Bóg ŚJ ma wiele imion.
Sami piszą, że Jehowa, Jahwe i inne odmiany:
*** na s. 7 Imię Boże — co oznacza i jak się je wymawia ***
Kanonik D.D. Williams z Cambridge twierdzi, że „wszystko wskazuje na to, a nawet niemal dowodzi, iż Jāhwéh nie było poprawną wymową tetragramu (...) Imię to brzmiało prawdopodobnie JĀHÔH” (Zeitschrift für die alttestamentliche Wissenschaft [Zeszyty Wiedzy o Starym Testamencie], 1936, t. 54, s. 269).
W glosariuszu francuskiego zrewidowanego przekładu Segond zamieszczono na stronie 9 następujący komentarz: „W niektórych nowszych przekładach używa się formy Yahvé, opartej na kilku świadectwach starożytnych, ale nie są one miarodajne. Jeśli wziąć pod uwagę imiona własne, których częścią składową jest imię Boże, np. hebrajskie imię proroka Eliasza (Eliyahou), to imię Boże równie dobrze można wymawiać Jaho lub Jahou”.
W 1749 roku niemiecki biblista Teller wymienił kilka form imienia Bożego, z którymi się zetknął: „Sanchuniathon pisał Jevo, Diodor Sycylijczyk, Macrobius, Klemens Aleksandryjski, święty Hieronim i Orygenes pisali Jao; Samarytanie, Epifaniusz, Teodor — Jahe lub Jave; Ludwig Cappel czytał je Javoh; Drusius — Jahve; Hottinger — Jehva; Mercerus — Jehovah; Castellio — Jovah; a le Clerc — Jawoh lub Javoh”.
A więc nie jedno imię.
Zapewne każde z tych imion powołuje się na inny źródłosłów i inne znaczenie.