Czy Towarzystwo Strażnica wywyższa czasem Piotra?

[Roszada]

Towarzystwo Strażnica zwalcza prymat Piotra, ale zdarzało mu się publikować teksty, które mnie zadziwiały.
Tak jakby nieortodoksyjny teolog Towarzystwa pisał artykuł.

Oto najstarszy tekst który mnie zdziwił o Apostołach i Piotrze:

„(...) z wyjątkiem Judasza, stali się wodzami pierwotnego kościoła, w pośród których Piotr zajął najgłówniejsze stanowisko, odznaczając się siłą swej osobowości” (Strażnica 15.03 1927 s. 91).

Jeśli Apostołowie byli Ciałem Kierowniczym i byli "wodzami", to dzisiejsze CK też jest "wodzostwem", co?
No i ten Piotr najgłówniejszy wódz, czyli wódz nad wodzami.

[Enmebaralugalzagesi]

Troche to spoza tematu, ale muszę to napisać. Strażnica wielokrotnie w swej historii wypisywała dziwne rzeczy, które obecnie są nie do przyjęcia. Nie myślałeś może bardziej o jakieś polemice/czymkolwiek z w miarę aktualnymi czasopismami? Bo nie oszukujmy się, wielu ludzi niewiele obchodzi przeszłość, zaś obecni świadkowie zazwyczaj mają nastawienie "to i tak nie ważne bo nowe światło, a niewolnik też człowiek". Zresztą, takich historycznych artykułów jest sporo w necie i łatwo na nie natrafić.

[Gorszyciel]

Troche to spoza tematu, ale muszę to napisać. Strażnica wielokrotnie w swej historii wypisywała dziwne rzeczy, które obecnie są nie do przyjęcia. Nie myślałeś może bardziej o jakieś polemice/czymkolwiek z w miarę aktualnymi czasopismami? Bo nie oszukujmy się, wielu ludzi niewiele obchodzi przeszłość, zaś obecni świadkowie zazwyczaj mają nastawienie "to i tak nie ważne bo nowe światło, a niewolnik też człowiek". Zresztą, takich historycznych artykułów jest sporo w necie i łatwo na nie natrafić.

A z drugiej strony trzeba nam wiedzieć, że często Strażnica odgrzewa starego kotleta. I poszukanie w historii ich piśmiennictwa genezy czegoś ma sens, bo wtedy widzisz początki jakiejś głupoty. Np. zrównanie odłączenia się z wykluczeniem ma genezę w początki la 80., bo wtedy miał miejsce incydent Franza. Bez tej historii nie znasz całości i polemika nad teraźniejszością jest trudniejsza.

[Enmebaralugalzagesi]

Oczywiście się zgadzam, ale zauważyłem, że większość osób w internecie starająca się walczyć z SJ używa w znakomitej większości artykułów sprzed wielu lat, co częstokroć jest zbywane machnięciem ręki

[Roszada]

Oczywiście się zgadzam, ale zauważyłem, że większość osób w internecie starająca się walczyć z SJ używa w znakomitej większości artykułów sprzed wielu lat, co częstokroć jest zbywane machnięciem ręki

Ja mam inny cel niż "walczyć z ŚJ".
Celem jest edukacja, aby ludzie zainteresowani wiedzieli, a także niektórzy ŚJ, jak uczono w przeszłości.
Zresztą Towarzystwo lubi wracać do swych nauk, jak napisał Gorszyciel i czasem starsze teksty pokazują do czego dziś Towarzystwo wraca:

„Niektórym jednak wydaje się, że ścieżka ta nie zawsze prowadziła prosto przed siebie. Wyjaśnienia podawane przez widzialną społeczność ludu Jehowy zawierają niekiedy poprawki, które jak gdyby nawracały do punktu wyjścia, do dawniejszych poglądów. Ale w istocie rzecz ma się inaczej. Nasuwa się tu porównanie z tym, co w środowisku wodniaków bywa nazywane »halsowaniem«. Manewrując osprzętem, żeglarze potrafią zmusić statek do zwrotów w prawo i w lewo, tam i z powrotem, ale cały czas posuwają się w upatrzonym kierunku pomimo przeciwnego wiatru. A celem, ku któremu zmierzają słudzy Jehowy są obiecane przez Boga »nowe niebiosa i ziemia nowa« (2 Piotra 3:13)” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 18 s. 19).

[Enmebaralugalzagesi]

Ja mam inny cel niż "walczyć z ŚJ".
Celem jest edukacja, aby ludzie zainteresowani wiedzieli, a także niektórzy ŚJ, jak uczono w przeszłości.

Nawet jak nie nazwiesz tego "walką", to i tak efekt jest taki sam

[Roszada]

Nawet jak nie nazwiesz tego "walką", to i tak efekt jest taki sam

Walki nie może być, bo nie ma przeciwnika.
ŚJ nie wolno czytać krytycznej literatury.
Tak więc pisze, co piszę, dla ewentualnych przyszłych ŚJ, dla katolików i innowierców i dla exŚJ różnej orientacji religijnej.

Na starym forum był taki Zbig ŚJ, co uważał, że walczę i jego walką było wyzywanie mnie od kłamców, dlatego bo cytowałem publikacje ŚJ.

[Roszada]

Oczywiście się zgadzam, ale zauważyłem, że większość osób w internecie starająca się walczyć z SJ używa w znakomitej większości artykułów sprzed wielu lat, co częstokroć jest zbywane machnięciem ręki

Po wielu latach milczenia o przewodnictwie Piotra, a nawet zaprzeczaniu jakiegokolwiek jego prymatu Towarzystwo zmieniło podejście do tej kwestii.
Powodem było wprowadzenie rotacyjnego przewodniczenia w CK:

„Dnia 6 września 1971 roku zdecydowano, że członkowie Ciała Kierowniczego będą co roku kolejno – według porządku alfabetycznego – obejmować przewodnictwo na zebraniach tego grona. Postanowienie to wprowadzono 1 października” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 234).

Od roku 1972 zaczęły się więc pojawiać masowo, ‘jak grzyby po deszczu’, fragmenty o przewodzeniu czy przewodniczeniu Piotra (tymczasowo ):

„Ze sprawozdania zamieszczonego w Dziejach Apostolskich wynika, że zapewne apostoł Piotr przewodniczył ciału kierowniczemu w świątecznym dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e., zaś w późniejszym okresie jako przewodniczący pewnego razu wystąpił uczeń Jakub, przyrodni brat Jezusa Chrystusa. Fakty te, jak również inne dostępne dziś źródła historyczne, narzucają wniosek, że przewodnictwo w ciele kierowniczym podlegało rotacji i przechodziło kolejno na następnych członków, tak samo jak przewodniczący prezbiterstwa, czyli »grona starszych« poszczególnych zborów chrześcijańskich, zmieniali się kolejno, ustępując miejsca innemu spośród starszych” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 7 s. 18).

   „Wyróżnił się zwłaszcza w dniu Pięćdziesiątnicy, ale i później szereg razy wystąpił (czasami wespół z Janem) w imieniu uczniów i najwidoczniej przewodniczył niektórym zgromadzeniom (Dzieje 1:15-22; 2:14, 37; 4:8-20; 5:1-9, 27-32)” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 17 s. 20).

   „A jakie pytania zadał Jezus apostołowi Piotrowi, który wysunął się na czoło pośród dwunastu, gdy jeszcze z nimi był Jezus, i który jako pierwszy miał objąć przewodnictwo po jego wstąpieniu do nieba?” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 3 s. 21).

„POD PRZEWODEM PIOTRA” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 8 s. 19).

„Przewodnictwo w tym dawaniu świadectwa objął apostoł Piotr” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 5 s. 24).

„Jednakże od dnia Pięćdziesiątnicy Piotr zaczął się zmieniać. Pobudzony przez ducha świętego objął przewodnictwo w działalności głoszenia wśród Żydów w Jeruzalem (Dzieje, rozdziały od 2 do 5)” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 10 s. 13).

„Apostoł Piotr objął przewodnictwo i w dniu Pięćdziesiątnicy »dawał dokładne świadectwo« tysiącom Żydów przybyłych na to święto z wielu krajów” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 28).

„Obejmując przewodnictwo podczas tego pamiętnego wydarzenia, Piotr użył pierwszego z »kluczy królestwa niebios«, które obiecał mu dać Jezus (Mateusza 16:19)” (Strażnica Nr 18, 1996 s. 8).

„»(...) Wtedy więc wkładali Apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego«. (Werset 20 wskazuje, że przy tej okazji objął przewodnictwo Piotr)” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 324; por. edycja z roku 1991 s. 328).

   „Wkrótce potem [Jezus] uhonorował go, pozwalając mu przewodzić w dziele prowadzonym przez uczniów” („Zbliż się do Jehowy” 2002 s. 298).

„Niespełna dwa miesiące później obdarzył go szczególnym zaszczytem – pozwolił mu przewodzić w dawaniu świadectwa tłumom zebranym w Jerozolimie z okazji Pięćdziesiątnicy (Dzieje 2:14-40)”   („Bądź moim naśladowcą” 2007 s. 168).

To jednak nie są tylko starsze teksty o Piotrze ale i obecne.
Piotr nie jest równym, ale przewodzi.
Piotr był potrzebny w uzasadnieniu przewodniczenia podczas obrad dzisiejszego Ciała Kierowniczego.
Dlatego naprostowano częściowo swój pogląd biblijny.

[Roszada]

Również bardzo ciekawe przemyślenia biblijne podaje Towarzystwo o Piotrze, pod którymi chętnie się podpiszę:

„W natchnionym tekście zastosowano do Piotra różne określenia: Szymon, Symeon, Piotr, Szymon Piotr i Kefas; łącznie wspomniano o nim pod tymi imionami częściej niż o jedenastu pozostałych współapostołach razem wziąwszy...” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22);

 „Jego pierwszego wymieniono wśród tych, których Jezus powołał na pełnoczasowych uczniów, a kiedy imię Piotra pojawia się obok imion tych pozostałych apostołów, zawsze nieodmiennie występuje na pierwszym miejscu – bez względu na to, czy wymienieni są wszyscy dwunastu (reszta nie zawsze w tej samej kolejności), czy tylko czterech, trzech, czy choćby dwóch apostołów” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22);

„Piotr z własnej inicjatywy częściej zabierał głos niż pozostała jedenastka, przy czym przemawiał bądź tylko w swoim imieniu, bądź też w imieniu całego grona” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22);

„Jezus też modlił się specjalnie za Piotra i polecił mu utwierdzać braci w wierze. Najprawdopodobniej Piotr był pierwszym apostołem, któremu po zmartwychwstaniu ukazał się Jezus, a później temuż Piotrowi udzielił wielokrotnego napomnienia, by pasł jego owieczki i jagnięta. I jak już wspomnieliśmy, Piotrowi powierzył Jezus klucze Królestwa” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 23);

„W tym stanie rzeczy należało się spodziewać, że po zmartwychwstaniu Jezusa, kiedy ten już nie przebywał ze swoimi uczniami, właśnie Piotr podejmie wśród nich inicjatywę, i tak też się stało. Przewodził zarówno w sprawach dotyczących poszczególnych osób, jak i w spełnianiu zlecenia od Boga” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 23);

„Po wniebowstąpieniu Jezusa, w okresie oczekiwania na ducha świętego, nie kto inny jak Piotr wystąpił z propozycją wybrania kogoś na miejsce Judasza. A kiedy na 120 uczniów zgromadzonych w sali na piętrze pewnego domu w Jeruzalem został wylany duch święty, widzimy Piotra przystępującego zgodnie z otrzymanym poleceniem na czele pozostałych...” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 23);

„Wydaje się ponadto, iż Piotr miał większą moc uzdrawiania niż inni, gdyż czytamy, że nawet jego cień przyczyniał się do uleczenia” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 23);

„Dlatego też – chociaż [Jezus] wolał apostoła Jana, którego darzył specjalnym uczuciem – udzielił wielu wspaniałych przywilejów Piotrowi” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 25);

„Widzi w jego osobie człowieka szczególnie wybranego przez Syna Bożego, wyróżnionego nieprzeciętnymi przywilejami spośród reszty apostołów...” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 25).

Prawie jak papiści napisali.

[Roszada]

Bywał tez proces obniżania rangi Piotra.

Piotr jako „Pierwszy” czy „pierwszy”

Towarzystwo Strażnica nie może zdecydować się, czy Piotr jest „Pierwszym”, czy tylko „pierwszym” wśród Apostołów. Oto jego różne teksty:

1) Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: Pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i Andrzej, jego brat” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

   W roku 1997 Towarzystwo Strażnica ukazuje w swej Biblii Piotra już jako „pierwszego”, a nie „Pierwszego”, tak jakby zauważyło, iż te wcześniejsze określenie może kojarzyć się wielu osobom z prymatem tego Apostoła:

2) Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: pierwszy – Szymon zwany Piotrem i Andrzej” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

   Jednak w angielskiej Biblii Świadków Jehowy mowa jest o „Pierwszym”:

Mt 10:2 -   The names of the twelve apostles are these: First, Simon, the one called Peter... (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

   Natomiast w tłumaczeniu „słowo w słowo” oddano ten werset następująco:

Mt 10:2 - first Simon the (one) being said Peter... (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).