C. T. Russell – 100 lat (i więcej lat) od jego śmierci

[Roszada]

   W roku 1930 krytyka tych co obstają przy C. T. Russellu, jako „słudze wiernym”, posunęła się tak daleko, że napisano o nim, iż jest to „wystawianiem bożka do czczenia”:

   „Tacy złączyli się w pewne grupy i usiedli na mniemaniu, że wszelka dostateczna prawda dla ludu Bożego znajduje się w tem co Brat Russell czynił i napisał, że on jest tym »wiernym i roztropnym sługą, którego Pan postanowił nad Swoimi dobrami«; obstawanie że jedyne prawdziwe wielbienie Boga pochodzi przez Brata Russella i jego dzieła jest wystawianiem bożka do czczenia” (Strażnica 15.06 1930 s. 180-181 [ang. 15.04 1930 s. 116]).

A tu Russell jako "złoty cielec":

   „Uczestniczą oni w »grzechy Samarji«, innymi słowy, mają dział w czczeniu widzialnych przywódców i utrzymują, że wszelka prawda Słowa Bożego była dana ziemskiemu przewodnikowi i że wyszła z Betel. Nadal czczą oni tego »złotego cielca«, który był postawiony w Betel i którego czcił król Samarji...” (Strażnica 01.11 1935 s. 330 [ang. 01.09 1935 s. 265-266]).

[Roszada]

W skrócie nasze spostrzeżenia dotyczące wprowadzania i akceptowania przez J. F. Rutherforda kultu C. T. Russella oraz jego odrzucania:

   rok 1881 – C. T. Russell uczył, że „sługą wiernym” jest ciało Chrystusowe;
   rok 1905 – C. T. Russell przestrzegał przed kultem posłannika Pana;
   rok 1910 – C. T. Russell uczył o swych Wykładach: „są one samą Biblią”;
   rok 1915 – J. F. Rutherford bronił wszystkie czyny i nauki C. T. Russella;
   lata 1916-1917 – wprowadzanie tytułów biblijnych dla C. T. Russella;
   lata 1918-1925 – powtarzanie tytułów biblijnych C. T. Russella;
   rok 1926 – nowe publikacje nie wymieniają tytułów biblijnych C. T. Russella;
   lata 1927-1931 – odbieranie tytułów biblijnych C. T. Russellowi;
   rok 1932 – milczenie o C. T. Russellu w książkach i Strażnicach;
   rok 1933 – C. T. Russell nie założył „organizacji Jehowy”;
   rok 1934 – C. T. Russell nie wspomaga z nieba Towarzystwa Strażnica;
   rok 1940 – C. T. Russell nie był założycielem Świadków Jehowy;
   rok 2013 – C. T. Russell nie był członkiem Ciała Kierowniczego i zbiorowego „sługi wiernego i roztropnego”.

[Roszada]

Rok 1881 i kwestia "sługi wiernego i roztropnego"

   W roku 1881 C. T. Russell, gdy wydał swoją pierwszą broszurę pt. Pokarm dla myślących chrześcijan, twierdził, że nie on sam jest „sługą wiernym i roztropnym” z tekstu Mt 24:45, ale jest nim zbiorowe ciało Chrystusowe. Tę naukę z czasem on sam porzucił, a za nim inni badacze Pisma Świętego:

„Jednakże redaktor naczelny tego czasopisma wcale nie twierdził, jakoby to on był owym niewolnikiem czy też »sługą wiernym i roztropnym« (według Biblii gdańskiej). W związku z tym w Strażnicy z października i listopada 1881 roku Russell oświadczył: »Wierzymy, że w to błogosławione dzieło zaopatrywania domowników wiary w pokarm na czas słuszny jest zaangażowany bezpośrednio lub pośrednio każdy członek ciała Chrystusowego. ‘Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją’, aby jej dawał pokarm na czas słuszny? Czyż nie jest nim owo ‘maluczkie stadko’ poświęconych sług, którzy wiernie spełniają swe śluby oddania – ciało Chrystusowe – i czyż całe to ciało, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, nie dostarcza domownikom wiary, czyli wielkiemu zastępowi wiernych, pokarmu na czas słuszny? Błogosławiony ten sługa (całe ciało Chrystusowe), którego jego Pan, przybywszy (gr. elton), znajdzie tak czyniącego. ‘Zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkiemi dobrami swemi postanowi’«. Niemniej ponad dziesięć lat później żona brata Russella publicznie wyraziła opinię, że sługą wiernym i roztropnym jest on sam. Przez jakieś 30 lat Badacze Pisma Świętego na ogół podzielali jej pogląd na tę sprawę” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 142-143).

   Widać z tego, że z czasem, gdy C. T. Russell zaczął wydawać swoje Wykłady Pisma Świętego, począł się poczuwać do roli jedynego i jednoosobowego „sługi wiernego i roztropnego”, jak sam to opisał w jednym ze swych tomów:

„Ale jeżeli okaże się niewiernym, zostanie złożony ze stanowiska i będzie rzucony w ciemności zewnętrzne, podczas gdy ktoś inny zajmie jego miejsce (…) będzie to człowiek pokorny, nie wywyższający się i gorliwy dla chwały swego Mistrza. Nie będzie on przypisywać sobie autorstwa lub własności tej prawdy, lecz będzie ją wiernie rozdzielać jako dar swego Pana, sługom pańskim i ‘czeladzi’.” (Walka Armagieddonu 1919 [ang. 1897] s. 758; por. s. 757).

„Nasi przeciwnicy po obraniu antagonistycznego stanowiska często są rozgoryczeni i sarkastyczni. Oni twierdzą, że wyrażenie »ten sługa« powinno się rozumieć jako oznaczające wszystkich członków kościoła Chrystusa...” (ang. Strażnica 01.10 1909 s. 4482 [reprint]).

[Roszada]

A tu takie ogołocenie Russella z przynależności do niewolnika.

Russell i jego towarzysze stanowili "niewolnika"

„Biorąc pod uwagę owoce, jakie przyniosły starania brata Russella i jego współtowarzyszy, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że kierował nimi święty duch Jehowy. Dali dowody przynależności do niewolnika wiernego i roztropnego” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 17).

Russell i jego towarzysze NIE stanowili "niewolnika"

„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica luty 2017 s. 25).

Jak to człowiekiem w 100 lat po śmierci rzucają.