Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: Noc_spokojna w 06 Marzec, 2016, 15:39
-
Wyszukał i opracował Mirek. Swego czasu, chcąc opublikować tę żmudną pracę, pytałam Mirka o pozwolenie, i pozwolił, więc sięgam ponownie po te perełki, bo pozwolenie chyba nie wygasło ;D.
IMIĘ BOŻE W NOWYM TESTAMENCIE, czy na pewno?
Autorzy Przekładu Nowego Świata wstawili słowo "Jehowa" w Nowym Testamencie w wielu miejscach, które nie zawierają cytatów z tetragramem ze Starego Testamentu. Oto jeden z przykładów:
Mt 1:20 Bg „A gdy on o tem zamyślał, oto mu się Anioł Pański we śnie ukazał, mówiąc: Józefie, synu Dawidów! nie bój się przyjąć Maryi, żony twojej; albowiem, co się w niej poczęło, z Ducha Świętego jest.”
Mt 1:20 BT „Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.”
Mt 1:20 Bw „I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.”
Mt 1:20 Bp „Ale kiedy powziął tę myśl, anioł Pański ukazał się mu we śnie i powiedział: - Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć twojej żony Maryi, bo to, co się w niej poczęło, pochodzi od Ducha Świętego.”
Mt 1:20 NS „Ale gdy już to przemyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Jehowy, mówiąc: "Józefie, synu Dawida, nie lękaj się wziąć Marii, swej żony, do domu, bo to, co zostało w niej poczęte, jest za sprawą ducha świętego.”
Mt 1:20 WH „ταυτα δε αυτου ενθυμηθεντος ιδου αγγελος κυριου κατ οναρ εφανη αυτω λεγων ιωσηφ υιος δαυιδ μη φοβηθης παραλαβειν μαριαν την γυναικα σου το γαρ εν αυτη γεννηθεν εκ πνευματος εστιν αγιου”
W tekście greckim wyraźnie w tym miejscu występuje słowo KYRIOS - "Pan"
Kol 3:13 Bw „znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy.”
Kol 3:13 NS „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy.”
Kol 3:13 WH „ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο κυριος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις”
Dlaczego Strażnica użyła tutaj imienia Jehowa skoro manuskrypty zawierają tutaj imię Chrystus?
Kol 3:13 Byz „ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο χριστος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις”
Kol 3:13 Scrivner „ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο χριστος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις”
Kol 3:13 Stephanus „ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο χριστος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις”
Przecież nie ma najmniejszej wątpliwości, iż w wersecie tym chodzi o Jezusa bowiem to on jest tym, który przebaczył nam nasze grzechy. Również kontekst całego listu do Kolosan mówi o przebaczeniu jakie mamy w Chrystusie, a więc jasne powinno być, iż apostoł Paweł miał na myśli Syna a nie Ojca.
Lk 2:26 Bg „I obwieszczony był od Boga przez Ducha Świętego, że nie miał oglądać śmierci, ażby pierwej oglądał Chrystusa Pańskiego.”
Lk 2:26 BT „Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.”
Lk 2:26 Bw „Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa Pana.”
Lk 2:26 Bp „Duch Święty objawił mu, że nie umrze, zanim nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.”
Lk 2:26 NS „I zostało mu przez Boga wyjawione za pośrednictwem ducha świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki wpierw nie zobaczy Chrystusa Jehowy.”
Lk 2:26 WH „και ην αυτω κεχρηματισμενον υπο του πνευματος του αγιου μη ιδειν θανατον πριν [η] αν ιδη τον χριστον κυριου”
Werset ten zawiera aż dwie niezgodności z tekstem greckim. Pierwszy to oczywiście wstawienie do tekstu imienia Jehowy. W tekście greckim występuje bowiem fraza TON CHRISTON KYRIOU - co może oznaczać zarówno "Chrystusa Pana" jak i "Chrystusa Pańskiego".
Druga niezgodność to taka, że tekst grecki wyraźnie mówi, iż "Duch Święty objawił". Objawić może jednak osoba, stąd też pewnie dlatego PNŚ wichruje ten werset, oddając go myślą, że to "Bóg wyjawił za pośrednictwem ducha świętego". Jak jednak łatwo się przekonać tekst grecki nie zawiera słowa THEOS (Bóg) ani słów "za pośrednictwem".
1Kor 10:9 Bg „Ani kuśmy Chrystusa, jako niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli.”
1Kor 10:9 Bw „ani nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli,”
1Kor 10:9 NS „Ani nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży.”
1Kor 10:9 WH „μηδε εκπειραζωμεν τον κυριον καθως τινες αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλλυντο”
Jak widzimy, werset ten jednoznacznie stwierdza, iż Izraelici kusili na pustyni naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Takie rozumienie tego wersetu potwierdzają zresztą najstarsze manuskrypty biblijne. I tak np. bardzo stary papirus, bo pochodzący aż z roku ok. 200 i oznaczany symbolem P46 posiada tam słowo Chrystus (pewnie dlatego, aby nie było wątpliwości o kogo w tekście chodzi). Zresztą to nie jedyne manuskrypty to potwierdzające:
1Kor 10:9 Byz „μηδε εκπειραζωμεν τον χριστον καθως και τινες αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλοντο”
1Kor 10:9 IGNT „μηδε εκπειραζωμεν τον χριστον καθως και τινες αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλοντο ”
1Kor 10:9 Stephanus „μηδε εκπειραζωμεν τον χριστον καθως και τινες αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλοντο”
Jednak wstawieniem do tekstu tetragramu (którego oczywiście brak w oryginalnym tekście greckim) Strażnica zasugerowała myśl całkowicie odwrotną. Dlaczego więc PNŚ zawiera w tym miejscu imię Boże, skoro najstarsze zachowane rękopisy zawierają w tym miejscu słowo KYRION (Pana) a większość jeszcze starszych nawet CHRISTON (Chrystusa)?
Dz 16:32 Bw „I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.”
Dz 16:32 Bp „Przekazali naukę Pana jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu,”
Dz 16:32 NS „I opowiedzieli słowo Jehowy jemu oraz wszystkim, którzy byli w jego domu.”
Dlaczego autorzy PNŚ wstawili do tekstu imię Jehowa, skoro kontekst tego wersetu mówi o Panu Jezusie?
Dz 16:31-34 Bw „A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.(32) I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.(33) Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy.(34) I wprowadził ich do swego domu, zastawił stół i weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.”
Zauważmy, że z kontekstu omawianego wersetu wynikałoby w sposób pośredni, że Jezus jest Bogiem, w którego uwierzył strażnik więzienny.
Również w tekstach greckich brak w omawianym miejscu tetragramu. Wszystkie rękopisy mają w tym miejscu wyrażenie TON LOGON TOU KYRIOU - "Słowo Pana", a niektóre TON LOGON TOU THEOU - "Słowo Boga".
Dz 16:32 Byz „και ελαλησαν αυτω τον λογον του κυριου και πασιν τοις εν τη οικια αυτου”
Dz 16:32 Stephanus „και ελαλησαν αυτω τον λογον του κυριου και πασιν τοις εν τη οικια αυτου”
Dz 16:32 Tisch „και ελαλησαν αυτω τον λογον του κυριου συν πασιν τοις εν τη οικια αυτου”
Dz 16:32 WH „και ελαλησαν αυτω τον λογον του θεου συν πασιν τοις εν τη οικια αυτου”
Rz 14:7-9 Bw „Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera;(8) bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy.(9) Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.”
Rz 14:7-9 NS „W gruncie rzeczy żaden z nas nie żyje tylko dla siebie i nikt nie umiera tylko dla siebie;(8) bo czy żyjemy, żyjemy dla Jehowy, czy też umieramy, umieramy dla Jehowy. Dlatego czy żyjemy, czy też umieramy, należymy do Jehowy.(9) Chrystus bowiem w tym celu umarł i ożył, żeby być Panem zarówno umarłych. jak i żywych.”
Już na pierwszy rzut oka widać, iż werset w PNŚ jest niespójny. Omawiany werset jest więc konkretnym przykładem na to, iż w wielu miejscach wprowadzenie imienia Jehowa jest zupełnie niezgodne z kontekstem i wypacza sens tekstu biblijnego. Jeśli ktoś posiada tekst grecki Nowego Testamentu może się przekonać, że w grece nie występuje tu imię Jehowa, lecz słowo KYRIOS, czyli Pan.
Rz 14:7-9 WH „ουδεις γαρ ημων εαυτω ζη και ουδεις εαυτω αποθνησκει(8) εαν τε γαρ ζωμεν τω κυριω ζωμεν εαν τε αποθνησκωμεν τω κυριω αποθνησκομεν εαν τε ουν ζωμεν εαν τε αποθνησκωμεν του κυριου εσμεν(9) εις τουτο γαρ χριστος απεθανεν και εζησεν ινα και νεκρων και ζωντων κυριευση”
Kontekst jednoznacznie utożsamia z Panem Jezusa. Dlatego nietrudno zauważyć, że Przekład Nowego Świata przez wprowadzenie imienia Jehowa wypacza myśl Pawła. Apostoł koncentrował się na Panu Jezusie – dla Niego mamy żyć i umierać, gdyż jako zmartwychwstały Pan sprawuje zwierzchnictwo nad umarłymi i żywymi.
Kol 3:23-24
Czy rzeczywiście wstawienie tutaj imienia Bożego jest uzasadnione? Spójrzmy na kontekst tego wersetu (Kol 3:23-24):
Kol 3:23-24 Bg „A wszystko, cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie, jako Panu, a nie ludziom.(24) Wiedząc, iż od Pana weźmiecie zapłatę dziedzictwa; albowiem Panu Chrystusowi służycie.”
Kol 3:23-24 BT „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi,(24) że od Pana otrzymacie dziedzictwo /wiekuiste/ jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!”
Kol 3:23-24 Bw „Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi,(24) wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie.”
Kol 3:23-24 Bp „Co czynicie, czyńcie szczerze ze względu na Pana, a nie na ludzi.(24) Wiecie przecież, że Pan da wam w nagrodę dziedzictwo wieczne. Służcie więc Chrystusowi - Panu.”
Kol 3:23-24 NS „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi,(24) bo wiecie, że to od Jehowy otrzymacie należną nagrodę dziedzictwa. służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi.”
Czyż nie widać wyraźnie, iż wstawienie do tekstu imienia Jehowa jest nieuzasadnione i niespójne z kontekstem wersetu?
-
No tak o ile można starać się usprawiedliwiać występowanie JHWH w NT, gdy w tym samym fragmencie był on ST (czego też nie można pochwalać), to jeśli mamy do czynienia z tekstem oryginalnym NT i w nim nie ma JHWH, to wstawianie go do NT jest po prostu oszustwem z premedytacją. :-\
-
Od dawna wiadomo sprawy podstawowe:
1. w manuskryptach nie ma słowa Jehowa, jest zazwyczaj kyrios
2. SJ powstawiali Imię tam gdzie im było wygodnie
3. Na każde wstawienie mają wyjaśnienie
W angielskim przekładzie z przypisami z 1984 mają dodatek "1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures", w którym każde z miejsc przekręcenia Pan na Jehowa jest umotywowane. Mam nadzieję, że mieszczę się w dozwolonym prawnie cytacie
Throughout the centuries many translations of parts or of all the Christian Greek Scriptures have been made into Hebrew. Such translations, designated in this work by “J” with a superior number, have restored the divine name to the inspired Christian Greek Scriptures in various places. They have restored the divine name not only when coming upon quotations from the Hebrew Scriptures but also in other places where the texts called for such restoration.
To know where the divine name was replaced by the Greek words Κύριος and Θεός, we have determined where the inspired Christian writers have quoted verses, passages and expressions from the Hebrew Scriptures and then we have referred back to the Hebrew text to ascertain whether the divine name appears there. In this way we determined the identity to give Kyʹri·os and The·osʹ and the personality with which to clothe them.
To avoid overstepping the bounds of a translator into the field of exegesis, we have been most cautious about rendering the divine name in the Christian Greek Scriptures, always carefully considering the Hebrew Scriptures as a background. We have looked for agreement from the Hebrew versions to confirm our rendering. Thus, out of the 237 times that we have rendered the divine name in the body of our translation, there is only one instance where we have no agreement from the Hebrew versions. But in this one instance, namely, 1Co 7:17, the context and related texts strongly support rendering the divine name.—See 1Co 7:17 ftn, “Jehovah.”
Following is a list of the 237 places where the name “Jehovah” occurs in the main text of the New World Translation of the Christian Greek Scriptures. Supporting the rendering are various sources listed by their respective symbols. For an explanation of the symbols (“J” references), see the Introduction under “Textual Symbols.”
The following list also indicates the Greek word to be found at these locations in the Westcott and Hort Greek text. Kyʹri·os, “Lord,” and its various forms are designated by Ky. Similarly, Theʹos, “God,” and its various forms are designated by Th. An asterisk (*) preceding either of these symbols indicates that the Greek word is accompanied by the definite article in the Greek text. A plus sign (+) following the verse citation indicates that there is additional information to be found in a footnote on that verse.
MATTHEW
1:20+ Ky; J3,4,7-14,16-18,22-24
1:22 Ky; J1-4,7-14,16-18,22-24,26
1:24 Ky; J1-4,7-14,16-18,22-24
2:13 Ky; J1-4,6-14,16-18,22-24
2:15 Ky; J1,3,4,6-14,16-18,22-24
2:19 Ky; J1-4,6-14,16-18,22-24
3:3 Ky; J1-4,7-14,16-18,20,22-24,26
4:4 Th; J1-14,17,18,20,22,23
4:7 Ky; J1-14,16-18,20,22-24
4:10 Ky; J1-14,16-18,20,22-24
5:33 *Ky; J1-4,7-14,16-18,22,23
21:9 Ky; J1-14,16-18,20-24
21:42 Ky; J1-4,7-14,16-18,20-24
22:37 Ky; J1-14,16-18,20-24
22:44 Ky; J1-14,16-18,20-24
23:39 Ky; J1-14,16-18,21-24
27:10 Ky; J1-4,7-14,16,17,22-24
28:2 Ky; J1-4,7-13,16-18,22-24
Ograniczam się tylko do Mateusza.
Czym są te dowody po prawo? Też jest to w Bi8 napisane:
J1 Matthew, Heb., edited by J. du Tillet, with a Lat. translation by J. Mercier, Paris, 1555.
J2 Matthew, Heb., incorporated as a separate chapter in ʼEʹven boʹchan [“Tried Stone”], by Shem-Tob ben Isaac Ibn Shaprut, 1385. Mss of 16th and 17th cent., Jewish Theological Seminary, New York.
J3 Matthew and Hebrews, Heb. and Lat., by Sebastian Münster, Basel, 1537 and 1557 respectively.
J4 Matthew, Heb., by J. Quinquarboreus, Paris, 1551.
J5 Liturgical Gospels, Heb., by F. Petri, Wittemberg, 1573.
J6 Liturgical Gospels, German, Lat., Gr. and Heb., by Johann Clajus, Leipzig, 1576.
J7 Christian Greek Scriptures in 12 languages, including Heb., by Elias Hutter, Nuremberg, 1599.
J8 Christian Greek Scriptures, Heb., by William Robertson, London, 1661.
J9 Gospels, Heb. and Lat., by Giovanni Battista Jona, Rome, 1668.
J10 The New Testament . . . in Hebrew and English, by Richard Caddick, Vol. I-III, containing Matthew—1 Corinthians, London, 1798-1805.
J11 Christian Greek Scriptures, Heb., by Thomas Fry and others, London, 1817.
J12 Christian Greek Scriptures, Heb., by William Greenfield, London, 1831.
J13 Christian Greek Scriptures, Heb., by A. McCaul, M. S. Alexander, J. C. Reichardt and S. Hoga, London, 1838.
J14 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt, London, 1846.
J15 Luke, Acts, Romans and Hebrews, Heb., by J. H. R. Biesenthal, Berlin, 1855, 1867, 1853 and 1858 respectively.
J16 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt and J. H. R. Biesenthal, London, 1866.
J17 Christian Greek Scriptures, Heb., by Franz Delitzsch, London, 1981 ed.
J18 Christian Greek Scriptures, Heb., by Isaac Salkinson and C. D. Ginsburg, London.
J19 John, Heb., by Moshe I. Ben Maeir, Denver, Colorado, 1957.
J20 A Concordance to the Greek Testament, by W. F. Moulton and A. S. Geden, fourth ed., Edinburgh, 1963.
J21 The Emphatic Diaglott (Greek-English interlinear), by Benjamin Wilson, New York, 1864, reprint by Watch Tower Bible and Tract Society, Brooklyn, 1942.
J22 Christian Greek Scriptures, Heb., by United Bible Societies, Jerusalem, 1979.
J23 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. Bauchet, Rome, 1975.
J24 A Literal Translation of the New Testament . . . From the Text of the Vatican Manuscript, by Herman Heinfetter, London, 1863.
J25 St. Paul’s Epistle to the Romans, by W. G. Rutherford, London, 1900.
J26 Psalms and Matthew 1:1-3:6, Heb., by Anton Margaritha, Leipzig, 1533.
J27 Die heilige Schrift des neuen Testaments, by Dominik von Brentano, third ed., Vienna and Prague, 1796.
Czyli są to tłumaczenia z greckiego na hebrajski. Ale żeby nie było tak dobrze, to wybrano jedynie niektóre miejsca z tych tłumaczeń i tylko w niektórych umieszczono Imię. Widać nie wszędzie pasowało, na zasadzie "jeżeli popiera nasze doktryny to jest dowód; jeżeli nie popiera, to trudno".
-
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/lk1,76.jpg)
-
I to są wszystko przekłady hebrajskie nowożytne. Ani jeden z wieków I-V. :-\
-
3. Na każde wstawienie mają wyjaśnienie
Nie na każde. Gdy pytam się, by sprawdzili w Iz 40, 8 są bezradni:
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/1p1,25.jpg)
-
Od dawna wiadomo sprawy podstawowe:
1. w manuskryptach nie ma słowa Jehowa, jest zazwyczaj kyrios
2. SJ powstawiali Imię tam gdzie im było wygodnie
3. Na każde wstawienie mają wyjaśnienie
W angielskim przekładzie z przypisami z 1984 mają dodatek "1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures", w którym każde z miejsc przekręcenia Pan na Jehowa jest umotywowane. Mam nadzieję, że mieszczę się w dozwolonym prawnie cytacie
Ograniczam się tylko do Mateusza.
Czym są te dowody po prawo? Też jest to w Bi8 napisane:
Czyli są to tłumaczenia z greckiego na hebrajski. Ale żeby nie było tak dobrze, to wybrano jedynie niektóre miejsca z tych tłumaczeń i tylko w niektórych umieszczono Imię. Widać nie wszędzie pasowało, na zasadzie "jeżeli popiera nasze doktryny to jest dowód; jeżeli nie popiera, to trudno".
Internet jest jednak potęgą, sprawdziłem kilka pozycji na które powołują się ŚJ. Dzieła te chluby im nie przynoszą.
Tutaj jest bardzo ciekawy artykuł o jednym z tłumaczeń NT na który się powołują dość często (J24 z listy). Autor pod koniec nawiązuje do 'odkrycia' tego tłumaczenia przez ŚJ.
http://truthhistory.blogspot.com/2013/08/the-mystery-of-herman-heinfetter.html
-
1Sm 2:3 Bg „Niemówcież napotem słów pysznych, a niech nie wychodzą słowa harde z ust waszych; albowiem Bóg jest umiejętności Panem, a nadawają się sprawy jego.”
1Sm 2:3 BT „Nie mówcie więcej słów pełnych pychy, z ust waszych niech nie wychodzą słowa wyniosłe, bo Pan jest Bogiem wszechwiedzącym: On waży uczynki.”
1Sm 2:3 Bw „Nie mówcie ustawicznie wyniośle, Niech nie wychodzi zuchwalstwo z ust waszych, Gdyż Pan jest Bogiem, który wszystko wie, Bogiem, który waży uczynki.”
1 Sm 2:3 Bp „Nie mnóżcie słów pełnych pychy, niech harda mowa nie wychodzi z ust waszych, gdyż Jahwe jest Bogiem wszechwiedzącym, jest Bogiem, który waży czyny.”
1Sm 2:3 NS „Nie mówcie tyle i tak wyniośle, niech z waszych ust nie wychodzi nic niepowściągliwego, gdyż Jehowa jest Bogiem wiedzy i ocenia uczynki prawidłowo.”
1Sm 2:3 LXX „μη καυχασθε και μη λαλειτε υψηλα μη εξελθατω μεγαλορρημοσυνη εκ του στοματος υμων οτι θεος γνωσεων κυριος και θεος ετοιμαζων επιτηδευματα αυτου ”
Strażnica naucza, że Bóg nie jest Wszechwiedzący, bo np. nie wiedział, iż Adam zgrzeszy. Dlatego autorzy PNŚ dopuścili się zmiany w tekście biblijnym. Zamiast bowiem sformułowania "Bóg wszechwiedzący" użyto "Bóg wiedzy". Nawet jednak z PNŚ można wywnioskować myśl, iż Bóg wszystko wie. Skoro bowiem Bóg jest Bogiem wiedzy, to znaczy, że musi wszystko wiedzieć. W przeciwnym razie nie byłby Bogiem wiedzy.
Przypisując Bogu niewiedzę dotyczącą grzechu Adama ŚJ stawiają Go niżej od Chrystusa, bo On wiedział, że Piotr zgrzeszy i zaprze się go (Mt 26:34). Tym samym więc wiedzę Jezusa zrównują z wiedzą Ojca. Dziwi jednak ich niekonsekwencja skoro Jezusowi odmawiają Bóstwa z powodu, że nie wie, kiedy ma być koniec świata, ale Ojcu z tego samego powodu, że nie wiedział iż Adam z Ewą zgrzeszy, już nie stawiają tego zarzutu.
-
Za 1:12 Br „Wtedy powiedział anioł Pański: Panie Zastępów, jak długo jeszcze będziesz odmawiał swego miłosierdzia Jerozolimie oraz innym miastom judzkim, na które jesteś zagniewany od lat siedemdziesięciu?”
Za 1:12 BT „Wtedy anioł Pański zapytał tymi słowami: Panie Zastępów, czy długo jeszcze nie przebaczysz Jerozolimie i miastom Judy, na które gniewasz się już lat siedemdziesiąt?”
Za 1:12 Bw „Wtedy odezwał się anioł Pana, mówiąc: Panie Zastępów, jak długo jeszcze nie zmiłujesz się nad Jeruzalemem i nad miastami judzkimi, na które gniewasz się już siedemdziesiąt lat?”
Za 1:12 Bp „Na to anioł Jahwe rzekł: "Jahwe Zastępów! Dopókiż nie okażesz litości Jerozolimie i miastom judzkim, którym już od siedemdziesięciu lat okazujesz swój gniew?"”
Za 1:12 NS „Toteż anioł Jehowy odpowiedział i rzekł: "Jehowo Zastępów, jak długo nie będziesz okazywał miłosierdzia Jerozolimie i miastom judzkim, które potępiałeś przez tych siedemdziesiąt lat? "”
Za 1:12 LXX „και απεκριθη ο αγγελος κυριου και ειπεν κυριε παντοκρατωρ εως τινος ου μη ελεησης την ιερουσαλημ και τας πολεις ιουδα ας υπερειδες τουτο εβδομηκοστον ετος ”
Ta wypowiedź o 70 latach gniewu datowana jest na drugi rok króla Dariusza I Hystaspesa (Zach 1:1,7), czyli na rok 519 pne. Według tego co mówił anioł, Bóg Jahwe gniewa się (czas teraźniejszy) na Jeruzalem i miasta Judy już od siedemdziesięciu lat. Cofając się więc o 70 lat do tyłu dochodzimy do roku 589 pne. Co się wydarzyło w tym roku? Rozpoczęło się oblężenie Jerozolimy przez Nabuchodonozora (2Krl 25:1-2; Ez 24:1-2; Jer 52:4).
A więc 70 lat gniewu (potępiania miast judzkich) skończyło się w roku 519 pne. Zatem werset ten jest bardzo mocnym argumentem przemawiającym za świecką datą zburzenia Jerozolimy, która miała miejsce w roku 587 pne. Przywódcom Towarzystwa Strażnica przedstawia się te fakty już od około 100 lat. Takie wnioski są jednak dla nich nie do przyjęcia. Aby sprzeciwić się prawdzie, posunęli się nawet do sfałszowania słowa Bożego. Aby udowodnić, że Bóg i jego anioł mówią o odległym okresie czasu a nie o ostatnich 70 latach, zmienili wypowiedź anioła z czasu teraźniejszego na czas przeszły, aby niektórym przypadkiem nie wydawało się, że te siedemdziesiąt lat potępiania Jerozolimy i innych miast judzkich przez Boga Jahwe w dalszym ciągu trwało. Takimi to właśnie metodami posługuje się Towarzystwo Strażnica, aby udowodnić swoje ludzkie nauki!
-
Nie na każde. Gdy pytam się, by sprawdzili w Iz 40, 8 są bezradni:
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/1p1,25.jpg)
ooooo.... to mocne jest :D
-
ooooo.... to mocne jest :D
I to nie jest zgodne z ich własnymi słowami:
„Imię Boże zostało w nim przywrócone we wszystkich cytatach z Pism Hebrajskich, w których ono występuje” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 27).
Można powiedzieć, że we wszystkich plus jeszcze...
-
„Imię Boże zostało w nim przywrócone we wszystkich cytatach z Pism Hebrajskich, w których ono występuje” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 27).
Można powiedzieć, że we wszystkich plus jeszcze...
"Wy nam usunęliście w swoich przekładach, to my przywrócimy dwa razy więcej naszym" ;D
A co!!!
-
"Wy nam usunęliście w swoich przekładach, to my przywrócimy dwa razy więcej naszym" ;D
A co!!!
Ale gdzie myśmy usunęli prócz III wyd. BT dostosowanego do liturgii?
W zeszłym tygodniu kupiłem następny tekst Biblii i zarazem komentarz KUL z 2015 r. Księga Sędziów i Rut. Jahwe jest tam wszędzie.
-
Jedni usuwają imię Boże w wydaniu dostosowanym do liturgii,a drudzy dodawają,aby dostosować do zrobienia wielkiego HALO!na innych.Ciekawe czy żydzi usuwali tetragram z rekopisow,aby dostosować pisma do odczytywania z jakiejś tam okazji.
-
Ale gdzie myśmy usunęli prócz III wyd. BT dostosowanego do liturgii?
Biblię dostosowujecie do obrzędów :o
A czy nie powinno być odwrotnie??? :-\
-
Biblię dostosowujecie do obrzędów :o
A czy nie powinno być odwrotnie??? :-\
Tak do obrzędów, tylko do tego co robił Jezus w I wieku patrz Łk 4: Duch Pański nade mną..., a nie duch Jehowy.
Ale tobie się nie podoba, dlatego olewasz KK, a ja wolę że jest dostosowana do Jezusowej tradycji.
Nie chcę by było wbrew temu co Jezus robił, odczytując Duch Pański...
-
Biblię dostosowujecie do obrzędów :o
A czy nie powinno być odwrotnie??? :-\
Biblia nie spadła z kosmosu.
ST był 'wytworem' wspólnoty Izraela, a NT wspólnoty Kościoła.
Izrael podczas synagogalnych nabożeństw nie stosował imienia Jahwe, jak widzimy ze zwyczaju Jezusa w Łk 4.
Tak samo my dziś, jak Jezus.
I możesz sobie nawet tupać, a Kościół nie zmieni Biblii na Twoje zawołanie.
-
Tak do obrzędów, tylko do tego co robił Jezus w I wieku patrz Łk 4: Duch Pański nade mną..., a nie duch Jehowy.
Ale tobie się nie podoba, dlatego olewasz KK, a ja wolę że jest dostosowana do Jezusowej tradycji.
Nie chcę by było wbrew temu co Jezus robił, odczytując Duch Pański...
Ależ ja też nie uznaję poprawek WTS-u i nachalnego korygowania tekstu a tym samym przekręcania sensu >:(
Nieraz rozmawialiśmy o tym na forum :(
Tylko gwoli sprawiedliwości, bez względu na przesłanki którymi się kierowano, to także jest ingerencja w tekst Biblii!!!
-
Biblia nie spadła z kosmosu.
ST był 'wytworem' wspólnoty Izraela, a NT wspólnoty Kościoła.
Izrael podczas synagogalnych nabożeństw nie stosował imienia Jahwe, jak widzimy ze zwyczaju Jezusa w Łk 4.
Tak samo my dziś, jak Jezus.
I możesz sobie nawet tupać, a Kościół nie zmieni Biblii na Twoje zawołanie.
A więc jakim prawem zmieniacie ST?
I doprawdy nie wiedziałem, że KK wskutek tupania zmienia Biblię :-\
-
A więc jakim prawem zmieniacie ST?
I doprawdy nie wiedziałem, że KK wskutek tupania zmienia Biblię :-\
W BT jest uwaga, że oparta jest też na Septuagincie i podane jest wydanie greckie na podstawie którego to zrobiono.
ST w BT to taka mieszanka tekstu hebrajsko-grecka. ;)
Oj są tacy co myślą, że będą tupać, a my zmienimy Biblię na ich oczekiwania.
Nie trzeba daleko szukać tych tupiących. ;)
-
moje trzy grosze:
posłużę się wypowiedzią p. J. Lewandowskiego:
Świadkowie Jehowy argumentują czasami w dyskusjach, że nawet teksty pisane przez pobożnych Qumrańczyków żyjących przed czasami Jezusa zawierają tetragram JHWH. Ma to ponoć oznaczać, że Qumrańczycy mieli do tetragramu takie samo podejście jak Świadkowie Jehowy, tzn. w tłumaczeniach Biblii wstawiali go zawsze tam, gdzie pierwotnie się on znajdował. (Świadkowie Jehowy w swej obsesji wstawili tetragram nawet do swego Przekładu Pism Nowego Testamentu, czyli tam, gdzie go w zachowanych oryginalnych tekstach NIE BYŁO).
Jednak ciekawa informacje na temat stosunku Qumrańczykow do tetragramu znajduje się w książce 101 pytań o Qumran autorstwa Josepha A. Fitzmayera (edycja polska: The Enigma Press, Kraków 1997). Autor tej książki jest naukowcem. Jak podaje biograficzna nota w powyższej książce (Słowo wstępne, s. xi), Fitzmayer zrobił doktorat na Johns Hopkins University, a ponadto jest profesorem języków i cywilizacji Bliskiego Wschodu w Instytucie Orientalistycznym w Chicago. Jest księdzem katolickim (jezuitą). Z tego, co czytamy w jego książce, wynika, że żyjący niedługo przed Jezusem pobożni Qumrańczycy, będący spadkobiercami czcigodnej tradycji żydowskiej swego okresu, nie podzielali w żadnym wypadku obsesyjnego stosunku Świadków Jehowy do tetragramu, który polega na skrupulatnym wstawianiu go wszędzie tam, gdzie jest w tekście oryginalnym.
W przeciwieństwie do Świadków Jehowy, którzy wstawili tetragram nawet tam, gdzie go nie było, Qumrańczycy traktowali go dość swobodnie, nie zawsze widzieli potrzebę, aby tetragram przekładać w swych Pismach świętych. Praktyka takiego traktowania tetragramu pokazuje, że to wcale nie „odstępczy” chrześcijanie w III i IV wieku wprowadzili praktykę usuwania tetragramu, jak to twierdzą Świadkowie Jehowy (por. Imię Boże, które pozostanie na zawsze, str. 25), ale praktyka ta była znana już przed chrześcijaństwem w pobożnych wspólnotach żydowskich.
Fitzmayer pisze, że wśród pism qumrańskich tetragram zachował się w wielu pismach (Fitzmayer, str. 59), ale w przypadku tłumaczeń Pism ST był też zastępowany przez nich takimi tytułami, jak na przykład „Pan” – Adonaj.
Takiego zastępstwa dokonano w qumrańskim 1 QH 7,28, który jest swobodnym przekładem Wj 15,11 (por. Fitzmayer, str. 59). Tetragram JHWH jest też wymiennie używany z Adonaj w 1 Q Is a (np. 3,20-25; Fitzmayer, tamże). Inna informacja, jaką Fitzmayer podaje (tamże, str. 59-60), dotyczy zastępowania przez Qumrańczyków tetragramu kropkami w ich pismach. Tak jest w tłumaczeniu Iz 40,3, gdzie w hebrajskim tekście jest JHWH. Qumrański 1 Q S 8,14 wstawia zamiast tetragramu kropki w tym miejscu.
"..............................."
......... Tym samym widać, w jakich niedomówieniach trzyma „Strażnica” swe owce. Teza broszury Świadków Imię Boże… oraz teza ich Chrześcijańskich Pism greckich z 1994 (zob. Dodatek, str. 408, 411) mówiąca o tym, że dopiero za czasów chrześcijan zaczęto usuwać imię Boże z rękopisów Septuaginty, jest mitem.
Zgromadzone przykłady świadczą o tym, tradycja zastępowania tetragramu jest dużo wcześniejsza niż chrześcijaństwo. Była to tradycja tak powszechna w czasach przedchrześcijańskich, że ogarnęła nawet wspólnotę z Qumran.
-
1Sm 2:3 Bg „Niemówcież napotem słów pysznych, a niech nie wychodzą słowa harde z ust waszych; albowiem Bóg jest umiejętności Panem, a nadawają się sprawy jego.”
1Sm 2:3 BT „Nie mówcie więcej słów pełnych pychy, z ust waszych niech nie wychodzą słowa wyniosłe, bo Pan jest Bogiem wszechwiedzącym: On waży uczynki.”
1Sm 2:3 Bw „Nie mówcie ustawicznie wyniośle, Niech nie wychodzi zuchwalstwo z ust waszych, Gdyż Pan jest Bogiem, który wszystko wie, Bogiem, który waży uczynki.”
1 Sm 2:3 Bp „Nie mnóżcie słów pełnych pychy, niech harda mowa nie wychodzi z ust waszych, gdyż Jahwe jest Bogiem wszechwiedzącym, jest Bogiem, który waży czyny.”
1Sm 2:3 NS „Nie mówcie tyle i tak wyniośle, niech z waszych ust nie wychodzi nic niepowściągliwego, gdyż Jehowa jest Bogiem wiedzy i ocenia uczynki prawidłowo.”
1Sm 2:3 LXX „μη καυχασθε και μη λαλειτε υψηλα μη εξελθατω μεγαλορρημοσυνη εκ του στοματος υμων οτι θεος γνωσεων κυριος και θεος ετοιμαζων επιτηδευματα αυτου ”
Strażnica naucza, że Bóg nie jest Wszechwiedzący, bo np. nie wiedział, iż Adam zgrzeszy. Dlatego autorzy PNŚ dopuścili się zmiany w tekście biblijnym. Zamiast bowiem sformułowania "Bóg wszechwiedzący" użyto "Bóg wiedzy". Nawet jednak z PNŚ można wywnioskować myśl, iż Bóg wszystko wie. Skoro bowiem Bóg jest Bogiem wiedzy, to znaczy, że musi wszystko wiedzieć. W przeciwnym razie nie byłby Bogiem wiedzy.
Przypisując Bogu niewiedzę dotyczącą grzechu Adama ŚJ stawiają Go niżej od Chrystusa, bo On wiedział, że Piotr zgrzeszy i zaprze się go (Mt 26:34). Tym samym więc wiedzę Jezusa zrównują z wiedzą Ojca. Dziwi jednak ich niekonsekwencja skoro Jezusowi odmawiają Bóstwa z powodu, że nie wie, kiedy ma być koniec świata, ale Ojcu z tego samego powodu, że nie wiedział iż Adam z Ewą zgrzeszy, już nie stawiają tego zarzutu.
Z tych przekładów najbardziej dosłownie ma BG(Bóg, Pan umiejętności), LXX i NŚ( Bóg wiedzy) spoza listy jeszcze UBG ma Boga wiedzy.
Nie ma tu więc żadnego przekrętu.
Po prostu BT, BW, BP bardziej parafrazują ten wiersz, a NŚ, LXX i BG mają dosłownie.
-
Jana 5:23
PNS
23 aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał
Biblia Warszawska
(23): aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał. [Biblia Warszawska, J 5]
Sprawdziłem kilka przekładów jest jak w Warszawskiej. Wszystkich nie sprawdziłem.
Przekład interlinearny Świadków Jehowy:
(https://i.imgur.com/Sh7aPnN.jpg)
(https://i.imgur.com/SeguRkg.jpg)
Dla nie znających języka angielaskiego
(https://i.imgur.com/1R1UMcG.jpg)
-
Grecko Polski NT (Vocatio)
*[[Jan 5:23]] PBPW* aby wszyscy szanowali Syna, jako szanują Ojca. Nie szanujący Syna nie szanuje Ojca, (który posłał) go.
Interlinia z http://biblia.oblubienica.eu ma podobnie "szanowaliby/poważaliby".
Tak więc NŚ oddaje Jana 5:23 prawidłowo. Nie ma tu przekrętu.
-
Grecko Polski NT (Vocatio)
*[[Jan 5:23]] PBPW* aby wszyscy szanowali Syna, jako szanują Ojca. Nie szanujący Syna nie szanuje Ojca, (który posłał) go.
Interlinia z http://biblia.oblubienica.eu ma podobnie "szanowaliby/poważaliby".
Tak więc NŚ oddaje Jana 5:23 prawidłowo. Nie ma tu przekrętu.
Jakiś tam przekład literacki wypowiada się podobnie.
Jeżeli PBPW podaje tak to na pewno tak jest i oryginał się myli.
Najlepsze stwierdzenie: "Tak więc NŚ oddaje Jana 5:23 prawidłowo. Nie ma tu przekrętu."
Czyli reszta przekładów, które podają inaczej się mylą. ;D
Tu by przydał się Roszada lub Gorszyciel.
-
Jakiś tam przekład literacki wypowiada się podobnie.
Jeżeli PBPW podaje tak to na pewno tak jest i oryginał się myli.
Najlepsze stwierdzenie: "Tak więc NŚ oddaje Jana 5:23 prawidłowo. Nie ma tu przekrętu."
Czyli reszta przekładów, które podają inaczej się mylą. ;D
Tu by przydał się Roszada lub Gorszyciel.
Nie koniecznie się mylą. Używają po prostu tradycyjnego zwrotu "czcić" zamiast "szanować".
"Czcij ojca i matkę" znaczy to samo, co."szanuj ojca i matkę".
Interl. Vocatio
*[[Ef 6:2]] PBPW* Okazuj szacunek ojcu twemu i matce, to* jest przykazanie pierwsze w obietnicy, [* Forma oryginału dostosowana do formy określanego rzeczownika "przykazanie" w zakresie rodzaju gramatycznego.]
*[[Ef 6:2]] PBT_V* Czcij ojca twego i matkę – jest to pierwsze przykazanie z obietnicą –
-
Ok, tylko w polskim języku te dwa wyrazy są różnie rozumiane. Jeżeli chodzi o np. prezydenta, użyjesz w stosunku do niego słowa czcisz czy szanujesz?
Ja czczę prezydenta. Ja szanuję prezydenta.
Dwa słowa, a tak dalekie od siebie.
Więc, albo czcisz albo szanujesz.
Szanuje ciebie Agencie Terenowy.
-
A czcisz swojego prezydenta, jako Pismo ci nakazuje? ;)
*[[I Ptr 2:17]] PBT_V* Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!
Czy szanujesz, jako ci Pismo nakazuje?
*[[I Ptr 2:17]] PBPW* Wszystkim okażcie szacunek, braterstwo miłujcie, Boga bójcie się, królowi okazujcie szacunek.(Inter. Vocatio)
Jak widać τιμαω (timao), można oddać tradycyjnie, jako czcić, albo jako szanować.
Dotyczy to zarówno króla, jak i rodziców, czy nawet Boga i Jezusa.
A jako że w Jana 5:23 wszyscy mają szanować Syna TAK JAK Ojca, to jest to szacunek najwyższy, bo się naszemu Tacie w niebie tak podobało, i kropka. Możesz ten szacunek nazwać czcią, jak chcesz.
-
Załączam cytaty z trzech słowników greki:
Słownik Friberga pt. Analytical Greek Lexicon: τιμάω fut. τιμήσω; 1aor. ἐτίμησα, mid. ἐτιμησάμην; pf. pass. τετίμημαι; (1) as ascribing worth to someone honor, revere, respect (MT 15.4); (2) as assigning value to something or to a person considered as property, such as a slave, set a price on, assess the value of, estimate (MT 27.9); (3) as providing for someone financially as a means of showing due respect assist, support (1T 5.3)
Słownik Gingricha pt. Greek NT Lexicon: τιμάω—1. set a price on, estimate, value mid. for oneself Mt 27:9b. Pass. 27:9a.—2. honor, revere Mt 15:4, 8; Mk 7:6; 10:19; J 5:23; Eph 6:2; 1 Ti 5:3; 1 Pt 2:17; honor (to), reward J 12:26.
Słownik Dankera pt. Greek NT Lexicon: τιμάω [τιμή] – 1. ‘have special regard for’, honor, father or mother Mt 15:4 al.; Paul and company Ac 28:10; widows 1 Ti 5:3; pers. in general and the (Roman) emperor 1 Pt 2:17. Of regard for God Mt 15:8 and for the Father and the Son J 5:23; of the Son’s regard for the Father 8:49; of the Father’s regard for one in service to the Son 12:26. – 2. ‘put a monetary value on’, to price a thing or pers. Mt 27:9.
Moim zdaniem te trzy słowniki wyczerpują zakres semantyczny czasownika τιμάω. To, że w dzisiejszej polszczyźnie "czcić" i "szanować" to czasowniki różne i nieco się różniące zakresem semantycznym (a myślę, że u Świadków Jehowy bardziej niż w słownikach języka polskiego), to w języku greckim zawsze oddawanie jakiejś czci, honoru, szacunku komuś/czemuś. Nie dzieliłbym w wypadku jednego wersetu włosa na czworo.
-
Dzięki Gorszycielu.
A jako że w Jana 5:23 wszyscy mają szanować Syna TAK JAK Ojca, to jest to szacunek najwyższy, bo się naszemu Tacie w niebie tak podobało, i kropka. Możesz ten szacunek nazwać czcią, jak chcesz.
To teraz się rozumiemy.
Chodzi o to, że Świadkowie Jehowy rozumieją ten fragment jako okazywanie szacunku, a nie oddawanie czci.
Tłumacząc na polski rozróżniają te dwa słowa, mając na względzie inne znaczenie. Ale znaczenie jest jedno. Moim zdaniem w polskich przekładach powinno być "czcić".
Szanować można też kolegę, ale najwyższy szacunek należy się tylko Bogu oraz Jezusowi jak mówisz. Żeby to zrozumieć większość przekładów oddaje to jako czcić.
-
Jatiw-Gorszyciel,
Jestem pod wrażeniem Twej wiedzy.
Zapytam jak z tetragramem w NT czy posiadasz jakąś perełkę w swojej spiżarce wiedzy :) :)
-
A co tu wiele mówić o Tetragramie w NT? W kilku tysiącach starożytnych rękopisów ANI JEDEN RAZ JHWH nie występuje w Nowym Testamencie. Takie są fakty.
-
Gorszyciel- serdecznie dziękuję :) :) :)
-
Nadaszyniak
Jezeli chcialbys zajac sie dokladniej sprawa Tetragramu w NT to polecam R. H . Countess "Bledy doktryny Swiadkow Jehowy . Analiza krytyczna Chrzescijanskich Pism Greckich w Przekladzie Nowego Swiata " wydane przez Vocatio . Pzdr.
-
Jatiw- Listonosz
Dziekuję, życzę miłej słonecznej niedzieli dla ochłody złocisty zimny polski napój :)
-
O tym, jak świadkowie Jehowy Biblie poprawiali c.d.
1J 4:1-3 Bw „Umiłowani, nie każdemu DUCHOWI wierzcie, lecz badajcie DUCHY, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat.(2) Po tym poznawajcie DUCHA BOŻEGO: Wszelki DUCH, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest.(3) Wszelki zaś DUCH, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie.”
1J 4:1-3 NS „Umiłowani, nie każdej NATCHNIONEJ WYPOWIEDZI wierzcie, lecz sprawdzajcie NATCHNIONE WYPOWIEDZI, czy pochodzą od Boga, ponieważ wyszło na świat wielu fałszywych proroków.(2) Po tym poznajecie NATCHNIONĄ WYPOWIEDŹ od Boga: Każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga,(3) ale każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga. Jest to natomiast NATCHNIONA WYPOWIEDŹ antychrysta, o której słyszeliście, iż przychodzi, i która już teraz jest na świecie.”
1J 4:1-3 WH „αγαπητοι μη παντι πνευματι πιστευετε αλλα δοκιμαζετε τα πνευματα ει εκ του θεου εστιν οτι πολλοι ψευδοπροφηται εξεληλυθασιν εις τον κοσμον(2) εν τουτω γινωσκετε το πνευμα του θεου παν πνευμα ο ομολογει ιησουν χριστον εν σαρκι εληλυθοτα εκ του θεου εστιν(3) και παν πνευμα ο μη ομολογει τον ιησουν εκ του θεου ουκ εστιν και τουτο εστιν το του αντιχριστου ο ακηκοατε οτι ερχεται και νυν εν τω κοσμω εστιν ηδη”
Grecki wyraz PNEUMA oznaczający "DUCH" został przetłumaczony jako "NATCHNIONA WYPOWIEDŹ"?
-
Grecki wyraz PNEUMA oznaczający "DUCH" został przetłumaczony jako "NATCHNIONA WYPOWIEDŹ"?
Są jeszcze natchnione wypowiedzi demonów:
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/natchnione.jpg)
http://piotrandryszczak.pl/natchnione_wypowiedzi_demonow.html
-
W szarej dali przypisy, że dosłownie "duch".
-
W szarej dali przypisy, że dosłownie "duch".
To po co interpretują zamiast tłumaczyć? Jak jest duch, niech piszą duch, a nie natchniona wypowiedź :o Jakby autor miał na myśli natchnioną wypowiedź, to by takiej zbitki greckiej użył, bo znali i słowo "natchniony" i rzeczownik "wypowiedź". Także ja nie wiem o co im biega.
-
O tym, jak świadkowie Jehowy Biblię poprawiali c.d.
J 10:16 BT „Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.”
J 10:16 Bw „Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.”
J 10:16 Bp „Mam też inne owce, które nie są z tej owczarni, muszę je też przyprowadzić. I będą słuchać mojego głosu, i powstanie jedna owczarnia i jeden pasterz.”
J 10:16 NS „"A mam drugie owce, które nie są z tej owczarni; te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz.”
J 10:16 WH „και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα δει με αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσιν και γενησονται μια ποιμνη εις ποιμην”
Widać różnicę w tłumaczeniu. W PNŚ występuje wyrażenie "drugie owce", podczas gdy w innych bibliach oddano wyrażeniem "inne owce". W tekście greckim pada w tym miejscu słowo "αλλα" - "inne". Dlaczego taka różnica w tłumaczeniu? Chodzi o potwierdzenie nauki, że istnieją dwie klasy ludzi - do życia w niebie oraz do życia na ziemi. PŚ jednak takiego odróżnienia nie czyni.
„Pierwsze owce” zgodnie z nauką Biblii, to cielesny Izrael (por. Mt 10:5-6).
Natomiast inne owce, o których mówił Pan Jezus, to narody pogańskie. (por. J 10:16; Ef 2:11-22)
Innej nauki Biblia nie zna.
-
„Pierwsze owce” zgodnie z nauką Biblii, to cielesny Izrael (por. Mt 10:5-6).
Natomiast inne owce, o których mówił Pan Jezus, to narody pogańskie. (por. J 10:16; Ef 2:11-22)
Innej nauki Biblia nie zna.
Już jako zainteresowany słyszałem od głosicieli, że słowa Boga do Abrahama "...rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza" (Rodzaju 22:17) są proroctwem o dwóch klasach: pomazańcach i drugich owcach :D :D :D :D :D
Teraz to nie poznaję samego siebie - jak mogłem w coś tak paranoidalnego wierzyć ??? ??? ??? ??!!??!!
-
O tym, jak Świadkowie Jehowy Biblię poprawiali c.d
Jest to bardzo niewygodny werset dla Świadków Jehowy. W wersecie tym bowiem apostoł Paweł wyraźnie mówi, iż tuż po śmierci złączy się z Chrystusem:
Flp 1:23 Bg „Albowiem jestem ściśniony od tego obojga, pragnąc być rozwiązany, a być z Chrystusem, bo to daleko lepiej:”
Flp 1:23 BT „Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze,”
Flp 1:23 Bw „Albowiem jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej;”
Flp 1:23 Bp „Nęci mnie jedno i drugie. Pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, co byłoby lepsze,”
Flp 1:23 NS „Jestem pod naciskiem TYCH dwóch rzeczy; ALE CZEGO ISTOTNIE pragnę, to zostać uwolnionym i być z Chrystusem, bo to OCZYWIŚCIE jest o wiele lepsze.”
Flp 1:23 WH „συνεχομαι δε εκ των δυο την επιθυμιαν εχων εις το αναλυσαι και συν χριστω ειναι πολλω γαρ μαλλον κρεισσον”
We fragmencie tym autorzy Przekładu Nowego Świata dodali kilka wyrazów - (zaznaczone duzymi litreami), które wyraźnie zmieniają sens wypowiedzi Pawła, a których oczywiście nie ma w rękopisie greckim. Zrobili to tak sprytnie, aby ukryć fakt, iż Paweł wierzył, iż będzie po śmierci z Chrystusem. Taka implikacja byłaby oczywiście bardzo niewygodna dla Świadków Jehowy, którzy nie wierzą w duszę nieśmiertelną. Należało więc ponownie poprawić biblię.
-
Nie trudźcie się, bo za 3 miesiące będziecie poprawiać to, bo Biblia nowa będzie. :)
-
Oby Roszado wydali po Polsku już męcze tym Janem 8 od 12 reakcje są takie że po polsku bendzie od 1 ale chyba nie mogą mi tego zrobić, to wspaniałe postanowienie Jehowy takie dno że każdy rozmowe koniczy
-
O tym, jak świadkowie Jehowy Biblie poprawiali c.d.
1Kor 10:21 Bg „Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha dyjabelskiego; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu dyjabelskiego.”
1Kor 10:21 BT „Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów.”
1Kor 10:21 Bw „Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu demonów.”
1Kor 10:21 Bp „Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów. Nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów.”
Werset ten jednak w Przekładzie Nowego Świata brzmi:
1Kor 10:21 NS „Nie możecie pić kielicha Jehowy i kielicha demonów; nie możecie spożywać ze "stołu Jehowy" i stołu demonów.”
przy czym tekst grecki ma jednak słowo KYRIOU - Pana:
1Kor 10:21 WH „ου δυνασθε ποτηριον κυριου πινειν και ποτηριον δαιμονιων ου δυνασθε τραπεζης κυριου μετεχειν και τραπεζης δαιμονιων”
Czy rzeczywiście słusznie Świadkowie Jehowy używają tutaj imienia Bożego, Jehowa?
Spójrzmy na kontekst wersetu:
1Kor 10:16-21 Bw „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest społecznością ciała Chrystusowego?(17) Ponieważ jest jeden chleb, my, ilu nas jest, stanowimy jedno ciało, wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego chleba.(18) Patrzcie na Izraela według ciała; czyż ci, którzy spożywają ofiary, nie są uczestnikami ołtarza?(19) Cóż tedy chcę powiedzieć? Czy to, że mięso składane w ofierze bałwanom, jest czymś więcej niż mięsem? Albo że bożek jest czymś więcej niż bałwanem?(20) Nie, chcę powiedzieć, że to, co składają w ofierze, ofiarują demonom, a nie Bogu; ja zaś nie chcę, abyście mieli społeczność z demonami.(21) Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu demonów.”
1Kor 10:16-21 NS „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest współudziałem we krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest współudziałem w ciele Chrystusa?(17) Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, chociaż liczni, jesteśmy jednym ciałem, bo wszyscy spożywamy ten jeden chleb.(18) Popatrzcie na to, co jest Izraelem w sensie cielesnym: Czyż ci, co jedzą ofiary, nie mają współudziału z ołtarzem?(19) Cóż więc mam powiedzieć? Że jest Czymś to, co jest składane w ofierze bożkowi, albo że jest czymś bożek?(20) Nie; ale mówię, że to, co narody składają w ofierze, składają w ofierze demonom, a nie Bogu: nie chcę zaś, żebyście się stali współuczestnikami demonów.(21) Nie możecie pić kielicha Jehowy i kielicha demonów; nie możecie spożywać ze "stołu Jehowy" i stołu demonów.”
Bez trudu można zauważyć która wersja najbardziej pasuje do kontekstu.