Obecnie powszechnie przyjęło się w tradycji chrześcijańskiej, że szatan to zbuntowany anioł co najmniej od czasu kuszenia Ewy w ogrodzie Eden. Zwany też księciem piekieł, dowódcą czynienia zła, Lucyferem, przeciwnikiem Boga. Nie jest do końca to prawdą, dlatego wypełniam tą lukę, nie własną mądrością, ale w oparciu o ekspertów biblistyki, jak też osobiste sprawdzanie. Częściowo poprawnie odpowiedział Gostek tu (https://sjwp.pl/biblia-dyskusje/dialog-jezusa-z-piotrem/msg262551/#msg262551). Godne uwagi są pytania naprowadzające, które zadał 'Gremczak'.Jakiego szatana masz na myśli? Tego z pism hebrajskich,
Otóż w pismach hebrajskich zazwyczaj słowem szatan określani byli ludzie jako narzędzia do spełniania woli Boga m. in. następujące doniesienia. 1 Sam 29:4 (https://www.biblia-internetowa.pl/1Sam/29/4.html); 2 Sam 19:23 (https://www.biblia-internetowa.pl/2Sam/19/23.html); 1 Krl 5:18 (https://www.biblia-internetowa.pl/1Krol/5/18.html). Należy zwrócić uwagę, że hebrajskie słowo שָׂטָן dosłownie znaczy szatan, choć tłumacze często stosują zamiennie jako przeciwnik. Bliżej unaocznię, jak Bóg posłużył człowiekiem o imieniu Hadad, przeciw Salomonowi, gdzie Bóg posłużył się nim, jako narzędziem pełniącego rolę nazwaną szatanem. Opis znajdujemy w 1 Król. 11:14 (https://www.biblia-internetowa.pl/4Moj/22/22.html). Oto fragment tego wersetu tłumacza Google (https://translate.google.pl/?sl=iw&tl=pl&op=translate): וַיָּקֶם יְהוָה שָׂטָן לִשְׁלֹמֹה אֵת הֲדַד הָאֲדֹמִי
na
I wzbudził Pan szatana przeciwko Salomonowi, synowi Hadada Edomity.[/l]
Potem odniesiono też do istot niebieskich np. Liczb 22:22 (https://sjwp.pl/לְשָׂטָן), 32. 22 wers zaczyna się: I zapłonął Pan gniewem, że poszedł, a anioł Pański stanął na drodze jako jego przeciwnik; W miejscu przeciwnik w języku hebrajskim występuje dosłowne szatan
לְשָׂטָן
1 Krl 22:19-32 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=1+kr%C3%B3lewska+22:19-23&bible=bt2&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) Ten fragment opisuje, jak wokół tronu Jahwe zgromadzono zastępy aniołów, gdzie Bóg wybiera przeciwnika dla Achaba. Na ochotnika zgłasza się jeden z duchów i mówi ja go zwiodę. Bóg zleca mu to zadanie i ten duch pełni rolę szatana z upoważnienia Jahwe. Jak pokazuje to sprawozdanie, szatani, to wierni aniołowie wykonujący wolę Boga, a nie buntownicy. Podobnie jest w Hioba 1:6-12 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=hioba+1:6-12&bible=bt2&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0), gdzie jest tam użyte słowo szatan, którego wysyła Bóg na wypróbowanie wierności Hioba. Jest to kolejny przykład, że funkcja szatana stanowi posłuszne wykonywanie zadań Bożych, aby przygotować materiał oskarżający. Po wykonaniu zadania, automatycznie przestaje pełnić funkcje szatana. Nie jest przynależne tylko jakiejś jednej jednostce jak się powszechnie sądzi. Co mówią pisma greckie, następnym razem.
Szatan z pism hebrajskich do pism greckich NT.
Poprzednio podałem, że ST przedstawia istoty duchowe, jako posłuszne Bogu, nawet wówczas, gdy miały sprowadzać na ludzi nieszczęścia. Tymczasem między 300 pne. do 400 ne, następuje powolny proces egzegetyczny do zmiany z posłusznych na buntownicze. Badacze tekstów doszli do następującego wniosku:„w egzegezie biblijnej nie możemy się dziś obejść bez bogatych danych dostarczanych przez ugarytologię: źródło (http://bliskiwschod.pl/2012/10/ugarit-historia-religia-literatura-jezyk/)”
Wobec tego; jak doszło z wiary posłusznych w bunt istot niebiańskich? Dużo wskazuje, że sama idea miała początek w Tekstach Ugarit (https://repozytorium.kul.pl/server/api/core/bitstreams/de1e49a6-d978-4108-912e-b387bc1083a1/content) (XIV-XII pne), gdzie prześmiewczo opisano próbę przejęcia tronu boga Baala (zob. zał. 1) Jakie ma to odniesienie do literatury biblijnej? Analogiczna ironia przedstawia parodia żałobnego upadku władcy Babilonu o tym pisze wprost Iz 14:4 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Izajasza+14:4&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) (VII pne.) satyra na króla babilońskiego .... Podobnie o królu Tyru Ezch 28:12-15 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Ezechiela+28:12-15&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) (VI pne.). Na tym etapie czasowym obce było pojęcie, aby istoty duchowe były wrogo nastawione wobec Boga Najwyższego. Zmiana zaczęła pojawiać się w III wieku pne., gdy zaczęto tłumaczyć pisma hebrajskie na grekę. Ale wróćmy jeszcze do Iz 14:12-15 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Izajasza+14:12-15&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) BT. Do króla Babilonu następuje zwrot honorowy: „Jaśniejący, Synu Jutrzenki”. Chociaż Izajasz czy Ezechiel nie przepisali słowo w słowo z tekstu Ugarit, ale motyw jest ten sam.
Legenda ugarycka opisuje, że Asztaru groźny próbuje objąć panowanie w miejsce najwyższego boga Baala na górze Sapona będąca na terenie północnym. Ostatecznie zdegradowany do władcy ziemi i podziemi.” W mitologii Ugaryckiej i Izajasza zawierają wspólne myśli: Wyniosę swój tron ponadbogów, boga El (nie Elohim) na górze Sapona (z niej rządził Baal) (zob. zał 2) zasiada na obłokach, Najwyższy. Później Hieronim w IV ne, przetłumaczył na łacinę ten zwrot grzecznościowy na Lucyfer (https://pl.wikipedia.org/wiki/Lucyfer). Zaowocowało to w średniowieczu tym, co czytamy w przypisie BT (zob. zał 3) Ojcowie Kościoła widzieli typ szatana. Z tego powodu ruszyli rzeźbiarze, malarze , inkwizycja, przedstawiając szatana już, jako nie posłuszny Bogu, ale jako przyczyna zła. W związku z obecnie spadającymi nieszczęściami, trudno ocenić, czy to kara Boża, czy sprawka szatana?
Przysporzyło to kłopotów interpretacji wyrazów: „Jaśniejący, syn jutrzenki, gwiazda poranna, Lucyfer”. Uwidacznia się to u pisarzy NT, gdzie już na całego występują duchy wrogie Bogu i ludziom, ale odnosząc też do Jezusa, gdzie w przypisie do 2 Pi 2:19 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=2+piotra+1:19&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) czytamy m. in.; W tym obrazie jest nim powtórne przyjście (paruzja) Chrystusa.Oraz Ap 22:16 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Apokalipsa+22:16&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) , 2:28 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Apokalipsa+2:28&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0). Sumując: Sofistyką i grą słów można dojść do zupełnie odmiennych twierdzeń. Od posłusznego do nieposłusznego, od bezosobowej funkcji słowa szatan, do istot osobowych, a nawet do Boga w osobie Jezusa. Takie kazuistyczne możliwości daje treść Biblii.
Wracając do głównego zagadnienia.
Idź precz ode, szatanie! Mat 16:23 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Mateusza+16:23&bible=bw&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) Jest to wypowiedź Jezusa skierowana do Piotra:
Oraz
Idźcie precz ode Mnie, przeklęci Mat 25:41 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Mateusza+25:41&bible=bt5&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0). Do ludzi, nie mający skłonności pomagania innym.
Widać gołym okiem, że obydwa związki frazeologiczne można określić, jako identyczne. Wielu wierzących, nie dostrzega zbyt aroganckiego potraktowanie Piotra. Jednak wielu teologów uważa, że jest nie do pogodzenia, aby Jezus tak skrajnie ostro potraktował Piotra. Jest to wręcz niesprawiedliwa obelga. Przecież Piotr miał wzniosłe intencje w proponowaniu zapobiegania śmierci Jezusa, pomimo nieświadomości Bożego planu. W związku z tym irracjonalnym dylematem, podjęto naprawę tej niefortunnej wypowiedzi w niektórych tłumaczeniach dokonano zmiany.
Przekłady Paulistów i Wujka jest: Mat 16:23 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Mateusza+16:23&bible=pau,wuj&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0). Idź za Mną, szatanie! oraz Pójdź za mną szatanie
Podobnie w przekładach anglojęzycznych NAU, NIV, NJB, NKJ, Mat 16:23 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Mateusza+16:23&bible=nau,niv,njb,nkj&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) jest Get behind me! (Idź za mną szatanie!)
Dla por. tłumacz. tradycyjne NLT Mat 16:23 (https://biblia.apologetyka.co/read?q=Mateusza+16:23&bible=nlt&codes=1&fmt=cont&num=1&sort=0) Get away from me, Satan! (Odejdź ode mnie, Szatanie!).
Co sądzić o tej i innych poprawkach redagowania, poczynając od powstawania NT? Czy te zmiany są dokonywane w natchnieniu DŚ? A może z czasem szatan zmienią na anioł? Wówczas będzie do Piotra: "Idź za mną, aniele [na śmierć]"