Przecież w roku 1914 rozpoczęła się Wielka Wojna. W zasadzie to wydarzenia potwierdzają w jakiś sposób interpretację proroctw.
Ray Franz pisze, że żadne proroctwo o 1914 się nie spełniło, a wymieniano ich aż siedem.
„W rozdziale tym przedstawiamy dowody Biblijne wykazujące, że zupełny koniec Czasów Pogan, tj. ostateczny kres ich panowania w ramach dzierżawy, nastąpi R. P. 1914; że ta data będzie ostateczną granicą panowania niedoskonałych ludzi. I zauważmy, że jeśli rzeczy te są prawdą, uzasadnioną w Piśmie Świętym, dowodzić będą: –
Po pierwsze, że w owym czasie Królestwo Boże, o które nasz Pan nauczył nas modlić się, mówiąc: »Przyjdź Królestwo Twoje«, obejmie pełną, powszechną władzę, a wkrótce potem zostanie »ustanowione« lub mocno osadzone na ziemi, na ruinach obecnych instytucji.
Po drugie, znajdziemy w nim dowód, że ten, który ma prawo, aby objąć panowanie nad światem, wówczas będzie obecny jako nowy Władca Ziemi; a nie tylko od owego czasu, lecz będzie On obecny znacznie wcześniej przed ową datą, albowiem upadek rządów pogańskich ma być bezpośrednio spowodowany przez Jego pokruszenie ich jak naczynia zduńskiego (Psalm 2:9; Obj. 2:27), i ustanowienia w ich miejsce własnego, sprawiedliwego rządu.
Po trzecie, znajdziemy w nim dowód, że na jakiś czas przed końcem R. P. 1914 ostatni członek uznanego przez Boga Kościoła Chrystusowego, »królewskiego kapłaństwa«, »ciała Chrystusowego« zostanie uwielbiony wraz ze swą Głową; albowiem każdy członek ma panować z Chrystusem i być współdziedzicem w Jego Królestwie, gdyż nie może być ono zupełnie »ustanowione« bez wszystkich członków.
Po czwarte, znajdziemy w nim dowód, że od tego czasu Jeruzalem nie będzie dłużej deptane przez Pogan, lecz powstanie z prochu Bożej niełaski do chwały; ponieważ »Czasy Pogan« wypełnią się lub zakończą.
Po piąte, znajdziemy w nim dowód, że do tego czasu, lub nawet wcześniej, ślepota z części Izraela będzie usunięta, albowiem miała ona trwać tylko dotąd, »dopóki nie wejdzie pełnia Pogan« (Rzym. 11:25), innymi słowy, do czasu, gdy pełna liczba Pogan, którzy mają być członkami ciała Chrystusowego lub oblubienicy Chrystusowej, zostanie w pełni wybrana.
Po szóste, znajdziemy w nim dowód, że »wielki czas ucisku, jakiego nie było odkąd istnieją narody«, zakończy się powszechną anarchią, co uspokoi narody i nauczy, że Jehowa jest Bogiem, i że będzie wywyższony między narodami. (Psalm 46:10). Stan rzeczy przedstawiony w języku symbolicznym jako szalejące fale morskie, jako topniejąca ziemia, jako walące się góry i płonące niebo, wówczas przeminie, po czym strapiona ludzkość zacznie zaznawać pokojowych błogosławieństw »nowych niebios i nowej ziemi«. Lecz Pomazaniec Pański i Jego prawowite i sprawiedliwe rządy najpierw muszą być uznane przez klasę dzieci Bożych, która przejdzie przez ucisk wielki, a przedstawiona jest na rysunku Boskiego Planu Wieków, przez figury oznaczone literami »m« i »t« (Patrz: także strony 235 do 239 Tomu I) – następnie, przy jego zakończeniu (wielkiego ucisku – przyp. tłum.) przez cielesnego Izraela, a w końcu przez całą ludzkość.
Po siódme, znajdziemy w nim dowód, że przed ową datą Królestwo Boże zorganizowane w mocy, będzie na ziemi i »połamie i pokruszy« posąg przedstawiający rządy pogańskie (Dan. 2:34) i całkiem pochłonie władzę ich królów. Jego własna moc i panowanie zostanie ustanowione tak szybko, jak szybko przez swe różnorodne wpływy i środki skruszy ono i rozrzuci »istniejące władze« – cywilne i kościelne – żelazne i gliniane” (The Time Is At Hand 1889 s. 76-78; tekst polski cytowany według Kryzys sumienia R. Franz, 2006, s. 208-209; tam też fotokopie z oryginalnym tekstem angielskim, s. 207-208).
Patrz też patrz Kwestia czasów pogan. Krytyczna analiza chronologii Świadków Jehowy C. O. Jonsson 2002, s. 27 [s. 29, wersja PDF].
R. Franz tak oto skomentował powyższe prorocze zapowiedzi oraz ich fiasko:
„W ten sposób w późniejszych wydaniach usiłowano zatuszować oczywiste pomyłki związane z rokiem 1914, kiedy to zapowiedziane wydarzenia nie nastąpiły. Niewielu Świadków Jehowy posiada dzisiaj jakiekolwiek pojęcie o tym, jak wielki zakres obejmowały przepowiednie dotyczące tego roku, niewielu wie, że ani jeden z pierwotnie podanych siedmiu punktów nie spełnił się tak, jak został zapowiedziany. W publikacjach Towarzystwa nadzieje związane z tą datą wspomina się w jak najkrótszy sposób, niektóre zaś zupełnie się pomija” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006, s. 211).
