Nowe światła obejmowały też ubiór:

„Postęp w zrozumieniu Słowa Bożego pociągnął za sobą kilka innych zmian w chrześcijańskich zapatrywaniach. (...) »(...) Na przykład w roku 1927 Strażnica podkreślała (...) że należy zrewidować pogląd na kwestię noszenia czarnych strojów« (...) Jeżeli chodzi o tę ostatnią sprawę, to rok wcześniej, podczas zgromadzenia zorganizowanego w dniach 25-31 maja w Londynie, brat Rutherford przemawiał z podium w zwyczajnym garniturze zamiast w oficjalnym czarnym surducie, jaki zwykli przedtem nosić mówcy publiczni chrześcijańskich świadków na rzecz Jehowy” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 66).

„Pragnąc wyeliminować spośród ludu Bożego świeckie zwyczaje, brat Rutherford już na poprzednim kongresie wywołał swym ubiorem małą sensację. Spostrzegł on mianowicie, że bracia w Europie – a to obejmowało również Niemcy – znajdowali upodobanie w ubieraniu się na zgromadzenia przeważnie na czarno. Zgodnie ze zwyczajami przyjętymi w organizacjach fałszywej religii mężczyźni nosili czarne ubrania, podczas pogrzebów nawet czarne cylindry, no i na dodatek czarne krawaty. Te spostrzeżenia spowodowały, że brat Rutherford kupił sobie bardzo jasne ubranie i do tego wiśniowy krawat. Po jego przybyciu do Niemiec w takim stroju, wielu braci zarzuciło zwyczaj noszenia czarnych ubiorów” (Działalność Świadków Jehowy w Niemczech w czasach nowożytnych 1975 s. 19).

W kwestii ubioru równie "ciekawie" jest podczas żałoby. Nie wiem czy nadal tak jest, ale najczęściej mówiło się, że Świadkowie Jehowy nie noszą się na czarno i że taki strój żałobny nie jest dozwolony. Najczęściej słyszałem tłumaczenie, że to dlatego, że "znamy nadzieję na zmartwychwstanie". Poszukałem teraz podstaw z literatury, to rzeczywiście coś jest na ten temat, ale jako przykład podany jest kraj Afrykański i wymaganie wielomiesięcznej żałoby i noszenia specjalnych strojów do tego celu. Napisali tam też jednak:

"Świadkowie Jehowy odczuwają żal po śmierci bliskiej osoby. Tak jak Jezus mogą płakać (Jana 11:35, 36). Nie uważają jednak za konieczne publicznie nosić jakieś oznaki swego smutku (porównaj Mateusza 6:16-18)." (w98 15.7 s. 22 Chrześcijański pogląd na zwyczaje pogrzebowe)

Sami napisali "porównaj", bo sytuacja opisana w Mateusza nijak ma się do tego. Jezus w tym fragmencie mówił, żeby nie robić niczego pod publikę w celu okazania swojej rzekomej prawości. To co innego niż chęć okazania swojej żałoby, na przykład w tym celu, by otrzymać od innych wsparcie czy wyrazić swój szczery smutek. Wydawałoby się, że jest to coś oczywistego, a jednak nie jest.

W każdym razie to kolejny przykład decydowania o tym, jak się ubierać.

Jakie argumenty przecie frakom przedstawił Sędzia?

„Niema wcale dowodów, któreby świadczyły, że Jezus ubierał się w długi frak i że miał podługowatą i pobożną minę twarzy” (Strażnica 01.12 1927 s. 357).

No cóż, krawata i garnituru też nie nosił.
Książek z uczniami też nie studiował.
Nie roznosił Strażnic i nie chodził na zebrania ŚJ.