Z jakich pasji zrezygnowaliście, aby być dobrym Świadkiem Jehowy?
Może pytanie wątku powinno brzmieć:  "Czy musieliście zrezygnować z jakiś pasji, aby być dobrym Świadkiem Jehowy?"

Czy macie wyrzuty sumienia, że czegoś musieliście zabronić swoim dzieciom będąc SJ ?

Czy będąc "starszymi" przeprowadzaliście jakieś rozmowy, żeby zdusić w jakimś młodym zapał np. bycia sławnym piłkarzem?

Czy myślicie, że można to jeszcze "naprawić"?

Dziękuję Bogu za rodziców, którzy sami nie zrezygnowali ze swojej pasji, a i ja ją kontynuuję, podobnie jak oni zawodowo i nigdy nie uważali tego za martwe uczynki.
Uważali, że gdybym nie rozwijała talentu, to byłby grzech przeciw Duchowi.
Dzięki temu między innymi odchodząc z organizacji miałam pracę niezależną od organizacyjnych układów.
W sensie zawodowym chyba niespecjalnie cokolwiek poświęciłam, może jedynie nie wyjechałam na stypendium w czasie studiów bo mój ówczesny narzeczony powiedział, że jak wyjadę, to nie mam po co wracać (w sensie on nie będzie na mnie czekał).

PS.
I po co ja za tego ch...a jeszcze za mąż wychodziłam???

Hej , bracie On-On , to mamy cos wspolnego ! zanim zostalem SJ trenowalem w Poznaniu Karate-Shotokan ale dosyc krotko .Dopiero po odejsciu ze zboru , w 96-tym , zaczalem znowu trenowac ale tym razem Aikido i tak zostalo do dzisiaj.

Swoim corkom nic nie zabranialem . Jedna z nich pasjonowala sie tancem sportowym , brala udzial w turniejach
Mysle ,ze pewne rzeczy mozna naprawic  czy nadrobic . Znam ludzi , ktorzy zaczynali trenowac w wieku 50-ciu lat i osiagali calkiem niezly poziom . Ale jest to bardzo indywidualne . Na pewno nikt nie zostanie wirtuozem gitary gdy zacznie grac jako emeryt , ale jezeli mu to sprawia radosc to powinien sie uczyc .

Może nie tyle pasje, ale plany życiowe, a konkretnie macierzyństwo, organizacja znacznie mi utrudniła i opóźniła o co najmniej 5 lat.

Może nie tyle pasje, ale plany życiowe, a konkretnie macierzyństwo, organizacja znacznie mi utrudniła i opóźniła o co najmniej 5 lat.

Kiedy żona była w ciąży dało się słyszeć głosy ,że czasy końca a oni decydują się na dziecko.
Teraz syn ma 21 lat a końca nie widać. Na drugie się nie zdecydowaliśmy tłumacząc sobie , że jak dojdzie do prześladowań to może być ciężko z takim maluszkiem,może nas z nim rozdzielą i kto wie czy dotrzymamy wtedy lojalności względem boga. Obiecywaliśmy sobie , że po armagedonie to na pewno. Co prawda nikt już nie broni zachodzić w ciąże ale między wierszami nadal wyczuwa się , że to nieodpowiedzialność. Tej NASZEJ decyzji żałuję najbardziej ,  a jak widzę dziewczynki moich kolegów z pracy to żałuję , że nie mogę wiązać im kitek .Fajnie by było jakby taki kinderek sobie biegał po podwórku

Baran cudowny wątek!
Mi matka zabroniła zdawać do ASP bo to nie zawód dla sj..
Ojciec zabronił grać w zespole rockowym..
Rodzice pozwalajcie swoim dzieciom rozwijać najdziwniejsze pasje i niech uczą się też na swoich błędach.
Jednym słowem pozwalajcie im żyć tak jak chcą a nie jak Wts ,zabija w człowieku to co najlepsze!

Nie bardzo lubię rozpamiętywać wyrzeczeń. Za to naprawdę cieszę się, że mimo wszystko poszedłem na studia.

 

Cholera, a ja niczym się nie mogę pochwalić

Ja kurna, też nie 😅