego synów lub wyrzuceniu ich ze szkoły religijnej, a nawet zabronić mu wchodzenia w związek małżeński lub usunąć mezuzę z odrzwi jego domu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cherem 
